Υπερφυσικές Συνωμοσίες Μετέτρεψαν τη Μητέρα μου σε Τέρας

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Romania.

Εάν ανατρέξεις στις πρώτες αναμνήσεις σου, εκείνες που έχεις από τότε που ήσουν 3 ή 5 ετών, πιθανώς θα θυμηθείς μία πλαστική μπάλα ή μερικά λούτρινα ζωάκια. Η πρώτη μου ανάμνηση είναι να κάθομαι γονατισμένος για λίγες ώρες, δίπλα στη μητέρα μου σε έναν εξορκισμό, σε μια εκκλησία της Ανατολικής Ευρώπης. Μια ηλικιωμένη κυρία μόλις την έχουν σηκώσει στα χέρια μερικοί άνδρες και την παίρνουν μακριά, ενώ κλωτσάει και βρίζει με μια μη ανθρώπινη φωνή. Η μητέρα μου γύρισε προς το μέρος μου και είπε «ο διάβολος είχε μπει μέσα σε εκείνη τη γυναίκα, όπως ακριβώς είχε μπει στον πατέρα σου και την γιαγιά σου». Ήμουν 5 ετών.

Πιθανώς να φαντάζεσαι ότι είχε μεγαλώσει μέσα σε κάποιου είδους σέχτα ή κάποιο μοναστήρι, αλλά όχι. Οι γονείς της, η αδερφή της, ακόμα και η ίδια είχε ανατραφεί ως άθεη στη Λαϊκή Δημοκρατία της Ρουμανίας, στη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος. Αποφοίτησε έχοντας δύο ειδικότητες στον τομέα της Μηχανικής, δίδαξε Αντοχή Υλικών σε κολεγιακό επίπεδο, εφηύρε ακόμα και μια συσκευή μέτρησης, που είχε επιτυχία.

Το μόνο λάθος της ήταν πως ήταν εργασιομανής. Δίδαξε κάποια μαθήματα στο γυμνάσιο, έκανε φροντιστήρια σε μαθητές, έφτιαχνε ρούχα, εργάστηκε σε ένα κατάστημα. Μετά από όλα αυτά κατέληξε να πάσχει από έλκος του στομάχου, σε ηλικία 21 ετών. Μέχρι τα 25 της έκανε δύο σοβαρές εγχειρήσεις, όπου της έκοψαν κομμάτι από το στομάχι της, γεγονός που της προκάλεσε κατάθλιψη. Πριν από την 3η επέμβασή της, ο γιατρός τής είπε ότι πιθανώς θα πεθάνει, αφού δεν είχε ούτε τα χρήματα που ζητούσε ως φακελάκι, προκειμένου να πετύχει η επέμβαση.Τότε ήταν που ανακάλυψε την πίστη της. Πήγε στην εκκλησία και έκλαιγε για μέρες. Περιέργως η εγχείρησή της στέφθηκε με επιτυχία, παρόλο που ο γιατρός ουσιαστικά την πέταξε εκτός νοσοκομείου πριν καν θεραπευτούν οι ουλές της.

Γνώρισε τον πατέρα μου όταν ήταν 30. Και οι δυο είχαν βγει από μακροχρόνιες σχέσεις και τα «έφτιαξαν» από ανάγκη, μιας και δεν ήταν ΟΚ να μην έχεις σχέση στην κομμουνιστική Ρουμανία σε τέτοια ηλικία. Γέννησε εμένα στα 36 της και μετά από έναν χρόνο, έκανε έκτρωση -θα είχα μια αδερφή- επειδή δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με ένα ακόμη παιδί, γεγονός που την έκανε ακόμα πιο λυπημένη. Σε αυτό, προσθέστε τον αλκοολισμό του πατέρα μου, το γεγονός ότι την απάτησε με οποιαδήποτε γιατρό με μεγάλη μύτη μπορούσε να βρει, συμπεριλαμβανομένης μιας από τις καλύτερες φίλες της. Α, προσθέστε και την πεθερά της, που δεν χώνευε ούτε τα άντερά της.

