Το Survivor, η Εurovision και το Final Four Ήταν Ικανά να μας Κάνουν Μπάχαλο Μέσα σε Λίγες Ημέρες

Ο εθνικιστικός παραλογισμός πλανιέται για χρόνια πάνω από την Ελλάδα. Απλώς, τον τελευταίο καιρό μάλλον το παρακάναμε.

Πριν από λίγες εβδομάδες ξεκινήσαμε με τη Eurovision, τον διαγωνισμό τραγουδιού που εδώ και δεκαετίες αποτελεί απόδειξη ότι οι Ευρωπαίοι είμαστε κομπλεξικοί. Όσοι παρακολουθήσαμε τη φετινή διοργάνωση, γίναμε μάρτυρες των παραδοσιακών «12αριών» που παίζουν μεταξύ συγκεκριμένων γειτονικών χωρών, αλλά και της κατακραυγής -από τους ίδιους- όποτε τολμούσαν να ψηφιστούν μεταξύ τους οι «αντίπαλοι» γείτονες. Μια ματιά στα comments που έπαιζαν στα social media εκείνες τις μέρες, ήταν ικανή για να καταλάβει κάποιος ότι ο αγώνας της Δάφνης Μπόκοτα έχει αποδώσει καρπούς

Ναι, οι fans της Eurovision μπορούν άνετα να συγκριθούν σε φανατισμό και παραλογισμό με τον μέσο οργανωμένο οπαδό μιας ομάδας ποδοσφαίρου. Οι τύποι δεν μπορούν να δεχτούν την ήττα με τίποτα. Μάλιστα, πολλοί έφτασαν σε σημείο να βρίζουν τον φετινό νικητή, επειδή τόλμησε να βγει πρώτος σε διαγωνισμό που συμμετείχε Ελληνίδα τραγουδίστρια. Κόντρα σε κάθε λογική, το κομμάτι θεωρήθηκε από τους έμπειρους «κριτικούς» του εγχώριου διαδικτυακού τοπίου άθλιο και ο ερμηνευτής του, ο πορτογάλλος Salvador Sobral, άφωνος. Το γεγονός ότι είχε μία από τις τεχνικά καλύτερες φωνές του φετινού διαγωνισμού (γεγονός), δεν έχει καμία σημασία για αυτούς, επειδή στα μάτια του δεν αντανακλούσε ο καταγάλανος ουρανός της Αθήνας, σε αντίθεση με αυτά του δικού μας κοριτσιού, δηλαδή της Demy.

Αφού λοιπόν κατατροπώσαμε τους «εχθρούς» που είχαν στόχο να λοιδορήσουν την αποστολή της χώρας μας, τα βάλαμε με τους Τούρκους. Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο και οι γείτονές μας δεν πάνε πίσω. Αφορμή γι' αυτόν τον νέο «πόλεμο» στάθηκε το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός κλήθηκε να αντιμετωπίσει στον τελικό της Euroleague την τουρκική Φενέρμπαχτσε. Μάλιστα, ο αγώνας πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Από νωρίς, λοιπόν, είχαμε επιθέσεις Τούρκων χούλιγκαν σε Έλληνες οπαδούς - και τούμπαλιν. Σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ, αυτές είχαν περισσότερο εθνικιστικό χαρακτήρα παρά οπαδικό. Για τις δύο επόμενες μέρες, έπεφτε ξύλο, καίγονταν σημαίες και ακούγονταν συνθήματα που δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με τον αθλητισμό.

Τα σχετικά βίντεο ανέβαιναν στο Ίντερνετ και ο καθιερωμένος πόλεμος των comments δεν άργησε να ξεσπάσει. Οι Τούρκοι ούγκανοι αναμετρήθηκαν με τους δικούς μας, σε έναν διαγωνισμό βλακείας, κακής χρήσης της αγγλικής γλώσσας και ιστορικής ανακρίβειας. Οι μεν, υποστήριζαν πως θα έρθουν να κατακτήσουν την Ελλάδα και οι δε, ότι θα πάρουν πίσω την Πόλη και όλα τα σχετικά. Ωστόσο, επειδή είμαστε πολύ μπροστά ως λαός, καταφέραμε να τσακωθούμε -ευτυχώς σε αυτνή την περίπτωση μόνο διαδικτυακά- και μεταξύ μας. Όλα ξεκίνησαν με τους φίλους των «ερυθρόλευκων», οι οποίοι απαιτούσαν από όλους τους Έλληνες να υποστηρίξουν την ομάδα τους, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία το γεγονός ότι αγωνίζεται ενάντια στον «εχθρό». Οι περισσότεροι οπαδοί των υπόλοιπων συλλόγων, πάντως, δεν έδειξαν να συγκινούνται, δηλώνοντας ανοιχτά τη στήριξή τους στη Φενέρ. Τα comments ήταν πραγματικά απολαυστικά. Οι τύποι ξέφυγαν σε τέτοιο σημείο που ξεκίνησαν να μιλούν για τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τούρκικα αεροσκάφη, τον Κεμάλ και την τουρκοκρατία. Υπενθυμίζω πως όλα αυτά ειπώθηκαν με αφορμή έναν αγώνα μπάσκετ.

