Ένας Τούρκος Sifu στην Ελλάδα μάς Έδειξε το Καλύτερο Σύστημα Αυτοάμυνας

Περίπου 300 χρόνια πριν, στο μοναστήρι των Σαολίν στην επαρχία Χονάν της Νότιας Κίνας, μοναχοί εξασκούσαν κάθε μέρα τις τεχνικές του Κουνγκ Φου. Η δυναστεία των Τσινγκ θεώρησε πως πίσω από τα τείχη του μοναστηριού εκπαιδευόταν ένας στρατός που θα στρεφόταν εναντίον της, γι’ αυτό και επιτέθηκε στο μοναστήρι με σκοπό να το κάψει. Ανάμεσα στους πέντε δασκάλους Σαολίν που επέζησαν ήταν και η μοναχή βουδίστρια Ng Moi, η μόνη γυναίκα και μια εκ των δασκάλων που δημιούργησαν το Wing Tzun, σε μια προσπάθεια να φτιάξουν μια αποτελεσματική πολεμική μέθοδο που θα χρειαζόταν λιγότερη εκπαίδευση. Η Ng Moi προκειμένου να γλιτώσει βρήκε καταφύγιο σε ένα βουνό στην επαρχία της Νότιας Κίνας και εκεί γνώρισε ένα 15χρονο κορίτσι, τη Yim Wing Tzun, που αργότερα θα έδινε το όνομα του στην μέχρι τότε «αβάπτιστη» πολεμική τεχνική που είχε αναπτυχθεί.

Ένας από τους πολλούς στρατιώτες της περιοχής, αποφάσισε να παντρευτεί την τότε 15χρονη Yim Wing Tzun παρά τη θέληση της. Η βουδίστρια μοναχή συμφώνησε να τη διδάξει την πολεμική τέχνη την οποία είχε αναπτύξει με τους δασκάλους Σαολίν που επέζησαν, για να της δώσει την ευκαιρία να προστατεύσει τον εαυτό της από τους στρατιώτες της περιοχής. Όταν η 15χρονη εκπαιδεύτηκε πνευματικά και σωματικά, προκάλεσε τον στρατιώτη σε μονομαχία. Και τον νίκησε με ευκολία. Όμως δεν έμεινε εκεί. Εξασκήθηκε τόσο που ανέπτυξε τις τεχνικές που είχε μάθει, έγινε δασκάλα και η ίδια, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα η μέθοδος να λάβει το όνομα της. Προπονούνταν με τον σύζυγο που αργότερα αποφάσισε να παντρευτεί, ο οποίος της δίδαξε Κουνγκ Φου, και έδωσε στη μέθοδο Wing Tzun το όνομά της μετά τον θάνατό της για να την τιμήσει. Wing Tzun, ένα όνομα που στην κυριολεκτική του μετάφραση σημαίνει «ελπίδα για το μέλλον».

Από τότε μέχρι σήμερα, παρά τα δεκάδες χρόνια που πέρασαν, το σύστημα αυτό επιβίωσε. Χάρη στην αποτελεσματικότητα και τον σεβασμό στις παραδόσεις που έδειξαν οι sifu, δηλαδή οι «πατεράδες δάσκαλοι», κατάφερε να ταξιδέψει στον Δυτικό κόσμο και να γίνει μια από τις πιο διαδεδομένες πολεμικές τέχνες παγκοσμίως. Από τη Νότια Κίνα, μέχρι την οδό Αριστοτέλους 60 στη σχολή ΕBMAS, που μπορεί να το βρει κανείς, το Wing Tzun ζει χάρη στην ταχύτητα με την οποία μπορεί κάποιος να εκπαιδευτεί σε αυτό, ενώ καταφέρνει να ξεχωρίσει για την απλότητα του και τις ρεαλιστικές του κινήσεις.

