«Ανησυχούσα Ότι Είχε Αυτοκτονήσει» - Μια Γυναίκα Μαθαίνει Ότι ο Βιαστής της Είναι Νεκρός

Το 1986, η Maureen O’ Boyle ήταν 22 ετών και ζούσε στη Μάκον, στην Τζόρτζια, όπου ήταν παρουσιάστρια στο τοπικό θυγατρικό κανάλι του CBS. Στις 3 Απριλίου ένας άνδρας μπήκε στο σπίτι της, τη βίασε και την τρομοκρατούσε επί ώρες. Ο εισβολέας, ένας μηχανικός αυτοκινήτων ονόματι James Starling, την παρακολουθούσε μήνες.

«Είχα μια μαξιλαροθήκη στο κεφάλι μου», λέει η 55χρονη πια O’Boyle. «Μου φορούσε κάτι ρούχα –εσώρουχα, μαγιό– που δεν μου χωρούσαν και με φωτογράφιζε».

Αργότερα, η Ο’Boyle έμαθε από την αστυνομία ότι ο Starling είχε τρομοκρατήσει κι άλλες γυναίκες. Τα ρούχα που την είχε αναγκάσει να φορέσει είχαν κλαπεί από άλλα σπίτια. Όταν έψαξαν το σπίτι του, η αστυνομία ανακάλυψε πολλές σκουπιδοσακούλες με μη εμφανισμένα 35αάρια φιλμ που περιείχαν φωτογραφίες από αμέτρητες γυναίκες και κορίτσια σε διάφορες φάσεις γδυσίματος. Ο Starling τελικά συνελήφθη, καταδικάστηκε για βιασμό (τον δικό της και μιας άλλης γυναίκας) και καταδικάστηκε σε 50 χρόνια φυλάκιση.

Η O’Boyle, που τώρα ζει στο Σάρλοτ της Βόρειας Καρολίνας, πέρασε χρόνια για να ξεπεράσει αυτήν την εμπειρία, μέσω της ψυχοθεραπείας. Το 1992 μίλησε δημόσια για την ιστορία της σε μια συνέντευξη στο περιοδικό PEOPLE. «Ο φόβος και η παράνοια δεν είναι κομμάτι της καθημερινής μου ύπαρξης», είπε τότε στο περιοδικό. «Αυτό το άτομο και αυτό το έγκλημα δεν μου έκλεψαν τη ζωή, τη σταθερότητα, την καριέρα. Αυτό το έγκλημα δεν κέρδισε τη Maureen O’Boyle».

Γι’ αυτό όταν έμαθε τον Μάρτιο ότι ο Starling πέθανε, η O’Boyle ξαφνιάστηκε από την αρχική της αντίδραση, που ήταν να βάλει τα κλάματα.

«Είχα μια ψευτοπαλικαριά», είπε η Ο’Boyle. «Σκεφτόμουν ότι έχω θεραπευτεί, ότι είμαι μια χαρά. Έχω επιβιώσει. Πέρασα πολύ καιρό ζώντας αυτό που νόμιζα ότι ήταν η αλήθεια μου».

Όταν ανακάλυψε ότι ο Starling είχε πεθάνει, συνειδητοποίησε ότι είχε κι άλλη δουλειά να κάνει για να θεραπευτεί.

Μετά από εκείνη τη φρικτή νύχτα, έκανε πετυχημένη καριέρα. Παρουσίαζε το A Current Affair και το Extra και τώρα είναι παρουσιάστρια στις βραδινές ειδήσεις του WBTV, θυγατρικό του CBS. Μάλιστα, έχει παίξει τον εαυτό της στις ταινίες So I Married An Axe Murderer και Undisputed.

Πριν από δύο χρόνια, όμως, η O’Boyle, ανύπαντρη μητέρα ενός παιδιού, είπε ότι είχε αρχίσει να έχει αϋπνίες λόγω αισθημάτων πανικού. Άρχισε επίσης να απομονώνεται από φίλους.

Νωρίτερα μες στη χρονιά ξεκίνησε να επισκέπτεται έναν ψυχοθεραπευτή που ειδικευόταν στο τραύμα. Συνειδητοποίησε ότι περνούσε τόση ώρα ανησυχώντας για το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί, που δεν είχε ενέργεια για τίποτε άλλο. Η καταστροφολογία και το άγχος ήταν συνέπεια του τραύματος, όπως κατάλαβε μέσα από την ψυχοθεραπεία.

