Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο MOTHERBOARD.

Ζω, αρκετά ευτυχισμένα, στην πιο σπάταλη μεγαλούπολη στον κόσμο. Είναι μια πυκνοκατοικημένη, καταναλωτική ουτοπία, που γερνάει σταδιακά και όπου αγοράζουμε και πετάμε ένα εντυπωσιακό ποσοστό πραγματων. Είμαστε το μέρος όπου υπάρχει μια μόνιμη διαρροή σε κάποια βρύση, τουαλέτα ή σωλήνα. Το μέρος που τα φώτα είναι μονίμως αναμμένα. Εγώ, μαζί με τους περίπου είκοσι εκατομμύρια γείτονές μου, βοηθάμε τη Νέα Υόρκη να καταναλώσει περισσότερη ενέργεια, να σπαταλάει άπειρο νερό και να αποβάλλει περισσότερα στερεά απόβλητα από κάθε άλλη μητρόπολη.

Αυτό είναι ένα σημαντικό «επίτευγμα», δεδομένου ότι υπάρχουν τουλάχιστον 26 ακόμα μεγαλουπόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο και σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS), καταναλώνουντο 9 τοις εκατό της ηλεκτρικής ενέργειας του πλανήτη, το 10 τοις εκατό της βενζίνης, ενώ «παράγουν» το 13 τοις εκατό των σκουπιδιών του κόσμου. Υπάρχουν 27 μεγαλουπόλεις, σε όλο τον κόσμο, από το 2010. Το 2020, εάν οι προβλέψεις του ΟΗΕ επαληθευτούν, ο αριθμός θα φτάσει τις 40 (το 1970, υπήρχαν 8). Σύμφωνα με τη μελέτη, η Νέα Υόρκη είναι πιο σπάταλη, κατά κεφαλήν, από όλες τις υπόλοιπες.

«Η Νέα Υόρκη έχει 12 εκατομμύρια λιγότερους ανθρώπους από το Τόκιο, αλλά χρησιμοποιεί περισσότερη ενέργεια στο σύνολό της: κομμάτι που ισοδυναμεί με ένα σούπερ τάνκερ πετρελαίου για κάθε 1,5 ημέρα», είπε ο συντάκτης της μελέτης Chris Kennedy, καθηγητής Πολιτικών Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο. «Όταν το είδα αυτό, θεώρησα ότι ήταν απλά απίστευτο». Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή η Νέα Υόρκη χρησιμοποιεί περισσότερη βενζίνη, θέρμανση και βιομηχανικά καύσιμα από το Τόκιο.

Ας δούμε όμως πόσα περισσότερα απόβλητα κατα κεφαλήν παράγει η Νέα Υόρκη, σε σχέση με τις άλλες μεγαλουπόλεις:

Η Νέα Υόρκη αντλεί πάνω από 33 εκατομμύρια τόνους αποβλήτων ετησίως. Η επόμενη πόλη στη λίστα είναι η Πόλη του Μεξικού (λείπει από το παραπάνω γράφημα), η οποία παράγει ένα συγκριτικά ταπεινό κομμάτι με 12.000.000 τόνους σκουπίδια, ακολουθούμενη από το Τόκιο, το οποίο και πάλι, έχει δώδεκα εκατομμύρια περισσότερους πολίτες και άρα θα έρπεπε να κατέχει την πρώτη θέση. Ο μέσος κάτοικος της Νέας Υόρκης χρησιμοποιεί τουλάχιστον 20 φορές περισσότερη ενέργεια από ό, τι κάποιος στην Καλκούτα, και δημιουργεί 15 φορές παραπανω στερεά απόβλητα. Θα το πω και πάλι: Η Νέα Υόρκη είναι μια βρώμικη μεγαλούπολη.

Ο όρος «μεγαλούπολη» χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει μια μητροπολιτική περιοχή που στεγάζει πάνω από 10 εκατομμύρια ανθρώπους. Υπό αυτόν τον υπολογισμό, η Νέα Υόρκη κάνει την διαφορά. Ήταν, από μια πλευρά, η πρώτη μεγαλούπολη, ξεπερνώντας αιθμητικά τα 10.000.000 πίσω στο 1950. Τώρα, με περίπου 20 εκατομμύρια κατοίκους, που συνολικά μιλούν πάνω από 800 γλώσσες, και 6.000 τετραγωνικά μίλια που περιλαμβάνουν τη μεγαλύτερη μητροπολιτική στατιστική περιοχή της πόλης, προκαλεί χάος.

