Η Αλλόκοτη Ιστορία του Έλληνα Eric Cantona από τη Θάσο

Στα τέλη της δεκαετίας του '90, ο Στράτος Παπαφιλίππου ήταν ένας απλός κάτοικος της Θάσου. Κάθε μέρα, ξεκινούσε για το Oasis Club, ένα μπαρ που διατηρούσε με τη σύζυγό του στη Ποταμιά. Έτσι έβγαζε το μεροκάματό του, με τα χρήματα που άφηναν οι λίγοι τουρίστες του νησιού. Οι δυσκολίες ήταν πολλές και το μαγαζί, χωμένο στη λιτή αυλή ενός σπιτιού που του άφησε ο πατέρας του, δεν τα πήγαινε πολύ καλά οικονομικά. Ο ίδιος προσπαθούσε με πολλούς τρόπους να αυξήσει την πελατεία του, όμως δεν τα κατάφερνε. Έπρεπε να συμβεί ένα θαύμα.

Και το θαύμα έγινε. Κάποια στιγμή, ένας Άγγλος τουρίστας είδε τον Στράτο στον δρόμο και αναφώνησε: «Ο Cantona!». Ο Στράτος γύρισε προς το μέρος του και ακολούθησε ένας περίεργος διάλογος:

Από εκείνη τη στιγμή, τα πάντα άλλαξαν στη ζωή του Στράτου. Η φήμη ότι ένας κάτοικος της Θάσου είναι ο σωσίας του άσου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Eric Cantona διαδώθηκε γρήγορα στο νησί. Εκτός από τον τουρίστα που «αναγνώρισε» τον Έλληνα Eric Cantona, εκατοντάδες Άγγλοι ξεκίνησαν να συρρέουν στο μαγαζί του Στράτου, για να τον γνωρίσουν. «Τουρίστες έφταναν κατενθουσιασμένοι, για να με συναντήσουν και να φωτογραφηθούν μαζί μου. Μέχρι τότε, δεν είχα δει ποτέ τον Cantona. Όταν μου έδειξαν τη φωτογραφία του, μπερδεύτηκα μέχρι και 'γω με την ομοιότητα», λέει ο ίδιος στο VICE.

Έτσι γεννήθηκε ο Έλληνας Eric Cantona ή, αν προτιμάτε, ο Cantona των φτωχών. Σύντομα ο Στράτος έγινε η πιο cult φιγούρα της Θάσου. «Ήξερα ότι είχα μπροστά μου μια μεγάλη ευκαιρία που έπρεπε να εκμεταλλευτώ. Κουρεύτηκα όπως ο Cantona και κυκλοφορούσα παντού με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, προσπαθώντας να φέρω πελατεία στο μαγαζί μου», λέει ο ίδιος.

Με την καινούρια επιγραφή «Cantona» να δεσπόζει στην είσοδο, το μπαρ του Eric απογειώθηκε. «Οι τουρίστες στήνονταν στην ουρά, για να μου ζητήσουν ένα αυτόγραφο. Δεν υπήρχε Άγγλος που θα πάταγε το πόδι του στη Θάσο και δεν θα ερχόταν να με συναντήσει. Έκαναν σαν να με γνώριζαν χρόνια. Έφερναν φανέλες και σημαίες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, κάποιοι έπεφταν στα γόνατα, "Για να προσκυνήσουν τον Cantona της Θάσου". Φοβερή ατμόσφαιρα», λέει ο Στράτος στο VICE.

Η κοσμοσυρροή τουριστών στο μπαρ του Στράτου τον βοήθησε να αποταμιεύσει χρήματα και να σχεδιάσει ένα ταξίδι στην Αγγλία, με σκοπό να γνωρίσει από κοντά τον διάσημο που του έμοιαζε. «Μόλις έφτασα στο Μάντσεστερ, κάποιοι είχαν ειδοποιήσει Άγγλους δημοσιογράφους που με περίμεναν πώς και πώς. Διάφορες εφημερίδες έγραψαν για μένα, όμως δυστυχώς δεν κατάφερα να συναντήσω τον Cantona. Ήταν λίγο απόμακρος με τους φιλάθλους», λέει ο Στράτος στο VICE.

