Το πιο Ιστορικό Γκοθάδικο της Πόλης Αρνείται να Μεγαλώσει

Κείμενο: Φιλίππα Δημητριάδη
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Μαϊδης Το Dark Sun βρίσκεται στο 42 της οδού Θηβών τα τελευταία είκοσι χρόνια και έχει αναθρέψει μέσα στα σπλάχνα του πολλές γενιές γκοθάδων. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Περιστέρι, στο οποίο και έμενα μέχρι πριν 4 μήνες. Το σπίτι μου απείχε επτά λεπτά απ' το Dark Sun και δεν το είχα επισκεφτεί ούτε μια φορά πριν από αυτό το ρεπορτάζ. Mea culpa.

Η χαρακτηριστική του ταμπέλα είναι σήμα κατατεθέν και τα βράδια φωτίζεται διακριτικά από δύο γλόμπους που αναδίδουν ένα ασθενικό βιολετί φως. Όταν μπαίνεις στο χώρο το πρώτο πράγμα που σε μαγνητίζει είναι τα περίφημα ανθρωποειδή που είναι φτιαγμένα από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη του club Γιώργο Δρίβα. «Τα ανθρωποειδή τα φτιάχνω εδώ και 21 χρόνια τώρα. Είναι η αγάπη μου για την ενσάρκωση μυθικών όντων και αρχαίων θεοτήτων. Είναι η Νuit, η θεά των αστεριών, η Περσεφόνη, η θεά του κάτω κόσμου, και η Αματεράσου, ηλιακή θεά. Την διακόσμηση κατά καιρούς την αλλάζω ανάλογα με τους συμβολισμούς των σημείων των καιρών». Πέρα απ' την επιβλητική διακόσμηση, τα μπλε και κόκκινα φώτα και τα μπαρόκ έπιπλα, μπαίνοντας στο Dark Sun ένιωσα σα να βρίσκομαι σε μια μάζωξη φίλων.

Έπιασα κουβέντα με μερικούς θαμώνες και κατάλαβα ότι γι' αυτούς το ιστορικό γκοθάδικο είναι σπίτι. Έρχονται κάθε Παρασκευή και Σάββατο από όλα τα μέρη της Αθήνας αποκλειστικά και μόνο για τις ιδιαίτερες μουσικές, που όπως ομολογούν, δε θα τις ακούσεις σε κανένα άλλο goth club, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στην Ευρώπη. Ειδικά οι μουσικές επιλογές του Γιώργου Δρίβα τα Σάββατα, είναι κάτι σαν θεία λειτουργία για τους τακτικούς επισκέπτες του Dark Sun. Ο Αλεξ, που έχει δουλέψει σχεδόν σε όλα τα πόστα στο DS ανά τα χρόνια και τώρα πια έρχεται για να διασκεδάσει, κάνει το δρομολόγιο Αγ. Παρασκευή – Περιστέρι κάθε εβδομάδα. «Για να καταλάβεις, το κόστος της μετακίνησης μας το μήνα, είναι όσο το ενοίκιο ενός διαμερίσματος, αλλά δε μας νοιάζει, γιατί τέτοια ατμόσφαιρα δε θα τη βρεις πουθενά αλλού», μου είπε και μαζί με την παρέα του κατεβάσαμε γρήγορα δύο γύρους σφηνάκια. Εδώ που τα λέμε, η Αγ. Παρασκευή δεν είναι το πιο μακρινό μέρος απ' όπου έχει έρθει κάποιος αποκλειστικά για το Dark Sun, καθώς, όπως μου είπε ο Γιώργος αργότερα, έχουν έρθει θιασώτες της goth σκηνής μέχρι και από τις Η.Π.Α.

