Γιατί Μισούμε τον Ήχο της Φωνής μας

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Η δουλειά ενός δημοσιογράφου, σημαίνει πρακτικά πως περνάει πολλή ώρα παίρνοντας κόσμο τηλέφωνο για ένα σχόλιο ή κάνοντας συνεντεύξεις. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των κλήσεων ηχογραφείται.

Το δικό μου μαγνητοφωνάκι, το προστατεύω όπως η λύκαινα τα λυκόπουλα και σπάνια επιτρέπω να απομακρυνθεί από μένα, μιας και ζω με τον φόβο ότι κάποιος θα σβήσει τις ηχογραφήσεις μου, προτού προλάβω να τις απομαγνητοφωνήσω.

Μια φορά, ένας ευγενικός κύριος που δεν είχα γνωρίσει ποτέ μου, από ένα τμήμα με το οποίο δεν είχα συνεργαστεί στο παρελθόν, με ρώτησε αν θα μπορούσε να δανειστεί το μαγνητοφωνάκι μου και απάντησα θετικά. Ένιωσα πως έπρεπε να του απαντήσω θετικά, αλλά μετά δεν το επέστρεψε και αγχωνόμουν όλο και περισσότερο, μέχρι που ο συνάδελφός μου, ο Zing, οσμίστηκε τον πανικό μου και πήγε κι έφερε το πολύτιμο εργαλείο μου, με ένα ύφος στο πρόσωπό του που μαρτυρούσε πως με ένιωθε βαθιά. Ένιωθε τον πόνο μου.

Τα παραπάνω, όπως αντιλαμβάνεστε, σημαίνουν πως περνώ πολύ περισσότερο χρόνο από όσο θα ήθελα ακούγοντας τον ήχο της φωνής μου. Έχω σκεφτεί πολύ σχετικά με το πώς θα περιέγραφα τη φωνή μου και το καλύτερο που μπορώ να πω, είναι πως ακούγομαι σαν την Emma Watson, αν εκείνη προσπαθούσε να μιμηθεί πολύ αποτυχημένα μια βρετανική προφορά (ναι, το ξέρω ότι είναι Βρετανή). Αλλά πιο ένρινη.

Το θέμα είναι, βέβαια, πως σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μισούν τον ήχο της φωνής τους. Είναι απλώς ένα από αυτά τα πράγματα που μισούμε, όπως το hangover ή το πρωινό ξύπνημα ή το πρωινό ξύπνημα με hangover. Γιατί όμως;

VICE Video: Σε Αυτήν την Πόλη Παράγονται τα Περισσότερα Ηλεκτρονικά Τσιγάρα στον Κόσμο

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

«Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους ο ήχος φτάνει στον εγκέφαλό μας», εξηγεί ο καθηγητής Douglas Hartley, χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος (ΩΡΛ) και καθηγητής ωτορινολαρυγγολογίας στο Πανεπιστήμιο του Νότινγκχαμ. «Ο πρώτος τρόπος είναι, όταν δονείται ο αέρας στο τύμπανο. Αυτός είναι ο τρόπος που ακούμε τους ανθρώπους γύρω μας να μιλούν».

Ο δεύτερος τρόπος που ακούμε την ομιλία –και συγκεκριμένα το πώς ακούμε τη δική μας ομιλία– είναι μέσω των κρανιακών μας οστών.

«Όταν μιλάμε, οι δονήσεις μεταδίδονται στα κρανιακά οστά και αυτές οι δονήσεις πηγαίνουν στο εσωτερικό του αυτιού», εξηγεί ο Hartley. «Αυτή η εσωτερική διαδρομή λέγεται οδός οστικής αγωγιμότητας. Όταν μιλάμε, πρόκειται για μια μοναδική διαδικασία, μιας και είναι ένας συνδυασμός ήχου των φωνητικών χορδών και του λάρυγγα, μέσω της αγωγιμότητας του αέρα, αλλά και μέσω της οστικής αγωγιμότητας που περνάει από το κρανίο μας».

Αυτό εξηγεί τη δυσφορία που νιώθουμε, όταν ακούμε για πρώτη φορά μια ηχογράφηση της φωνής μας. «Η φωνή μας είναι μοναδική και κανείς δεν την ακούει, όπως την ακούμε εμείς», λέει ο Hartley. «Αυτό που ακούμε μέσω μιας ηχογράφησης, είναι αυτό που ακούνε και όλοι οι άλλοι. Οπότε, ξαφνικά δεν είσαι πια εσύ, επομένως δεν σου αρέσει. Δεν είμαστε και τόσο καλοί ως ανθρώπινα όντα, όταν προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε πράγματα που είναι πολύ κοντά σε εμάς, αλλά δεν είναι ακριβώς σαν και εμάς».

«Γι' αυτό το βρίσκεις εκνευριστικό».

Περισσότερα από το VICE

Εγκλωβισμένος για 65 Ώρες σε Χιονοθύελλα στον Όλυμπο στα 2.800 Μέτρα

O Conor McGregor μάς Θυμίζει τον Γιο του Διαβόλου

Καλύψτε την Κάμερα του Laptop σας Χθες