ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Για τον Morgen, τέτοιες στιγμές και σούσουρο για την δουλειά του, δεν είναι καινούριες. Το On The Ropes ήταν υποψήφιο για Όσκαρ, ενώ το The Kids Stays in the Picture, με θέμα τον ρέμπελο του Χόλιγουντ Robert Evans, αλλά και το Crossfire Hurricane του 2012, που στηρίχθηκε στα απύθμενα αρχεία των Rolling Stones, μάζεψαν αποθεωτικές κριτικές. Ωστόσο με την νέα του δουλειά να έχει ήδη προβληθεί στο φεστιβάλ Sundance, στο Miami, αλλά και στο Βερολίνο και με το tariler να ντεμπουτάρει στο διαδίκτυο τον προηγούμενο μήνα και να γίνεται viral, η προσμονή για το "Montage of Heck", τόσο στους δρόμους του Austin, αλλά και πέρα από αυτούς, είναι εκκωφαντική.Εικοσιένα χρόνια από την ημέρα που αποφάσισε να δώσει τέλος στην ζωή του, ο Kurt Cobain, παραμένει μια προσωπικότητα που λατρεύεται, ένας άλυτος γρίφος, μια διάνοια που διαρκώς επανεξετάζεται. Ταυτόχρονα, η δισκογραφία των Nirvana συνεχίζει και βρίσκει ακροατές στις νεότερες γενιές. Ο Morgen όμως φροντίζει να τονίσει πως το δίωρο έργο του δεν είναι μόνο για τους φανατικούς της grunge.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Brett Morgen: Νομίζω ότι πρόκειται για μια διαφορά σε επίπεδο κουλτούρας, γιατί εμείς ζήσαμε τον Kurt ως ένα άτομο που έφερε μαζί του ένα διαρκώς εναλλασσόμενο πολιτισμικό τοπίο. Eμφανίστηκαν οι Nirvana, έφυγε ο Bush και ο Reagan από τον Λευκό Οίκο, μετά πέθανε ο Kurt και ανέλαβαν τα ηνία οι Ρεπουμπλικάνοι. Αλλά ουσιαστικά ο λόγος που αποτυπώθηκε αυτός ο άνθρωπος στην γενιά μου, είναι ίδιος με αυτόν που τον κάνει τόσο σημαντικό και στην δική σας. Ο Kurt πάντα θα παρέχει παρηγοριά και κουράγιο στα φρικιά, στους σπασίκλες, στους απομονωμένους, στους καταπιεσμένους και σε αυτούς που κανείς δεν δίνει σημασία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τον απορρίπτουν γιατί πιστεύουν ότι δεν θα έπρεπε καν να ασχολούμαστε μαζί του. Στο μυαλό τους έκανε τρία άλμπουμ όλα κι όλα, οπότε γιατί μιλάμε ακόμα για αυτόν; Για εκείνους που τον απορρίπτουν σαν έναν κοκαλιάρη ασπρουλιάρη που άρχισε να γκρινιάζει επειδή έγινε διάσημος, έχω να τους πω να πάνε να πηδηχτούν. Ελπίζω πως όταν ο κόσμος δει την ταινία, θα καταλάβει αυτά που αναφέρω και θα αντιμετωπίζουν τέτοιες απόψεις διαφορετικά. Δεν έχουμε να κάνουμε με έναν τύπο, ο οποίος ήταν επιθετικός με τα media επειδή ήταν punk, ή επειδή ήταν ένας γκρινιάρης ασπρουλιάρης.Όλο αυτό συνέβαινε γιατί ήταν καλλιτέχνης και δεν ήθελα να εξηγεί την δουλειά του, ήθελε ο κόσμος να την βιώνει. Όταν έφτασε στο σημείο που πουλούσε 600,000 δίσκους την εβδομάδα, δεν νομίζω ότι ο Kurt ένιωθε καμιά ανάγκη να πουλήσει περισσότερα. Το να σκεφτεί λοιπόν κανείς ότι θα οργάνωνε κάποια συνέντευξη στο πλαίσιο της προώθησης μιας τέτοια ιδέας είναι εξωφρενικό. Δεν χρειαζόταν περισσότερη προώθηση. Άρχισε να το αισθάνεται σαν δουλειά από εκείνο το σημείο και μετά, δεν ήταν πια κάτι αγνό. Τουλάχιστον εγώ αυτό κατάλαβα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κάθε φορά που μπαίνεις σε ένα αρχείο τέτοιου είδους αισθάνεσαι λες και είναι Χριστούγεννα, από την άποψη ότι κάθε τι που θα βρεις θα σε φέρει πιο κοντά στον στόχο σου. Ξέρεις, τα αρχεία των Stones ήταν αχανή. Βρίσκονται στην Αγγλία και γεμίζουν δύο αποθήκες περίπου. Μια αποθήκη έχει 25 αυτοκίνητα, όλα τους τα σκηνικά από τις συναυλίες της δεκαετίας του 60, ενώ υπάρχει και μια αποθήκη που ψύχεται και εκεί κρατάνε ό,τι έχουν ηχογραφήσει ποτέ, από το 63-64 και μετά.Το αρχείο του Kurt ήταν κάτι τελείως διαφορετικό. Ήταν μια σειρά από κουτιά, οπότε κάθε φορά που άνοιγες ένα, ένιωθες λες και άνοιγες ένα δώρο. Δεν ήξερες τι κρύβει. Σε ένα έβρισκες 200 κασέτες που δεν είχαν ακουστεί ποτέ και σε ένα άλλο, μια στοίβα από βιντεοκασέτες. Βήμα-βήμα, όλα άρχισαν και γίνονταν πιο ξεκάθαρα.
