Οι "AFAB" Drag Queens της Αθήνας Δεν Θέλουν να τις Λέμε AFAB

AFAB queen, bio queen, diva queen, faux queen ή hyper queen. Μέχρι πριν λίγο καιρό, για να είμαι ειλικρινής, δεν ήξερα πολλούς από τους παραπάνω όρους που επιχειρούν να περιγράψουν τις drag queens που γεννήθηκαν βιολογικά γυναίκες. Φυσικά, το γεγονός ότι αυτό ήταν το φύλο που τους ανατέθηκε στη γέννα (το AFAB σημαίνει assigned female at birth), δεν σημαίνει ότι αυτήν τη στιγμή συνεχίζουν να αυτοπροσδιορίζονται έτσι.

Συζητώντας μάλιστα μαζί τους, είδα ότι θεωρούν αυτούς τους όρους προβληματικούς και νιώθουν ότι ο διαχωρισμός από τις υπόλοιπες drag queens αδικεί τη δουλειά τους. Παρόλα αυτά, ελλείψει καλύτερου όρου, σ’ αυτό το άρθρο θα χρησιμοποιήσουμε τον όρο AFAB, έναν όρο-ομπρέλα, μέχρι όπως λένε οι ίδιες να μιλάμε μόνο για drag performers.

H σκηνή των AFAB drag queens στην Ελλάδα είναι πολύ περιορισμένη, όπως μου λένε η Atossa και η Mohdonna - η drag περσόνα του Πάρη και της Αντωνίας, αντίστοιχα. Οι δυο τους μαζί με την Bika de la Bika και τη Viscosity, που όμως αυτήν τη στιγμή βρίσκονται σε μια παύση, διεκδικούν τον χώρο που τους αναλογεί στην drag σκηνή της Αθήνας.

Όχι και τόσα πολλά χρόνια πριν, υπήρχε η λογική ότι το drag είναι αποκλειστικά και μόνο η μίμηση των γυναικών από gay, ως επί το πλείστον, άνδρες. Δεν είναι, όμως, έτσι τα πράγματα. Ένα άφυλο άτομο, όπως ο Πάρις και μια cis γυναίκα, όπως η Αντωνία, βρίσκουν τη θέση τους στο ελληνικό drag και διεκδικούν χώρο για κάθε performer:

 «Θα υπάρξει χώρος και για μας ή θα τον δημιουργήσουμε. Θα τον διεκδικήσουμε και θα τον κερδίσουμε», λέει στο VICE αποφασισμένη η Mohdonna και συνεχίζει η Atossa να μιλάει για τα προβληματικά σημεία του όρου AFAB:

«Συζητούσαμε με τη Mohdonna τα προβλήματα του όρου AFAB. Θα μιλήσω για μένα. Προσωπικά, ως agender άτομο, με φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση ο όρος και αρχίζω να σκέφτομαι κατά πόσο σεβόμαστε τα non-binary άτομα στο drag ή όχι. Γι’ αυτό, πολλά άτομα επιλέγουν να λέγονται drag performers, όχι drag queens, γιατί ο όρος drag queen επικεντρώνεται στο έμφυλο κομμάτι, ενώ μιλάμε για μια μορφή τέχνης που σου δίνει απεριόριστη ελευθερία να κάνεις τη δική σου σκηνοθεσία, χορογραφία, styling. Εφευρίσκεις την περσόνα σου κι ένα ολόκληρο σύμπαν γύρω της».

Η Atossa και η Mohdonna ανατρέπουν τις ιδέες περί φύλου και σπάνε τα στερεότυπα, ακόμη και μέσα στον κόσμο του drag, το οποίο αναδεικνύουν ως μια άφυλη τέχνη. Στην καθημερινότητά τους ούτε κρύβουν, ούτε επιδεικνύουν ότι κάνουν drag show. Η Atossa εργάζεται στον τομέα των κοινωνικών επιστημών κι έχει ένα παιδί. Αυτήν τη στιγμή μάλιστα κάνει crowd-funding για να κάνει επέμβαση αφαίρεσης στήθους. Η Mohdonna, που μεταξύ άλλων συμμετείχε στη φαντασμαγορική ταινία ‘’Broadway’’ του Χρήστου Μασσαλά, εργάζεται τα πρωινά σε κατάστημα.  