Στίγμα του DS είναι η εξελίξιμη μουσική του, καθώς δεν επαναπαύεται στην κλασική μανιέρα των dark wave και minimal sounds, αλλά βουτά στα άδυτα της ΕBM, της Dark Electro, αλλά και της Technoid Industrial. Ο Γιώργος λέει πως αυτό προκύπτει από την αγάπη εκείνου, αλλά και των θαμώνων, για το avant garde. «Τα δείγματα μουσικής δεν έχουν όρια, βρίσκω καλή μουσική από τα Βαλκάνια και την Ευρώπη, την Ιαπωνία κλπ. Music is where the heart is».

Πώς χορεύει όμως κανείς IDM; Πλησίασα τη Νάγια, με την οποία γνωρίστηκα μέσω ενός αστείου περιστατικού στην αρχή του ρεπορτάζ [για την ακρίβεια πιάστηκε το φερμουάρ της τσάντας μου στο καλσόν της, που ήταν ,όπως επιβάλει η goth κουλτούρα, διχτυωτό] για να μου δείξει πώς να κινηθώ σωστά στην πίστα του DS. Τελικά δεν είναι πολύ δύσκολο, καθώς κατάλαβα ότι το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να αφήσεις το σώμα σου ελεύθερο να κινηθεί στο ρυθμό της μουσικής και να κινείς τα πόδια σου σαν σε μιλιταριστική παρέλαση. Αν φοράς και demonia δηλαδή, ακόμα καλύτερα. Η Νάγια, πέρα από εξαιρετική δασκάλα χορού, μου είπε και κάτι που κράτησα απ' όλη τη βραδιά στο club. «Εμείς νιώθουμε εδώ σαν να είμαστε σπίτι μας, έρχομαι και μόνη μου καμιά φορά. Το goth ντύσιμο στα κορίτσια μπορεί να θεωρηθεί προκλητικό μερικές φορές, ξέρεις. Σε πληροφορώ όμως, πως δεν πρόκειται να σε πειράξει κανείς εδώ. Είμαστε όλοι μια παρέα και μια κοπέλα μπορεί να έρθει εντελώς μόνη της».

Έχω αράξει με την παρέα της Νάγιας και του Άλεξ και παρατηρώ τον κόσμο του Dark Sun. Κορίτσια με αποχρωματισμένα φρύδια και κοντοκουρεμένες αφέλειες, αγόρια με δερμάτινα μακριά παλτά και μπότες απ' το Top Man, ένας τύπος που χορεύει με εξαιρετική δεινότητα και μέσα απ' το μισάνοιχτο πουκάμισό του μπορείς να διακρίνεις ένα ροζάριο, αλλά και άνθρωποι ντυμένοι απλά, που δεν θα περίμενες να συναντήσεις στο club αυτό, έχουν κατακλίσει την πίστα. Χορεύουν και μοιάζουν να έχουν πέσει σε κάποιου είδους έκσταση.

Ο Γιώργος Δρίβας απογειώνει την ατμόσφαιρα με Rammstein, καπνοί γεμίζουν την αίθουσα κι έτσι βρίσκω λίγο χρόνο να μιλήσω μαζί του για το goth στην Ελλάδα και να μάθω περισσότερα για εκείνον.

VICE: Γιατί άνοιξες ένα τέτοιο club στο Περιστέρι;
Γιώργος Δρίβας: Το σημείο είναι προσβάσιμο και μακριά από την Αθηναϊκή παρακμή της μάζας - «πάμε εκεί που γίνονται όλα». Όχι! Πρέπει να απομονωθείς και θέλω ο άλλος να ξεκινήσει να έρθει εδώ, μόνο για το Dark Sun. Δεν αντέχω τους περαστικούς των πολυσύχναστων περιοχών.

Πριν το Dark Sun εσύ που σύχναζες;
Στο Melody στο Περιστέρι, ένα μικρό, φανταστικό μπαρ που ήμασταν όλοι μια οικογένεια ,με μουσική dark wave,death rock κλπ. Mετά πήγαινα στην Rebound, αρχές 90's στα πάρτι της Sunrise και για ένα μικρό διάστημα στο Interzone, διότι ήμουν πάντα και οπαδός της ηλεκτρονικής μουσικής.