Αυτή η άσχημη κατάσταση την έκανε πολύ παρανοϊκή προς τους συγγενείς, τους φίλους της και γενικά προς όλους τους ανθρώπους τους οποίους έβλεπε ως πιθανούς εχθρούς. Το λυπηρό είναι ότι αυτό έκανε τη μυστικιστική πλευρά της ακόμα χειρότερη. Έβλεπε όλους τους γιατρούς ως εκτελεστές, λόγω του φετίχ του πατέρα μου για τις γιατρίνες και λόγω των άσχημων εμπειριών της στη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσεων, οπότε άρχισε να πηγαίνει πολύ σε παπάδες. Δύο από αυτούς έρχονταν συνεχώς στο σπίτι μας για «να ανοίξουν το βιβλίο». Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζεις, πρόκειται για μια απάτη που κάνουν κάποιοι παπάδες στην Ανατολική Ευρώπη, οι οποίοι θέλουν να βγάλουν λίγα παραπάνω χρήματα. Έρχονται στο σπίτι σου, προσποιούνται ότι είναι σε μυστικιστική έκσταση και ανοίγουν τη Βίβλο σε ένα τυχαίο απόσπασμα, από το οποίο απλά επινοούν κάτι, όπως κάνει ένα μέντιουμ. Εκτός των χριστιανών ορθόδοξων ιερέων, η μαμά επισκεπτόταν ειδικούς βιοσυντονισμού, θεραπευτές βιομαγνητισμού, φυσικούς θεραπευτές και μάγισσες.

Αυτό είναι βιομαγνητισμός. Ναι, πολλοί δεισιδαίμονες πιστεύουν σε αυτόν και εάν εσύ όχι, τότε απλά θα σε αποκαλέσουν «πρόβατο».

Φυσικά, με έσερνε μαζί της. Με εξανάγκασε να κάνω νηστεία τις Δευτέρες, τις Τετάρτες και τις Παρασκευές, σε όλη μου τη ζωή, μέχρι που έγινα 14 ετών οπότε έφαγα τόσα παραπροϊόντα σόγιας που μπορώ να κάνω κωλοδάχτυλο σε κάθε χορτοφάγο που προσπαθεί να με πείσει ότι είναι καλό για την υγεία μου τώρα. Έπρεπε να πίνω, 4 φορές την ημέρα, νερό με ρινίσματα σιδήρου. Αυτό είναι που οι μάγισσες της Ρώμης ονομάζουν «μαγικός υδράργυρος». Έπρεπε να καθίσω ακίνητος μια ώρα με μαγνήτες κολλημένους στο μέτωπό μου (η μαγική κρυσταλλομαντεία ήρθε πολύ αργότερα). Με πήγε σε δεκάδες ειδικούς βιοσυντονισμού, από τους οποίους οι περισσότεροι είπαν σε μένα και τη μητέρα μου ότι ήμουν βαμπίρ ενέργειας, οπότε κυριολεκτικά απομυζώ το φως από μέσα της. Κι όλα αυτά επειδή είπα ότι δεν πίστευα τις μαλακίες της. Με πήγε σε παπάδες και μοναχούς οι οποίοι της είπαν όλα όσα ήθελε να ακούσει. Από το ότι η μαγεία του Σατανά επιτίθεται και στους δυο μας, έως το ότι μπορεί να νικήσει τον διάβολο μόνο εάν κάνει δωρεά περισσότερα χρήματα στην Εκκλησία. Τα έκανα όλα αυτά επειδή ήταν η μαμά μου και δεν μπορούσα να πω όχι σε εκείνη. Στο παιδιάστικο μυαλό μου, σκέφτηκα ότι, ίσως, εάν έκανα ό,τι ζητάει και πήγαινα μαζί της αυτό θα την ηρεμούσε.

Οι ψευδαισθήσεις της αφορούσαν τα πάντα. Από ο,τιδήποτε είδε στην τηλεόραση ή διάβασε στις εφημερίδες και τα βιβλία. Τελικά, άρχισε να πιστεύει ότι τα όνειρά και οι εφιάλτες της ήταν οράματα από την πραγματική ζωή. Έλεγε συνέχεια για τις πόρνες του πατέρα μου, οι οποίες είχαν κάνει «κόμμα» εναντίον της και όλες μαζί τις αποκαλούσε Εταιρεία Δολοφόνων. Σε αυτή την εταιρεία συμπεριελάμβανε παπάδες, πολιτικούς, Εβραίους και πολλούς άλλους τυχαίους ανθρώπους, όπως λαϊκούς τραγουδιστές ή μάνατζερ ομάδων ποδοσφαίρου. Επίσης συμπεριέλαβε τον πατέρα και την αδερφή μου, οι οποίοι ήταν μέρος του «κόμματος» που χρησιμοποιούσε τη μυστικιστική ενέργειά της για να δολοφονήσει ανθρώπους, αλλά και για να φέρει πελάτες που πλήρωναν πίσω από τους νεκρούς. Όταν ένα μαιευτήριο γεμάτο παιδιά κάηκε πριν από μερικά χρόνια, άρχισε να καταριέται το γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν τη δύναμη της ζωής της για να κρατήσουν αυτά τα καμένα παιδιά ζωντανά.