Το VICE συνάντησε την Atossa (ο Πάρις στην καθημερινότητά του χρησιμοποιεί αρσενικές αντωνυμίες, αλλά η Atossa είναι θηλυκή περσόνα) και τη Mohdonna, για να μάθουμε ποιες είναι και να μιλήσουμε για τη δυσπιστία που συναντούν ακόμα και μέσα στην drag κοινότητα: Τις προκαταλήψεις των επιχειρηματιών, τη ζήτηση αποκλειστικά για ένα -παλιό- είδος drag show και την ουσία του drag, που θα έπρεπε να έχει χώρο για όλ@ και να δίνει απεριόριστη ελευθερία στους performer να είναι ό,τι επιλέξουν.  

VICE: Πότε μπήκες στον κόσμο του drag και με ποιον τρόπο;
Atossa: Στις 30 Δεκεμβρίου του 2018. H πολύ δυσάρεστη αφορμή για να κάνω αυτό το βήμα ήταν ο θάνατος του Ζακ, που με είχε πονέσει πάρα πολύ. Ξεκίνησα στο drag μέσα στο πλαίσιο της όλης καλλιτεχνικής κινητοποίησης που κάναμε κάποιοι queer artists - ήμουν ήδη δύο χρόνια στον χώρο του queer performance.

Πριν απ’ αυτό, όσο και να με γοήτευε το drag, κάποιες AMAB drag queens με αποθάρρυναν από το να το κάνω, με επιχειρήματα του τύπου «εσύ πώς πας τώρα να κάνεις drag, αφού έχεις ήδη το προνόμιο του να έχεις κάνει τη μισή δουλειά, να μοιάζεις με fish (θηλυκότητα);». Τότε, υπήρχε ακόμα η λογική ότι το drag είναι female impersonation, αναπαράσταση θηλυκοτήτων δηλαδή. Τώρα ελπίζω ότι έχει σπάσει αυτό, διότι το drag είναι πολλά παραπάνω.

Οι AFAB drag queens έχουν χώρο στη σκηνή του ελληνικού drag;
Δεν υπάρχει διπλωματική απάντηση σε αυτό. Η γρήγορη απάντηση είναι όχι, αλλά θα ήθελα να πω ότι δεν θα έπρεπε καν να συζητάμε καν για AFAB και AMAB drag queens, γιατί έτσι δεν επικεντρωνόμαστε στο performance μας. Άσε με μένα. Η Mohdonna, η Viscosity… όποια έχει περάσει έχει δώσει πόνο, έχει βάλει ψυχούλα. Δεν λέω ότι οι AΜΑΒ δεν το έχουν κάνει. Αυτό που λέω είναι ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει διαφοροποίηση.

Αν το αποδομήσεις, ο όρος AFAB και όλοι οι άλλοι όροι που με διαχωρίζουν απ’ την υπόλοιπη drag κοινότητα, σχετίζεται με το τι έχω στο βρακί μου. Αυτό είναι σαφέστατα και τρανσφοβικό. Οπότε με αυτή την έννοια, δεν θα ήθελα να μας βλέπουν οι άνθρωποι «ορίστε, από εδώ οι AFABs» - λες και είμαστε κάποιο εξωτικό φρούτο. Είμαστε απλώς άλλ@ δύο-τρεις drag performers.

Τι είναι για σένα το drag;
Είναι μια ολόκληρη πλατφόρμα, στην οποία έχω ως καλλιτέχνης την ανεξαρτησία να δομήσω πολιτικοκοινωνικό λόγο, χωρίς να μιλάω, διότι απεχθάνομαι τα μανιφέστα, τα λόγια και τα τσιτάτα. Οι αναπαραστάσεις και τα σύμβολα έχουν πολύ μεγαλύτερη δύναμη. Το drag έχει αυτή την απαράμιλλη ιδιότητα να μπορείς μέσα σε τρία λεπτά να περάσεις έναν ολόκληρο κόσμο και να ανοίξεις μια ολόκληρη συζήτηση.

Το drag είναι πολιτικό λοιπόν;
Η queer ταυτότητα είναι μια πολιτική ύπαρξη, ένα statement – θες δεν θες, γιατί δεν θες πάντα να είσαι μια κινούμενη δήλωση, αλλά αναγκαστικά. Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει καθόλου να με αποδεχτεί η ετεροκανονική κοινωνία. Το μόνο που ζητάω είναι να είμαι ασφαλής. Και ακόμα δεν είμαστε ούτε καν εκεί. Θέλω να είναι το παιδί μου ασφαλές και να χαίρει των ίδιων προνομίων με τα υπόλοιπα. Δεν ήθελα να εξοστρακιστούμε ή να γκετοποιηθούμε για να υπάρχουμε, ήθελα να δημιουργήσουμε ασφαλές χώρο.

