Οι Χριστιανοί στη Γάζα Αψηφούν τη Χαμάς και Φτιάχνουν Παράνομο Κρασί

Ο Isa μοιράζεται λίγο από το κρασί του-το τελευταίο από την παραγωγή του. Η ζύμωση του γίνεται φυσικά, για 40 μέρες.

Μετά την άνοδο της Χαμάς στην εξουσία, στη Γάζα το 2007, η οργάνωση γρήγορα θεσμοθέτησε νέους νόμους, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης κατοχής του αλκοόλ.

Σήμερα, εάν ένα άτομο συλληφθεί με αλκοόλ, συχνά το διώχνουν από εκεί. Σύμφωνα με τον Isa, έναν Χριστιανό οινοποιό που ζει στη Γάζα, μπορεί να υπάρχει και κάποιας μορφής τιμωρία-όμως φοβάται ότι για έναν Μουσουλμάνο τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα από ότι για τους Χριστιανούς.

Ποια θα είναι η τιμωρία, ο Isa δεν λέει. Αντί αυτού, μαζί με τον φίλο του Tony εξηγούν ότι πρέπει να μιλάνε κωδικοποιημένα όταν θέλουν να βρεθούν για να πιουν ένα  ποτήρι κρασί, συνήθως εκεί γύρω στα Χριστούγεννα, σε γενέθλια και με άλλες αφορμές για γιορτή.

«Απλώς το μοιράζομαι με ανθρώπους που εμπιστεύομαι» δηλώνει ο Isa. «Δεν θέλω μπλεξίματα με την κυβέρνηση». Ο Isa δεν μοιράζεται το κρασί του με τους μουσουλμάνους φίλους του επειδή φοβάται ότι κάποιος μπορεί να ειδοποιήσει τη Χαμάς.

Ο Isa σχεδιάζει να διδάξει την οινοποίηση στα παιδιά του. Το χειμώνα, λέει, τους βοηθάει να ζεσταθούν.

Οι περισσότεροι Χριστιανοί φτιάχνουν κρασί στα σπίτια τους, μου λέει ο Tony, αν και σίγουρα δεν το διαφημίζουν, ιδιαιτέρως κατά τη διάρκεια της τελευταίας σύγκρουσης με το Ισραήλ. Όμως παρόλο που ζει σε μια γειτονιά με πολύ έντονο το στοιχείο της Χαμάς, ο Tony λέει ότι μάλλον θα συνεχίσει να φτιάχνει και να πίνει αλκοόλ και δεν θα υπακούσει στον κανονισμό της οργάνωσης. Το κρασί είναι απλά μέρος της ζωής.

Η Γάζα είναι το σπίτι μιας κλειστής κοινότητας περίπου 2.000 Χριστιανών, που ανήκουν σε διάφορα δόγματα. Είναι όλοι πολύ ευσεβείς και ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα ανοιχτά. Πηγαίνουν στην εκκλησία και οι γυναίκες τους κυκλοφορούν δημοσίως χωρίς να έχουν καλυμμένο το κεφάλι τους. Όπως και για τους υπόλοιπους Χριστιανούς της Γάζας, έτσι και για τον Isa η πίστη του είναι πολύ σημαντική για εκείνον- το σπίτι του είναι διακοσμημένο με θρησκευτικά κειμήλια με τον Ιησού και την Παρθένο Μαρία- και οι εορτασμοί με κρασί είναι μέρος της.

Η οικογένεια του Isa έχει ένα άγαλμα το Ιησού σε μια γωνία του δωματίου, ως σύμβολο της πίστης τους.

Ο Isa έμαθε να φτιάχνει κρασί από τον πατέρα του, που πάντα τον κάλυπτε. Μεγάλωσε στην Υεμένη, όπου το αλκοόλ ήταν απαγορευμένο, πριν επιστρέψει στην Παλαιστίνη, μετά την κατάληψη της Γάζας από τη Χαμάς. Ο Isa λέει ότι σήμερα, τον βοηθούν συχνά τα παιδιά του να πατήσουν τα σταφύλια με τα πόδια τους, ακριβώς όπως έκανε όταν ήταν μικρό αγόρι.

Όταν κάνει μια νέα παρτίδα κρασιού, ο Isa αγοράζει 120 κιλά σταφύλια από τις τοπικές αγορές-αν και τα περισσότερα σταφύλια της Γάζας εισάγονται από το Ισραήλ-για να παράγει 40 λίτρα κρασί. Προτιμά τα σκούρα σταφύλια για κόκκινο κρασί και λέει ότι η καλύτερη εποχή είναι στα τέλη του Οκτωβρίου. Το καλοκαίρι, ωστόσο, είναι διαθέσιμα μόνο πράσινα σταφύλια που δίνουν λευκό κρασί.