Η Ε.Β.Μ.Α.S. (Emin Boztepe Martial Art System) είναι η ομοσπονδία που ανήκει η συγκεκριμένη σχολή. Μια ομοσπονδία που έχει πάνω από 450 σχολές παγκοσμίως, ενώ ο Εmin Boztepe, θεωρείται ένας από τους καλύτερους μαχητές και ένας από τους πιο καλούς δασκάλους στον κόσμο. Πριν από λίγες ημέρες, σε ένα σεμινάριο που πραγματοποιήθηκε στη σχολή ΕΒΜΑΣ του Έλληνα Sifu Βαγγέλη Σταθόπουλου, από τον ίδιο τον Emin Boztepe, ο Τουρικής καταγωγής Sifu, μας εξήγησε γιατί όντως το Γουιν Τσουν είναι το καλύτερο σύστημα αυτοάμυνας.

Ακόμη και για τον ίδιο, οι ρατσιστικές επιθέσεις που βίωνε απο μικρός, αφού η οικογένειά του είχε μεταναστεύσει στη Γερμανία όταν εκείνος ήταν μόλις τεσσάρων ετών, έγιναν το κίνητρο στο να βρει τρόπους να αμύνεται: «Ο πατέρας μου πήγε το 1964 από την Τουρκία στη Γερμανία. Έμεινε μόνος εκεί δυο χρόνια και μετά έφερε εμάς. Ήμουν τεσσάρων ετών τότε, οπότε δεν καταλάβαινα πολλά, γιατί όταν είσαι τόσο μικρός δεν μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς είναι ο ρατσισμός. Μετά πήγα στο σχολείο, περίπου στα επτά μου. Και ήμουν ο μόνος με μαύρα μαλλιά σε ένα σχολείο με ξανθά παιδάκια. Ξέρεις πως είναι αυτά, σε πολλές περιπτώσεις επειδή το αντίθετο και το διαφορετικό τράβαγε την προσοχή έγινα αρκετές φορές στόχος. Τα μαθήματα ήταν δίωρα, και στα διαλλείματα υπήρχε αυτό που όλοι ξέρουμε ότι γίνεται όταν είσαι στόχος. Σπρωξιές, κλωτσιές, ξύλο και καβγάδες. Αυτή η κατάσταση όταν είσαι δέκα χρονών σε επηρεάζει μόνο συναισθηματικά, αλλά όταν μεγαλώνεις, στα 14, στα 16, γίνεται σταδιακά πολύ επικίνδυνη», εξηγεί.

«Σαν παιδί ήμουν ψηλός, αλλά πολύ αδύνατος. Όταν ήμουν μικρός, περίπου επτά-οκτώ χρονών, ξεκινήσαμε να βλέπουμε με τον πατέρα μου ταινίες του Μοχάμεντ Άλι. Έγινε ο αγαπημένος μου. Ο πατέρας μου ήθελε να ασχοληθώ με το μποξ εξαιτίας του, αλλά στην πόλη που μέναμε δεν υπήρχε καμιά σχολή για μποξ, οπότε ξεκίνησα Taekwondo και Kαράτε. Ο δάσκαλός μου, μου δίδαξε μια τέχνη που είναι κάτι ανάμεσα σε μια βιετναμέζικη πολεμική τέχνη και στο Kαράτε. Αλλά έκανε παράλληλα και Wing Tzun. Επειδή ακριβώς είχα βιώσει αρκετό bullying και επιθέσεις για μένα δεν ήταν σημαντικό το να χτυπήσω ψηλά και με συγκεκριμένα χτυπήματα. Κλωτσούσα ήδη ψηλά και δυνατά, αλλά ήθελα κάτι αποτελεσματικό για να μην τρώω μπουνιές. Έκανα προπόνηση για πέντε-έξι ώρες καθημερινά. Και έκανα αρκετή προπόνηση γιατί ήμουν μόνος και δεν είχα κάτι άλλο να κάνω. Έμαθα να χτυπάω το σάκο του μποξ όσο πιο δυνατά μπορούσα και έτσι σιγά-σιγά απέκτησα και πολύ δυνατή μπουνιά», εξιστορεί.