Παλαιότερα ήθελα να μην υπάρχουν διαφοροποιήσεις, αλλά μετά από τόσα χρόνια ξέρω ότι είναι ουτοπία. Δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο. Μόνο στη ροή κάποιας συζήτησης μπορώ να κάνω κάποια αποκάλυψη ταυτότητας που να έχει νόημα. Όχι «γεια σας, Πάρις, agender και drag performer». Δεν έχω την ανάγκη να λειτουργώ τόσο δηλωτικά. Είμαι πολύ ΟΚ με την πάρτη μου. Αν προκύψει θα το πω, αλλά χωρίς να ψάχνω αποδοχή στα μάτια κανενός, γιατί εκεί ανοίγεις το παράθυρο να σε κρίνουν, να διαπραγματευτούν για να αποφασίσει κάποιος άλλος αν θα έχεις χώρο ή όχι.

Θεωρείς ότι δεν υπάρχει αποδοχή από την drag κοινότητα στην Ελλάδα για τις AFAB drag queens (χρησιμοποιούμε τον όρο ελλείψει καλύτερου);
Υπάρχουν οι επιχειρηματίες, η drag κοινότητα και το κοινό. Στο τέλος της ημέρας, αυτός που θα με προσλάβει είναι ο διοργανωτής των events και ο επιχειρηματίας. Δεν ξέρω αν οι εργοδότες θεωρούν λανθασμένα ότι το κοινό θέλει μόνο τις παλιές καλές female impersonators queens κι εμάς δεν μπορεί να μας αποδεχτεί ή αν είναι όντως η προτίμηση του κόσμου αυτή. Φυσικά, έχω συναντήσει άτομα της drag κοινότητας, τα οποία έχουν προσπαθήσει να δημιουργήσουν χώρο για όλους μας. Έχω όμως συναντήσει και πιο συντηρητικά άτομα.

Σε κάθε περίπτωση, δεν θεωρώ ότι δεν έχω στηριχτεί από την drag κοινότητα και θέλω να ελπίζω ότι έχω στηρίξει παράλληλα, γιατί όλοι μαζί το παλεύουμε. Δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε. Είναι γεγονός ότι οι σκηνές είναι λίγες και οι κουίνες πολλές. Αυτό σίγουρα μπορεί να οδηγήσει σε καταστάσεις αρένας, αλλά θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει ευγενής άμιλλα.

Έχεις δεχτεί σεξισμό από μέλη της κοινότητας, από drag queens;
Φυσικά. Κι όχι μόνο σεξισμό, αλλά και παραβίαση, όχι μόνο από κουίνες αλλά και απ’ το κοινό. Επειδή είμαι in drag ή επειδή είμαστε όλοι queer, υπάρχει η αίσθηση ότι μπορείς να αγγίξεις το σώμα μου, όταν κατεβαίνω απ’ τη σκηνή. Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσες φορές έχουν χουφτώσει τα βυζιά μου και τον κώλο μου.

Έχω χρησιμοποιηθεί σαν prop από συνάδελφο που ήρθε από πίσω, μου άνοιξε το κορμάκι και μου πέταξε έξω το στήθος, προσπάθησα να καλυφθώ και το έκανε ξανά. Υπάρχει η αίσθηση ότι το σώμα μας είναι ένα prop. Προσωπικά, υπερσεξουαλικοποιώ την εικόνα μου σε κάποια performances, γιατί βγάζει νόημα βάσει της ροής της ιστορίας. Όπως έλεγε και η Zackie “sluts do it better’’.

Δεν ντρέπομαι για το σώμα μου, μπορεί να είμαι γυμνός επί σκηνής αλλά αυτό δεν δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να αγγίξει το σώμα μου, χωρίς συναίνεση. Ο ηθοποιός αφήνει στο καμαρίνι τον ρόλο. Στα club όπου διοργανώνονται τα events όμως, κατεβαίνω απ’ τη σκηνή ως Άτοσσα. Με όλα αυτά που έχουν συμβεί, φροντίζω μετά το performance να πάω κατευθείαν στο καμαρίνι, για να νιώθω ασφαλής.