Σε αυτό το σημείο, η σύζυγο του Isa η Neda μπαίνει στη συζήτηση λέγοντας ότι θα ήθελε ο άνδρας της να φτιάξει για εκείνη λίγο λευκό κρασί. Ο Isa χαμογελάει και αξιοποιεί τη στιγμή για να παίξει με τα παιδιά του. Τα αφήνει ακόμα και να πιουν μια γουλιά από το ποτήρι του. Το κρασί βοηθούσε τον γιο του να κοιμάται.

Στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, τα πράσινα σταφύλια είναι τα μόνα που καλλιεργούνται και πωλούνται στην αγορά, αλλά ο Isa προτιμάει τα σκουρόχρωμα σταφύλια που δίνουν κόκκινο κρασί.

Ο Isa μου βάζει λίγο κρασί σε ένα ποτήρι. Είναι γλυκό, κρασί για επιδόρπιο, ελαφρώς ανθρακούχο. Ισχυρίζεται ότι περιέχει 70% αλκοόλη.

Ο Isa πλένει τα σταφύλια πολύ καλά και έπειτα τα λιώνει με τα χέρια του, αν και συχνά χρησιμοποιεί και μπλέντερ.  «Όταν λιώνω τα σταφύλια και τα βάζω στον ήλιο» μου λέει ο Isa «Τα βάζω σε ένα δοχείο και το καλύπτω με μια κουβέρτα. Το βάζω στο μπαλκόνι για μεγαλύτερη θερμότητα, οπότε να μπορεί να αρχίσει ο βρασμός». Η διαδικασία της ζύμωσης διαρκεί περίπου 40 μέρες. Στο μέσο της περιόδου φιλτράρει το κρασί και το αφήνει να ξεκουραστεί περισσότερο.

Η τελευταία παραγωγή του Isa είχε γεύση σαν πλούσιο κρασί επιδορπίου, ελαφρώς ανθρακούχου.

«Δεν είναι ο καλύτερος τρόπος» λέει ο Tony, «αλλά είναι ο τρόπος που γνωρίζουμε να το κάνουμε». Οι Ιταλοί έχουν την πολυτέλεια του χρόνου για να παλαιώνουν το κρασί τους, λέει, αλλά στη Γάζα πρέπει να το πιουν αμέσως. Πρέπει να το απολαμβάνουν τώρα που μπορούν, καθώς πάντα υπάρχει ο φόβος να τους πιάσουν.

«Κανένα μέρος δεν είναι ασφαλές» λέει ο Isa, καθώς ποτέ δεν ξέρει πότε ίσως χρειαστεί να φύγει από το σπίτι του. Παρόλο που δεν θέλει να συζητήσει πολύ για την πολιτική, ο Isa λέει ότι υποστηρίζει τη Φατάχ, όπως και οι περισσότεροι Χριστιανοί και πως θα ήταν καλύτερα εάν η Χαμάς έφευγε. Ελπίζει όμως ότι εάν συσταθεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας θα βοηθήσει στη μείωση των εντάσεων μεταξύ των αντίπαλων ομάδων.

Η οινοποίηση είναι σημαντική για την οικογένεια του Isa επειδή θέλουν να διατηρήσουν τις παραδόσεις ζωντανές μέσα στη γεμάτη περιορισμούς κοινωνία τους.

Όσο για το κρασί, ο Isa δεν πίνει για να μεθύσει. Κάνει καλό στην υγεία του, λέει, και τον χειμώνα τον κρατάει ζεστό. Παραδέχεται, ωστόσο, ότι απολαμβάνει να πίνει στη διάρκεια του πολέμου και με την συντροφιά των φίλων του.

Ο Isa λέει ότι πολλοί Χριστιανοί από τη Γάζα πίνουν για να ξεχάσουν και ότι υπάρχουν και εκείνοι που κάνουν άλλα πράγματα όπως «καπνίζουν χόρτο ή παίρνουν χάπια» για να αντιμετωπίσουν τη συνεχιζόμενη σύγκρουση. Αλλά για εκείνον, το να πίνει κρασί έχει να κάνει με το να ζει τη ζωή του και να έχει μια μικρή αίσθηση ελευθερίας, όταν στην παρούσα φάση υπάρχουν λίγες ευκαιρίες για κάτι τέτοιο.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.