Δείτε μερικά παραδείγματα που ψάρεψα κάνοντας μια βόλτα σε σελίδες αθλητικών site στο Facebook:

Μέσα σε όλα αυτά, είχαμε και την ελληνοτουρκική μάχη στο Survivor. Σε περίπτωση που νομίζατε -όπως κι εγώ- πως η γραφικότητα είχε τερματίσει, κάνατε λάθος. Η μισή Ελλάδα σχεδόν βγήκε στους δρόμους για να πανηγυρίσει το γεγονός, ότι ο Ντάνος έκανε τον σταυρό του μπροστά στην ομάδα των τούρκων. Το αστείο της υπόθεσης είναι, πως οι παραγωγοί έβαλαν τις δύο ομάδες να αγωνιστούν μεταξύ τους, για να προωθήσουν τη φιλία μεταξύ των δύο χωρών. Φιλία που «επισφραγίστηκε» λίγες ώρες αργότερα στην Κωνσταντινούπολη με μαχαιρώματα, καπνογόνα, σπασμένα μπουκάλια και αίμα. Βέβαια, ομολογουμένως δεν είμαστε οι μόνοι που κάνουμε τέτοιες καφρίλες. Δείτε για παράδειγμα την παραδοσιακή κόντρα μεταξύ Άγγλων και Σκωτσέζων και όσα έχουν συμβεί μέσα στα χρόνια εξαιτίας της. Εμετικά συνθήματα, ξύλο και αντεγκλήσεις μεταξύ οπαδών αποτελούν μέρος μιας βίαιης παράδοσης που κρατάει χρόνια. Ακόμη κι όταν δεν παίζουν μεταξύ τους, οι μεν, βρίσκουν τρόπους για να πικάρουν τους δε. Οι εθνικές ομάδες των δύο χωρών παίζουν μεταξύ τους για μία θέση στο παγκόσμιο κύπελλο και ο πρώτος αγώνας πραγματοποιήθηκε στο Γουέμπλεϊ, με τους Άγγλους να κερδίζουν με σκορ 3-0 και τους οπαδούς να ανταλλάσσουν φάπες στις κερκίδες. Φανταστείτε τι έχει να γίνει στις 10 Ιουνίου, όταν θα πραγματοποιηθεί το πρώτο παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων στη Σκωτία, ειδικά μετά το δημοψήφισμα του περασμένου καλοκαιριού.

Unfair Play: O Ντέμης και η Χαμένη Ευκαιρία

Ουσιαστικά, αυτό που καταλαβαίνει εύκολα κάποιος από όσα αναφέρω, είναι πως οι περισσότεροι έχουν χάσει το νόημα. Το να μπλέκεις την πολιτική και τη διπλωματία με τον αθλητισμό ή την Τέχνη, είναι το ίδιο χαζό με το να σφάζεις κόσμο με αφορμή τον Τροχό της Τύχης. Πιστέψτε με, προσπάθησα πολύ, για να σκεφτώ πιο χαζό παράδειγμα από το να σκοτώνεσαι -κυριολεκτικά και μεταφορικά- για ένα μάτσο ανώνυμες εταιρείες που απλώς προσφέρουν ένα show. Καταλαβαίνω πως όλα αυτά μπορεί να ακούγονται αυτονόητα για κάποιους, αλλά, απ' ότι φαίνεται, για πολλούς δεν είναι.

Ο πολιτισμός -θέλω να πιστεύω πως- έχει προχωρήσει σε τέτοιο σημείο, που μπορούμε να κατάλαβουμε πως δική μας δουλειά ως θεατές είναι να περάσουμε καλά παρακολουθώντας τους να κάνουν πράγματα που εμείς δεν μπορούμε. Βέβαια, ο κόσμος έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, που σε λίγο καιρό θα γίνονται επεισόδια έξω από λούνα παρκ και μπαρμπέρικα. Εδώ οι άλλοι κατάφεραν να φανατιστούν με το Survivor, εκεί θα κολλήσουμε;

Περισσότερα από το VICE

Διαβάσαμε την Εργασία του Τσίπρα για το Πέραμα Όταν Ήταν Φοιτητής το 2003

«Μας Έχουν Πηδήξει τα Όνειρα» - Αυτή Είναι η Νέα Εργατική Τάξη στην Ελλάδα

Χρήσιμα και Σπιτικά Τρικ για να Πάτε το Σεξ σε Άλλο Επίπεδο