Ήταν ο Ζακ/Zackie Oh που σου έδωσε έμπνευση και δύναμη να ανέβεις στη σκηνή;
Ναι, φυσικά και ήθελα να της επιστρέψω πίσω όλη τη δύναμη και την αγάπη που έδωσε, έτσι ώστε να συντελέσω κι εγώ στο να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Αυτό βέβαια, δεν επετεύχθη. Υπάρχει μια ματαιότητα μέσα μου ό,τι όσες φορές κι αν έκλεισε ο λαιμός μας, όσο κι αν τρέξαμε, δεν είχε κανένα νόημα. Οι δολοφόνοι του κυκλοφορούν ελεύθεροι. Βέβαια, αν ξέρω καθόλου τη Zackie, θεωρώ ότι δεν την ενδιαφέρει η τιμωρία.

Tο όνομα “Atossa’’ τι σημαίνει για σένα;
Η Άτοσσα ήταν γυναίκα του Δαρείου και μάνα του Ξέρξη. Είναι το πρώτο non-binary άτομο. Ο πατέρα της τη μεγάλωσε σαν αγόρι για να είναι όσο πιο δυνατός αρχηγός κράτους γινόταν. Η ίδια εφηύρε το παντελόνι και το επέβαλε σε όλη την Περσία, έτσι ώστε να μην υπάρχουν έμφυλες διακρίσεις. Όλα αυτά με άγγιξαν πάρα πολύ, συν ότι οι Πέρσες του Αισχύλου ήταν η πρώτη μου επαγγελματική παράσταση με τον Δήμο Αβδελιώδη. Έδεσαν όλα και το όνομα αυτό είχε τη σωστή αίσθηση για μένα.

Θα μιλήσεις στο ευρύτερο περιβάλλον σου για το drag, για παράδειγμα σε μια περίσταση όπου υπάρχουν κι άλλοι γονείς;
Η αλήθεια είναι ότι δεν αράζω πολύ με άλλους γονείς (γελάει). Γενικά, φυσικά και δεν ντρέπομαι καθόλου να το πω. Ίσα-ίσα που σε μια μεταβατική περίοδο, σε ό,τι αφορά το ταξίδι μου με την ταυτότητα φύλου, χρησιμοποίησα την Άτοσσα σαν μεταβατικό στάδιο, από το dead name μου στο όνομα του Πάρη που με εκφράζει τώρα. Υπήρξα για ενάμιση χρόνο η Άτοσσα. Έτσι συστηνόμουν και στην καθημερινότητά μου και ακόμα και τώρα πάρα πολλοί με φωνάζουν έτσι και είμαι πολύ εντάξει με αυτό. 

Είναι το drag ένας τρόπος να πάρεις πίσω τον έλεγχο της θηλυκότητάς σου;
Σίγουρα, στις αρχές με βοήθησε πολύ να αντιμετωπίσω τον σεξισμό που έχω δεχτεί. Είχα βρει παιδικό ημερολόγιο όπου έγραφα ότι είμαι ο Χάρις με γιώτα, που απέχει ένα γράμμα απ’ το Πάρις και σημείωνα «σήμερα είσαι κορίτσι, σήμερα είσαι αγόρι, σήμερα είσαι κορίτσι».

Ήταν καταλυτικό για μένα ότι όταν έκανα coming out στον αδερφό μου μού είπε ότι το περίμενε πάρα πολλά χρόνια. Ήταν σίγουρος. Άργησα πάρα πολύ να κάνω coming out γιατί το άφυλο που νιώθω ότι είμαι εγώ πάει πακέτο με πάρα πολλή ντροπή κι ενοχές. Είμαι σίγουρη ότι αυτό ισχύει για κάθε τρανς ταυτότητα, απλώς τώρα μιλάω για μένα.

Και το στήθος μου όταν κόψω, δεν θα σταματήσω να φοράω στερεοτυπικά γυναικεία ρούχα, δεν θα κόψω τα μαλλιά μου, ούτε θα σταματήσω να βάφομαι. Δεν είμαι trans άνδρας, το έψαξα πολύ βαθιά. Στην καθημερινότητα, νιώθω απίστευτη δυσφορία φύλου. Θέλω να αφαιρέσω τη μήτρα μου και να κόψω το στήθος μου, αλλά το φύλο κατάληξης θα είναι το agender, δεν θα είναι μέσα στο δίπολο.