Ως εκ τούτου, το μακροχρόνιο στερεότυπο που θέλει την Νέα Υόρκη -ακόμα και τώρα που έχει αγκαλιάσει τους millenials- να είναι μια εμπορική χαρά, βρώμικη, γεμάτη σκουπίδια, πλημμυρισμένη από νέον φώτα και μια πόλη που μονίμως ατμός, θερμότητα ή καυσαέριο βγαίνει από έδαφος, είναι πραγματικά πολύ κοντά στη πραγματικότητα και χρήσιμο ως πληροφορία. Είναι σαφώς πιο κοντά στη πραγματική οικολογική αντιμετώπιση της πόλης, και άκρως ειρωνική σε σύγκριση με τη νεότευκτη εικόνα της ως η πρωτοποριακό Μέκκα για τα ενεργειακά, κομψά loft, ή τα οργανικά φαγητά.

Και τώρα είναι μια καλή στιγμή για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την επίδραση των συνθηκών διαβίωσης στις γιγαντιαίες πόλεις που αγαπάμε - ούτως ή άλλως ζούμε πλέον στην Εποχή των Μεγαλουπόλεων. Η μετανάστευση προς τα αστικά κέντρα είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, καθώς πληθυσμοί συρρέουν σε αυτά. Από το περασμένο έτος, το 54 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσε σε μητροπόλεις. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, τρεις στους πέντε ανθρώπους στη Γη θα ζουν σε πόλεις και όχι μόνο, αλλά και μεγαλουπόλεις-που, ελπίζουμε, ότι θα βρουν πιο βιώσιμους τρόπους διαβίωσης από ότι η Νέα Υόρκη τώρα.

Η νέα έρευνα του PNAS έφτασε σε νέα επίπεδα στην προσπάθεια να τεκμηριώσουν τον «μεταβολισμό της μεγαλούπολης» -ή πώς, ακριβώς, η ενέργεια και οι πόροι ρέουν μέσα από τις μεγαλουπόλεις. Είναι, όπως παρατηρούν οι συντάκτες της έρευνας, «ένα μεγάλο εγχείρημα, που δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί στο παρελθόν». Αλλά αποδεικνύεται ότι οι μαζικοί κόμβοι της ανθρωπότητας, στην πραγματικότητα χρησιμοποιούν περισσότερη ενέργεια σε σύγκριση με τους μικρότερους σε μέγεθος πολιτισμικούς ομολόγους τους.

Αυτό είναι σημαντικό, διότι εξέχοντες πολεοδόμοι και μοντερνιστές περιβαλλοντολόγοι έχουν βάλει στοίχημα ότι η ζωή στην πόλη θα μειώσει τα απόβλητα και τη χρήση ενέργειας. ΄Εχει αναμφίβολα τη δυνατότητα να κάνει ακριβώς αυτό: Η λογική είναι ότι όταν οι άνθρωποι ζουν πιο κοντά μεταξύ τους, υπάρχει λιγότερη σπατάλη ενέργειας για τη μεταφορά ανθρώπων και αγαθών. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς μπορεί να αντικαταστήσουν τα αυτοκίνητα και θα υπάρχει περισσότερη χρήση των δημόσιων και κοινών χώρων. Είναι ένα πιο καθαρό και αποτελεσματικό σύστημα.

Το να παράγεις απλώς σε μια πυκνοκατοικημένη πόλη, δεν εγγυάται απαραίτητα «πράσινο» αποτέλεσμα, όπως τονίζει στο έργο του ο Kennedy.

«Όσο μεγαλώνουν οι πόλεις, κοινωνικά χαρακτηριστικά, όπως το ΑΕΠ, η καινοτομία και η εγκληματικότητα αυξάνονται σε κατά κεφαλήν όρους, ενώ οι απαιτήσεις του συστήματος υποδομής μειώνονται κατά κεφαλήν» μας είπε ο Kennedy σε mail. «Όσον αφορά τη βιωσιμότητα ή τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των πόλεων θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι υπάρχει μια εναλλαγή των επιδράσεων του πλούτου και τις επιπτώσεις της αποτελεσματικότητας των υποδομών».

