Niels Brengt Cassettes uit op Zijn Label Beyt Al Tapes

Niels maakt muziek onder de naam Beyt Al Tapes door dingen op te nemen op tape en er vervolgens mee te klooien. Ik spreek met hem af en kom aan bij een groot rijhuis ergens in Vorst. Er staat een kerel met een gitaarversterker voor de deur. In mijn beste Frans vraag ik of Niels daar is. Net dan komt Niels aanrijden in zijn oude, kleine auto en deelt me mee dat hij even een versterker bij iemand moet afzetten. Ik zet me op het terras van het café op de hoek met een pintje in de zon. Alles voor het vak.

Niet lang nadat mijn glas leeg is, komt Niels aan en laat hij me binnen in zijn appartement. Of ik allergisch ben aan katten, vraagt hij nog. Dat doet hij omdat zijn twee pluizige huisgenoten nogal sociale beesten zijn en tijdens het interview maar al te graag bij mij komen zitten. Geen probleem. Een van de katten zal nog naar me klauwen terwijl Niels en ik over Kim Gordon praten, maar al bij al waren het aangename beestjes. Omdat Niels een nogal analoge jongeman is, steek ik mijn digitale camera weg en neem ik een foto van hem in zijn zelfgemaakte spookoutfit met zijn polaroidtoestel. Op 16 juni is er trouwens in het Wiels in Vorst een releaseparty met muzikale projecten Cactus Truck, Vom Grill en Sheepnoise. Allemaal vriendjes van hem.

VICE: Waarom tapes?
Niels: Goh. Ik heb ook dingen uitgegeven op CD-R vroeger. Maar ik vind dat tijd van de CD al voorbij is. CD's zijn wegwerp. Met tapes ga ik voorzichtiger om; het is een mooier object. Als klein manneke ben ik begonnen met het maken van mixtapes. Vorig jaar heb ik besloten om mijn muziek op tape uit te brengen.

Haal je die tapes bij Tape Line in Engeland?
Ja, maar nu haal ik ze in Duitsland. Daar zijn ze een stuk goedkoper. Ik heb het adres via een kerel die een gelijkaardig label heeft.

Verdien je iets met je muziek of andere kunstvormen waarmee je bezig bent?
Goh, nee. Buiten nu en daar eens 50 euro ofzo. Niet veel alleszins. Al wat ik ermee verdien gaat er ook weer in. Een nuloperatie.

Hoe zou je zelf de muziek die je maakt en uitbrengt, noemen?
Er één term op plakken, is onmogelijk maar in alles heerst wel dezelfde DIY-ethiek. Het is zelfs geen ethiek. Gewoon zelf dingen uitbrengen. Cactus Truck is vooral free jazz en no wave. Maar ik heb even goed een hypnagogic tape van Innercity uitgebracht. Er zit ergens wel een rode draad in, maar niet per se qua genre.

Ga je soms zitten om echt een lied te schrijven?
Nee. Ik heb lange tijd geen solomuziek gemaakt. Ik speel bij de Kosmische Keuterboeren. Da’s een echte jamband: samenkomen, pintjes drinken, de boel opzetten en dan zien waar we uitkomen. We nemen alles op en achteraf halen we er de goede stukken uit. Soms spelen we enkele opnames na, maar meestal klinkt het dan niet hetzelfde. Ik maak nog niet zo lang solomuziek. Eigenlijk doe ik dat op dezelfde manier als een albumhoes ontwerpen. Ik heb op voorhand een bepaald beeld en bedenk wat ik aan dat beeld kan toevoegen. Het is experimentele muziek in de letterlijke betekenis van het woord. Door dingen te proberen krijg je iets, en wat je uitbrengt is de weergave daarvan.

De opnames van jou op tape, zijn dat dan altijd de eerste takes?
Niet per se. Ik werk ook veel met four-track. Soms gebruik ik de opnames zelf als instrument. Alles loopt wat door elkaar.

Welke instrumenten gebruik je precies?
Nu vooral tapedecks en tape-echo’s. Ik ben begonnen als bassist, daarna gitarist geworden, maar dat doe ik al lang niet meer. Ook vooral synth en mijn stem: ik neem geluiden op die ik manipuleer met tapes waardoor het allemaal heel abstract wordt. Ik maak geluiden en ben geen muzikant, geen gitarist of synthspeler.

Hoe ben je erop gekomen om muziek te maken met tapes?
Door zelf veel naar experimentele muziek te luisteren. Een aantal jaren geleden luisterde ik vooral naar indie en indierock.Nirvana was het begin van alles. Ik ben steeds dieper gedoken in de wereld van het harde en het experimentele. Als je een erg specifiek geluid wil maken, is het gemakkelijker om dat met tape te creëren dan pakweg met een gitaar.

Als je dezelfde geluiden met een ander instrument zou kunnen maken, zou je dat dan doen? Of is er iets aan het fysieke proces van de tapes dat je aanspreekt?
Met tapes werken is iets heel tastbaars, ja. Je hoort dat ook. Als je letterlijk die tapes manipuleert - als je daar eens aan trekt - hoor je dat ook. Het draait om het ruwe van het materiaal tape: het 'materiële' en het 'tactiele'. De tactiele eigenschappen van het medium zijn heel belangrijk. The medium is the message, weet je nog? Het sjieke met tape is dat wanneer je op een oude tape iets opneemt, het vorige er soms nog doorklinkt. Je kent het wel: wanneer je cassette door een tapedeck wordt opgevreten, de cassette erna nogal weird klinkt. Het is hetzelfde met zeefdrukken, als je een roze klod inkt op papier gooit, heeft dat niets te maken met wat je elke dag op je scherm ziet en zich uitgeeft als roze, maar iets vies, dat erop is gesmeten en je kan vastpakken. Het beperkt zich niet tot tape, ik heb net een analoge synth gekocht en ik werk ook met interne feedback. Als ik dat bijvoorbeeld met contrabas zou kunnen, zou ik dat ook met contrabas doen. Als het maar klinkt als een drab exuberante natte beton.