Wat mijn handicap betekent voor mijn seksleven

Ik ben Spencer. Ik ben een 25-jarige muziekliefhebber en gelegenheidsverslaggever bij het radiostation van de Universiteit van Brits-Columbia in Canada. Daarnaast heb ik een fysieke handicap: ik heb een hersenverlamming.

Er werd een hersenverlamming bij mij vastgesteld toen ik één jaar oud was. Voor het geval je niet weet wat dit inhoudt, hersenverlamming is een handicap die effect heeft op de spierspanning, beweging en motorische vaardigheden. Het wordt veroorzaakt door hersenletsel dat je oploopt tijdens de zwangerschap of kort na de geboorte, en er zijn verschillende gradaties. Bij mij heeft het mijn vermogen om te kunnen lopen aangetast en de linkerkant van mijn romp is erg stijf. Verder lijd ik aan hydrocefalus (of waterhoofd), waardoor ik door vocht in mijn hersenen hevige spasmes heb.

Door mijn elektrische rolstoel heb ik wel wat vrijheid, maar ik blijf afhankelijk van mijn ouders of medewerkers van de thuiszorg (die ik zelf aanneem) voor alledaagse dingen zoals autorijden, van mijn bed mijn rolstoel inkomen, eten klaarmaken, douchen, aankleden, scheren en tandenpoetsen.

Al deze dingen worden beschouwd als basisbehoeften en om hulp vragen is helemaal prima en acceptabel. Wanneer het daarentegen op mijn seksualiteit en bijbehorende verlangens aankomt, wordt het allemaal wat gecompliceerder.

Je seksualiteit ontdekken is al een overweldigende taak voor jonge, valide mensen. Voor iemand met een beperking die constant hulp nodig heeft bij alledaagse handelingen, iemand zoals ik dus, was die uitdaging nog groter. Ik werd tijdens mijn jeugd en puberteit vaak afgewezen, wat mijn zelfvertrouwen niet bepaald goed deed. Toen ik volwassen was durfde ik nauwelijks vrouwen mee uit te vragen. Wanneer ik op date ging konden de meisjes vaak niet omgaan met mijn handicap, of ze wisten gewoon niet hoe ze zich moesten gedragen.

Ik was rond de twaalf jaar oud toen ik begon met masturberen. Ik had geen idee wat ik aan het doen was of hoe het heette, maar ik wist wel dat het heel belangrijk was. Ik had mijn penis herontdekt en het voelde goed. Ik denk dat de meeste jonge mannen masturbatie op dezelfde manier ontdekken. Ze beginnen een beetje te rotzooien, niet helemaal begrijpend wat er precies gebeurt, en op een dag komt er wat spul uit. Ze ruimen het op en gaan door met hun dag, in de wetenschap dat ze een mijlpaal in hun mannelijkheid hebben bereikt. Die grens overgaan was voor mij niet zo zorgeloos.

De eerste keer dat ik klaarkwam dacht ik dat ik mezelf had ondergepist. Ik was bij mijn vader thuis en hoewel ik me ontzettend schaamde en me niet op mijn gemak voelde door de omstandigheden, wist ik dat ik geen keus had en hem moest vertellen wat er was gebeurd. Hij hielp me met het schoonmaken en verzekerde me ervan dat ik niet in mijn broek had geplast — maar dat het betekende dat ik een man was geworden. Hij gaf me een klap op mijn rug en legde alles uit. Sindsdien ben ik veel comfortabeler met mijn seksualiteit en kan ik met mijn vader over alles praten. Hij steunt me heel erg en wil me graag de middelen bieden om zelfstandig te kunnen leven.

In deze aflevering van Slutever praat Spencer over zijn seksualiteit

Mensen zijn vaak verrast wanneer ze horen dat mensen met een handicap ook seksuele behoeften hebben. Die hebben we namelijk wel degelijk, alleen is het voor ons niet zo makkelijk om die behoeften te vervullen. Door mijn handicap heb ik hulp nodig met de opzet, voor ik ga masturberen, en bij de nasleep ervan. Tot mijn genoegen kan ik meedelen dat ik de daad zelf kan verrichten.

De meeste hulp die ik ontvang komt vanuit mijn vriendengroep, mensen die allemaal ooit even oud zijn geweest als ik. Zodra ik een goede band met ze heb opgebouwd en me op mijn gemak voel, kan ik ze vragen om me te helpen met de opzet en het schoonmaken na de daad. De meesten zijn erg begripvol en behulpzaam (een keer bood een vrouwelijke hulp zelfs een aftrekbeurt aan, die ik nederig heb aangenomen), maar ik snap dat iedereen een andere moraal en eigen persoonlijke grenzen heeft. Ik zou iemand nooit vragen iets te doen waar hij of zij zich niet gemakkelijk bij voelt.

Wanneer ik iets meer nodig heb dan de thuishulp me kan bieden, bel ik een dienst die Sensual Solutions heet. Hun medewerkers worden 'intimiteitscoaches' genoemd en ze helpen mensen met een beperking, tegen betaling, om hun eigen intimiteit te begrijpen. Hoe ver ze gaan bepaalt de klant. Ik maak nu tweeënhalf jaar gebruik van deze dienst en het heeft me erg geholpen met mijn zelfvertrouwen bij vrouwen. De coaches verrichten een dienst die van onschatbare waarde is voor mensen met een handicap. Door mijn tijd met hen heb ik me gerealiseerd dat ik net zoveel te bieden heb als iedereen, misschien alleen op een andere manier. Ik heb hier uitgebreid over gesproken in een aflevering van Slutever, die je hierboven kunt zien.