Στη ζωή του Emin Boztepe, όλα συνηγόρησαν στο να γνωρίσει το πρότυπό του. Ο ίδιος δραστηριοποιείαι στον χώρο των πολεμικών τεχνών εδώ και τέσσερις δεκαετίες κι αυτό στάθηκε η αφορμή για να γνωρίσει τον πρωταγωνιστή των ταινιών που παρακολουθούσε μικρός με τον πατέρα του, αλλά να παίξει σε ταινίες και ο ίδιος. «Μου άρεσε ο Μοχάμεντ Άλι, διότι ήταν τρομερά χαρισματικός, και όταν μεγάλωσα τον συνάντησα πολλές φορές. Ήταν ένας απίστευτος άνθρωπος που έγινε το πρότυπο μου όχι μόνο επειδή ήταν τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής. Ήταν πολλά παραπάνω απ’ αυτό, διότι χρησιμοποίησε αυτήν τη δύναμη και την αναγνώριση, για να γίνει ένας από τους πιο σπουδαίους ανθρώπους που πέρασαν απ’ αυτό τον κόσμο. Ήταν γιος σκλάβων που κατέληξε να γίνει τόσες φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, αλλά ποτέ δεν ξέχασε τι πέρασε και δεν έχανε ευκαιρία να αγωνιστεί για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών. Αγωνίστηκε κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, αρνήθηκε να καταταγεί στον Αμερικανικό Στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου, κάτι που του στοίχησε την αφαίρεση έστω και προσωρινά του τίτλου του πρωταθλητή και έγινε μουσουλμάνος για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των μουσουλμάνων. Συζητώντας μαζί του, καταλάβαινες πως συνειδητά δεν ενδιαφέρεται για την πίστη αυτή καθαυτή, αλλά η κίνησή του να «ασπαστεί» τη μουσουλμανική θρησκεία ήταν καθαρά συμβολική. Δεν ήταν ποτέ φανατισμένος και αυτό που έκανε ήταν να μιλάει γι’ αυτήν τη θρησκεία με σκοπό να αποδεχθούν τη διαφορετικότητα. Δεν πολεμούσε στο όνομα κανενός θεού. Πηγαίνω ακόμη στον τάφο του στο Κεντάκι καμιά φορά, και στο μουσείο που έχει φτιαχτεί. Ήταν μεγάλο είδωλο για εμένα όχι μόνο σαν πυγμάχος, αλλά και σε ανθρώπινο επίπεδο», λέει.

Το Wing Tzun διδάσκει όχι το να αντιμετωπίζεις τη δύναμη του άλλου με τη δύναμη σου, αλλά πώς να εκμεταλλεύεσαι την όποια δύναμη έχεις. Ένας φαινομενικά πιο αδύναμος άνθρωπος που θα έχει μάθει μέσα από τις τεχνικές και την εξάσκηση πώς να αντιδράσει την κατάλληλη στιγμή και για πόσο, μπορεί να νικήσει την ωμή βία ενός ανθρώπου που μοιάζει να κατέχει την απόλυτη δύναμη εξαιτίας της σωματικής του διάπλασης. «Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που διδάσκεις στους μαθητές σου;», ρωτώ τον Sifu πριν ξεκινήσει την προπόνηση με τους μαθητές της σχολής. «Σήμερα αυτό που λέω στους μαθητές μου είναι ότι όση τεχνική και να αποκτήσουν θα πρέπει να εξασκήσουν όσα "όπλα" διαθέτουν. Δεν έχει σημασία αν κάνεις ΜΜΑ, Taekwondo ή Wing Tzun. Θα πρέπει να εξελίξεις τα "όπλα" σου για να γίνεις καλύτερος σε κάθε πολεμική τέχνη. Και να κινούνται. Ένα από τα βασικά πράγματα που μαθαίνουν αρχικά είναι τα γρήγορα και έξυπνα βήματα, διότι αν δεν κινούνται είναι εύκολοι στόχοι. Πολλές σχολές Κουνγκ Φου διδάσκουν απλά κάποιες τεχνικές. Εγώ θέλω οι μαθητές μου να μαθαίνουν τι σημαίνει η κάθε κίνησή τους, για ποιο λόγο τους είναι χρήσιμη. Αλλά πρώτα πρέπει να μάθουν να κινούνται για να μη γίνονται στόχος. Το Wing Tzun ξεκίνησε από μια μικρόσωμη γυναίκα που ήταν πολύ γρήγορη στις κινήσεις της και βασίζεται αρκετά στην εξοικονόμηση της ενέργειας σου. Eίναι ένα μαθηματικό σύστημα και ναι, είναι το καλύτερο σύστημα αυτοάμυνας γιατί σου δίνει και τη δυνατότητα της επίθεσης. Αλλά εσύ κάνεις αυτό το σύστημα να δουλέψει με την προπόνηση και την εξέλιξη σου επάνω σε αυτό. Καμιά τέχνη δεν είναι από μόνη της αποτελεσματική αν αφαιρέσεις τον ανθρώπινο παράγοντα. Και όλοι μπορούν να το κάνουν», αναλύει.

