Τα Πιτσιρίκια Έχουν Πολύ Πλάκα Όταν Παίζουν Video Games

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός και πηγαίναμε επίσκεψη στους θείους μου, ο ξάδερφός μου με άφηνε να παίζω Atari με τις ώρες. Δεν έχω ιδέα αν έπαιζα καλά ή όχι. Μεγαλώνοντας, αρχίσαμε να παίζουμε και μαζί (ως αντίπαλοι) διάφορα παιχνίδια, κυρίως αθλητικού περιεχομένου. Φυσικά, η μία πανωλεθρία διαδέχονταν την άλλη. Η ξεφτίλα συμπληρωνόταν από το γεγονός πως παίζαμε ένα μπασκετάκι όπου η διαφορά στο σκορ ξέφευγε. Στο ημίχρονο, ανταλλάσσαμε ομάδες, όμως και πάλι με ισοφάριζε και τελικά με κέρδιζε. Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Πριν λίγες μέρες σε μια κουβέντα που είχα με έναν φίλο, μου είπε πως ο δικός του ξάδερφος είχε ένα παιχνίδι Formula 1 και, επειδή αυτός ήταν μικρός και δεν ήθελε να του χαλάσει το σκορ, του έδινε να παίξει την ώρα που έδειχνε το replay της κούρσας. Ο φίλος μου ήταν αρκετά πιτσιρικάς και νόμιζε πως παίζει, ενώ στην πραγματικότητα ζούσε σε ένα -μικρής κλίμακας- Matrix.

Οι ιστορίες με τα μεγαλύτερα ξαδέρφια και τα video games είναι ατελείωτες. Σχεδόν όλοι έχουμε πέσει θύματα οδυνηρών ηττών ή κοροϊδίας από μεγαλύτερης ηλικίας συγγενείς ή φίλους. Φυσικά, μετά από χρόνια, μπαίνουμε εμείς στη θέση των μεγάλων και προσπαθούμε να ξεφορτωθούμε τα πιτσιρίκια που μας πρήζουν και δεν μας αφήνουν να παίξουμε με την ησυχία μας. Η αλήθεια είναι όμως πως, πλέον, τα παιδιά είναι πολύ πιο εξοικειωμένα με ο,τιδήποτε έχει να κάνει με video games, Ιnternet, tablets και κινητά. Πώς να μην είναι; Όταν η πρόσβαση σε όλα αυτά είναι, πλέον, πολύ εύκολη και απλή, σε αντίθεση με τη δεκαετία του '90 που, μέχρι το τέλος της, οι μισοί δεν είχαμε καν PC. Είμαι σίγουρος πως αν ήμουν τώρα δεκαέξι χρονών και ερχόταν σπίτι μου για επίσκεψη ένα πιτσιρίκι, θα μπορούσε άνετα να με ανταγωνιστεί σε κάποιο παιχνίδι.

Σκεπτόμενος όλα τα παραπάνω, άρχισα να αναρωτιέμαι για το πόσο πιο εύκολα «πιάνουν» τα video games τα παιδιά σήμερα. Για του λόγου το αληθές, παραθέτω μερικά βίντεο που βρήκα στο Ιnternet με παιδιά που παίζουν video games.

Το πρώτο βίντεο είναι αρκετά αντιπροσωπευτικό. Πρόκειται για επεισόδιο της online σειράς εκπομπών, «React». Πρόκειται για βίντεο τα οποία δείχνουν τις αντιδράσεις διάφορων ανθρώπων όταν έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με κάποιες μουσικές, τεχνολογίες και gadget. Στο συγκεκριμένο, έχουν βάλει κάποια πιτσιρίκια να παίξουν το indie game «Super Meat Boy». Ένα παιχνίδι που είσαι ένα «κομμάτι κρέας», το οποίο, από όπου περνά, αφήνει αίμα. Ένας κακός σού έκλεψε την αγαπημένη σου και εσύ πρέπει να περάσεις κάποιες πολύ δύσκολες πίστες ώστε να τη σώσεις. Μεγάλη «καμενιά» το παιχνίδι. Στο εν λόγω βίντεο με εντυπωσιάζουν δύο πράγματα, σε ό,τι αφορά τα πιο μικρά παιδάκια που συμμετέχουν σε αυτό: το ένα είναι το πόσο γρήγορα καταλαβαίνουν το game και δεν μιλάω για τον σκοπό του παιχνιδιού -ο οποίος είναι πολύ απλός- αλλά για τη γρήγορη κατανόηση του gameplay. Μην ξεχνάμε πως πρόκειται για παιδάκια, που μάλλον είναι στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Το δεύτερο, που μου έκανε εντύπωση, είναι το γεγονός πως μιλάνε και συμπεριφέρονται λες και είναι εικοσιπέντε χρονών. Ειδικά, ένα από τα κοριτσάκια στο κλιπ πρέπει να είναι έξι και μιλάει σαν να είναι ένας ενήλικας παγιδευμένος στο σώμα ενός παιδιού. Τρελό. Όπως και να έχει, το συγκεκριμένο βίντεο είναι πολύ ευχάριστο και ενδιαφέρον όπως και όλη η σειρά «React». Αξίζει να δείτε ένα επεισόδιο που δείχνουν στα πιτσιρίκια ένα Walkman. Απαιτεί βέβαια, γερά νεύρα.

