Tinder-horrorverhalen die je eraan herinneren dat alleen zijn zo erg niet is

Afhankelijk van hoe je ernaar kijkt is Tinder een zegen of een vloek. Voor sommigen is het een handige manier om in hun drukke leven mensen te leren kennen. Anderen veroordelen het als een oppervlakkige vleeskeuring die verantwoordelijk is voor het toenemende aantal soa's – een consequentie van de zogenaamde "hookupculture" die het heeft gecreëerd. Het kan je zonder twijfel in contact brengen met potentiële partners die je anders nooit zou ontmoeten, maar helaas komen sommige van die partners aan het eind van de avond zonder je toestemming dwars door hun basketbalbroekje klaar over je been.

Hier vijf verontrustende Tinderverhalen om je eraan te herinneren dat jezelf in slaap masturberen lang geen ramp is.

U Got it Bad

Ik ontmoette een meisje via Tinder dat op een paar uur rijden woonde, maar als je gay bent, dan heb je dat ervoor over. Ik bracht drie weekenden op rij met haar door. Ze stuurde me een berichtje omdat ze weer met me wilde chillen en ik zei "Sorry, maar mijn zus is jarig, ik moet dit weekend met mijn familie zijn. Ik laat het weten als ik weer kan." Ze stuurden het maximaal aantal tekens dat je in een bericht kunt typen, zeven pagina's of zo. Ze vertelde me dat ik onze perfecte relatie had geruïneerd en dat God haar had verteld dat we voor elkaar bestemd waren, en dat ze met me wilde trouwen. Ik reageerde niet.

Een paar dagen later kreeg sprak ze m'n voicemail in. Ze was dronken, huilde en zong U Got It Bad van Usher. Ze zong het hele lied van begin tot einde. Op mijn voicemail. Toen zei ze dat ze nog steeds van me hield. Dus dat negeerde ik ook. Een paar dagen later stuurde ze me een foto van een brandend papiertje waarop ze bovenaan "Bucket List" had geschreven. Het enige dat ik van de lijst begreep is dat ze me mee wilde nemen naar Zweden. Ik kon de rest niet lezen. Want zoals ik al zei stond het in brand.

–Brittany, 24

"Ik heb hem recht in zijn gezicht uitgelachen"

Ik praatte al een tijdje met deze gast op Tinder, en we konden het prima met elkaar vinden. We spraken uiteindelijk met elkaar af en hij leek op de foto's, die er best goed uitzagen, dus dat was mooi. Maar toen hij uit z'n auto tevoorschijn kwam zag ik dat hij een basketbalbroekje aanhad. Ik had geen jurk aan of zo, maar kom op man. Een basketbalbroekje? Doe even normaal.

Later begon hij te praten over hoeveel geld hij per jaar verdiende, zo'n opscheppertje. Ik dacht alleen maar: vent, je hebt een basketbalbroekje aan. Maar hij ging er maar over door, over een vriend die chef is en zijn eigen restaurant had geopend, en die maar $100,000 per jaar verdiende. Hij schaamde zich voor z'n vriend omdat hij een enorme fout in zijn leven had gemaakt (terwijl ik niet eens een kwart daarvan verdien.) Hij nam me mee naar een tent waar ze taco's verkochten voor een dollar en zei op neerbuigende toon: "Als je naar leukere plekken wilt, moet je je eerst bewijzen." Oké, misselijkmakend. Ik at die taco zo snel als ik kon op om weg te kunnen bij deze gast, want hij is gewoon.. ugh. Dit was helemaal niets voor mij.

We liepen terug naar mijn auto en hij nodigde me uit om mee naar zijn appartement te gaan. Ik zei natuurlijk nee. Hij drukte me tegen de auto aan en dacht zeker dat het een soort Rico Suavemove was, en probeerde me te zoenen. Ik zag door dat basketbalbroekje duidelijk een erectie. En toen gebeurde het. Het gebeurde. Terwijl hij me probeerde te zoenen trilde zijn hele lichaam, en voelde ik iets op mijn been. Hij probeerde me nog steeds te zoenen, en ik begon hem gewoon recht in z'n gezicht uit te lachen. Ik had ook geen andere optie. Dit was het raarste en ongemakkelijkste moment in mijn leven. Ik bleef lachen toen hij wegliep, en toen zei hij iets in de trant van: "Wil je nog wel blijven chillen?" Ik zei "Nee! Bel me nooit. Wis mijn nummer. Ik praat nooit meer tegen je. Dit was het ergste ooit. Dank je." Ik moest nog steeds hysterisch lachen toen ik in mijn auto ging zitten en reed weg. Drie maanden later berichtte hij me voor een bootycall. Jezus. Ik hoop dat hij dit leest, want hij heeft me een erg oncomfortabel moment bezorg en ik zou het fijn vinden als hij hetzelfde meemaakt.

—Shelby, 25

De verkeerde Ryan

Net zoals elke vrouw in Los Angeles, zwichtte ik voor groepsdruk en besloot ik eens uit te zoeken wat dat Tinder nou precies was. Toen ik een paar dagen over mijn scherm had geveegd kreeg ik een match met Ryan. Hij was leuk en zag er goed uit, maar was niet heel interessant. We praatten wat en wisselden nummers uit, maar daar kwam uiteindelijk niet echt iets uit.