Τους είδα μερικές φορές, ναι. Από την πρώτη φορά δεν θυμάμαι πολλά. Πήγαινα πανεπιστήμιο στο Hampshire College και ήμουν τύφλα. Νομίζω πως φορούσε ένα φόρεμα. Όταν ξεκίνησα να φτιάχνω το "Montage of Heck" ήμουν ένας απλός οπαδός, αλλά η πολιτιστική σημασία του Kurt βαραίνει έντονα την γενιά μου. Όταν λοιπόν η Courtney μου είπε για την ζωγραφική και την τέχνη του, συνειδητοποίησα πως είχα μια ευκαιρία να κάνω κάτι μοναδικό: μπορούσα να πω τις ιστορίες του Kurt, όχι τόσο μέσα από τα λόγια του, αλλά μέσω των εμπειριών του, που αποτυπώνονταν στην τέχνη του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Θεωρώ πως δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις πραγματικά κάποιον. Οι περισσότεροι από εμάς δεν ξέρουμε καν τους εαυτούς μας. Το να πω λοιπόν εγώ, ότι ξέρω τον Kurt θα ήταν δείγμα μιας μεγαλομανίας που συναντάς μόνο σε άτομα σαν τον Russell Brand. Νομίζω ότι έφτασα όσο κοντά μπορούσα να φτάσω. Ως ένα σημείο, νομίζω ότι κατάφερα να διακρίνω κάποια πράγματα που δεν κατάφεραν να διακρίνουν ούτε και τα ποιο φιλικά του πρόσωπα. Από την άλλη, υπάρχουν πράγματα που έζησαν μαζί που εγώ δεν μπορώ να καταλάβω.Σε γενικές γραμμές, θεωρώ πως ακόμα και εκείνοι που πέρναγαν πολύ χρόνο μαζί του, έβλεπαν ένα κομμάτι της εικόνας του, αλλά όχι ολόκληρη. Επιπλέον, η αίσθηση που είχα για τον Kurt ήταν πως μπορούσε να σου πει πως αισθανόταν, αλλά όχι απαραίτητα το γιατί αισθανόταν έτσι. Θα μπορούσε να σου πει πως αισθανόταν να απειλείται από την πιθανότητα να γελοιοποιηθεί, αλλά δεν είχε την ενδοσκοπική ικανότητα να κάνει το επόμενο βήμα, μια ικανότητα την οποία βρίσκεις μακριά από τις εξαρτήσεις. Ξέρεις, τα ναρκωτικά δημιουργούν ένα φράγμα.Ανέφερες πως παρά την επιτυχία της ταινίας, δεν μπορείς να την χαρείς επαρκώς, επειδή το θέμα της είναι αρκετά σκοτεινό. Εντούτοις, οι αντιδράσεις μέχρι στιγμής είναι πολύ θετικές.
Είναι φοβερό να διαβάζεις αυτά που λέει ο κόσμος για την ταινία. Και τονίζω το «διαβάζεις», επειδή πλέον αντλεί κανείς περισσότερα από το να διαβάζει τα Twitter feeds του κόσμου εκεί έξω, από αυτά που θα αντλούσε αν ήταν στο ίδιο δωμάτιο μαζί τους. Όταν συμβαίνει αυτό, οι μόνοι που σου μιλάνε είναι εκείνοι που τους άρεσε η ταινία. Δεν θα έρθει κάποιος σε ένα φεστιβάλ για να σου πει ότι η ταινία σου ήταν ένα χάλι μαύρο. Όλα λοιπόν πρέπει να τα φιλτράρεις κάπως. Αλλά όταν ο κόσμος τουιτάρει τις σκέψεις του πριν ανάψουν τα φώτα, το γουστάρω πολύ ρε φίλε!