Πέρασα 15 Μήνες Ναυαγός σε Ένα Ακατοίκητο Νησί

Το 1966 μια ομάδα έξι εφήβων ανακαλύφθηκαν να ζουν στο νησί Άτα της Τόνγκα. Ο άνδρας που τους βρήκε, ένας Αυστραλός εξερευνητής ονόματι Peter Warner, σοκαρίστηκε όταν έμαθε πως είχαν χαθεί πριν από 15 μήνες.

Του εξήγησαν ότι είχαν πάρει ένα ψαροκάικο από το λιμάνι στο Νουκουαλόφα, 1.560 χιλιόμετρα νότια, για να επιδοθούν σε μια κακοσχεδιασμένη περιπέτεια. Το σκάφος καταστράφηκε από την καταιγίδα και έπλεαν στη θάλασσα χωρίς νερό και φαγητό για οκτώ μέρες και στο τέλος ξεβράστηκαν στις ακτές του Άτα. Εκεί έφτιαξαν μια καλύβα κι άναψαν φωτιά και επιβίωσαν τρώγοντας ψάρια, μπανάνες και παπάγιες.

Εκείνη την εποχή η ιστορία έκανε μεγάλη εντύπωση και ο φωτογράφος από το Σίδνεϊ John Carnemolla στάλθηκε στο νησί μαζί τους για να απεικονίσει το πώς ζούσαν. Η ιστορία των εφήβων έγινε πρωτοσέλιδο σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά στη συνέχεια ξεχάστηκε μέχρι που την ανέδειξε ξανά ο συγγραφέας Rugter Bregman.

Μέχρι στιγμής, κανένα από τα παιδιά δεν έχει δώσει πλήρη συνέντευξη. Ο 74χρονος Sione Filipe Totau, γνωστός ως Mano, περιγράφει την εμπειρία του ως 19χρονου στο νησί Άτα. Το άρθρο είναι ένα μικρό απόσπασμα από τη συνέντευξη που παρουσιάζεται στο τελευταίο επεισόδιο του Extremes: ένα podcast του VICE αποκλειστικά στο Spotify. Μπορείς να ακούσεις ολόκληρη την ιστορία εδώ.

Μια μέρα, ένας φίλος μου από το σχολείο μου είπε «Θα πάμε στα Φίτζι, θέλεις να έρθεις»; Έλεγε ότι θα έκλεβαν μια βάρκα και είπα εντάξει. Εκείνη τη μέρα μετά το σχολείο κάναμε βόλτα στην παραλία και κοιτάζαμε τις βάρκες. Ένας άνδρας άφηνε τη βάρκα του στο ίδιο σημείο κάθε μέρα, πάντα γύρω στις έξι ή εφτά το βράδυ. Έτσι, όταν έφυγε, πήραμε τη βάρκα και φύγαμε.

Ήμασταν έξι στη βάρκα, ηλικίες από 15 ως 19. Ο πατέρας ενός από μας είχε την ίδια βάρκα έτσι ήταν έμπειρος ναυτικός. Σηκώσαμε πανιά και βγήκαμε από το λιμάνι, είχε καλό αέρα.

Όταν δεν βλέπαμε πια τα φώτα του Νουκουαλόφα ήταν νύχτα και ο άνεμος άρχισε να δυναμώνει και τα κύματα να είναι όλο και πιο ψηλά. Ξέσπασε καταιγίδα και δεν σκεφτήκαμε να κατεβάσουμε το πανί και σκίστηκε. 

Την άλλη μέρα ψιλόβρεχε και παραδέρναμε στη θάλασσα χωρίς πανιά. Μαζέψαμε νερό της βροχής σε μερικούς κουβάδες που βρήκαμε στο σκάφος, αλλά δεν είχαμε φαγητό. Κάποιοι άρχισαν να κλαίνε αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Προσπαθούσαμε να είμαστε αισιόδοξοι αλλά φοβόμουν ότι θα πεθαίναμε.

Οκτώ μέρες πλέαμε στη θάλασσα και την όγδοη είδαμε το νησί Άτα. Θα ήταν γύρω στις 9 το πρωί και το νησί ήταν ακόμα μακριά. Σιγά-σιγά, όμως, στη διάρκεια της μέρας ο άνεμος μας έφερε πιο κοντά.

Φτάσαμε γύρω στις 11 το βράδυ. Είναι ηφαιστειώδες νησί, σχετικά ψηλό και φτάσαμε εκεί μες στη νύχτα. Είπαμε μια προσευχή και ύστερα είπα στα παιδιά, «Μη βγείτε από τη βάρκα μέχρι να δω τι υπάρχει εκεί έξω».

Πήδηξα από το σκάφος και κολύμπησα μες στα κύματα. Όταν έφτασα στην ακτή, το νησί γύριζε. Αλλά στην πραγματικότητα εγώ ζαλιζόμουν, μετά από οχτώ μέρες χωρίς φαγητό ή νερό. Όταν συνήλθα φώναξα τα παιδιά.

Βγήκαν στην ακτή, όλοι ζωντανοί. Έπειτα είπαμε μια προσευχή, αγκαλιαστήκαμε, κλαίγαμε.

