Mijn mislukte poging een feedee te zijn

Toen ik Steve ontmoette, vond ik hem schattig. Het is niet zijn echte naam en je zult zo wel zien waarom. Hij leek een beetje op een jongen op wie ik al langer een oogje had, maar die geen interesse in mij had. Steve had daarentegen wel interesse. We begonnen af te spreken, want mijn moeder heeft me geleerd nooit gratis dingen te weigeren.

De eerste keer dat Steve en ik gingen daten, was de seks vrij gewoontjes. Een beetje kietelen, wat vingers hier en daar en een ongelukkig gevalletje van 'waar komt die geur vandaan?' Het was niet echt slecht, maar het was aan de saaie kant. Tot Steve op een dag vertelde dat hij een 'bijzondere interesse' had.

"Het is meer een fetisj," zei hij. Toen bedekte hij zijn gezicht. "Ik schaam me diep."

"Het geeft niks, je kan het me vertellen," zei ik. Ik hoopte dat het niets met zwepen en kettingen te maken had, want ik was blut. Ik was bang dat ik geen leer kon kopen.

"Ik hou van eten," zei hij. "In bed. Ik hou ervan iemand te voeren terwijl we seks hebben."

Ik was niet echt opgelucht, maar ik herkende het. Ik was vroeger dik. En ik bedoel niet zoals mensen die zeggen: oh, ik was echt een dikkerd, maar je vervolgens een foto laten zien van een mollig kindje van tien. Dan ben je niet dik. Dan heb je een volle pubertijd. Ik bedoel dik zijn en dik blijven. Toen ik werd geboren woog ik 4,5 kilo, toen ik veertien was woog ik 104 kilo, en op mijn 24e was ik het zwaarst: 125 kilo.

Halverwege mijn twintiger jaren verloor ik 45 kilo. Sindsdien lukte het me (min of meer) om het daarop te houden. Maar zoals iedereen die dik opgroeit je kan vertellen: eens een dikkerd, altijd een dikkerd. Het vet komt en gaat, maar het blijft altijd in je gedachten. Mijn gewicht is niet meer zo'n obsessie als vroeger. Ik eet gewoon een fucking cupcake als ik dat wil. Maar de PTSS is er nog, omdat ik als kind van meer dan 100 kilo veel gepest werd.

Ik vroeg me af of eten tijdens de seks mijn schaamte weer op zou roepen of dat ik juist mijn soulmate had gevonden. Misschien kon hij mijn angst voor zwaarder worden wegnemen. Ik vroeg Steve van wat voor eten hij hield.

"Donuts, cake, vleeswaren," zei hij. Voor mij als vegetariër ging dit niet de goede kant op.

Toch wil ik alles wel een keer proberen. Ik leunde naar voren en zei: "ja".

Het eerste eten dat ons bij onze slaapkameravonturen mocht vergezellen, was een verjaardagstaart uit de supermarkt. Zo een met glazuur dat zo zoet is dat je je tanden voelt verrotten. De seks begon normaal. We zoenden en deden wat voorspel. De taart stond op het nachtkastje te wachten. Alsof hij stilletjes vroeg: Zijn jullie er al klaar voor? Is het mijn beurt?

Toen pakte Steve de taart en legde hem op mijn blote borsten. Hij schoof hem nauwkeurig naar het midden en kwam meteen goed in de stemming. Hij nam me terwijl hij me handenvol taart voerde, tot ik kwam.

Toen we klaar waren had ik hoofdpijn van de suiker, maar ook energie voor meer seks.

Gedurende een paar weken gebruikten we allerlei soorten voedsel tijdens de seks. Een keer at hij een sandwich terwijl ik hem neukte. Een andere keer voerde hij mij Munchkins van Dunkin Donuts. Die lieten een poederachtig residu achter op de lakens.

Tegen die tijd begon ik een patroon te herkennen. Er lagen door het hele bed kruimels. Steve wilde graag kruimelend voedsel, zoals cake en donuts, waardoor het een enorme troep werd. Ik vond het leuk om gevoerd te worden, maar ik ben graag schoon. Rondrollen in kruimels was niet mijn idee van plezier. Maar relaties draaien om compromissen. Ik heb wel vervelendere dingen gedaan voor een goede beurt, dus ik ging door.

Op onze laatste nacht samen wilde Steve graag honing over mijn lichaam gieten. De gedachte alleen al maakte me ongemakkelijk. Honing plakt. Ik herinnerde mezelf aan het principe van compromissen dus ik ging toch akkoord.

"Dit wordt echt geil," zei hij, terwijl de honing over mijn lichaam droop. Steve begon het plakkerige spoor van mijn lichaam te likken. Toen tilde hij mijn benen op en spoot hij de honing direct in mijn anus.

Toen Steve de volgende ochtend nog in bed lag te slapen, probeerde ik de rommel op te ruimen. Ik zocht naar druppels honing die misschien op mijn hardhouten vloer waren gevallen. Het leek erop dat de kust veilig was. Tot ik een mier over mijn voet zag lopen.

Ik bekeek het diertje voorzichtig en keek toen naar mijn nachtkastje. Toen ik mijn telefoon pakte, zag ik honderden mieren mijn bed op lopen. Ze liepen over mijn telefoon en over een deel van mijn nachtkastje. Ze liepen ook over een boek, dat inmiddels zwart zag van de mieren. Ik maakte Steve in paniek wakker.

"Mieren!" schreeuwde ik, en hij schoot omhoog.

"Wat? Waar? Oh, dat is niets," zei Steve. De mieren namen mijn kamer over, maar hij wuifde het weg. "Mieren doen niks."

"Ze zitten hier door de honing, idioot," riep ik. "Ze zitten overal! We lagen te slapen maar die mieren kropen naast ons overal op."

Toen schoot een gedachte mijn hersenen in en ik bevroor. Mijn anus. Hij had honing in mijn anus gestopt. Wat nou als er een kolonie mieren gesticht wordt in mijn anus?

Ik rende naar de badkamer en probeerde het te inspecteren. Het leek niet alsof er mieren zaten, maar mieren zijn klein en kunnen zich door piepkleine gaatjes werken. Wat nou als mijn anusholte gevuld is met mieren? Moet je er mee naar de noodhulp? 'Sorry, mijn vriend heeft honing in mijn anus gespoten, en nu ben ik bang dat ik van binnenuit wordt opgegeten door mieren. Kun je helpen? En wat gaat het kosten?'

Daarna wist ik dat ik het moest stoppen.

"Luister, je bent een leuke jongen, maar ik denk niet dat dit iets voor mij is," vertelde ik Steve.

"Het is niet voor iedereen," zei hij.

Destijds accepteerde ik het, want ik wilde dat Steve mijn appartement uitging, zodat ik als een gek kon gaan schoonmaken. Tegen de tijd dat ik de mierenbevolking had uitgeroeid, besefte ik me dat het niet de foodfetisj was waar ik op afknapte. Het was de rommel. Ik heb alles graag schoon en netjes. Toen ik het verder uitzocht, kwam ik erachter dat dat geldt voor veel mensen met een voedselfetisj.

Ik ben wel wat aangekomen tijdens onze relatie, maar dat maakte me verrassend weinig uit, ondanks alle angst en paranoia die ik kreeg van de viezigheid. Het beste wat hieruit voortkwam, was dat ik me realiseerde dat ik mijn lichaam mooi vindt. Het is helemaal oké, inclusief alle rondingen. Ik heb gewoon geen taart op mijn borsten of honing in mijn kont nodig om dat te bewijzen.