Τα γνωρίζω όλα αυτά, επειδή τα άκουσα στη διάρκεια της «νυχτερινής προσευχής» της. Από τότε που ήμουν μικρός, τα μεσάνυχτα πήγαινε στην κουζίνα, τοποθετούσε 7 μικρά κεριά σε σχήμα σταυρού και έλεγε το «Πάτερ Ημών» δυνατά, ακριβώς 100 φορές. Έπειτα, άρχιζε έναν μονόλογο στον οποίο παραπονιόταν για τη ζωή της και έλεγε στο Άγιο Πνεύμα για τις πιο πρόσφατες επιθέσεις εναντίον της. Μετά, προσευχόταν στην Παρθένο Μαρία να «λιώσει τη σάρκα των εχθρών μου, όπως λιώνει αυτό το κερί». Μερικές φορές τσακωνόταν με τους Αγίους, άλλες φορές παραπονιόταν και καταριόταν εμένα και τον πατέρα μου. «Έπρεπε» να ακούω όλο το τελετουργικό, στο σκοτάδι του δωματίου μου ενώ κοιτούσα το λευκό ταβάνι.

Εκτός της κατάστασής της, είχε ένα φρικτό αυτοκινητιστικό ατύχημα το οποίο την έκανε ακόμα πιο άρρωστη, σωματικά και ψυχικά. Έφθασε σε μια κατάσταση όπου πίστευε ότι κάθε κόκκος σκόνης, κάθε φουσκάλα, προερχόταν από τον τάφο κάποιου ανθρώπου. Μια φορά, άρχισε να καταστρέφει κάθε κομμάτι του ξύλινου πατώματός μας, μετά από όραμα και άρχισε να χαλάει τη μόνωση από το δάπεδο, λέγοντας ότι ήταν κατασκευασμένη από τα μαλλιά νεκρών. Μετά από αυτό, άρχισε να με συμπεριλαμβάνει στις σχιζοειδείς φαντασιώσεις της, λέγοντας ότι ήμουν μέλος της Εταιρείας Δολοφόνων και της επιτιθόμουν με τα βιντεοπαιχνίδια μου. Σύντομα θα αρρώσταινε, γεγονός που σήμαινε ότι δεχόταν επίθεση από εχθρικούς μάστερ του βιοσυντονισμού, μέσω μιας ηλεκτρικής εγκατάστασης, οπότε συνήθιζε να κλείνει συνέχεια όλα τα κουμπιά στο κιβώτιο ασφαλειών. Κάπως έτσι έκαψε 5 τροφοδοτικά του υπολογιστή μου σε διάστημα 5 ετών.

Εικονογράφηση του Mircea Pop.

Η πρώτη πραγματική ρήξη μεταξύ εκείνης και μένα, που την μετέτρεψε σε τέρας στα μάτια μου, συνέβη ένα πρωινό όταν ήμουν στην Α' Λυκείου. Εκείνη την εποχή, με είχε πετάξει έξω από το δωμάτιό μου, για να κοιμάται μόνη της. Παρόλο που ήταν 6.00 π.μ., είδα ένα λαμπερό φως να έρχεται από το δωμάτιό της, δηλαδή το παλιό μου δωμάτιο. Κρυφοκοίταξα και είδα τη μαμά μου να κοιμάται ήρεμα, ενώ καιγόταν ο τόπος γύρω της. Κοιμήθηκε με ένα μαξιλάρι στη μέση της για να προστατεύσει το συκώτι της από τις βιοενεργειακές επιθέσεις. Στην κεφαλή του κρεβατιού, τοποθέτησε ένα αυτοσχέδιο φωτάκι νυχτός για να κρατήσει μακριά τα κακά πνεύματα, το οποίο ήταν φτιαγμένο από ένα ποτήρι μυρωμένο λάδι όπου επέπλεε ένα φυτίλι. Σε κάποια φάση πρέπει να το χτύπησε και να το έριξε κάτι. Ακόμα θυμάμαι την αίσθηση του καιγόμενου πλαστικού πάνω στο δέρμα των χεριών μου, όταν έσκισα το καιγόμενο μαξιλάρι και το γεμάτο μίσος βλέμμα που μου έριξε. Αμέσως άρχισε να με κατηγορεί ότι προσπάθησα να την κάψω επειδή δεν θα μπορούσε να είχε πιάσει φωτιά από το φωτάκι, αφού την «προστάτευε» ο Θεός. Από τότε, η μόνη μου ουλή είναι μια καφέ ελιά στο χέρι μου, το οποίο μου υπενθυμίζει την ημέρα που άρχισα να την βλέπω ως τέρας, που έβαλε τη ζωή μου σε κίνδυνο.