Το ότι η συγκεκριμένη πολεμική τέχνη εξελίχθηκε από γυναίκα, της προσδίδει αρκετά level αυτοάμυνας. Οι μοναχοί Σαολίν που ξεκίνησαν το σύστημα, η τότε 15χρονη στην επαρχία της Νότιας Κίνας, όπως και ο Emin Boztepe, έψαχναν στη ζωή τους τρόπους να προστατεύσουν τους εαυτούς τους, γι' αυτό και κατέφυγαν αρχικά στις πολεμικές τέχνες. Ωστόσο, κάθε πολεμική τέχνη θα πρέπει να ταιριάζει σε ένα μαθητή τόσο σωματικά, όσο και πνευματικά. Όπως εξηγεί ο Εmin, καμιά δεν είναι καλύτερη από τις άλλες και καμιά δεν αρκεί από μόνη της. «Το Wing Tzun, δεν είναι μόνο για άνδρες, ούτε και για γυναίκες. Είναι μεν ιδανικό για γυναίκες ή πιο μικρόσωμους ανθρώπους, όμως κι εγώ και ο Βαγγέλης Σταθόπουλος, ο sifu της σχολής, όπως βλέπεις είμαστε αρκετά ψηλοί. Δεν έχει σημασία η σωματική διάπλαση για να ξεκινήσεις. Ακούω πολλές φορές να λένε ότι άλλα συστήματα εκπαίδευσης είναι πιο αποτελεσματικά για αυτοάμυνα. Όλοι για παράδειγμα λένε για το ΜΜΑ, αλλά αν το παρατηρήσεις πέρα από τις μπουνιές που πρέπει να ρίξει ο ένας στον άλλο, δεν υπάρχει κάποιο σύστημα αυτοάμυνας. Υπάρχουν μόνο χτυπήματα, και όποιος έχει δυνατή μπουνιά ή πιο δυνατό πρόσωπο, κουράζει περισσότερο τον αντίπαλό του και αντέχει περισσότερο, νικάει. Πώς μπορείς όμως να πεις σε έναν άνθρωπο, μια γυναίκα ή έναν άνδρα "ΟΚ, μπες στο ρινγκ και μάθε πώς να δέχεσαι μπουνιές". Αυτό δεν είναι αυτοάμυνα. Είναι σύγχρονη μονομαχία, τουρνουά. Το ΜΜΑ είναι ένα καινούριο σπορ, είναι πιο σκληρό, γίνεσαι πιο δυνατός και η ταϊλανδέζικη πυγμαχία είναι ακόμη πιο σκληρή. Και τα δύο χρειάζονται προπόνηση, διότι για να αντέξεις θα πρέπει να κάνεις τρομερές ασκήσεις αντοχής, κάτι που το σέβομαι πάρα πολύ. Αντί να τους κριτικάρω, λέω στους μαθητές μου "Κοίτα πόσο καλές μπουνιές μπορούν να ρίξουν. Εσύ μπορείς να αμυνθείς, αλλά αυτοί ρίχνουν πολύ καλές μπουνιές". Το Wing Tzun δεν είναι αγωνιστικό σπορ, είναι σύστημα αυτοάμυνας που περιλαμβάνει και επίθεση και είναι το μόνο που συνδυάζει άμυνα και επίθεση μαζί. Αυτοάμυνα, όμως, είναι το να μη φας τις μπουνιές εξαρχής».

