Hier is iemand die cd's kan afspelen met zijn platenspeler

Ik ben in Geldrop, een klein dorpje in de buurt van Eindhoven. Peijnenburg (van de ontbijtkoek) komt er vandaan, evenals A.F.Th. van der Heijden en Viktor van Viktor & Rolf. Die laatste twee heb ik van Wikipedia, de eerste is ter plaatse merkbaar door een penetrante koeklucht. Op het station van Geldrop vind je op de plek waar je een Kiosk zou verwachten het kantoor van Ad Versantvoort, de enige rijschool met een vestiging op een perron.

Ik ben niet in Geldrop voor ontbijtkoek of voor autorijles. Ik kom voor Gijs Gieskes. Gijs is een kunstenaar die instrumenten bouwt. Of een muzikant met een knutselverslaving. Ik weet het niet. Hij kan het zelf ook niet precies omschrijven.

Gijs is 35, maar hij woont nog bij zijn ouders thuis. Lekker makkelijk, zegt hij zelf. Zijn kapsel zegt hetzelfde. Wie heeft er tijd voor haargel, als je de hele dag kunt doen wat je het allerleukst vindt? Gijs’ ouders zijn ook kunstenaar. Het huis lijkt in z'n geheel wel een soort werkplaats. Overal ligt gereedschap en de tuin is bezaaid met sloophout. De zolder puilt uit van de dozen met onderdeeltjes, bakken vol met oude elektrische apparaten en vooral heel veel snoeren en stekkers.

We zitten aan de keukentafel. Gijs praat rustig over zijn werk. Af en toe lijkt het alsof hij een beetje zit weg te dromen. Het zal de tol zijn van hele dagen op een zoldertje soldeerdamp inademen. Gijs vertelt dat hij elke dag om negen uur opstaat, en na wat te hebben ontbeten gaat hij op zijn zolder zitten om te werken. 's Avonds eet hij snel even wat, en gaat hij weer verder.

De zolder staat volgepropt met wonderlijke apparaten, die hij allemaal zelf ontwerpt en bouwt. Hij maakt synthesizers van melkopschuimers, effecten van harde schijven en instrumenten die werken met lichtsensors en computerventilators. De chips en draden zitten niet (zoals bij de meeste synthesizers) verstopt achter een kap, maar vormen een belangrijk onderdeel van het ontwerp. Hij heeft veel aandacht voor details. Zelfs de printplaatjes zien er bijzonder uit, sommige zijn zelfs versierd met kleine tekeningetjes.

Gijs sluit wat dingen aan voor een kleine demonstratie. Hij laat me zijn Casio-keyboard zien, die hij heeft gemodificeerd zodat er vreemde, vervormde geluiden uitkomen. Twee synthesizermodules die met elkaar communiceren via infrarood licht. Een platenspeler die hij heeft omgebouwd zodat 'ie geluid op cd's kan snijden en weer afspelen. De dingen die hij maakt zijn niet echt geschikt om mooie muziek mee te maken. Ze zijn vooral goed in herrie en chaos. Gijs heeft er zichtbaar plezier in om aan knopjes te draaien en met geluiden te spelen. Als ik vraag naar z'n mening over conventionele instrumenten, zegt hij: "Toen ik een jaar of twaalf was heb ik nog wel even op pianoles gezeten, maar ik kreeg vrij snel ruzie met de leraar."

"Ik heb ook nog een tijdje in een band gezeten: Video Hometraining, samen met een andere jongen. We maakten muziek met samples in combinatie met live animatie. Maar samenwerken is toch niet echt iets voor mij. Nu doe ik niet zo veel meer live. Ik heb die behoefte niet. Soms doe ik wel demonstraties van instrumenten die ik heb gemaakt, een beetje zoals ik ook op YouTube doe."

Een jaar of tien geleden zat Gijs op de Design Academy in Eindhoven. Toen maakte hij al instrumenten, maar vooral in z'n vrije tijd. Nadat hij 2002 afstudeerde, kon hij niets anders bedenken dan gewoon zijn hobby uitoefenen. In het begin verkocht hij nog niks, daar was geen noodzaak voor. Hij was kunstenaar en leefde van subsidie. Maar nu niet meer, vanwege de bezuinigingen in de kunstsector.

Gijs is een nuchtere Hollander. Hij laat terloops vallen dat één van de oprichters van Throbbing Gristle ooit een apparaat van hem kocht. En als ik hem vraag of hij zijn uitvindingen misschien ziet als zijn kinderen, wat ik me goed kan voorstellen, kijkt hij me een beetje vreemd aan. Nee, daar doet hij niet aan. Gelukkig maar, want alles ligt lukraak op hopen gegooid op zolder. Ik ken mensen die hun verzameling lege flessen beter hebben georganiseerd. Zijn bescheidenheid is ook te zien in het formaat van zijn instrumenten en effecten. "Ik maak ze altijd zo klein mogelijk. Zo blijven ze zo goedkoop mogelijk voor mensen om te kopen."

Als ik terugloop naar het station, gonst het in mijn hoofd van de piepjes. Dat klinkt best aardig, samen met mijn rommelende maag, die onmiddellijk reageert op de heerlijke geur van de ontbijtkoek van Peijnenburg.