To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

O σκηνοθέτης Billy Corben παρακολουθεί το σκληρό, street fighting κύκλωμα του Μαϊάμι, από τότε που διάβασε ένα άρθρο για αυτό στους Miami New Times το 2008. Ο Corben, που είναι πρώην συνεργάτης του VICE και ο άνθρωπος πίσω από τα Cocaine Cowboys και Square Grouper, ενθουσιάστηκε τόσο από τους χαρακτήρες, την υποκουλτούρα του παράνομης μαχητικής λίγκας και τον άνθρωπο που την καθοδηγεί, τον Dhafir "Dada 500" Harris, που κινηματογράφησε τους μαχητές για ενάμισι χρόνο, μετατρέποντας πρόσφατα τα πλάνα του σε μια ταινία που ονόμασε Dawg Fight.

Τα πλάνα του Dawg Fight είναι τόσο όμορφα, που σχεδόν έρχονται σε αντίθεση με την σκληρή φύση του θέματος που εξετάζουν. Η υψηλή ανάλυση, κάνει τους καυγάδες πιο δυνατούς και πιο αιματηρούς από οτιδήποτε αντίστοιχο κυκλοφορεί στο YouTube. Νιώθεις τις μάχες πιο σκληρές, χτυπούν πιο δυνατά το στομάχι σου, ενώ λεπτό προς λεπτό η ταινία σε ρουφάει στη ζοφερή πραγματικότητα που ζουν οι μαχητές στο West Perrine της Φλόριντα.

H ταινία μπορεί να ενδιαφέρει αυτούς που ψάχνουν την βίαιη δράση -τύποι βγαίνουν νοκ-αουτ, βλέπεις καρπούς να σπάνε- αλλά κοιτάει και τις οικογένειες που διαλύονται από όλη αυτήν την βία. Ο Corben ήθελε να πει μια ιστορία η οποία επεκτείνεται πέρα από ένα απλό freak show στην Φλόριντα. Βλέπουμε μερικούς μαχητές να γίνονται επαγγελματίες, ενώ άλλοι δεν καταφέρνουν να δραπετεύσουν από τον κύκλο της βίας μέσα στον οποίο γεννήθηκαν.

Το VICE συνάντησε τον Billy Corben αλλά και τον Dada 5000, για να μιλήσει μαζί τους για τους αγώνες, τους μαχητές και την ταινία, η οποία κυκλοφόρησε μέσω του Rakontur, του site του Corben.

VICE: Από την ώρα που τελείωσε το Dawg Fight, έχει οργανώσει κάποιο άλλο μαχητικό event o Dada;
Billy Corben: Καταγράψαμε όλα τα street fights που είχαν προγραμματιστεί. Δεν είμαι περήφανος για αυτό που θα σου πω, αλλά επειδή κινηματογραφούσαμε εκεί και μας είδε κόσμος, με τον τρόπο μας «συνεισφέραμε» στην πτώση αυτού του παράνομου και χωρίς κανόνες κόσμου. Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μας, αλλά έτσι έγινε τελικά. Όταν σταματήσαμε να κινηματογραφούμε, ο Dada θα έστηνε κάποιο event, αλλά δεν συνέβαιναν με την ίδια συχνότητα όπως πριν. Πέρυσι όταν προσπάθησε να στήσει κάτι, τον κυνήγησαν νομικά, οπότε ο Dada έπρεπε να πάρει μια απόφαση: ή θα το πήγαινε πάλι underground, ή θα το έκανε νόμιμα. Έχει ετοιμάσει ένα event για τον Ιούνιο και ακούγεται εντελώς τρελό. Βρήκαν έναν τρόπο να διατηρήσουν την κάπως «πειρατική» φύση των αγώνων, ενώ ταυτόχρονα το νομιμοποίησαν, με τους μαχητές πλέον να εκπαιδεύονται και με το να υπάρχει ιατρικό προσωπικό.

Σε προσωπικό επίπεδο, περνούσες καλά βλέποντας τα street fights;
Είχα μια παραπάνω σχέση με την ιστορία από το να παρακολουθώ απλά ανθρώπινες κοκορομαχίες. Το έβλεπα και από μια δραματική και κινηματογραφική σκοπιά. Ενδιαφερόμουν για τις ιστορίες, αλλά και για όλα τα παιδιά που πάλευαν, πράγμα που το κάνει δύσκολο, γιατί μιλάμε για πολύ βία. Θυμάμαι μια μέρα όπου κινηματογραφούσαμε και ένας τύπος έσπασε τον καρπό του. Πάλευαν με γυμνά χέρια. Ξαφνικά εμφανίστηκε ένας νοσοκόμος. Δεν ήξερα ούτε ποιος ήταν, ούτε πως είχε βρεθεί εκεί. Νόμιζα ότι ήταν κάποιος πορνοστάρ που γυρνούσε σπίτι μετά από ένα γύρισμα με τους BangBros, γιατί αυτό άλλωστε δεν θα ήταν κάτι ασυνήθιστο στο Μαϊάμι σωστά; Έχω την εντύπωση πως ήταν απλά ένας θεατής που έτυχε και ήταν νοσοκόμος, γιατί δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ μου και ούτε τον ξαναείδα.

Ο καθένας από αυτούς τους ανθρώπους ήταν διατεθειμένος να εκτεθεί σε αυτήν την κτηνωδία. Υπάρχει ένα κομμάτι του πληθυσμού που πιστεύει ότι το να παλεύεις, το να μάχεσαι έτσι είναι η μεγαλύτερή του ελπίδα για κάτι καλό. Έχει κάτι το τραγικό αυτό.