Όταν της τηλεφώνησαν με την είδηση του θανάτου του Starling συνειδητοποίησε ότι είχε πιο περίπλοκα συναισθήματα. Ο Starling πέθανε από φυσικά αίτια τον Μάρτιο του 2018 αλλά η O’ Boyle ενημερώθηκε έναν χρόνο αργότερα, όταν της τηλεφώνησε μια υπάλληλος υποστήριξης θυμάτων από το Συμβούλιο Αναστολών της Τζόρτζια.

Αθήνα: Η Πρωτεύουσα του Airbnb

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Η O’Boyle παραδέχτηκε ότι ένιωσε «εγκαταλελειμμένη από το σύστημα», επειδή περίμεναν τόσο καιρό να την ενημερώσουν για τον θάνατό του. Η φυλακή θα έπρεπε να την ενημερώσει νωρίτερα είπε, αλλά το σύστημα ήταν χαοτικό.

Επίσης, στην αρχή ανησυχούσε ότι ο Starling είχε αυτοκτονήσει. Το 2016, η O’Boyle δημιούργησε ένα ψήφισμα στο Change.org ζητώντας από τους υπεύθυνους αναστολών να τον κρατήσουν στην φυλακή όταν έμαθε ότι μπορεί να αποφυλακιζόταν νωρίς. Τελικά του αρνήθηκαν την αναστολή της ποινής του. «Κι αν είμαι υπεύθυνη που αυτός ο άνδρας δεν είδε ξανά τη μητέρα ή την αδερφή του;», είχε αναρωτηθεί. «Έπειτα θύμωσα. Δεν μου ζήτησε ποτέ συγγνώμη. Κανείς από την οικογένειά του δεν μου είπε ποτέ συγγνώμη για λογαριασμό του – και ξέρουν πώς να με βρουν».

Η O’Boyle επίσης είχε αισθήματα συμπόνιας. «Είναι δύσκολο για τους άλλους να καταλάβουν ότι όσο φρικτός κι αν πιστεύω ότι ήταν, ένα κομμάτι μου ακόμα νιώθει μια σουβλιά συμπόνιας όταν σκέφτομαι αυτά που μου είπαν οι αστυνομικοί για την παιδική του ηλικία», εξήγησε. «Ένα κομμάτι μου ένιωθε ότι ποτέ δεν είχε ίσες ευκαιρίες στη ζωή του».

Και στο τέλος ένιωσε ανακούφιση. «Μου πήρε αρκετό καιρό να φτάσω εκεί», είπε η Ο’Boyle. «Χρειάστηκε ένας εκπληκτικός ψυχοθεραπευτής που απλώς μου υπενθύμιζε ότι δεν το προκάλεσα εγώ».

Είναι φυσιολογικό για κάποια που έχει επιβιώσει από βιασμό να ακούει ότι ο βιαστής πέθανε, λέει η ψυχοθεραπεύτρια Christine Scott-Hudson. «Η επίδραση του σεξουαλικού τραύματος κρατάει περισσότερο όταν έχει τελειώσει η απειλή της ζωής και καραδοκεί στο υποσυνείδητο», εξήγησε. Και μόνο στο άκουσμα του ονόματος του βιαστή μπορεί να εμφανιστούν παλιά συναισθήματα ντροπής, κατηγορώ και θυμού. «Το μυαλό και το σώμα μας είναι σε μεγάλη εγρήγορση μπροστά στον κίνδυνο».

Άτομα που κακοποιήθηκαν από κάποιον που ήξεραν και επιβίωσαν, όπως έναν γονιό ή ερωτικό σύντροφο, έχουν ακόμα πιο περίπλοκα συναισθήματα όταν μαθαίνουν ότι πέθανε. «Μπορεί να είναι πολύ σύνθετο αν είχες κάποιου είδους δεσμό, ιδίως αν το άτομο που την κακοποίησε ήταν κάποιος που υποτίθεται έπρεπε να φροντίζει το θύμα», λέει η Scott-Hudson. Επίσης, συνεχίζει, μπορεί να υπάρχει μια αίσθηση απώλειας, η οποία ενδεχομένως να είναι τραυματική από μόνη της. «Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι μόνο καλοί ή κακοί», εξήγησε. Στο μυαλό κάποιου ή κάποιας που έχει επιβιώσει από σεξουαλική επίθεση, ο δράστης μπορεί να συμβολίζει κάτι περισσότερο από την ίδια την επίθεση, όπως την παιδική της ηλικία.