VICE VIDEO: Η Ελληνίδα Ninja που Διδάσκει Αυτοάμυνα σε Γυναίκες

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Οι μαθητές δεν διδάσκονται μόνο μια τεχνική, αλλά μαθηματικά, γεωμετρία, ψυχολογία, βιολογία, ανθρώπινη ανατομία, κινησιολογία. Διότι, για παράδειγμα, αν γνωρίζεις ανατομία, ξέρεις ποιους μυς θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις και αν ξέρεις ανατομία ξέρεις που να χτυπήσεις έναν αντίπαλο. Όπως λέει ο Βαγγέλης Σταθόπουλος, δάσκαλος και ιδιοκτήτης της σχολής, «οι κινήσεις είναι ρεαλιστικές, είναι πράγματα που μπορεί να σου συμβούν στον δρόμο. Μέσα από την προπόνηση, βηματισμούς, τεχνικές, κάνεις και ενδυνάμωση στο σώμα σου, αλλά εγώ δεν διδάσκω διατάσεις. Η γυμναστική γίνεται μέσα από την προπόνηση. Κάθε πολεμική τέχνη έχει τα δικά της σημεία κλειδιά, αλλά το Wing Tzun είναι πολλά παραπάνω απ’ αυτό. Καταρχάς, είναι μαθηματικά. Όλες οι κινήσεις του Wing Tzun, κατατάσσονται κατά κάποιο τρόπο στο τριγωνομετρικό σύστημα, γιατί όλες οι κινήσεις σχηματίζουν τρίγωνα. Όπως έχει οριστεί και στα μαθηματικά, το πιο κοντινό σου σημείο είναι η ευθεία. Ακολουθούμε και αυτήν τη λογική. Χτυπάμε ευθεία όσο περισσότερο γίνεται και μας επιτρέπεται. Και τέλος, δεν αφήνει περιθώρια. Η στάση σου μπορεί να προσαρμοστεί σε κάθε στάση του αντιπάλου έτσι ώστε να καλύπτομαι μπροστά, πλάγια και μέσα. Έχει ταυτόχρονη άμυνα και επίθεση, ασκήσεις ταχύτητας για να δουλέψεις τα αντανακλαστικά. Αυτό που θέλεις είναι να ξεμπερδέψεις όσο πιο γρήγορα γίνεται με τον αντίπαλο».

Και επειδή οι κινήσεις είναι ρεαλιστικές, όσο ρεαλιστικές είναι και οι επιθέσεις που μπορεί να δεχτεί κάποιος στον δρόμο, δεν υπάρχει καμιά ευγενής άμυλα. Το Wing Tzun άλλωστε δεν είναι αγώνισμα, αλλά τρόπος να προστατεύσεις τον εαυτό σου και να απωθήσεις εκείνον που θα σου επιτεθεί. Όπως υπογραμμίζει ο δάσκαλος της σχολής, «στα χρόνια που φτιάχτηκε, δεν είχαν σκοπό να χτυπήσουν κάποιον λίγο και να φύγουν. Είναι αρκετά επικίνδυνο και αν έχεις εκπαιδευτεί αρκετά, θα πρέπει να εκπαιδευτείς για να μάθεις και πώς να μη σκοτώσεις κάποιον στο ξύλο. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνω στους μαθητές μου είναι οι κλωτσιές στη βουβωνική χώρα. Μαθαίνεις να χτυπάς στα γόνατα, στα μάτια, στο λαρύγγι, στο σαγόνι, στο στήθος και σε όλα τα καίρια σημεία. Θα πρέπει οι μαθητές να μαθαίνουν και να συγκρατούν τον εαυτό τους και τη δύναμη που αποκτούν μέσα στην προπόνηση. Μαθαίνουν να ελέγχουν τα αντανακλαστικά τους και την ταχύτητα που πρέπει να έχουν και σιγά σιγά οι κινήσεις γίνονται αυτοματοποιημένα. Υπάρχουν σχολές που κάνουν μαθήματα Δευτέρα-Τρίτη-Παρασκευή κι από μια ώρα. Για να μάθεις έτσι είναι πάρα πολύ δύσκολο, ειδικά αν δεν μπορείς να κάνεις προπόνηση και στο σπίτι σου. Υπάρχει αυτό που λέμε μυϊκή μνήμη και την πετυχαίνεις μόνο με ασκήσεις και επαναλήψεις. Εκεί επενδύει το Γουίν Τσουν, γι’ αυτό είναι και ένα γρήγορο σύστημα εκπαίδευσης. Με τη λογική ότι μια κίνηση για να αποτυπωθεί στη μυϊκή μνήμη και να επαναληφθεί αντανακλαστικά από το σώμα, χρειάζεται από 3 έως 5.000 επαναλήψεις ανάλογα την αντίληψη και τον άνθρωπο, με αυτή τη λογική συνειδητά αποφασίσαμε πως οι μαθητές μας μπορούν να έρχονται καθημερινά για μια δίωρη προπόνηση είτε πρωί, είτε βράδυ ώστε να προπονούνται όσο χρειάζονται και όσο θέλουν».

