Η Απάντηση στο Bullying Δεν Μπορεί να Είναι το Bullying

Τις τελευταίες μέρες, η Ελλάδα έχει συγκλονιστεί για ακόμη μία φορά από την αυτοκτονία ενός έφηβου που όλα δείχνουν ότι είχε πέσει επανειλημμένα θύμα σχολικού εκφοβισμού. Ο 15χρονος Νίκος κρεμάστηκε στο μπαλκόνι του σπιτιού του αφού είχε γυρίσει από ένα πάρτι όπου, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, δέχθηκε για ακόμη μια φορά bullying. Είχαν προηγηθεί αρκετά περιστατικά, όπως ένας ξυλοδαρμός, ενώ κάποια post που είχε κάνει στους λογαριασμούς που διατηρούσε στα social media φαντάζουν σαν κραυγές βοήθειας. Τον νεαρό βρήκαν νεκρό οι γονείς του, έπειτα από έξοδό τους, ενώ σύμφωνα με τα δημοσιεύματα διατηρούσε ένα ημερολόγιο στο οποίο κατονόμαζε έξι άτομα -συμμαθητές του- που τον έφεραν στο σημείο να αυτοκτονήσει. «Αυτοί με κατέστρεψαν, καταστρέψτε τους», φέρεται να λέει στο τελευταίο του σημείωμα ο Νίκος. Όσοι τον γνώριζαν κάνουν λόγο για ένα πολύ καλό παιδί και άριστο μαθητή.

Πλέον λογίζεται ως ακόμη ένα θύμα στη λίστα με τα παιδιά που χάθηκαν εξαιτίας του bullying στην Ελλάδα. Μην ξεχνάμε τον Βαγγέλη Γιακουμάκη και τον Άλεξ από τη Βέροια, δύο εξίσου γνωστές περιπτώσεις που είχαν να κάνουν άμεσα με τον εκφοβισμό. Μια λέξη που πλέον μόνο άγνωστη δεν είναι στους Έλληνες. Η περίπτωση του Νίκου, πάντως, είναι αρκετά διαφορετική από τις άλλες δύο μιας και μιλάμε ξεκάθαρα για αυτοκτονία, αλλά και για ένα γράμμα που κατονομάζει συγκεκριμένα άτομα. Επίσης, μην ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε και με έναν νεαρό που ανήκει -όπως και ο κύκλος του- στη γενιά των social media. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κατακλυστούν τα προφίλ του στις εν λόγω πλατφόρμες από χιλιάδες σχόλια εφήβων από όλη τη χώρα, που γράφουν ευχές και όμορφα λόγια για τον αδικοχαμένο συνομήλικό τους. Μέχρι και το σχολείο του ανέβασε ένα αποχαιρετιστήριο post. Παρακολουθώντας τον διαδικτυακό αυτόν χαιρετισμό μέσω Instagram και Facebook, παρατήρησα δύο πράγματα. Το ένα είναι ανησυχητικό και το δεύτερο, θετικό. Ας ξεκινήσουμε όμως με το πρώτο.

Κάπου ανάμεσα στα σχόλια, παρατήρησα ότι μια κοπέλα, η οποία μάλλον διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Νίκο, είχε παραθέσει ένα προφίλ ενημερώνοντας τον έντονα φορτισμένο διαδικτυακό όχλο πως ανήκει σε έναν από τους νεαρούς που έκαναν bullying στον 15χρονο. Ακολούθησα λοιπόν τον σύνδεσμο και ανοίγοντας την τελευταία φωτογραφία που έχει ανέβει στο εν λόγω προφίλ, έγινα μάρτυρας ενός ανελέητου κραξίματος - για να το θέσω ευγενικά. Αυτήν τη φορά, θύτες ήταν οι φίλοι του Νίκου και θύμα ο φερόμενος ως bully. Το μενού είχε απ' όλα: ευχές για αργό θάνατο, καρκίνους, θανάτωση γονιών μπροστά στα μάτια του, βιασμό της μητέρας του και ένα σωρό ακόμη «ομορφιές». «Εύχομαι να έχεις τύψεις για μια ζωή γι' αυτό που έκανες» του έγραφαν οι πιο ψύχραιμοι, με τον ίδιο να μην απαντά αλλά να ανεβάζει ένα story μέσω του οποίου ισχυρίστηκε πως δεν γνώριζε καν τον Νίκο και πως δεν του είχε μιλήσει ποτέ. Λίγες ώρες αργότερα θα μετέτρεπε το προφίλ του σε ιδιωτικό για να γλιτώσει απ' την οργή του πλήθους.

