Η Μαθήτρια από την Καστοριά που Έχει Σύνδρομο Down και Είναι Πλέον Φοιτήτρια στο Παιδαγωγικό

Μια κοπέλα από τη Μεσοποταμία, μια ορεινή κωμόπολη του νομού Καστοριάς, πριν από μερικούς μήνες τελείωσε το Γενικό Λύκειο της περιοχής της και όταν ανακοινώθηκαν οι βάσεις των σχολών, έμαθε πως πέρασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών Φλώρινας. Πριν από λίγες μέρες, πέρασε για πρώτη φορά και την πύλη της σχολή της, γνώρισε ήδη κάποιες συμφοιτήτριές της και την Πρόεδρο του Συλλόγου Φοιτητών. Η Μαρία γεννήθηκε με σύνδρομο Down, είναι διαβητική και ινσουλινοεξαρτώμενη. Της αρέσει να παρακολουθεί τηλεόραση, να πηγαίνει για καφέδες και βόλτες με τις φίλες της και να διαβάζει. Έκανε από μικρή λογοθεραπεία και για τα επόμενα 12 σχολικά της χρόνια μελετούσε τόσες ώρες που η μητέρα της αναγκαζόταν να της λέει συχνά πυκνά «σήκω και λίγο απ' το βιβλίο, ρε παιδί μου». Όπως λέει η ίδια, «περισσότερο δυσκολευτήκαμε με το πρόβλημα του διαβήτη, παρά με το διάβασμα».

Πιλοτικά και δειλά, η μητέρα της την έστειλε αρχικά στο Δημοτικό της περιοχής της. Σκέφτηκε πως αν τα κατάφερνε, θα την άφηνε να συνεχίσει εκεί για λίγο αντί να τη στείλει σε κάποιο ειδικό σχολείο. Το ίδιο έγινε κι όταν ήρθε η ώρα για το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Η Μαρία τελικά δεν χρειάστηκε να πάει σε κανένα ειδικό σχολείο, διότι τα κατάφερνε περίφημα στα σχολεία της ορεινής κωμόπολης της. Έκανε τα βήματα που ήθελε με τη στήριξη της οικογένειάς της, ενώ αρωγός στην προσπάθειά της έγιναν οι δάσκαλοί της, οι οποίοι δημιούργησαν ένα περιβάλλον ζεστό, φιλόξενο και γεμάτο αποδοχή. Οι καθηγητές της ασχολήθηκαν μαζί της για να της μάθουν γράμματα, αλλά δεν της χάρισαν ούτε έναν βαθμό, ενώ οι συμμαθητές της δεν την ξεχώρισαν ποτέ από τα παιχνίδια. Η Μαρία μπορεί περήφανα να λέει πως ακολούθησε το όνειρό της και είναι πλέον φοιτήτρια, επειδή της δόθηκαν όλες εκείνες οι ευκαιρίες που άξιζε στη ζωή.

Η Βιβή Αντωνίου, υπήρξε δασκάλα της Μαρίας επί τρία χρόνια και στη συνέχεια φίλη της και υποστηρίκτρια της οικογένειας στην προσπάθεια που έκαναν οι ίδιοι. Μιλώντας στο VICE, εξηγεί πως «Το να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο ώστε να κατακτηθούν οι απαραίτητες ακαδημαϊκές γνώσεις από έναν μαθητή με σύνδρομο Down, δεν είναι δύσκολο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να πιστέψεις ότι γίνεται. Η μητέρα της Μαρίας, το πίστεψε. Το δύσκολο όμως είναι να φτάσουμε σε σημείο όπου δεν θα χρειάζεται να δημιουργηθούν ειδικές συνθήκες. Σε σημείο που όλα τα παιδιά θα μπορούν να φοιτήσουν σε γενικά σχολεία, χωρίς δεύτερες σκέψεις και ερωτηματικά».

Η κυρία Αντωνίου, όταν περιγράφει το σχολικό περιβάλλον στο οποίο ζούσε η Μαρία καθημερινά, συμπληρώνει: «Πιστεύω ότι όλα τα παιδιά έχουν εκπληκτικές δυνατότητες. Όταν όμως ένα παιδί δεν έχει τυπική ανάπτυξη, μπαίνει εύκολα στο περιθώριο. Τα περισσότερα παιδιά με σύνδρομο Down ή και με οποιοδήποτε άλλο σύνδρομο, θέλουν απλώς να έχουν μια ευκαιρία να βγουν από το περιθώριο και να κοινωνικοποιηθούν. Πιστεύω πως οφείλουμε να τους τη δώσουμε. Όταν δίνουμε αυτήν την ευκαιρία, τα παιδιά κάνουν θαύματα. Παρόλα αυτά, οι ακαδημαϊκές γνώσεις που θα κατακτήσουν οι μαθητές με ένα σύνδρομο Down σε ένα γενικό σχολείο, μπορούν να κατακτηθούν και σε ένα ειδικό σχολείο».

Μπορείτε να δείτε την ιστορία της Μαρίας σε αυτό το βίντεο:

Ωστόσο, δεν είναι όλα τα παιδιά τόσο τυχερά. Είναι πολλές εκείνες οι περιπτώσεις στις οποίες είτε ο οικογενειακός περίγυρος, είτε η ίδια η κοινωνία αναγκάζει εκείνους που αντιμετωπίζουν κάποιο γενετικό πρόβλημα ή κάποια αναπηρία να περιθωριοποιηθούν και, κυρίως, αποφεύγει να τους δώσει τις ευκαιρίες που χρειάζονται.