Στην Αθήνα αυτή τη στιγμή μαζί με το Dark Sun υπάρχουν πέντε γνωστά και πετυχημένα γκοθάδικα. Θεωρείς λοιπόν πως η γκοθ σκηνή στην Αθήνα είναι alive and kicking;
Νομίζω ότι κανένα γκοθάδικο δεν είναι επιτυχημένο και στην πραγματικότητα, πάντα θα είμαστε μετρημένοι στα δάχτυλα. Δεν στηρίζει η εποχή τον αλληλοσεβασμό και τις ηθικές αξίες κάποιου που αυτοπροβάλλεται ως dark ή goth ή industrial. Είναι η εποχή των πάρτι, απλά.

Πηγαίνεις στα άλλα γκοθάδικα καθόλου;
Δεν πάω σε άλλα του ειδους, επειδη ακούω μεγάλη γκάμα μουσικών ειδών. Προτιμώ αν βγω αλλού, να πάω σε ένα jazz bar ή σε οτιδήποτε άλλο ενδιαφέρον και κάποιες φορές στο Βios και σε σημεία τέχνης.

Σ' αυτό το σημείο πρέπει να σου πω ότι ξετρελάθηκα με τις τουαλέτες. Πεντακάθαρες και το μαύρο μάρμαρο με ισοπέδωσε.
Η καθαριότητα είναι απαραίτητη. Δεν πιστεύω στην στημένη παρακμή της ύπαρξης, μόνο στην φυσιολογική ανθρώπινη φθορά.

Είδα επίσης ότι οι θαμώνες γνωρίζονται μεταξύ τους και πολλοί μου είπαν ότι το DS γι αυτούς είναι σαν σπίτι. Πώς κατάφερες να δημιουργήσεις αυτή την ατμόσφαιρα;
Είμαι περήφανος για τα παιδιά που στηρίζουν το Dark Sun και νιώθω σεβασμό και εκτίμηση για αυτούς. Απλά χαιρόμαστε την συνύπαρξη μας κάτω από μια στέγη και μοιραζόμαστε κοινές αγάπες

Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας μια δυνατή και πολύ καλή ανάμνηση που έχεις απ' όλα αυτά τα χρόνια στο DS;
Είναι αδύνατο να μπορείς να καταλάβεις σκηνικά που έχουμε ζήσει. Όπως να έρχεται κάποιος γυμνός, με μια ρόμπα μόνο, ανακατεύοντας βότανα με ψαλίδια και απαγγέλλοντας στίχους της Diamanda Gallas, να ουρλιάζει μέσα στην Θηβών. Είναι τόσο θεατρικό, που αγγίζει τα όρια του φανταστικού και τα βουνά της τρέλας όπως θα έλεγε ο Λάβκραφτ. Ή για να παραθέσω τον ποιητή William Blake «The road of excess leads to the palace of wisdom».

Πολλά ιστορικά μαγαζιά έχουν κλείσει τον τελευταίο χρόνο. Επηρέασε καθόλου η κρίση το DS; Βρέθηκες ποτέ σε δύσκολη θέση και σκέφτηκες μέχρι και να το κλείσεις;
Ναι, περάσαμε δύσκολα και το σκέφτηκα, άλλα γρήγορα μου πέρασε λόγω της αγάπης που παίρνω από τον κόσμο. Αυτό με κρατάει πάντα δυνατό σε όλες τις αντίξοες συνθήκες.

Αν έκανες μια ευχή για το DS ποια θα ήταν αυτή;
Η ευχή πραγματοποιήθηκε, το όνειρο έζησε και ζει. Μια καινούργια ευχή είναι να υπάρχει δεκτικότητα από τον κόσμο που ψάχνει το διαφορετικό. Μια διαφυγή από τον αποβλακωμένο, νωχελικό κόσμο του τίποτα, που κάποιοι ονομάζουν λανθασμένα πραγματικότητα.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.