Όπως όλα τα συστήματα Κουνγκ Φου, έτσι και το Wing Tzun είναι κατά κάποιο τρόπο «συγγενή» και κατά κάποιο τρόπο μένουν στην οικογένεια, δηλαδή στην Ομοσπονδία, και υπάρχει η πυραμίδα της «ιεραρχίας». Υπάρχει ο «παππούς», ο αρχηγός των δασκάλων, ο δάσκαλος, ο αρχηγός εκπαιδευτών, οι εκπαιδευτές και οι μαθητές. Ο Βαγγέλης Σταθόπουλος είναι και ο ίδιος sifu, δηλαδή δάσκαλος, καθώς έχει λάβει τον τίτλο του από τον Emin, τον δικό του δάσκαλο. Αυτό σημαίνει πως μπορεί να δημιουργήσει τη δική του γενιά μαθητών.

Το Wing Tzun, όπως το αντιλαμβάνομαι, είναι βαθιά επηρεασμένο και από κινέζικα φιλοσοφικά ρεύματα και αξίες, όπως ο βουδισμός, ο οποίος αντιμετωπίζεται σαν φιλοσοφικό ρεύμα και όχι σαν θρησκεία, αλλά και ο κομφουκιανισμός. Σε μια σχολή δεν διδάσκεσαι μόνο «πώς να εξοντώνεις τον αντίπαλο», αλλά εκπαιδεύεις το μυαλό σου με τρόπο λειτουργικό για την ίδια σου την καθημερινότητα. Μια από τις βασικότερες αξίες είναι πως δεν υπάρχει πρόοδος χωρίς την προσπάθειά σου. Ο μαθητής είναι εκείνος που θα πρέπει να προσπαθήσει και όχι ο δάσκαλος. Όπως σχεδόν κάθε σε κάθε κινεζική φιλοσοφία που αναπτύχθηκε, αυτό δεν λειτουργεί μόνο συμβολικά ή μόνο τεχνικά ώστε ο μαθητής να βελτιωθεί στην προπόνηση. Λειτουργεί κυρίως πνευματικά για να σου διδάξει τη δύναμη της θέλησης, την ανεξαρτησία του μυαλού και του πνεύματος σου, κάτι που μετέπειτα θα χρειαστεί σε μια κατάσταση μάχης. Μαθητής και δάσκαλος θα πρέπει να αναπτύξουν μια σχέση εμπιστοσύνης, σεβασμού και καλοσύνης, που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα σε ένα δάσκαλο και σε ένα μαθητή. Ο δάσκαλος πρέπει να φανεί αντάξιος αυτής της εμπιστοσύνης και να καθοδηγήσει τον μαθητή του δίνοντας του ο ίδιος το παράδειγμα. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει πρώτος ο μαθητής να δείξει τον απαραίτητο σεβασμό και να εκτιμήσει τις συμβουλές που θα του δοθούν.