Δεν γνωρίζω αν το συγκεκριμένο παιδί έχει όντως σχέση με την ιστορία. Αυτό ισχύει και για το σύνολο των νεαρών που έσπευσαν να τον κατακρεουργήσουν ψυχολογικά. Για να το πούμε λαϊκά, όλοι μας είδαμε φως και μπήκαμε. Καταλαβαίνω ότι στην εφηβεία το αίμα βράζει και θέλεις να εκφράσεις αυτό που σε καίει μέσα σου, όμως υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που στη γρήγορη εποχή του Διαδικτύου, ο κόσμος -όλων των ηλικιών- ξεχνάει. Αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι η φήμη δεν είναι απαραίτητα και η αλήθεια. Πολλές φορές δίνεται η εντύπωση ότι οι άνθρωποι πλέον δεν ακολουθούν τον δρόμο της αλήθειας, αλλά αυτόν που θα δημοσιεύσει κάτι πρώτος. Αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη λογική με πολλές προεκτάσεις. Ωστόσο, ακόμη και αν αποδειχθεί πως το συγκεκριμένο άτομο -για να επιστρέψουμε στην περίπτωσή μας- ήταν ένα από τα έξι που κατονόμασε ο Νίκος στις σημειώσεις του, αυτή είναι η λύση; Να του κάνουμε το ίδιο;

Ειλικρινά, δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε ένα θετικό που θα μπορούσε να προκύψει από όλο αυτό. Ίσως, αν κάποιος μιλούσε στα εν λόγω άτομα λίγο πιο έντονα πριν οδηγηθεί ο Νίκος σε αυτό το αδιέξοδο να υπήρχε ένα νόημα, όμως όπως έγραφε και ο ίδιος στις σημειώσεις του: «Έχω μαζί μου τον πατέρα μου, τη μητέρα μου και τον αδερφό μου, δεν έχω όλους τους άλλους, δεν έχω την κοινωνία». Όταν έπρεπε η κοινωνία δεν τράβηξε το αυτί των συγκεκριμένων νεαρών και τώρα νομίζει πως με αυτό που κάνει είναι δίπλα του. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που κάνει είναι το να βρίσκει έναν αποδιοπομπαίο τράγο για να βγάλει το άχτι της και τίποτα παραπάνω.

VICE Video: Εναλλακτικές Θεραπείες στην Ελλάδα: Ύπνωση

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ωστόσο, δεν μπορώ να μην αναφέρω και κάτι θετικό που παρατήρησα. Πίσω στο Ιnstagram του Νίκου και κάτω από ένα post που είχε κάνει για την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων και υπέρ της LGBTQ κοινότητας, παιδιά, άγνωστα μεταξύ τους, έχουν ξεκινήσει μια παιδαγωγική και όμορφη κουβέντα γύρω από το θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού και του bullying. Άραγε στο σχολείο του Νίκου πέραν από post στο Facebook έχουν μπει στον κόπο να κάνουν κάτι παρόμοιο ή θεωρούν τους εαυτούς τους άμοιρους ευθυνών; Μην το κουράζουμε άλλο όμως.

Ας εστιάσουμε λοιπόν στην κουβέντα και την κατανόηση. Τα υβριστικά σχόλια, οι κατάρες και τα λαϊκά δικαστήρια δεν θα φέρουν πίσω τον Νίκο. Η συζήτηση, όμως, μπορεί να έχει ήδη σώσει έναν άλλον νέο που σκεφτόταν πως ήταν μόνος του. Ίσως η κίνηση του 15χρονου από την Αργυρούπολη και η δημοσιότητα που πήρε, να έδειξε σε πολλούς -με τον χειρότερο δυνατό τρόπο- πως δεν είναι μόνοι τους και ότι μπορούν να μιλήσουν ανά πάσα στιγμή με κάποιον. Αρκεί να αρχίσουμε όλοι να χρησιμοποιούμε τα μέσα που έχουμε, όπως το Διαδίκτυο, για να ερχόμαστε πιο κοντά και όχι για να απομακρυνόμαστε, ή να παρουσιάζουμε μια ψεύτικη εικόνα της υποτιθέμενα τέλειας ζωής μας. Ποτέ δεν είναι αργά για μια αλλαγή.

Υ.Γ. Αν είσαι στην εφηβεία και αντιμετωπίζεις οποιοδήποτε πρόβλημα μπορείς να καλέσεις σε ΑΥΤΟΥΣ τους αριθμούς βοήθειας.

Περισσότερα από το VICE

Οι Άνθρωποι που Μαζεύουν Μηχανάκια (και Νιπτήρες) από τον Βυθό των Ελληνικών Θαλασσών

Ο Μάκης Παπαδημητρίου Θέλει να Πει ένα Σεξιστικό Ανέκδοτο

Κύριε Νικολαΐδη, πώς Είναι να Σώζεις Χιλιάδες Μωρά Κάθε Μέρα;