Μετά από αυτό το περιστατικό, κλείστηκε μέσα επειδή πίστεψε πως όλοι οι γείτονες στο δρόμο ήταν δολοφόνοι (έχουν ήδη περάσει 9 χρόνια από τότε που κατέφυγε σε εκείνο το διαμέρισμα). Αρνιόταν να αφήσει οποιονδήποτε ξένο να μπει στο σπίτι. Εάν ερχόταν για παράδειγμα ένας υδραυλικός, θα τον πλησίαζε και θα του έλεγε ότι γνώριζε πως ήταν εκεί για να τη σκοτώσει. Είχε φτιάξει ενός είδους δόρυ, από ένα σκουπόξυλο και δύο πανομοιότυπα μαχαίρια, τα οποία έδεσε μεταξύ τους. Είχε φτιάξει επίσης ενός είδους πανοπλία από κομμάτια σίδηρου, τα οποία τα είχε δέσει γύρω της, ένα χειμωνιάτικο σκούφο με επένδυση από αλουμινόχαρτο. Στο τέλος έχασε την κοινωνική ασφάλισή της αφού δεν εμφανιζόταν στην ετήσια επανεξέτασή της και δεν είχε επισκεφθεί το γραφείο κάποιου γιατρού για μια 10ετία. Ήταν ένας φαύλος κύκλος. Όσο χειροτέρευε η σωματική της κατάσταση, άλλο τόσο χειροτέρευε η ψυχική της ασθένεια και το αντίστροφο. Πέθαινε στην πείνα, ώστε εγώ και ο πατέρας μου να μην μπορούμε να την ναρκώσουμε και θα ήταν πολύ άρρωστη για να φάει λόγω της αναγκαστικής πείνας.

Αφού κλείστηκε στο σπίτι, η προσευχή της άρχισε να διαρκεί 8 ώρες. Θα άρχιζε στις 2.00 π.μ., όταν πήγαινα για ύπνο και θα τελείωνε το πρωί, όταν ο μπαμπάς μου ξυπνούσε να πάει στη δουλειά, έτσι ώστε να μπορεί να τον καταριέται καθώς ήταν ξύπνιος. Έτσι άρχιζαν και τα περισσότερα πρωινά μου, ακούγοντας τις φαρμακερές κραυγές της. Η φύση του τελετουργικού της είχε επίσης αλλάξει. Δεν κατέβαζε πια τις ασφάλειες, αλλά κρατούσε όλα τα φώτα του σπιτιού ανοιχτά. Πίστευε ότι είχε γίνει πηγή ενέργειας και πως μόνο μέσω του φωτός μπορούσε να πολεμήσει τους δαίμονες. Θα την έβρισκα στην κουζίνα, περιτριγυρισμένη από καθρέφτες και λάμπες. Σε διάστημα δυο ετών, κατάφερε να τους σπάσει όλους αλλά και να κάψει το φούρνο μικροκυμάτων και την τηλεόραση. Κόλλαγε το πρόσωπό της σε όλες αυτές τις ηλεκτρονικές συσκευές και καθόταν έτσι για ώρες, ενώ τραγουδούσε και καταριόταν.

