Κρεαταγορά

FYI.

This story is over 5 years old.

Munchies

Μέσα σε μια Μακάβρια Κρεαταγορά Όπου Πουλάνε Ζώα για Θυσίες

Σε μερικές περιπτώσεις, οι ίδιοι οι σαμάνοι πηγαίνουν στην αγορά Λονγκ Τσενγκ, για να διαλέξουν ζώα για θυσία.
MB
Κείμενο Mecca Bos
YX
εικονογράφηση Yao Xiao

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Munchies.

Το νότιο Σεντ Πολ της Μινεσότα των ΗΠΑ κάποτε φιλοξενούσε τις μεγαλύτερες βιομηχανίες ζώων στον κόσμο, όπου χιλιάδες άνθρωποι και εκατομμύρια βοοειδή, χοίροι, αρνιά και κατσίκια εμπλέκονταν στην επεξεργασία κρέατος καθ' όλη τη διάρκεια της 122ετούς ιστορίας της. Ο τελευταίος έμπορος κρέατος έκλεισε το μαγαζί του το 2008, εξαιτίας των αλλαγών στις δυνάμεις της αγοράς και την αποκέντρωση της βιομηχανίας. Ή, σχεδόν ο τελευταίος.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ένα συνηθισμένο απόγευμα Τρίτης, ένα φρεσκοσφαγμένο γουρούνι, ένα κατσίκι και ένα αρνί κρέμονται στο ανοιχτό σφαγείο της αγοράς Λονγκ Τσενγκ. Τα κέρατα της κατσίκας έχουν κοπεί και τα κατακόκκινα ματωμένα κολοβώματα έλαμπαν σαν καύτρες, εκεί όπου κάποτε φύτρωναν στο κρανίο του ζώου. Οι κόγχες των ματιών του θυμίζουν τα «Χ» που σηματοδοτούν θάνατο στα καρτούν.

Μια μυρωδιά αγροκτήματος, ανάμεικτη με αίμα, πλανιέται στον αέρα.

Μερικοί μεσήλικες αράζουν σε πλαστικές πτυσσόμενες καρέκλες στην άλλη πλευρά της τζαμαρίας, χαλαρά, σαν να βλέπουν ένα όχι και τόσο ενδιαφέρον κυριακάτικο παιχνίδι ποδοσφαίρου.

Πίσω από την τζαμαρία, ασημένιες λεκάνες στη σειρά στέκουν άδειες. Είναι για να κάνεις την κατεργασία του δικού σου κοτόπουλου, όπως λέει ο Yia Vang. «Οι λευκές οικογένειες πηγαίνουν στο Dairy Queen, οι Χμονγκ έρχονται εδώ», λέει.

Ο Vang είναι ένας 30άρης Χμονγκ σεφ, που μετακόμισε στις Δίδυμες Πόλεις -όπως ονομάζονται η Μινεάπολις και το Σεντ Πολ- από το Γουισκόνσιν, πριν από επτά χρόνια περίπου. Η οικογένειά του μετοίκησε στις ΗΠΑ, όταν ήταν πέντε ετών. Είναι ένας από τους πάνω από 60.000 μετανάστες Χμονγκ (εθνοτική ομάδα που ζει στην Κίνα, το Βιετνάμ, το Λάος την Ταϊλάνδη και τη Μιανμάρ) που αποκαλούν τις Δίδυμες Πόλεις σπίτι τους. Οι πόλεις αυτές φιλοξενούν τον μεγαλύτερο αστικό πληθυσμό Χμονγκ στον κόσμο. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του, ο Vang και η οικογένειά του έρχονται σ' αυτήν την αγορά, για να προμηθευτούν ζώα για φαγητό, καθώς και για σαμανιστικές θρησκευτικές τελετές. Είναι η μόνη αγορά του είδους στις ΗΠΑ που εξυπηρετεί αυτήν τη μεγάλη κοινότητα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Για να επιστρέψει το πνεύμα και να γίνει καλά το σώμα, πρέπει να θυσιαστεί ένα ζώο και καλούν έναν σαμάνο για να κάνει το τελετουργικό.

«Τα πηγαίνουν πολύ καλά», λέει.

Πέρα από το σφαγείο, μια σχεδόν ψεύτικη περιστρεφόμενη πόρτα κρύβει περίπου μια ντουζίνα φουντωτά πρόβατα που περιμένουν τη μοίρα τους. Κινούνται νευρικά στον κλειστό χώρο τους. Πίσω τους, δυο ντουζίνες παχιά ροδαλά γουρούνια περιμένουν τη σειρά τους. Μια μυρωδιά αγροκτήματος, ανάμεικτη με αίμα, πλανιέται στον αέρα. Αν και είναι δυσάρεστη, δεν είναι η δυσάρεστη μυρωδιά της σαπίλας, αλλά μάλλον του θανάτου. Με εξαίρεση μερικές στοίβες φρεσκοκουρεμένου μαλλιού προβάτου -που σε μερικά σημεία έχει ακόμη κολλημένα κομματάκια τρεμουλιαστού κόκκινου δέρματος- ο μικρός χώρος είναι τακτοποιημένος.