Vier maanden later was ik op een huisfeest waar ik een andere jongen ontmoette die ook Ryan heette. We flirtten wat en later die week stuurde ik hem een berichtje. We besloten om een keertje uit eten te gaan. Ik zou hem na zijn werk ophalen en we zouden ergens in de buurt van zijn kantoor gaan eten. De avond waarop de date gepland stond brak aan, en ik arriveerde stipt om 6:30 uur bij het kantoor. Ik belde om te zeggen dat ik er was, en toen hij de deur open deed, had ik absoluut geen idee wie deze gast was.

Misschien had hij zich geschoren? Ik dacht dat hij misschien een van z'n collega's als grap naar buiten had gestuurd. Misschien was ik wel gek geworden? Elk mogelijk scenario speelde zich in m'n hoofd af terwijl een compleet vreemde in mijn auto stapte en deed alsof hij wist wie ik was. Ik probeerde niet te laten merken dat ik lichtelijk in paniek was, dus stelde ik vragen die alleen Ryan van het huisfeestje kon weten. Toen wist ik zeker dat ik op date was met de verkeerde persoon. Uiteindelijk hield ik het niet meer en raakte ik in het restaurant helemaal in paniek. Ik vroeg hoe we elkaar kenden. Hij antwoordde: "We kennen elkaar van Tinder."

Dat was het moment waarop ik me realiseerde dat ik mezelf had gecatfisht. Ik ben een idioot, want ik sloeg nooit achternamen op in mijn telefoon, en had de verkeerde Ryan ge-sms't. Ik was op date met de Ryan van Tinder, niet die van het huisfeestje dus waar ik mee had staan flirten. Terwijl ik me de slechtste persoon ter wereld voelde, besloot ik het meest gênante diner uit mijn leven uit te zitten. Ik besloot op dat moment om nooit meer op Tinder te gaan, en heb allebei de Ryans nooit meer gesproken

–Tera, 26

Een fikse kater

Ik had een prima date gehad met een gast die ik Chip zal noemen, en die als dj werkte bij Fashion Week-evenementen. We aten goedkope sushi, hadden een paar dingen gemeen (het Jodendom), en hij schepte op over die keer dat hij blijkbaar geneukt had met Emily Ratajkowski, terwijl hij me verzekerde dat hij mij knapper vond omdat ze "te mager" was of zoiets. We gingen terug naar zijn flat, en begonnen te zoenen. Hij liet me zijn tatoeages zien: een tatoeage op zijn borst ter ere van zijn overleden vader, een David Lynch-ding, en een Japans tafereel op zijn kont. Omdat ik toch al op onderbroekhoogte zat, besloot ik daar gelijk maar aan de slag te gaan…tot er opeens iets op mijn hoofd landde. Het bleek zijn fucking kat te zijn, waar hij me eerder die avond al over verteld had – hij had een instagramaccount aangemaakt voor z'n kat en wilde dat ik die ging volgen. Ik probeerde de kat af te schudden, maar hij had z'n klauwen stevig in m'n haar en m'n rug geslagen. Ik wist me eindelijk los te schudden, en we verplaatsten ons naar zijn stapelbed (hij was trouwens in de dertig) waar we probeerden verder te gaan, maar de kat volgde ons naar boven. Ik kreeg steeds meer moeite met ademhalen, en moest me op een gegeven moment terugtrekken in de badkamer toen ik een astma-aanval kreeg. Ik had rooddoorlopen ogen en m'n gezicht zat onder de vlekken. "Chip" probeerde me wijs te maken dat mijn gezwollen, knalrode ogen wel meevielen, maar iets (de keiharde pik in zijn hand?) gaf me de indruk dat hij op dat moment andere dingen belangrijker vond dan mijn gezondheid. Ik moest mijn inhalator hebben en wilde zo snel mogelijk weg.

In de maanden daarna stuurde hij me constant dickpics, op alle tijden van de dag. Ik zag hem een keertje over straat lopen in een broekrok. Later kwam ik erachter dat zijn kat bijna 15 duizend instagramvolgers heeft.

–Taylor, 24

Om van te kotsen

Ik had een meisje leren kennen op Tinder, en alles verliep wel soepel, dus spraken we af voor een kop koffie. Ik was al een paar keer eerder op Tinderdates geweest, en het is altijd een beetje ongemakkelijk als mensen elkaar ontmoeten in die context. Maar ik kon eigenlijk gelijk goed met dit meisje op schieten. We waren geïnteresseerd in dezelfde dingen, en het was makkelijk om met haar te praten. Het was leuk.

Op een bepaald punt zette ze haar koffie neer terwijl ik aan het praten was, veegde een plukje haar achter haar oor, en keek me recht in mijn ogen. Ze glimlachte. Ik glimlachte terug. Ik vertelde verder, en haalde op een gegeven moment mijn telefoon uit mijn zak om iets aan haar te laten zien. Ik denk dat ze dacht dat ik haar niet kon zien, maar ze greep de gelegenheid aan om haar vingers diep in haar keel te duwen om haar kokhalsreflex te triggeren.

Drie seconden later was ik van top tot teen bedekt in haar kots. Ik zat daar in shock, terwijl ik probeerde te bevatten wat er was gebeurd. Ze bood haar excuses aan, en vroeg of ik oké was. "Nope," zei ik, terwijl ik opstond om mezelf schoon te poetsen in de wc. Toen ik terugkwam, was ze weg. Ik heb daarna nooit meer iets van haar gehoord. –Ted, 24