Είσαι agender αλλά έχεις επιλέξει στη ζωή σου τις αρσενικές αντωνυμίες. Αυτό φαντάζομαι είναι συνειδητή επιλογή.
Εντελώς. Τουλάχιστον έως ότου καταφέρω να κάνω τη φυλομετάβαση, μέχρι το σημείο που να νιώθω άνετα με μένα και να μη νιώθω δυσφορία – διαδικασία που πάει πάρα πολύ αργά, γιατί είναι απίστευτα κοστοβόρα. «Διαβάζομαι» ως fem και έχω επιλέξει τα αρσενικά pronouns ως αντιστάθμισμα. Δεν είμαι καθόλου οκ με το ουδέτερο. Το στηρίζω απόλυτα για τα non-binary άτομα που το επιλέγουν, αλλά δεν είναι για μένα.  

Απ’ όσα είπαμε σήμερα, καταλαβαίνω ότι σε ενοχλεί να σε παρουσιάζουν ως AFAB drag queen.
Ναι, είναι αλήθεια. Θεωρώ ότι ο διαχωρισμός αδικεί τη δουλειά μας.

Για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, γιατί θεωρείς ότι οι AFAB drag queens θα θεωρηθούν απ’ τον κόσμο «κατώτερες» από τις AMAB (σ.σ. οι drag queens που έχουν γεννηθεί βιολογικά άνδρες);
Διότι παραδοσιακά το drag είναι female impersonation, οπότε μερικοί θα πουν ότι αν εσύ είσαι ήδη fem, τι ήρθες να κάνεις; Η επιλογή των χρωμάτων των περουκών μου, για παράδειγμα, είναι πολύ προσεκτική να είναι εντελώς μη φυσικά χρώματα. Γιατί αν έχω μια ξανθιά περούκα κι ένα τσίτι με παγέτα, θα είναι λες κι έχω πάει σε γάμο στο χωριό μου.

Οι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουμε κάνει ήδη τη μισή δουλειά, ενώ στην πραγματικότητα έχεις να κάνεις τη διπλάσια δουλειά για να κρύψεις αυτό που είσαι καταλήγοντας σε κάτι εντελώς σουρεαλιστικό, γκροτέσκ ή κιτς αυτού που είσαι. Κι αυτό θέλει πάρα πολύ κόπο και φαντασία.

Mohdonna: Το drag είναι σαν να το έκανα από πάντα, αλλά χωρίς να ξέρω τι είναι αυτό. Από μικρή, είχε τρεις αγαπημένες ταινίες, τα τρία High School Musical και μαζί με την κολλητή μου αλλάζαμε ρούχα, κάναμε lip sync και τραγουδούσαμε. Ζούσαμε το full experience, αλλά δεν είχα καταλάβει τι είναι αυτό που έκανα.

Μέχρι που βρήκα τον εαυτό μου στο 2ο Patra’s Pride το 2017, που είδα τη Marianah Grinder που έγινε η mother μου. Τότε άρχισα να συναναστρέφομαι με την ομάδα που βρισκόταν και η ίδια, το Blender. Εκείνη αναγνώρισε αυτό που ήμουν και μου λέει «μήπως το κάνεις ήδη;». Μετά, μου γύρισε και είπα αφού είναι έτσι, πάμε να το τελειοποιήσουμε.

Στην αρχή ντρεπόμουν και είχα αυτό ντροπαλό χαμόγελο που βλέπεις κι εσύ τώρα, αλλά μετά σκέφτηκα ότι μπορώ να εκφραστώ μέσα απ’ αυτό. Γενικά όταν χορεύω είμαι ένας άλλος άνθρωπος, ενώ αν με δεις στην καθημερινότητα, είμαι φουλ ντροπαλή. Οπότε, σκέφτηκα ότι μέσα από το drag μπορώ να βγάλω τον εαυτό που κρύβω μέσα μου. Όταν χορεύω, ό,τι και να φοράω, νιώθω φουλ αυτοπεποίθηση, ενώ στην καθημερινότητα, έχω θέμα μ’ αυτό.

