Φωτογραφίζοντας τα Μέλη της Μεγαλύτερης Συμμορίας της Νέας Ζηλανδίας

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE AU/NZ.

Την δεκαετία του 1960, μια συμμορία νεαρών ξεπήδησε από το Hawkes Bay της Νέας Ζηλανδίας. Δεν καβαλούσαν μηχανές, αλλά σύντομα απέκτησαν όλα τα χαρακτηριστικά μιας συμμορίας μηχανόβιων: σήματα, χρώματα που αντιπροσώπευαν την συμμορία και μια ιδιαίτερα βίαιη τελετή μύησης. Έγιναν γνωστοί ως οι Mighty Mongrel Mob και σήμερα είναι η μεγαλύτερη συμμορία της χώρας, αριθμώντας γύρω στα τριάντα «κεφάλαια» και στα δύο νησιά.

Το να αποκτήσει κανείς media-κη πρόσβαση στην συμμορία είναι πολύ σπάνιο, πράγμα που κάνει την φωτογραφική σειρά του Jono Rotman, μια πολύ σημαντική δουλειά Ο Jono, ο οποίος γεννήθηκε στο Wellington και ζει πλέον στην Νέα Υόρκη, έμαθε για τα καλά τις φυλακές και τις ψυχιατρικές πτέρυγες της χώρας, πριν ασχοληθεί με την συμμορίτικη ζωή το 2007. Τον ρωτήσαμε πως κατάφερε να πείσει σεσημασμένους συμμορίτες να κάτσουν να φωτογραφηθούν και τι έμαθε στην πορεία αυτής της σειράς.

VICE: Γεια σου Jono, πως απέκτησες πρόσβαση σε αυτά τα άτομα;
Jono Rotman: Αρχικά επικοινώνησα με τον αξιωματικό της αστυνομίας της Νέας Ζηλανδίας, ο οποίος είναι ο σύνδεσμος των αρχών με τις συμμορίες και έχει στα χέρια του μια λίστα με τα άτομα εκείνα που επικοινωνούν τόσο με τις αρχές όσο και με τις συμμορίες. Όταν ξεκίνησα είχα σκοπό να καλύψω όλες τις συμμορίες της Νέας Ζηλανδίας, αλλά τελικά επικεντρώθηκα μόνο στους Mongrel Mob.

Δείτε ακόμα: Οι Υπόγειες Συμμορίες της Πόλης του Μεξικού

Πώς τους έπεισες ότι αυτό το project ήταν μια καλή ιδέα;
Τους εξήγησα πως δεν προσπαθούσα να πω την ιστορία τους, να τους ξεσκεπάσω ή κάποια τέτοια μαλακία. Τους είπα πως ήθελα να τους αποθανατίσω σε μερικά πολεμικά πορτραίτα μιας και ανεξάρτητα με το που ορίζονται αυτοί οι τύποι στην κοινωνική ιεραρχία, είναι άνθρωποι που έχουν ορκιστεί σε ένα δόγμα και έχουν πολεμήσει σε μάχες, πολλές φορές μέχρι θανάτου. Βασικά, όσο πιο πολύ καταλάβαιναν την ειλικρίνειά μου, τόσο συνειδητοποιούσαν ότι ήθελα να φτιάξω κάτι πολύ πιο πολύπλοκο από μια πολιτιστική καρτ ποστάλ. Όταν πλέον ήρθε η έγκριση από την ηγεσία της συμμορίας, ακολούθησαν όλοι, μιας και ακολουθούν φανατικά την ιεραρχία.

Φοβήθηκες καθόλου;
Φυσικά. Η ιστορία αυτής της συμμορίας περιέχει πολύ αίμα και σε μια χώρα με ελάχιστα όπλα όπως η Νέα Ζηλανδία, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτοί οι τύποι δεν θα κερδίσουν τα «παράσημα» τους αν δεν βάλουν τα σώματά τους στην φωτιά της μάχης. Ίσως λόγω αυτού, έχουν ελάχιστα να αποδείξουν και είναι πολύ ξεκάθαροι στις εξηγήσεις και τις συνεννοήσεις τους. Υπήρχε πάντα μια σιωπηρή συμφωνία μεταξύ μας: αν πήγαινα να τους την φέρω, μπορούσαν να με σκοτώσουν.

Θες να μου περιγράψεις το πρώτο πορτραίτο που πήρες;
Το πρώτο μέρος στο οποίο πήγα ήταν η Porirua για να φωτογραφήσω τον Denimz, τον τύπο που έχει τα σκυλιά ζωγραφισμένα στα μάγουλά του. Στην περιοχή μένουν κυρίως Μαορί και υπάρχουν αρκετές εργατικές κατοικίες. Το σπίτι του Denimz ήταν όμορφο πάντως, έχει μια ωραία οικογένεια και είναι ιδιαίτερα οργανωμένος. Νομίζω πως όσο μεγαλώνουν η άποψη τους για τα πράγματα διευρύνεται, δηλαδή τους απασχολούν λιγότερο τα εδάφη των συμμοριών και ενδιαφέρονται περισσότερο για την κατάσταση της κοινότητάς τους. Όταν συναντηθήκαμε, προσπάθησα να του μιλήσω με όση περισσότερη ευθύτητα μπορούσα. Σε εκείνο το σημείο, δεν ήξερα ακόμα τι αντιμετώπιζα, οπότε ξεκαθάρισα από την αρχή τι ήθελα να κάνω και αυτός από την αρχή μου ξεκαθάρισε τι δεν ήθελε να κάνει.