VICE Video: Οι Επιθέσεις της Χρυσής Αυγής στο Πέραμα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.


Ενώ οι σημερινοί Χμονγκ δεν υιοθετούν ένα συγκεκριμένο σύστημα πεποιθήσεων, ο Vang εξηγεί ότι πολλοί Χμονγκ πιστεύουν ότι κάθε άνθρωπος έχει πολλά πνεύματα. Αν το σώμα αρρωστήσει ή πέσει σε κατάθλιψη, μπορεί να θεωρηθεί ότι ένα πνεύμα έφυγε από το σώμα. Για να επιστρέψει το πνεύμα και να γίνει καλά το σώμα, πρέπει να θυσιαστεί ένα ζώο και καλούν έναν σαμάνο για να κάνει το τελετουργικό.

Στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του PBS, Split Horn, οι κινηματογραφιστές Taggart Siegel και Jim McSilver κάνουν μια εξαιρετική παρουσίαση μιας οικογένειας Χμονγκ που ζει στο Γουισκόνσιν, με έναν πατριάρχη ονόματι Paja Thao. Είναι ένας σαμάνος που παθαίνει κατάθλιψη και η οικογένεια μαζεύεται από διάφορα μέρη της Αμερικής, για να συμμετάσχουν σε μια τελετή που περιλαμβάνει τη θυσία μιας αγελάδας, για να καλέσουν το πνεύμα του να επιστρέψει στο σώμα του. Αφού γίνει η θυσία, κάνουν ένα τεράστιο φαγοπότι για όλη την οικογένεια. Όπως δείχνει το ντοκιμαντέρ, μερικοί Αμερικανοί Χμονγκ φοβούνται ότι οι τελετές θα περιοριστούν και θα εξαλειφθούν, καθώς οι νεότερες γενιές αμερικανοποιούνται: «Η νέα γενιά… αν τραυματιστούν, αν πονάνε, μάλλον θα πάνε στο νοσοκομείο», εξηγεί ο έφηβος γιος του Paja στο ντοκιμαντέρ, καθώς βλέπουμε ένα πλάνο του Paja να ψέλνει πάνω από ένα πουλί που αναπνέει ακόμη. «Παίρνουν το φάρμακο που θα τους πει ο γιατρός, αντί να κάνουν μια τελετή με μια κότα. Είναι απλώς πιο βολικό».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Mπορεί να θυσιαστεί μια κότα για να οδηγηθεί η ψυχή του νεκρού στους προγόνους ή για να κατευναστούν τα πνεύματα.

Στο Σεντ Πολ, λίγα λεπτά δυτικά της αγοράς Λονγκ Τσενγκ, το Γραφείο κηδειών Legacy στεγάζεται σε ένα χαμηλό κτίριο από τσιμεντόλιθο, κάτω από μια πεζογέφυρα του αυτοκινητόδρομου. Το τεράστιο πάρκινγκ είναι συνήθως γεμάτο κάθε σαββατοκύριακο, από τους εκατοντάδες επισκέπτες που παρίστανται στις τετραήμερες κηδείες των Χμονγκ. Οι Χμονγκ πιστεύουν ότι πρέπει να γίνουν συγκεκριμένες τελετές, ώστε να οδηγηθεί η ψυχή του νεκρού στους προγόνους. Εξαιτίας της στενής σχέσης ζώου και ανθρώπινου πνεύματος, μπορεί να θυσιαστεί μια κότα, για να βοηθηθεί η καθοδήγησή του ή για να κατευναστούν τα πνεύματα. Ανάλογα τελετουργικά λαμβάνουν χώρα όταν γεννιέται ένα μωρό, για να καλωσορίσουν την ψυχή του στον κόσμο ή να ενημερώσουν τα πνεύματα για την καινούρια ψυχή.

«Θέλουμε να διασφαλίσουμε ότι το μωρό θα είναι εξασφαλισμένο», μου λέει ο Vang. Ένα κομμάτι κόκκινου σπάγκου μπορεί να δεθεί γύρω από το μπράτσο του μωρού που θα συμβολίζει το αίμα, σημάδι για τα πνεύματα ότι ένα ζώο θυσιάστηκε. Σε μερικές περιπτώσεις, οι ίδιοι οι σαμάνοι πηγαίνουν στην αγορά Λονγκ Τσενγκ, για να διαλέξουν ζώα για θυσία.


Διαβάστε ακόμη: Η Μέρα που οι Κραυγές Ενός Ζώου με Έκαναν Χορτοφάγο


Δεν πρόλαβα μια σφαγή για λίγο και κατά βάθος είμαι ευγνώμων. Αλλά μερικοί μετανάστες βρίσκουν το να αγοράζουν κρέας τυλιγμένο με σελοφάν σε ένα κατάστημα τόσο παράξενο, όσο εγώ βρίσκω το σφαγείο. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι το πνεύμα ενός ζώου του αγροκτήματος μπορεί να συνδέεται στενά με το δικό μου. Αλλά τώρα που σκέφτομαι τα πρόβατα που σπρώχνονταν το ένα με τ' άλλο, μια ανάσα απ' τον θάνατο, συνειδητοποιώ ότι μάλλον θα έπρεπε.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