Η ιστορία του Ιάκωβου Ανδρεαδάκη είναι λιγότερο ενθαρρυντική. Ο Ιάκωβος γεννήθηκε με σύνδρομο Down, τελείωσε επίσης το Γενικό Λύκειο και πέρασε στο Δημόσιο Ι.Ε.Κ. Τουρισμού Αναβύσσου για να σπουδάσει Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις. Το καλοκαίρι του 2015, όταν μετά από τις τρικλοποδιές που του έβαλε το ίδιο το Υπουργείο Τουρισμού έφτασε η ώρα να κάνει την πρακτική του, ένας από τους καθηγητές της σχολής του, του έβαζε περισσότερα εμπόδια ώστε να μην καταφέρει να αποφοιτήσει.

Όπως είχε καταγγείλει τότε ο μικρότερος αδερφός του, ο Παναγιώτης, «ο Ιάκωβος αντιμετώπισε εμπόδια στη φοίτησή του, από τη στιγμή της εγγραφής του, η οποία δυστυχώς κατοχυρώθηκε στο διοικητικό εφετείο, εξαιτίας άρνησης των αρμοδίων του Υπουργείου Τουρισμού να τον δεχτούν λόγω αναπηρίας (η εγκύκλιος δεν τον απέρριπτε). Παρ' όλα αυτά, ο Ιάκωβος φοίτησε στη σχολή, αλλά απορρίφθηκε εξαιτίας του αρνητισμού και των προσκομμάτων που προέβαλε το εν λόγω υπουργείο, το οποίο με αυτόν τον έκνομο τρόπο και μακράν του πολιτισμού τον οποίο φέρεται να προασπίζεται, στέρησε την ευκαιρία σε έναν ανάπηρο να κάνει την τρίμηνη πρακτική του, το καλοκαίρι, σε πεντάστερο ξενοδοχείο της Πλατείας Συντάγματος, το οποίο, προς τιμήν του, τον επέλεξε με μεγάλη προθυμία και δεκτικότητα».

[VICE Video] Οι Επαγγελματίες Υγείας στην Ελλάδα Βρίσκονται στα Όρια της Εξάντλησης

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Όπως είχε επισημάνθεί από τον αδερφό του Ιάκωβου, καθηγητής της συγκεκριμένης σχολής, σύμφωνα με τις καταγγελίες που είχαν δει το φως της δημοσιότητας το 2015, ήταν ιδιαίτερα εμπαθής και αρνητικός προς τα ΑμΕΑ, θεωρώντας πως αν αποφοιτούσε ο Ιάκωβος από τη σχολή, θα υποβαθμιζόταν το κύρος της. Κάποια υπηρεσιακή υπάλληλος αρμόδια στην Τουριστική Εκπαίδευση, διεύρυνε την ως άνω συμπεριφορά ότι «αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα μαζευτούν όλα τα Down της Ελλάδας στη συγκεκριμένη σχολή».

Η ιστορία των δυο παραπάνω παιδιών μοιάζει φοβερά με εκείνη του πρώτου πτυχιούχου με σύνδρομο Down στην Ευρώπη, του Πάμπλο Πινέδα, ο οποίος σήμερα έχει πάρει δίπλωμα δασκάλου και πτυχίο στην Ψυχολογία της Εκπαίδευσης. Ο ίδιος έχει τόσο εκπληκτικά επισημάνει πως «Με αιφνιδίασε η αυτοεκτίμηση και η πίστη στον εαυτό μου ότι μπορώ να κάνω τα πάντα. Οτιδήποτε μου προέκυπτε στη ζωή, μπορούσα να το αντιμετωπίσω. Σε αυτό με βοήθησε πολύ η οικογένειά μου, που πίστευε σ' εμένα και βοήθησε στο να χτίσω την αυτοεκτίμησή μου».

Το ζήτημα φυσικά δεν είναι να ακολουθήσουν όλα τα παιδιά με σύνδρομο Down μια ακαδημαϊκή καριέρα ή να εισαχθούν στο πανεπιστήμιο. Όπως και τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν με σύνδρομο Down ή κάποια αναπηρία, σημασία έχει να κάνουν αυτό που αγαπούν. Η Μαρία θέλει να γίνει δασκάλα, ο Ιάκωβος ήθελε να ασχοληθεί με τον Τουρισμό και ο Ισπανός Πάμπλο Πινέδα ήθελε να μελετήσει την ανθρώπινη ψυχολογία. Κάποιος άλλος μπορεί να θελήσει να γίνει μουσικός, γλύπτης, μάγειρας, υδραυλικός ή οτιδήποτε άλλο. Το ζήτημα είναι να δίνεται η ευκαιρία να εξερευνήσουν τις δυνατότητες, τα ταλέντα και την πολυπλοκότητά τους, ισότιμα με τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας. «Η Μαρία μας άνοιξε έναν πολύ δύσκολο δρόμο. Ελπίζω να τον περπατήσουν πολλά παιδιά», επεσήμανε η δασκάλα της. Και η αλήθεια είναι πως ο δρόμος θα σταματήσει να είναι δύσβατος, μονάχα όταν αφήσουμε χώρο να τον περπατήσει η ιδιαιτερότητα του καθενός μας.

Περισσότερα από το VICE

Είμαι Ένας από τους Ελάχιστους Ανθρώπους στον Κόσμο που Δεν Μπορεί να Κόψει το Κάπνισμα Επειδή θα Αρρωστήσει

Δέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Έναν Ψυχοθεραπευτή

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ο Κωνσταντίνος Συνελήφθη Μπροστά στην Οικογένειά του Επειδή Είναι Υπέρ της Φαρμακευτικής Κάνναβης