We overleefden een bezoekje aan een roestig Chinees pretpark

Shijingshan Amusement Park in Beijing is precies het soort pretpark dat ik als kind bouwde met het computerspel Rollercoaster Tycoon. Maar dan wel net dat ene park waar alle attracties kapot gingen, de bezoekers gillend het terrein afvluchtten en ik veel te veel schoonmakers had ingehuurd die wanhopig rondholden op zoek naar dat ene gevallen frisdrankbekertje dat nog niet was opgeraapt. Een falend pretpark dus, maar op Google Afbeeldingen zag het er best indrukwekkend uit, dus toen ik twee weken in China was om reportages te maken, besloot ik er samen met mijn fotograferende studiegenoot Jody heen te gaan. Onze Chinese vriend Jeffrey nam ons mee naar het park. Jeffrey studeerde in Beijing en hielp mij door me de weg wijzen en te vertalen. Zelf had hij nog nooit een pretpark bezocht en hij was dan ook “very excited”.

Shijingshan Amusement Park is gebouwd in de jaren tachtig en staat vooral bekend om een vete met Disney. Jarenlang liepen look-a-likes van Assepoester en Mickey Mouse over het terrein en kon je ritjes maken in attracties met gejatte Disney-thema’s. De slogan van het park gaf het idee erachter het beste weg:“Disney is too far to go, please come to Shijianshan!” In 2007 ontdekten Japanse bloggers het bestaan van het jatwerk en kreeg het park wereldwijde media-aandacht, met zeer boze mensen bij Disney tot gevolg. Het park moest naar aanleiding van de vele aanklachten zijn deuren een tijdje sluiten. Inmiddels is Shijngshan weer heropend, en alle copyrightschendingen zijn verwijderd.

Wat overblijft is een door de overheid in stand gehouden spookpark. Het park heeft geen thema meer en bestaat post-Disney uit verouderde attracties onder een dikke laag fijnstof. Er is een leger aan personeel aanwezig dat zich dood verveelt. Bezoekers zijn er amper. Jeffrey moest ons uitleggen dat dit park niet gemaakt is om succesvol te zijn. Zie het als dat ene verlaten speeltuintje in je woonwijk. Niemand maakt er gebruik van, maar de gemeente kan wel zeggen dat het er is. Shijngshan is voor de Chinese overheid dat speeltuintje, maar dan anderhalf keer zo groot als de Efteling.

Zoals negentig procent van de tijd in Beijing riep de smogmeter dat het een “very unhealthy” dag zou worden. Daarom duurde het bij aankomst even voordat we erachter kwamen dat die indrukwekkende achtbaan die we vanuit de verte zagen, midden in de lucht opeens stopte. Ironisch, aangezien de nieuwe slogan van Shijingshan 'happy, healthy and high' is.

Bij gebrek aan afgebouwde hoge achtbaan besloten we de American Adventure uit te proberen. Na eerst de kaartjesverkoper en vervolgens de bewaker wakker te hebben gemaakt, kon de attractie voor ons worden aangezet en begon het ritje. Het concept is simpel: je zit in een karretje, pakt een lasergun, rijdt door een landschap dat lijkt op de horrorversie van de Droomvlucht en probeer zoveel mogelijk Amerikanen neer te knallen. Al met al best vermakelijk en communistisch verantwoord.

We vervolgden onze tocht door het park. In de botsauto's ramde een Chinese man van middelbare leeftijd in zijn eentje enthousiast tegen de stilstaande karretjes aan. Hij was de enige. Een veger keek naar ons alsof hij hoopte dat we iets voor hem op de grond zouden gooien. Hij was een van de weinige medewerkers die niet aan het dutten was. Het liefst lagen zijn collega’s languit over eetkraampjes heen of zaten ze te slapen op een stoel voor een attractie. Een piepklein mevrouwtje met donkerrood geverfd haar en gouden oorbellen schrok zo hard wakker dat ze in een hysterische lachbui verzeild raakte toen we tickets probeerden te kopen bij haar hokje.

Veel attracties waren dicht, en we voelden ons genoodzaakt om Jeffrey op het hart te drukken dat dit niet is hoe normale pretparken eruit zien. De weinige bezoekers die er waren leken vooral geïnteresseerd in het nemen van foto's van elkaar. De echt roestige attracties werden door iedereen vermeden. Jeffrey leek er geen last van te hebben en rende voor ons uit om kaartjes te kopen voor de zoveelste gammele achtbaan. Na een ritje in een draaiend dodemanskarretje dat Jeffrey omschreef als “not very pleasant” was zijn enthousiasme toch ook iets getemperd.

Een gigantisch en extreem langzaam draaiend reuzenrad moest ons dan maar een goed uitzicht over het park geven. Helaas. Tijdens dit ritje kregen we de kans om elkaar twintig minuten lang eens goed aan te kijken, want de raampjes waren niet schoongemaakt. Wel zagen we door de viezigheid heen in de verte de contouren van een attractie waarmee je met een boomstam het water over moest. Dat kon bijna niet anders dan heel leuk zijn, dus haastten we ons naar Jones Adventure, te vinden naast Jurass Park.

Eenmaal op de voorste rij van de boomstam bleken de gordels niet lang genoeg voor ons westerlingen. Met het vooruitzicht dat we binnen een paar minuten van een extreem gammele waterbaan af zouden storten, besloten we dat het toch wel heel vet was dat we voor onze dood in China waren geweest. Het liep goed af, maar we begaven ons zonder overleg meteen richting uitgang.

Het Shijangshan Amusement Park is het zoveelste prachtvoorbeeld van China’s imitatiedrang. Die kwaal heeft er inmiddels ook voor gezorgd dat investeerders een heel Chinees eiland willen omtoveren tot het “Orlando van China”. Er liggen plannen voor de bouw van minstens tien pretparken. Ik hoop dat het ze niet zo vergaat als het Shijingshan Amusement Park Beijing. Als ik dit pretpark in Rollercoaster Tycoon had gebouwd, dan had ik op 'niet opslaan' gedrukt en was ik een Disneyfilm gaan kijken.