Σε ένα άλλο κανάλι στο Youtube, βρήκα τον Ethan. Ένα οκτάχρονο αγόρι με επικό κούρεμα «καπελάκι», όπως αρμόζει σε κάθε οκτάχρονο που σέβεται τον εαυτό του. Ο Ethan είναι gamer και «ανεβάζει» στο κανάλι του (σχεδόν) καθημερινά βίντεο, όπου παίζει και σχολιάζει διάφορα games. Όπως μας ενημερώνει στο description, πρόκειται για ένα κανάλι που απευθύνεται σε παιδιά και όχι σε ενήλικες. Είναι ένα Kids Gaming Chanel. Ο μικρός έχει πολύ πλάκα και νομίζω πως σκαμπάζει αρκετά από παιχνίδια. Σε αντίθεση με τα παιδάκια του προηγούμενου βίντεο, ο Ethan είναι αυθόρμητος και οι αντιδράσεις του πιο παιδικές. Ίσως, βέβαια, αυτό να έχει να κάνει με το γεγονός πως το κανάλι το «τρέχουν» οι γονείς του και γι' αυτό νιώθει πιο άνετα. Όπως και να έχει, όταν το παιδί έχει κούρεμα «καπελάκι» είναι σίγουρο πως θα πάει μπροστά στη ζωή του.

Το συγκεκριμένο βίντεο το έβαλα για διάφορους λόγους. Η ποιότητα της εικόνας δεν είναι ένας από αυτούς. Βασικά, το έβαλα επειδή ο πρωταγωνιστής της ταινίας μοιάζει με τον Γιώργο Καραγκούνη σε μικρή ηλικία και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Δεν έχω δει την ταινία αλλά η σειρά βιβλίων «Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα» είναι γαμάτη και τη διαβάζεις ευχάριστα ακόμα και αν δεν είσαι παιδί. Επίσης, ξέρεις πως μεγαλώνεις όταν ο Steve Zahn παίζει τον ρόλο του πατέρα σε ταινία η οποία μετράει ήδη πέντε χρόνια από όταν βγήκε.

Aν αφαιρέσουμε όμως για λίγο τα studio, τις καλά στημένες κάμερες και το make up και το δούμε πιο ρεαλιστικά είναι κάπως έτσι:

Σε αυτό το κλιπ, βλέπουμε μια κλασική αγοροπαρέα να παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια (αλήθεια, γιατί να ανεβάσεις στο Υoutube ένα αδιάφορο βίντεο με το παιδί σου και τους φίλους του να παίζουν Video Games;). Πάντα υπάρχει ένας τύπος που φωνάζει λες και είναι στο γήπεδο, ένα παιδάκι που φοράει φούτερ, ένα τρίτο που ξέρεις ακριβώς πώς θα είναι η φάτσα του όταν μεγαλώσει, ενώ στη γύρω περιοχή, τριγυρνάει και ο μικρός αδερφός που απλώς κοιτάει τους άλλους να παίζουν, περιμένοντας υπομονετικά την ημέρα που θα κατακτήσει τον κόσμο. Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας, από αυτό το βίντεο, είναι ο τύπος με την κόκκινη μπλούζα στο 0:06. Πρέπει να είναι ο μεγαλύτερος αδερφός και τον συμπάθησα από τη πρώτη στιγμή λόγω της απεγνωσμένης φάτσας του. Δεν ξέρω τι μπορεί να σκέφτεται ή τι ρόλο βαράει εκεί, όμως, η έκφραση στο πρόσωπο του είναι ανεκτίμητη.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.