Διάβαζα όλα αυτά για την ψυχική ασθένεια και ανακάλυψα ότι είχε όλα τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας. Προσπάθησα να καταλάβω πώς να τη βοηθήσω να κάνει θεραπεία, αλλά στη Ρουμανία είναι πολύ δύσκολο να δεσμεύσεις ή να εξαναγκάσεις κάποιον να δεχθεί ψυχιατρική βοήθεια εάν δεν το θέλει, ειδικά όταν έχουν κάποιες στιγμές διαύγειας όπως είχε ακόμα η μαμά μου. Εκτός από αυτό, με φόβιζε πολύ το γεγονός ότι κουβαλούσε παντού μαζί της δύο μαχαίρια, ακόμα και όταν πήγαινε στην τουαλέτα. Τα ονόμαζε μαχαίρια αυτοκτονίας και απειλούσε να τα χρησιμοποιήσει εάν «με βάλεις να δεσμευτώ», οπότε δεν μπορούσα να ρισκάρω τη ζωή της.

Το πιο άρρωστο όλων αυτών είναι ότι η μητέρα μου δεν έγινε έτσι από μόνη της. Διάβασα όλα τα ψευδοεπιστημονικά κείμενα για την ομοιοπαθητική και τον βιοσυντονισμό, τον γυμνισμό και το Christian Science. Όλα περιείχαν κάποιο απόσπασμα που έλεγε «όλοι γύρω σου θα σε πουν τρελή, θα πουν ότι έχεις κάποια ψυχική νόσο που ονομάζεται σχιζοφρένεια, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί αρνούνται να δουν την Αλήθεια». Είδα κι άλλους ασθενείς με σχιζοφρένεια στην τηλεόραση, οι οποίοι πίστευαν στις ίδιες θεωρίες για τις επιθέσεις βιοσυντονισμού και τη σκόνη από τους τάφους. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν γυναίκες 50-60 ετών, που προσπάθησαν να βρουν μια εξήγηση για τις γεμάτες λύπη και βάσανα ζωές που έζησαν σε μια σκατένια χώρα, μέσα από υπερφυσικές συνωμοσίες. Έτσι την επόμενη φορά που η μαμά σου μοιραστεί κάτι περίεργο και τρελό στο Facebook, ίσως να πρέπει να της τηλεφωνήσεις και να την ρωτήσεις τι κάνει.

Προς το τέλος, σχεδόν όλο της το μίσος στρέφονταν εναντίον μου, διότι, αντίθετα από τον πατέρα μου ο οποίος είχε καταθέσει τα όπλα σχετικά με την άνοιά της, της φώναζα και έβγαλα όλες τις λάμπες από το σπίτι για να μπορώ να κοιμηθώ καλά τη νύχτα. Με κατηγόρησε ότι ήμουν δαίμονας, ζόμπι, ένα κινούμενο πτώμα που με είχε καταλάβει μια από τις πόρνες του πατέρα μου. Τελικά, αποφάσισε ότι η Εταιρεία Δολοφόνων είχε αντικαταστήσει τον γιο της με μένα στη γέννα και πως ο αληθινός γιος της είχε πεθάνει πριν από πολύ καιρό. Δεν έχει πεθάνει, αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να έχει πεθάνει σε εκείνη την πυρκαγιά. Έγραψα αυτό το κείμενο σε αόριστο χρόνο μιας και δραπετεύω από αυτό το διαβολομέρος και δεν πρόκειται να γυρίσω να κοιτάξω πίσω ποτέ. Στην πορεία, κατηγόρησα τον πατέρα μου για την ασυδοσία και την επιθετικότητά του προς εκείνη, όταν ήταν νέοι. Κατηγόρησα τους συγγενείς μας που μας εγκατέλειψαν αμέσως μόλις είδαν τα πρώτα σημάδια άνοιας, κατηγόρησα τον εαυτό μου που δεν ήμουν σε θέση να κάνω τίποτα για αυτή, πριν να γίνει αυτό το τέρας και γιατί δεν νιώθω ίχνος συμπόνιας για τη γυναίκα που με γέννησε. Αλλά, η αλήθεια είναι ότι κατηγορώ τον δεισιδαιμονικό τρόπο με τον οποίο ο κόσμος αντιμετωπίζει την ψυχική νόσο και τον τρόπο με τον οποίο απατεώνες, όπως οι ιερείς, ειδικοί ψευδοεπιστήμονες, σαμάνοι και θεραπευτές βιομαγνητισμού ή μάγισσες επωφελούνται από τη λύπη άλλων ανθρώπων για να βγάλουν χρήματα, με αντίτιμο τις ζωές τους και τις ζωές εκείνων που είναι γύρω τους.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.