Όμως, η μοίρα ήθελε τους δύο «Cantona» να συναντώνται. «Την άνοιξη του 2013, ένας φίλος μου μού είπε ότι ο Eric Cantona είναι προσκεκλημένος του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη για το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ», λέει Στράτος. «Δεν το πολυσκέφτηκα και έφυγα αμέσως για Πειραιά. Πήγα έξω από τα VIP του γηπέδου, τρεις-τέσσερις ώρες προτού ξεκινήσει ο αγώνας και ξεκίνησα να μαζεύω πληροφορίες, για να μάθω από πού θα περάσει ο Cantona. Φορούσα τη φανέλα με σηκωμένο τον γιακά. Κάποια στιγμή, βλέπω τον Cantona να βγαίνει από ένα αυτοκίνητο. Πετάγομαι και τρέχω προς το μέρος του. Τα έχασε, όταν με είδε. Του είπα: "Είμαι ο Eric Cantona από τη Θάσο. Ήρθα από το μαγικό νησί μου, για να σε προσκαλέσω να έρθεις και να σε παρακαλέσω να βγούμε μια φωτογραφία μαζί και να μου υπογράψεις ένα αυτόγραφο". Ήταν κορυφαία στιγμή. Αν και είχε αλλάξει πολύ από την εποχή που έπαιζε ποδόσφαιρο, η προσωπικότητά του δεν είχε αλλάξει».

Εκτός από τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή, ο Στράτος είχε την ευκαιρία να γνωρίσει και τον Sir Alex Ferguson. «Όταν έμαθα ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα παίξει στο Champions League με τον Παναθηναϊκό, έστειλα ένα mail στην αγγλική ομάδα και τους ζήτησα μια συνάντηση με τον Sir Alex. Μου απάντησαν ότι "ο Sir Alex θα σε περιμένει στην Αθήνα". Όταν με είδε, μου χαμογέλασε και μου είπε: «Δεν πιστεύω στα μάτια μου!».

Μετά από 20 χρόνια, ο Στράτος λέει ότι, «Είμαι πολύ μπερδεμένος, όταν με ρωτούν αν είμαι πιο πολύ Eric ή Στράτος. Μάλλον η σωστή απάντηση είναι: τον χειμώνα Στράτος, το καλοκαίρι Eric».

Για τον Στράτο Παπαφιλίππου έκαναν ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ οι σκηνοθέτες Φαίδωνας Γκρέτσικος και Πάνος Τράγος, που αποφάσισαν να διηγηθούν την ιστορία του σωσία του ποδοσφαιρικού θρύλου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Τους μιλήσαμε.

VICE: Πώς σας ήρθε η ιδέα να κάνετε μια ταινία για τον Έλληνα Eric Cantona;
Φαίδων Γκρέτσικος: Για να πούμε την αλήθεια, δεν είχαμε εξαρχής στόχο τον Στράτο, για την ακρίβεια δεν είχαμε καν στο μυαλό μας να γυρίσουμε ταινία. Η καταγωγή μου είναι από τη Θάσο και έχουμε από παλιά ένα σπίτι εκεί, όπου πήγαμε με τον Πάνο και τον Ηλία, έναν άλλο φίλο μας που κάνει και μια μικρή εμφάνιση στην ταινία, να περάσουμε το Πάσχα. Είχαμε πάρει και μια βιντεοκάμερα μαζί μας, χωρίς όμως να σχεδιάζουμε κάτι συγκεκριμένο, απλά για να υπάρχει. Στο αυτοκίνητο για Θάσο πρωτοξεκινήσαμε να συζητάμε μεταξύ σοβαρού κι αστείου κάποιες ιδέες.
Πάνος Τράγος: Ιδέες που, μέχρι να φτάσει το φέριμποτ, είχαν ξεχαστεί. Μέχρι δηλαδή να κατέβουμε και να δούμε την αφίσα της επιχείρησης του Στράτου – εκεί ξέραμε ότι έχουμε κάτι για το οποίο αξίζει να δουλέψουμε.