Η απόδοση και τα πλεονεκτήματα της διαβίωσης σε στενούς χώρους, είναι σε διαρκή πάλη με την παρόρμηση μας να καταναλώνουμε, γεγονός που είναι πολύ εύκολο στη Νέα Υόρκη. Η έρευνα του Kennedy διαπίστωσε ότι όταν μεγαλουπόλεις έχουν ανάπτυξη και γίνονται πιο πλούσιες, όπως η Νέα Υόρκη, καταλήγουν και αυτές στη σπατάλη. «Μια πιθανή ερμηνεία των αποτελεσμάτων μας για τις μεγαλουπόλεις είναι ότι οι συνέπειες του πλούτου είναι κυρίαρχες σε σχέση με την παραγωγή στερεών αποβλήτων, τη χρήση ηλεκτρικής ενέργειας και τη χρήση βενζίνης (όλα σε υψηλότερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο ποσοστά)»,είπε, «αλλά με σεβασμό προς το σύνολο της άμεσης κατανάλωσης ενέργειας, οι δύο ενέργειες είναι περίπου ίσες». Οι πόλεις προωθούν την καινοτομία και τη δημιουργία πλούτου, αλλά αυτό σημαίνει ότι οδηγούμαστε σε μεγαλύτερη κατανάλωση - όπως η Νέα Υόρκη.

Μπορεί να ακούγονται διάφορες πρωτοβουλίες για τη βιωσιμότητα της Νέας Υόρκης, ή πώς το μέλλον της πράσινης ζωής θα είναι στην πόλη, αλλά ας έχουμε κατά νου τις διαρροές σωλήνων, τα κολλημένα αμάξια στη γέφυρα του Brooklyn, τους υπερφωτισμένους ουρανοξύστες, και τη σακούλα των σκουπιδιών που πετάμε.

Ο Kennedy λέει, «ναι, τα αποτελέσματαά μας σε σχέση με τη μεγαλούπολη μας είναι αντίθετα με την ιδέα ότι οι πόλεις ήδη χρησιμοποιούν την ενέργεια πιο αποτελεσματικά, αν και αυτό μπορεί να αλλάξει στο μέλλον». Αυτό είναι το κλειδί - η έρευνα επισημαίνει επίσης ότι ορισμένες μεγαλουπόλεις διαθέτουν πολύ βιώσιμα χαρακτηριστικά.

Ο καλός πολεοδομικός σχεδιασμός του Τόκιο και το κορυφαίο σύστημα δημόσιων μεταφορών είναι υπόδειγμα σε αστικής εωεργειακής χρήσης. Επιπροσθέτως κάνουν καταπληκλτική δουλειά με τους σωλήνες τους και τις πιθανές διαρροές. Η Μόσχα, η οποία σύμφωνα με τον Kennedy είναι η ανταγωνίστρια της Νέας Υόρκης σε επίπεδο κατά κεφαλήν σπατάλης, παρόλο που χρησιμοποιεί πολύ ρεύμα, έχει ένα από τα καλύτερα συστήματα θέρμανσης, καθώς χρησιμοποιούν θερμότητα από τα απόβλητα για να θερμάνουν τα σπίτια τους. Στο Λονδίνο, «όπου το ποσοστό των αστικών στερεών αποβλήτων που αποτίθενται στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει μειωθεί από 80% το 2001 σε 49% το 2010».

Και τίποτα από αυτά δεν σημαίνει ότι οι μεγάλες πόλεις δεν εξακολουθούν να δίνουν ελπίδες για ένα πιο αποτελεσματικό και λιγότερο σπάταλο μέλλον. υπόσχονται μια πιο αποτελεσματική, λιγότερο σπάταλη μέλλον. «Τα ευρήματά μας στηρίζουν την καθιερωμένη αντίληψη ότι οι συμπαγείς πόλεις είναι ο τρόπος του μέλλοντος», είπε ο Kennedy.

Θα πρέπει στο μέλλον, να γίνουμε καλύτεροι στον σχεδιασμό, τη λειτουργικότητα, αλλά κυρίως την εκτέλσεη όλων αυτών των λύσεων. Οι μεγαλουπόλεις είναι το μέλλον, είτε μας αρέσει είτε όχι, και παρουσιάζουν μια ευκαιρία για να ρυθμιστεί η κοινωνία αποτελεσματικά προκειμένου να προετοιμαστούμε για ένα μέλλον όπου οι φυσικές καταστροφές ή τα μετεωρολογικά φαινόμενα θα είναι αντιμετωπίσιμα. Θα χρειαστεί απλά το σύστημα αποβήτων να μοιάζει πιο πολύ με αυτό του Τόκιο, παρά με της Νέας Υόρκης.