Δεν μπορούσα να φορέσω χρώματα, είχα κάτι ασημί μποτάκια που ντρεπόμουν να τα βάλω γιατί σκεφτόμουν ότι θα με κοιτάει ο κόσμος και δεν ήθελα. Δεν είχα καθόλου αυτοπεποίθηση, σε αντίθεση με το πως νιώθω όταν είμαι πάνω στη σκηνή. Είμαι ο άνθρωπος που θα ήθελα να είμαι και δεν μπορώ να το έχω στην καθημερινότητα. Δεν έχω αυτό το εγώ και καμία άλλη, σε καμία περίπτωση αλλά on stage, νιώθω τέλεια.

Έχει να κάνει με το ότι εγώ δεν μπορούσα να βγάλω ό,τι ήθελα στην κοινωνία, να φορέσω ό,τι ήθελα, επειδή είμαι χοντρή, επειδή έχω αυτό το μαλλί. Είχα όλες αυτές τις ανασφάλειες, οι οποίες εξαφανίζονται στη σκηνή, όπου μπορώ να είμαι όπως θέλω, χωρίς να νοιάζεται κανείς. Θα ήθελα να είμαι in drag κάθε μέρα. Η drag περσόνα μου γεννήθηκε για να βγάλω τον εαυτό που θα ήθελα να έχω στη κοινωνία, αλλά δεν μπορώ.

Στην αρχή, χρησιμοποιούσα τον όρο bio drag queen, αλλά κατάλαβα ότι είναι προβληματικός. Μετά το AFAB που ήταν όντως ένας όρος-ομπρέλα, αλλά κι αυτό είναι προσβλητικό. Βασικά, δεν χρειάζεται να με ξεχωρίζει κάποιος κι αν δεις το bio στο Instagram μου, γράφει απλώς drag queen. Οποιοδήποτε φύλο μπορεί να κάνει drag. Γιατί πρέπει να μπαίνω σε μια συγκεκριμένη κατηγορία; 

Η αλήθεια είναι ότι σε κάποια μαγαζιά στην Αθήνα για να πάρουν μια drag queen θέλουν αυτό το παλιό: «άνδρας» κάνει drag. Το βάζω σε εισαγωγικά, γιατί μπορεί να μην αυτοπροσδιορίζεται ως άνδρας το άτομο. Είναι πολύ απωθητική αυτή η αντίληψη. Γιατί θες μόνο αυτό; Γιατί μόνο αυτό ξέρεις. Ακόμα κι αν δεν θέλουν μόνο ένα φύλο, θέλουν ένα συγκεκριμένο drag. Είναι λες και υπάρχει μόνο αυτό, ενώ δεν ισχύει καθόλου. Δεν κάνουν όλοι το ίδιο. Τα περισσότερα μαγαζιά όμως θέλουν αυτό το βα-βα-βου, το έξτρα, να χορεύουμε όλη την ώρα, να μην περνάμε κανένα μήνυμα ποτέ και απλά να περνάει καλά ο κόσμος. Να κάνουμε split, κατακόρυφα και γυμναστικές επιδείξεις. Βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι.

Οπότε για να απαντήσω στην ερώτησή σου, όχι δεν πιστεύω ότι υπάρχει τόσος χώρος. Τώρα αρχίζει να διοργανώνεται από την Τάμμυ Τσανάκα, μεταξύ άλλων, το Barbie Ψυχανέλα, το οποίο θα αλλάζει χώρους και θα φέρουν queens, kings, performers που είναι στην ουσία παραμερισμέν@. Αυτό λείπει σίγουρα απ’ την Αθήνα. Δεν χρειάζεται να υπάρχουν μόνο τα μαγαζιά που έχουν συγκεκριμένες queens και τέλος. Θα υπάρξει χώρος και για μας ή θα τον δημιουργήσουμε. Θα τον διεκδικήσουμε και θα τον κερδίσουμε.

 Η κοινωνία δεν μ’ αφήνει να είμαι όπως θέλω, για αυτό γεννήθηκε η Mohdona, και αυτό κοινωνικά και πολιτικά κάπου στηρίζεται. Η ουσία είναι στους λόγους που δεν μπορώ να είμαι ο εαυτός που θέλω στην κοινωνία. Είχα κάνει ένα πολύ τρανταχτό show στο Patra’s Pride, όπου είχα βάλει διάφορες ταμπέλες πάνω στο σώμα μου, όλες αυτές τις ταμπέλες που η κοινωνία μου έχει βάλει. Για παράδειγμα, «χοντρή» ή «αντράκι» και κάποιους χαρακτηρισμούς πιο προσβλητικούς που δεν θα ήθελα να τους αναφέρω.