Αποκοιμηθήκαμε και ξυπνήσαμε την άλλη μέρα όταν ξημέρωσε. Το πρώτο που έρεπε να κάνουμε ήταν να φτάσουμε στην κορυφή του νησιού έτσι σκαρφαλώσαμε κι εγώ πάτησα ένα ξύλο που ήταν μούσκεμα. Το πήρα και το έκανα κομμάτια, λίγο-λίγο και το έσφιγγα και έγλειφα το χέρι μου. Πρώτη φορά έπινα κάτι μετά από οκτώ μέρες.

Όταν φτάσαμε στην κορυφή κοιτάξαμε τα βράχια γύρω μας. Νιώθαμε πολύ ζωντανοί. Ήμασταν στη στεριά κι αυτό μας έδωσε πολύ μεγαλύτερη ελπίδα απ’ όταν παραδέρναμε στη θάλασσα.

Προσπαθήσαμε να ανάψουμε φωτιά, αλλά ήμασταν ακόμα πολύ αδύναμοι. Αλλά συνεχίσαμε να προσπαθούμε κάθε μέρα και πηγαίναμε στη θάλασσα ψάχνοντας όστρακα. Βρήκαμε παπάγιες και καρύδες και κάποια στιγμή αποκτήσαμε αρκετή δύναμη ώστε να τρίψουμε κάποια ξύλα μαζί όλο και πιο γρήγορα όλο και πιο δυνατά ώσπου άρχισαν να καίγονται και ανάψαμε φωτιά. Μας πήρε τρεις μήνες και ήταν το πρώτο ζεστό γεύμα που φάγαμε.

Το επόμενο βήμα ήταν να φτιάξουμε ένα σπιτάκι. Εγώ ήξερα να πλέκω φύλλα από φοινικιές και έτσι φτιάξαμε τους τοίχους. Μου πήρε δυο βδομάδες και μετά χωρίσαμε το εσωτερικό του σπιτιού. Στη μέση υπήρχε φωτιά και κόψαμε φύλλα μπανάνας για να γεμίσουμε κάθε κρεβάτι. Έπειτα αρχίσαμε να οργανωνόμαστε, πώς να κρατάμε τη φωτιά αναμμένη, πώς να λέμε προσευχές και να φροντίζουμε τα μπανανόφυλλα. Δουλεύαμε μαζί λες και θα ζούσαμε στο νησί για πολύ καιρό.

Ποτέ δεν το αγάπησα το νησί. Πάντα ήθελα να γυρίσω να δω την οικογένειά μου. Γι’ αυτό έναν μήνα μετά αρχίσαμε να φτιάχνουμε μια σχεδία. Ρίξαμε μερικά μεγάλα δέντρα, έπειτα κόψαμε τα κλαδιά με τη φωτιά. Φτιάξαμε τη σχεδία και προσπαθήσαμε να τη βγάλουμε στη θάλασσα αλλά δεν έβγαινε στα ανοιχτά, έπλεε στην όχθη και καταλάβαμε ότι δεν θα φύγουμε ποτέ.

Προσπαθούσα να μη σκέφτομαι πόσο ήμασταν εκεί. Ζούσα με την ελπίδα ότι κάτι θα συνέβαινε, ότι κάτι καλό θα γινόταν την επόμενη μέρα. Δεν μου φαινόταν ότι ήμασταν εκεί 15 μήνες.

Επιτέλους μια μέρα είδαμε ένα σκάφος να πλησιάζει όλο και πιο πολύ. Ο Steven το είδε πρώτος και έπεσε στη θάλασσα κι άρχισε να κολυμπάει προς τα εκεί. Ο καπετάνιος, ο κύριος Warner, μας είπε αργότερα ότι κάποιος από το πλήρωμα του είπε «Ακούω ανθρώπινη φωνή» αλλά εκείνος απάντησε, «Μπα, τα πουλιά είναι». Αλλά μετά βρήκαν τον Steven στη θάλασσα. Κοίταξαν στο νησί και είδα πέντε αγόρια να στέκονται γυμνά στην παραλία με μακριά μαλλιά.

Δεν μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα. Ήμασταν κατενθουσιασμένοι. Είχαμε επιβιώσει και θα έβλεπα ξανά την οικογένειά μου στην Τόνγκα.

Στο σπίτι γιορτάζαμε τρεις μέρες. Πρώτα η γιορτή της οικογένειας, μετά της εκκλησίας και μετά του νησιού.

Όταν σκέφτομαι τον καιρό που περάσαμε στο νησί συνειδητοποιώ ότι έμαθα πολλά. Και όταν το συγκρίνω με ό,τι έμαθα στο σχολείο νομίζω ότι έμαθα πολλά περισσότερα στο νησί. Έμαθα να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου. Συνειδητοποιώ ότι δεν έχει σημασία ποιος είσαι, δεν έχει σημασία το χρώμα, η φυλή, τίποτα τέτοιο. Επειδή αν έχεις πραγματικό πρόβλημα στο τέλος θα καταλάβεις τι πρέπει να κάνεις για να επιβιώσεις.

Περισσότερα από το VICE

Τι Απαντούν τα Κόμματα για την Υποχρεωτική Χρήση Self Test στους Μαθητές

Προσπάθησα να Βρω το πιο Παράξενο Πράγμα που Πουλιέται στο Ίντερνετ

Το “Promising Young Woman” Είναι Πολλά Παραπάνω Από Ένα Φεμινιστικό Revenge Movie

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.