Πώς αντέδρασε ο «Eric Cantona», όταν του είπατε ότι θέλετε να κάνετε μία ταινία για αυτόν;
Φαίδων: Αυτό το είχαμε ένα σχετικό άγχος, επειδή ναι μεν ήξερα γι' αυτόν τόσα χρόνια που πάω στο χωριό, αλλά δεν είχε τύχει να τον γνωρίσω προσωπικά. Τελικά, ήταν πολύ πρόθυμος και ευγενικός, περισσότερο απ' όσο περιμέναμε. Βέβαια, όσες φορές κι αν του είχαμε εξηγήσει τι θέλουμε να κάνουμε, δεν είμαι σίγουρος ότι είχε καταλάβει ακριβώς – τουλάχιστον μέχρι να δει την ταινία ολοκληρωμένη. Σκέψου ότι, μέχρι να φύγουμε απ' τη Θάσο, μας φώναζε «δημοσιογράφους».
Πάνος: Πιστεύαμε όμως στην ιδέα και νιώσαμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση να τον προσεγγίσουμε, όταν, ρωτώντας στο χωριό, κάποιοι ντόπιοι μας βεβαίωσαν ότι θα κατενθουσιαστεί.

Πώς ανταποκρίθηκαν οι κάτοικοι του νησιού στα γυρίσματα που κάνατε για την ταινία;
Φαίδων: Επίσης πολύ πρόθυμα. Προφανώς βοήθησε ότι τους περισσότερους τους ξέρω από μικρός, αλλά ακόμη και αυτοί που δεν γνώριζα προσωπικά ανταποκρίθηκαν, χωρίς μάλιστα να ρωτάνε και πολλά-πολλά.
Πάνος: Μπορεί να έκαναν διάλειμμα δυο εργάτες σε ένα ωραίο σποτ με θέα και εμείς να νομίζαμε ότι θα ήμασταν δύο τύποι που τους τη χαλάγανε με μια κάμερα και πολλές ερωτήσεις. Στο μυαλό μας ήταν τελικά. Κανείς δεν έδειξε ενοχλημένος, ήταν ευγενικοί και ενδιαφέρονταν, ακόμη και αυτοί που τελικά δεν δέχτηκαν να μας πουν ξανά τις ιστορίες τους στην κάμερα.
Φαίδων: Είναι πολύ ενδιαφέρον το πόσο πιο άνετοι και φυσικοί είναι μπροστά στην κάμερα οι άνθρωποι της επαρχίας, παρόλο που θεωρητικά έχουν μικρότερη εξοικείωση μ' αυτήν.
Πάνος: Βέβαια, ούτε και αυτοί είχαν καταλάβει τι ακριβώς κάνουμε, για μεγάλο διάστημα. Αρκετοί, ανάμεσά τους και ο Στράτος, μετά τις συνεντεύξεις τους μας έλεγαν να πάρουμε και μερικά ωραία πλάνα με «τις ομορφιές της Θάσου». Θεωρούσαν δεδομένο ότι γυρίζουμε κάτι που θα έχει και τουριστικό χαρακτήρα.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία στη διάρκεια των γυρισμάτων;
Φαίδων: Μόνο τεχνικής φύσης δυσκολίες μπορώ να σκεφτώ, οι οποίες όμως ήταν δεδομένες, από τη στιγμή που είχαμε μία κάμερα και τίποτα άλλο. Ούτε καν ήχο δε γράφαμε, μόνο τον ήχο της κάμερας. Μετά το μοντάζ λοιπόν, είδαμε και πάθαμε, για να φτιάξουμε ήχο για την ταινία που να μην είναι τελείως για πέταμα - και υπάρχουν αρκετά πράγματα που τελικά κόπηκαν απ' την ταινία, λόγω απαράδεκτου ήχου. Από την άλλη, πιστεύω πραγματικά πως το χύμα της κατάστασης μόνο καλό έκανε στη δημιουργία της ταινίας, επειδή όλη η ευθύνη της ήταν μόνο πάνω μας κι αυτό μας κράταγε μονίμως δημιουργικούς και πωρωμένους. Ήταν πάρα πολύ διασκεδαστική διαδικασία και μόνο ευχάριστα έχω να θυμάμαι από τότε. Αυτό το καταλαβαίνω ακόμη περισσότερο τώρα, που έκανα καινούρια ταινία, με κανονικό συνεργείο, επαγγελματίες, όπου όμως μπορεί να προκύπτουν γκρίνιες για το παραμικρό.
Πάνος: Υπό νορμάλ συνθήκες, οτιδήποτε θα μπορούσε να είναι καταστροφικό, όπως το ότι εκείνο το Πάσχα έβρεχε συνέχεια και επηρέαζε το χρόνο των γυρισμάτων. Το καταγράψαμε και αυτό ως σκηνικό, αν και τελικά δεν κόλλησε στην ταινία. Αυτό που δυσκολευτήκαμε κάπως να διαχειριστούμε, ήταν τα τηλέφωνα, που ξεκινούσαν απ' τις 11 το πρωί, για να κατέβουμε στο χωριό να μας κεράσουν τσίπουρα. Αυτό ίσως απαντάει καλύτερα και στην προηγούμενη ερώτηση.