«Μπορεί να ευχόταν συνειδητά ή ασυνείδητα να διορθώσει τα πράγματα με εκείνον, να συζητήσει μαζί του, να τον φέρει προ των ευθυνών του», είπε η Scott-Hudson. «Έτσι όταν μαθαίνει ότι πέθανε, δεν μπορεί να του πει αυτά που θέλει. Δεν υπάρχει λύση. Είναι άλλη μια στρώση αδυναμίας. Είναι αποσταθεροποιητικό».

Δεν είναι ασυνήθιστο τα άτομα που επιβιώνουν από κάτι τέτοιο να έχουν έντονη αντίδραση και μόνο ακούγοντας το όνομα του βιαστή, πόσο μάλλον όταν μαθαίνουν τον θάνατό του. Αυτό συμβαίνει λόγω του τρόπου που το μυαλό μας επεξεργάζεται το τραύμα, είπε η Peg Shippert, επαγγελματίας σύμβουλος από το Κολοράντο, που ειδικεύεται στην ψυχοθεραπεία τραύματος. «Όταν είμαστε σε τραυματική κατάσταση, το μυαλό μας λειτουργεί πολύ διαφορετικά απ’ ό,τι σε φυσιολογικές συνθήκες ή ακόμα και σε συνθήκες άγχους».

Η πιο αξιοσημειώτη διαφορά συμβαίνει στον προμετωπιαίο φλοιό, το κομμάτι του μυαλού που είναι υπεύθυνο για τη λογική και τις αποφάσεις. «Όλα αυτά είναι αρκετά υψηλότερη εγκεφαλική λειτουργία και είναι αργή», είπε η Shippert. «Όταν είσαι σε μια κατάσταση ζωής ή θανάτου, όλα αυτά δεν λειτουργούν. Λειτουργείς από ένα πολύ πιο πρωτόγονο κομμάτι του εγκεφάλου σου που ενεργεί γρήγορα γιατί αυτό είναι το κομμάτι του εγκεφάλου που είναι σχεδιασμένο να σε κρατάει ζωντανό σε καταστάσεις που απειλούν τη ζωή σου».

Έτσι, η τραυματική εμπειρία κωδικοποιείται σε αισθητηριακές μνήμες, όπως συγκεκριμένα χρώματα, ήχους, οσμές. «Περνάει στο νευρικό μας σύστημα, έτσι όταν αργότερα έχουμε εμπειρίες που μας θυμίζουν εκείνη την τραυματική εμπειρία, το νευρικό μας σύστημα ενεργοποιείται», είπε η Shippert.

Αυτός είναι εν μέρει ο λόγος που η O’Boyle τους τελευταίους μήνες μαθαίνει ξανά πώς να ζει τη ζωή της. «Βασικά προσπαθώ να προγραμματίσω ξανά τον εγκέφαλό μου και πώς αντιδρώ συναισθηματικά στα πάντα», λέει. «Όταν άρχισα να αντιμετωπίζω την αγχώδη μου διαταραχή, που προκλήθηκε από το τραύμα, η ζωή μου άρχισε να αλλάζει».

Εκτός από τις θεραπείες –όσο πιο συχνά γίνεται– επίσης χρησιμοποιεί τον διαλογισμό και τεχνικές αναπνοών για να παραμένει προσγειωμένη όταν νιώθει φόβο ή άγχος. Δεν ήταν αρκετά να πει ότι επιβίωσε εκείνης της νύχτας πριν από 33 χρόνια. «Έπρεπε να επιβιώσω και από το τραύμα που μου άφησε».

«Για την O’Boyle, ο θάνατος του Starling έδιωξε ένα κομμάτι του φόβου με τον οποίο ζούσε – δεν ανησυχούσε πια ότι μια μέρα θα έβγαινε από τη φυλακή. Αλλά επίσης την ανάγκασε να αναγνωρίσει ότι η διαδικασία της αντιμετώπισης του τραύματος πρέπει να είναι διαρκής. «Είμαι ακόμα σε διαδικασία εξέλιξης. Μπορώ να πω ότι σε αυτή τη φάση της ζωής μου είμαι πιο ευτυχισμένη απ’ ό,τι ήμουν εδώ και χρόνια».

«Κρατάμε Ανοιχτά τα Κελιά» - Αναβρασμός στις Φυλακές για τους Νέους Ποινικούς Κώδικες

Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης Λύνει Εγκλήματα, Μελετώντας Σύμβολα και Αριθμούς

Ο Mεγάλος Fan της Marvel που Έφτιαξε Ένα Μουσείο Avengers για τον Εαυτό του