Hoe het is om je gewelddadige ex met een nieuw liefje te zien

Ik was gewoon wat rond aan het scrollen op Instagram toen ik een foto tegenkwam van mijn eerste vriendje met zijn nieuwe vriendin. Ik heb er een eeuwigheid naar zitten staren. Het is een vreemd gevoel om een oude liefde met een nieuwe vlam te zien. In eerste instantie voelde ik me een beetje verloren. Ik vroeg me af of zij ook vanuit zijn auto naar zijn surfsessies zou kijken. Ergens werd ik kwaad van die gedachte, maar diep van binnen was ik blij voor hem. Hij verdiende dit.

Dat gevoel is totaal anders als het gaat om een ex die je mishandeld heeft. Toen ik hem voor het eerst weer zag, voelde het als een klap, die haast nog harder aankwam dan de klappen die ik al van hem kende.

Als iemand je langdurig pijn heeft gedaan, is het moeilijk om diegene voor te stellen met een nieuwe partner. Je hebt het idee dat-ie niet in staat is om lief te hebben, en het is een lelijk gezicht om zo-iemand met een ander te zien. Het klopt niet. Ineens is hij niet meer de eenzame schurk waar je hem voor aan zag.

Nu vraag ik me af of ik haar iets verschuldigd ben. Ik heb er lang over gedacht om contact met haar op te nemen, maar ik kon mezelf er niet toe zetten. Maar als ze er ooit naar zou vragen, wist ik wat ik zou zeggen: zet het op een lopen, en kijk nooit meer om. Maar misschien is hij wel niet meer zo agressief. Misschien is hij wel aardig voor haar, en misschien is zij wel minder kwetsbaar.

En zelfs al zou ik het doen, waar blijven zijn excuses? Waar blijft de uitleg waarom hij me zo lang vernederd heeft? Een verklaring voor zijn gedrag dat me liet geloven dat ik de "domme hoer" ben waarvoor hij me uitmaakte.

Ik vroeg mensen op het internet of ik een verantwoordelijkheid had om haar iets te vertellen, maar vond geen antwoorden. Blijkbaar moeten we maar gewoon doen alsof exen met losse handjes in rook opgaan, zodra je de foto's verbrandt of in het vliegtuig stapt.

Dus daar zat ik, door haar Instagram te scrollen. "Je vriend? Hij is nu je man!", las ik in een reactie op een foto van hen samen. Ik voelde dat ik misselijk werd.

Er is een eindeloze hoeveelheid hulplijnen voor mensen die misbruikt zijn, waar de slachtoffers veelal onbewust als onbeschreven bladen worden beschouwd. Maar er is een limiet aan hoe vaak je die "vandaag is het begin van een nieuw leven" bullshit kan aanhoren. Ik ben niet meer op zoek naar manieren om het te verwerken. Het gaat prima met me. Gisteren voelde ik me prima, vandaag voel ik me prima, en morgen zal ik me prima voelen. Het probleem is dat al die hulplijnen willen dat je doet alsof je ex niet meer bestaat.

Gewelddadige exen stappen nog steeds elke ochtend uit bed, ze plaatsen nog steeds foto's op Facebook, en er is niets wat ze ervan weerhoudt om opnieuw verliefd te worden. Als je nog in dezelfde stad woont, is de kans zelfs groot dat je diegene tegen het lijf loopt. En er bestaan geen handleidingen die je daarmee helpen, of die uitleggen hoe je ervoor kan zorgen dat diegene niemand anders pijn doet.

Ik kwam mijn eerste vriendje voor het eerst weer tegen in een klamme kroeg. Tussen al het geroezemoes door hoorde ik iemand ineens mijn naam roepen. Zijn nieuwe vriendin stond vlakbij, aan een rietje te lurken en met haar vrienden te praten. Ze zagen er verdomd leuk uit samen. Het deed me goed om ze zo te zien.

Dat zal nooit het geval zijn met mijn gewelddadige ex en zijn nieuwe vriendin, ook al gaat het om een foto. Dat komt niet doordat ik wilde dat ik daar naast hem stond, lachend te poseren voor een boeddhistische tempel als een soort supertoerist. Mijn eerste relatie draaide om wederzijds respect, zelfs toen het einde in zicht was. Hij is volledig in staat om gezonde relaties met andere vrouwen te hebben, en hij verdient het. Prima als ik dan door hun vakantiefoto's heen moet ploegen. Maar als ik de jongen die me mishandelde zie met zijn nieuwe vriendin, zie ik alleen maar leed voor me.

Het is vast onrealistisch, maar ik hoop dat zijn losse handjes bij mij zijn achtergebleven. Dat ik de eerste en laatste was die hem zo mee moest maken, en als een spons al zijn woede geabsorbeerd heb. Ik hoop het voor haar.