Το performance μου γενικότερα έχει να κάνει με τα κουτάκια στα οποία με έχει βάλει η κοινωνία κι εγώ δεν θέλω να ανήκω εκεί και καταλήγω να κρύβομαι. Ήθελα να περάσω το μήνυμα ότι αυτό δεν χρειάζεται. Είσαι όπως είσαι, είσαι όμορφο όπως είσαι. Θέλω να κάνω acts που σχετίζονται με το γιατί δημιουργήθηκε η Mohdona. Όμως, τα μαγαζιά βαριούνται, δεν θέλουν. Ψάχνουν μόνο το glitter, το dance και θέλουν να είναι όλα στην υπερβολή τους, λες και αυτό είναι μόνο το drag.

Γενικά, έχω χρειαστεί να μπω στο τριπάκι να εξηγήσω, γιατί διαχωρίζομαι από Ελληνίδες τραγουδίστριες που κάνουν lip sync, γιατί με αυτό με παρομοιάζουν. Πλέον όμως, τα ίδια τα άτομα της κοινότητας αποδέχονται τις afab drag queens και καταλαβαίνουν τι κάνουμε.

Πρέπει να πω ότι το drag δεν είναι απαραίτητα η έξτρα εκδοχή μιας γυναίκας, δεν είναι απαραίτητο να γίνεσαι «γυναίκα», σε πολλά εισαγωγικά. Μπορείς να είσαι ό,τι φύλο θέλεις και να κάνεις ό,τι φύλο θέλεις. Για παράδειγμα, εγώ είμαι γυναίκα και μπορεί in drag να κάνω ένα non-binary άτομο. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός και οι περισσότεροι μπορεί να μην το καταλαβαίνουν απόλυτα, αλλά πια το δέχονται σε ένα βαθμό.

Θα ήθελα σίγουρα να έχω χώρο και να εξελιχθεί πολύ. Έχω ακόμα βήματα μπροστά για να γίνω αυτή που θα ήθελα να είμαι ως Mohdonna. Με τον Covid, δεν πήγε καθόλου καλά. Οπότε τώρα, θέλω να τη ζωντανέψω στο χίλια, να τη φτάσω αλλού. Θα κάνω ο,τιδήποτε. Δηλαδή και να μη βρω χώρο, θα κάνω κάτι μόνη μου για να δημιουργήσω τον χώρο μου. Σκεφτόμουν ότι μπορώ να είμαι in drag στον δρόμο, να μιλάω με τον κόσμο και να τραβάω βίντεο.

Βέβαια. Αρκεί να το φέρει η κουβέντα και να έρθει φυσικά. Πρόσφατα, ήμουν σε ένα περιβάλλον, στο οποίο ένιωθα ότι δεν χρειάζεται να το πω. Επίσης, μερικοί δεν θα το καταλάβουν και δεν μπορώ πλέον να μπαίνω στη διαδικασία να εξηγώ σε κάποιους, δεν μιλάω για τις περιπτώσεις που ο άλλος θέλει όντως να μάθει.

Πρόσφατα, άκουσα ένα σχόλιο «άντε καλέ, αυτά είναι τραβεστί». Όμως, γενικά δεν θα ντραπώ να μιλήσω για το drag, ίσα-ίσα είμαι πολύ περήφανη και θα τους δείξω και υλικό. Αν δω ότι ο άλλος δεν καταλαβαίνει με τίποτα, προτιμώ να πω ότι είμαι κλόουν. Κάποια μαγαζιά άλλωστε μας δηλώνουν ως κλόουν, γιατί δεν υπάρχει η κατηγορία drag performer. Κλόουν; Κλόουν. Εμένα μ’ αρέσει (γελάει).

Περισσότερα από το VICE

Η Μαρία Διηγείται τη Φρικτή Εμπειρία της Παράνομης Άμβλωσης στην Πολωνία

Φωτογραφίες Δείχνουν Ναρκωτικά Αξίας Μισού Δισεκατομμυρίου να Γίνονται Καπνός

«Είδα Όλη μου την Ιστορία σε Flashback» - Ένας Πρώην Κρατούμενος Περιγράφει τις Τελευταίες Στιγμές στη Φυλακή

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.