Μπορείτε να μας πείτε αναπάντεχα περιστατικά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων;
Φαίδων: Δε θα έλεγα ότι είναι ακριβώς «αναπάντεχο», δεδομένων των συνθηκών που σου περιγράψαμε, αλλά ένας απ' τους ανθρώπους που μιλάνε μέσα στην ταινία, ήρθε στο γύρισμα τύφλα – και μιλάμε τώρα για γύρισμα που κάναμε στις 10-11 το πρωί. Αυτό βέβαια όχι μόνο δε μας πείραξε, αλλά κόλλησε και πολύ ωραία στη γενικότερη ατμόσφαιρα της ταινίας. Δε χρειάζεται να πω για ποιον μιλάμε, νομίζω ότι είναι πασιφανές στην ταινία.

Από 'κει και πέρα, τα περισσότερα ευτράπελα που μπορώ να σκεφτώ δεν έχουν να κάνουν με τον ίδιο τον Στράτο, αλλά με τον γιο του, τον Γιώργο, που εμφανίζεται επίσης στην ταινία. Απ' τη στιγμή που ένιωσε άνετα μαζί μας και «ανέλαβε» οικειοθελώς τη βραδινή μας διασκέδαση, απλά μας ξεφτίλισε ολοκληρωτικά, δεν έχω δει ξανά κάτι τέτοιο. Μιλάμε για brute force τώρα, δε βρίσκω καλύτερο τρόπο να το πω. Δεν άφηνε το παραμικρό περιθώριο να μην ακολουθήσεις, για δύο βδομάδες απλά μας γύρισε στα 17 μας, διαλυθήκαμε. Συγκλονιστικός τύπος.

Πάνος: Εντάξει, δεν υπάρχει αντάξια περιγραφή του «τρελάκια», όπως τον αποκαλούμε, μέχρι και σήμερα. Ένα βράδυ στο μπαρ, τα φώτα έκλειναν σαν εφέ για πέντε-δέκα δευτερόλεπτα κι εκείνος είχε προλάβαινε να πιει κάνα δυο ποτά από τα διπλανά τραπέζια, μέχρι να ανοίξουν ξανά! Δεν έγινε μία φορά ούτε δύο - και τα ποτήρια ακόμη τα ψάχνουν από το μαγαζί, τα πετούσε από 'δω και από κει. Μιλάμε για δυναμίτη, τέλεια βράδια. Μου έλειψε λίγο και ο ίδιος.

Μπορείτε να μας διηγηθείτε μερικά τρελά trivia για τον «Eric» ή κάποια κορυφαία στιγμή του από τα γυρίσματα;
Πάνος: Ένα κομμάτι της συνέντευξης του Στράτου που δεν μπήκε στην ταινία ή, μάλλον, μπήκε χωρίς να εξηγείται τόσο λεπτομερώς, έχει να κάνει με τα happenings στο μπαρ του Στράτου, όταν ξεκίνησε. Η ιδέα που είχε ο Στράτος να «ντύνεται κάποιος με τη μάσκα και του πετάνε οι άλλοι ντομάτες» ξεκίνησε από τον ίδιο. Δεν ξέρω πώς τελικά κατέληξαν να συμμετέχουν οι θαμώνες του μπαρ, αλλά στην αρχή ήταν μόνο το κεφάλι του Στράτου με τη μάσκα, μέσα από την τρύπα. Ο ίδιος μας το διηγήθηκε πολύ ωραία και ας μην μπήκε τελικά στην ταινία.
Φαίδων: Η στιγμή που έχω κρατήσει εγώ δεν είναι από τα γυρίσματα, αλλά από την πρεμιέρα της ταινίας, στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης. Είχε κατέβει με την οικογένειά του από τη Θάσο και στο τέλος της προβολής, κάποιος κόσμος του ζητούσε να βγουν φωτογραφία μαζί – πράγμα που μάλλον του προκάλεσε κάποιου τύπου νοσταλγικό deja-vu από τα 90s, όταν τον κυνηγούσαν οι τουρίστες στο μαγαζί του. Ήταν φανερά συγκινημένος. Μου φάνηκε σαν να νιώθει πως αναγνωρίστηκαν οι κόποι του, σαν να αφήνει κάποια κληρονομιά, ρε παιδί μου. Καταπληκτική στιγμή.