Τον Dada τον βλέπεις ως έναν καλοκάγαθο άνθρωπο, ή ως κάποιον που ψάχνει τον τρόπο να εκμεταλλευτεί τους μαχητές;
Κάπου στην μέση. Δεν έβγαλε δεκάρα από αυτούς τους αγώνες και δεν νομίζω ότι ήταν περήφανος για αυτό. – και αυτό το έμαθα από τη μητέρα του. Δεν έπαιρνε λεφτά από τις τσέπες των μαχητών του και αυτό αν θες δεν ήταν προς όφελος της οικογένειάς του. Υπήρξαν ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν, τις οποίες σκόπιμα δεν εκμεταλλεύτηκε.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά τα πράγματα στο Μαϊάμι;
Εδώ βρίσκεις τη δεύτερη μεγαλύτερη εισοδηματική ανισότητα στη χώρα. Το Μαϊάμι του σήμερα, είναι η Αμερική του αύριο. Θες να μάθεις τι δοκιμασίες και κακουχίες θα αντιμετωπίσει η Florida; Θα τις βρεις εδώ: μετανάστευση, ναρκωτικά, απάτες, η άνοδος της θαλάσσιας στάθμης και εισοδηματική ανισότητα. Δυστυχώς, το Μαϊάμι είναι ένας τόπος όπου ο κόσμος έρχεται για να κάνει διακοπές από τις ευθύνες του. Γιατί λοιπόν η κυβέρνησή μας να είναι κάτι διαφορετικό;

Πέρα από τον Corben όμως, κατάφερα να μιλήσω και με τον Dada 5000, τον τύπο που μοιάζει σε κάτι μεταξύ Don King και αρχηγό τσίρκου και ηγείται της street fighting λίγκας του Μαϊάμι. Αυτήν την περίοδο οργανώνει μια κρουαζιέρα στον Ατλαντικό, κατά την οποία οι μαχητές θα αναμετρηθούν σε ένα κλουβί σε σχήμα διαμαντιού.

VICE: Ποια η γνώμη σου για την ταινία;
Dada 5000: Έδειξε μια διαφορετική μεριά του Μαϊάμι, μια μεριά που δε συζητιέται συχνά, τη σκοτεινή πλευρά. Είναι αληθινή, ωμή και αυθεντική. Ο κόσμος θα δει πολλά που δε θα καταλάβει, γιατί δεν έχουν ζήσει τέτοια ζωή. Δεν καταλαβαίνουν, δε συμφωνούν, δεν το βλέπουν ως κάτι σχετικό, αλλά προτιμώ να έχω στην αυλή μου αυτούς τους τύπους να προσπαθούν να βγάλουν ένα τίμιο φράγκο, παρά να καταλήγουν στην αυλή σου περιμένοντας να σου την πέσουν. Αξίζουν συγχαρητήρια στον Billy (Corben). Δεν ήταν απλώς στο στόμα του λύκου, ήταν στο στομάχι του.

Πιστεύεις πως οι άνθρωποι που βλέπουν αυτά τα βίντεο στο YouTube και πηγαίνουν σε αυτούς τους αγώνες εκμεταλλεύονται τους μαχητές;
Δεν θα σου πω ότι δεν υπάρχει ρατσισμός και προκατάληψη σε αυτό. Αυτοί οι άνθρωποι που παλεύουν όμως ξέρουν γιατί είναι εκεί. Όλο αυτό, το βλέπουν ως έναν τρόπο διαφυγής, απόδρασης. Βλέπουν τις κάμερες εκεί έξω και σκέφτονται πως αν κάνουν κάτι αρκετά καλό και κάποιος δει το ταλέντο που έχουν, τότε ίσως τους δοθεί μια ευκαιρία, τότε ίσως δημιουργήσουν τον δικό τους δρόμο.

Τι πρέπει να κάνει η Κομητεία του Dade για να βελτιώσει την ζωή των ανθρώπων του West Perrine;
Να φτιάξουν ένα σύστημα. Να φτιάξουν τα προγράμματα εκείνα που θα βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους. Να συνεργαστούν με εργοδότες, ώστε αυτοί οι άνθρωποι να βρουν δουλειές. Να συνεργαστούν με τα σωματεία. Όλοι αυτοί οι τύποι θα ήθελαν πολύ να δουλέψουν. Δεν έχουν καν απολυτήριο λυκείου, δεν έχουν ούτε τα βασικά μιας παιδείας. Χρειαζόμαστε να μειωθεί η ανεργία. Κάτι τέτοιο θα έδινε κουράγιο στην κοινότητα, θα δημιουργούσε χρήμα και έτσι θα ερχόταν και η βελτίωση.

Έχεις πολλούς ρόλους: διοργανωτής, διαιτητής, μάνατζερ και booking agent. Φοβάσαι ποτέ ότι όλοι αυτοί ρόλοι μπορεί να έρθουν σε σύγκρουση;
Κοίτα, αυτό που περιγράφεις είναι ταλέντο, είναι θείο δώρο, έτσι δεν είναι; Οι μαχητές είναι μόνο ένα κομμάτι σε όλο αυτό. Εγώ είμαι ένα άλλο. Αν εγώ δεν φώναζα έτσι όπως φωνάζω, δεν θα ήταν τόσο συναρπαστικό. Με βλέπεις πως κάνω. Αυτήν την ενέργεια χρειάζονται όλοι τους, γιατί με αυτήν βγάζω από μέσα τους, αυτό που οι ίδιοι δεν μπορούν να βγάλουν από μόνοι τους.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.