Σε γενικές γραμμές πώς είναι τα σπίτια τους;
Είναι αρκετά καθαρά. Οι περισσότεροι έχουν συζύγους και έχουν κάνει φυλακή οπότε έχουν αποκομίσει μια αρκετά σχολαστική σχέση με την καθαριότητα. Επικεντρώθηκα κυρίως στα μεγαλύτερα μέλη, γιατί αυτοί τείνουν να είναι πιο συγκροτημένοι. Αλλά έχω πάει και σε μερικά αχούρια. Σε γενικές γραμμές δεν είναι πλούσιοι άνθρωποι, οπότε δεν υπάρχει επιδεικτικός πλούτος.

Και τι άτομα είναι από κοντά;
Είναι πολύ σημαντικοί χαρακτήρες σφυρηλατημένοι μέσα από μια σκληρή ζωή. Είμαι φωτογράφος εδώ και καιρό και έχω γνωρίσει διάφορους διάσημους και σπουδαίους, αλλά θεωρώ ότι οι Mobsters ήταν πολύ πιο εντυπωσιακά ανθρώπινα όντα. Από την ώρα που ξεκίνησα, έχω κάνει περίπου 200 πορτραίτα. Από αυτά, καμία δεν ήταν αρνητική εμπειρία, έστω και αν υπήρξαν κάποια μικροπροβλήματα στην αρχή. Καμιά φορά, κάποιος μπορεί να παρεξηγούσε κάτι που έκανα και από στόμα σε στόμα, έπαιρνε υπερβολικές διαστάσεις.

Είδες ποτέ κάτι που σε σόκαρε;
Να σου πω. Τους ακολούθησα σε ένα ταξίδι τους ανά την χώρα, που σκοπό είχε να τιμήσει τα νεκρά τους αδέρφια. Οδηγούν κλασσικά V8 Ford τα οποία τα αποκαλούν Henries και είχαν φτιάξει μια αυτοκινητοπομπή 30 αυτοκινήτων με την οποία πέρασαν από μια περιοχή των Black Power, που είναι μια αντίπαλη συμμορία.

Οι τύποι των Black Power είδαν τα αμάξια και ειδοποίησαν τους δικούς στην άλλη άκρη της περιοχής και όταν φτάσαμε εκεί, μισή ντουζίνα τύποι με τούβλα και ρόπαλα άρχισαν να επιτίθενται στα οχήματα. Τότε είναι που έσκασαν και άλλα αυτοκίνητα των Mob. Ξέσπασε ένας τεράστιος καυγάς στην μέση της κεντρικής οδού και για καλή τύχη των Blacks που ήταν πολύ λιγότεροι, ο αρχηγός των Mob τον σταμάτησε. Αν δεν είχε γίνει αυτό, θα ήταν λουτρό αίματος.

Κοιτώντας λοιπόν αυτά τα οκτώ χρόνια που πέρασες με τους Mob, τι έμαθες;
Μου αποκάλυψε μια πλευρά της χώρας που δεν ήξερα, μιας και κάποιοι από αυτούς τους τύπους είναι πολύ φτωχοί και έχουν μεγαλώσει μέσα σε πολύ δύσκολα περιβάλλοντα. Κατάλαβα πολλά περισσότερα για την Νέα Ζηλανδία. Δεν μπαίνεις σε μια συμμορία αν έχεις πρόσβαση σε καλά σχολεία και τέτοια.

Ως καλλιτέχνης, με ενδιαφέρουν οι πιο ιδιαίτερες «αποστάξεις» της ανθρώπινης ύπαρξης και για μένα οι συμμορίες αντιπροσωπεύουν τον άνθρωπο στα άκρα του. Υπάρχει μια αγνότητα σε όλο αυτό και αυτό ακριβώς ήθελα να εξερευνήσω, ανακαλύπτοντας στην πορεία, ότι αυτή η αγνότητα υπάρχει ακόμα. Όσο η σχέση μου μαζί τους προχωρούσε βέβαια, η δουλειά μου γινόταν όλο και πιο πολύπλοκη. Είναι πολύ συγκινητικό να σε δέχονται στον κύκλο τους άνθρωποι που έχουν μια ανατροφή εντελώς διαφορετική από την δική σου. Είχα επιπλέον την ευκαιρία να δω από κοντά τις δυνάμεις που δημιούργησαν αυτόν τον τόπο. Αυτοί οι τύποι έχουν παίξει τον δικό τους σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.