Τι συμβολίζει ο Έλληνας Eric Cantona για τη μικρή κοινότητα της Θάσου; Πώς τον αντιμετώπισε/αντιμετωπίζει ο υπόλοιπος κόσμος του νησιού;
Φαίδων: Είναι σίγουρα συμπαθής φιγούρα στο χωριό, χωρίς ωστόσο απαραίτητα να συμβολίζει κάτι. Βέβαια, υπήρξαν ντόπιοι που τον έβλεπαν καχύποπτα, όταν ξεκίνησε και ένα μέρος της ταινίας μιλάει για εκείνη την περίοδο, πλέον όμως έχω την εντύπωση πως είναι αποδεκτός από όλους, άλλωστε δεν έχει ενοχλήσει και ποτέ κανέναν. Τώρα, αν με ρωτάς τι σημαίνει για εμάς και την ταινία μας, είναι κάπως διαφορετικό. Ο Στράτος είναι αρχετυπικός χαρακτήρας-overnight sensation, που εκμεταλλεύεται την πρώτη ευκαιρία που του παρουσιάζεται, για να πιάσει την καλή και όσο κρατήσει. Κάποιοι τον βλέπουν ως καταφερτζή και κάποιοι ως κουτοπόνηρο. Άλλωστε, ο Στράτος κι η ιστορία του δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, είναι ένας από τους πολλούς Έλληνες που στα 90s έγιναν επιχειρηματίες εν μία νυκτί και αυτό είναι και ένα από τα θέματα που μας ενδιέφεραν περισσότερο κάνοντας την ταινία.
Πάνος: Η αλήθεια είναι ότι είχε για κάποιον καιρό τη «μερίδα του λέοντος από τους τουρίστες», όπως λέει κι ο ίδιος στην ταινία – ευνόησε δηλαδή μ' έναν τρόπο το νησί. Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι ευνοήθηκε ο ίδιος από το νησί - και αυτό λέγεται στην ταινία. Δεν ξέρω τι ενόχλησε περισσότερο, αλλά ο Στράτος δεν είχε προβλήματα σε όλη την ιστορία. Είναι ένας καλός άνθρωπος και σύντομα το δέχτηκε το νησί και το διασκεδάζει από τότε.

VICE Video: Unfair Play: Ο Ντέμης και η Χαμένη Ευκαιρία

Βλέποντας την πορεία του και ζώντας μαζί του στα γυρίσματα, τι εντύπωση σας άφησε ως άνθρωπος;
Φαίδων: Είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος. Είναι επίσης ένας χαρακτήρας που έχει φτιάξει τον δικό του κόσμο και ζει σ' αυτόν. Αυτό από μόνο του έχει φοβερό ενδιαφέρον, έχει χιούμορ και έχει και μια μελαγχολία.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας γκολ από την καριέρα του πραγματικού Eric Cantona;
Πάνος: Ενώ τον είχα παρακολουθήσει πολύ ως ποδοσφαιριστή, όταν έπαιζε, είναι μια ανάμνηση πολύ λογικά θολωμένη, επειδή ήμουν μικρός. Η προσωπικότητα Eric Cantona -και ακριβώς αυτή η προσωπικότητα έβγαινε κάθε φορά που τον έβλεπες και σε πλάνο- με τράβηξε πολύ περισσότερο. Ήταν συγκλονιστικά περιστατικά, αν και τα κατάλαβα αργότερα, όπως η συνέντευξη Τύπου που έδωσε μετά τον αποκλεισμό του από το πρωτάθλημα, το '95, λόγω της γνωστής κλωτσιάς στον οπαδό.
Φαίδων: Εγώ, καθότι κάποια χρόνια μικρότερος, δεν τον πρόλαβα, μόνο στο YouTube έχω δει κάποιες φάσεις του και αυτές με αφορμή την ταινία. Αλλά ήταν πολύ καλός στο Looking for Eric του Ken Loach!

Αν σας δοθεί η ευκαιρία να κάνετε μια ταινία για έναν μεγάλο παλαίμαχο αθλητή, ποιον θα επιλέγατε και γιατί;
Φαίδων: Θα επέλεγα μπασκετμπολίστα, όχι ποδοσφαιριστή, επειδή είναι μια συγκεκριμένη περίπτωση που εξακολουθεί καμιά φορά να με ιντριγκάρει, μεταξύ σοβαρού κι αστείου. Θα έκανα ένα ντοκιμαντέρ για τον Larry Sanders, ο οποίος είναι ακόμη εν ενεργεία και τώρα βρίσκεται σε φάση που προσπαθεί να επιστρέψει στο NBA. Δε μιλάμε για παίχτη-σούπερσταρ ή κάτι τέτοιο, είναι ένας τύπος που θεωρήθηκε ανερχόμενος για κάποια φεγγάρια και που μετά από κάποιες απανωτές τιμωρίες που έφαγε από το NBA, αποσύρθηκε εντελώς από το άθλημα, από μόνος του. Παράτησε το μπάσκετ, δηλαδή, μια κι έξω, ένας τύπος που έπαιρνε μερικά εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο και που ήταν ακόμη «με προοπτικές». Μεγάλη ιστορία τα υπόλοιπα, αλλά φοβερά ενδιαφέρουσα ως προς το τι υπάρχει από πίσω.
Πάνος: Έχουν πέσει πολλές ιδέες κατά καιρούς, είναι κάποιες ιστορίες που φωνάζουν. Ο αγαπημένος μου παίκτης έχει το δικό του ντοκιμαντέρ και όσο το Zidane: Πορτρέτο του 21ου Αιώνα είναι ό,τι καλύτερο έχει γυριστεί ποτέ, έχουν κατέβει ρολά για το είδος.

Με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο;
Φαίδων: Μόλις ολοκλήρωσα τη Brazuca, μια μικρού μήκους ταινία που πλαγίως έχει πάλι το ποδόσφαιρο μέσα - έχει να κάνει μ' έναν 11χρονο πιτσιρικά που θέλει πάση θυσία να αγοράσει την επίσημη μπάλα του Μουντιάλ. Λέω «πλαγίως», επειδή και εδώ λειτουργεί το ποδόσφαιρο ως φόντο, δεν είναι όμως ταινίες για το ποδόσφαιρο, ούτε έχω κάποια κινηματογραφική εμμονή τέτοιου τύπου. Απλώς, βρίσκω και εκεί πράγματα που με γοητεύουν πολύ. Τώρα, γράφω ένα σενάριο μεγάλου μήκους που ξεκίνησα κάποιους μήνες νωρίτερα. Τελείως άλλο ζόρι όμως η μεγάλου μήκους, οπότε ας το αφήσουμε για την ώρα.
Πάνος: Ολοκληρώσαμε το σενάριο για το Πρόστιμο, την επόμενη μεγάλου μήκους ταινία του Φωκίωνα Μπόγρη και τώρα είμαστε σε αναζήτηση χρηματοδότησης. Απολαμβάνω επίσης να βοηθάω σε project φίλων και ελπίζω να μοντάρω κάτι που γύρισα το Πάσχα, σε ιδέα που επίσης ήρθε εκεί και περιόρισε πολύ την κατασκευή του. Μην σκεφτείτε κάποιο βίτσιο με χωριά και Πάσχα, εκτός αν πρέπει εγώ να καταλάβω κάτι από αυτήν τη σύμπτωση.

Περισσότερα από το VICE

Το Φετινό Pride της Θεσσαλονίκης τα Είχε Όλα: Υπερηφάνια, ΜΑΤ και Χημικά

Μερικοί από τους πιο Επικίνδυνους Τζιχαντιστές του Κόσμου Απαντούν Γιατί μας Μισούν

«Έχουμε Γατάκια στο Σπίτι μας, Θες να 'Ερθεις να τα Δεις;»: Ιστορίες Θυμάτων Σεξουαλικής Επίθεσης