Θρυλείται πως ο Emin έχει πάρει μέρος σε πάνω από 300 μάχες του δρόμου. Εκείνος λέει πως «είναι αδύνατο να τις μετρήσει κάποιος και ούτε χρειάζεται. Σημασία έχει ότι δεν ξεκίνησα καμιά». Τον ρωτάς εάν είναι επικίνδυνο. «Τι είναι επικίνδυνο;», ρωτάει εκείνος, λέγοντας πως έχει δυο σημάδια από σφαίρες στο σώμα του. «Πέντε φορές με πυροβόλησαν άνθρωποι στη ζωή μου, τις δυο φορές με πέτυχαν και άλλες επτά με μαχαίρωσαν. Από όλες τις μάχες σε αυτές βγήκαν όπλα και είμαι τυχερός που βρίσκομαι εδώ σήμερα. Πάντα ξέρεις υπάρχει και ο παράγοντας της τύχης. Μπορεί να είμαι πολύ καλός και να αντέδρασα αμέσως, αλλά για παράδειγμα η μια σφαίρα ήρθε πολύ κοντά στην καρδιά. Και ήταν θέμα τύχης το ότι δεν με πέτυχε».

Ο φόβος θα πρέπει να διδάσκεται κι αυτός. Διότι, όπως λέει ο Sifu, «ο φόβος είναι μια αυτόματη κινητήρια δύναμη. Όταν κάνεις κάτι για παράδειγμα μπροστά στην κάμερα, η καρδιά σου χτυπάει δυνατά και φοβάσαι για το εάν θα το κάνεις καλά ή όχι, αν θα θυμηθείς τις ατάκες σου ή όχι. Αλλά όταν μια μάχη είναι αληθινή, υπάρχει ένας άλλος φόβος. Ο φόβος για το εάν θα ζήσεις ή όχι. Ο φόβος είναι κάτι καλό και πρέπει ο μαθητής να διδάσκεται ότι θα πρέπει να τον βιώνει, γιατί σε μια πραγματική επίθεση που θα δεχτεί θα πρέπει να τον μετατρέψει σε ενέργεια για να επιτεθεί ή να αμυνθεί».

Πέρα από τον καλό φόβο, ο μαθητής θα πρέπει να καλλιεργήσει το σεβασμό για τον πόνο. Τόσο τον δικό του, όσο και των άλλων, και σε σωματικό αλλά και σε πνευματικό επίπεδο. Και να αποκτήσει μια ταπεινή συμπεριφορά γνωρίζοντας πως οι τεχνικές που έχει λάβει, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν κατά περίπτωση και μόνο αν χρειάζονται έξω από τη σχολή, διαφορετικά σου δίνουν μια υπέρμετρη αυτοπεποίθηση που μπορεί να εξελιχθεί σε αλαζονεία. O sifu Emin, ένας άνθρωπος που έχει γνωρίσει τόσο σωματικό, όσο και ψυχολογικό πόνο, διευκρινίζει πως στις πολεμικές τέχνες αρχικά υποφέρεις. «Ξεκινάς να προπονείσαι, κι αν προπονηθείς σωστά και σκληρά, με αφοσιωμένους φίλους και δασκάλους, με πειθαρχία, το σώμα σου αρχικά απελευθερώνει την ενέργεια που διαθέτει. Οπότε αρχικά χτίζεις το σώμα σου. Αργότερα ξέρεις ότι μπορείς να βαρέσεις για παράδειγμα μια δυνατή μπουνιά, οπότε αποκτάς περισσότερη αυτοπεποίθηση. Αν δεν μπορείς να εμπιστευτείς τον εαυτό σου, τις τεχνικές σου τότε γίνεσαι ανασφαλής. Προσωπικά, ενώ διδάσκω σε πολλές σχολές του κόσμου, ενώ έχω φίλους, ενώ νιώθω δυνατός, ενώ μπορώ να χτυπήσω έναν άνθρωπο, επιλέγω να μην το κάνω. Μαθαίνεις τι να κάνεις με τη δύναμή σου, αν θα τη χρησιμοποιήσεις για καλό ή για κακό».

«Αποφασίζεις αν θα πληγώσεις ανθρώπους, αν θα τους τραυματίσεις ή αν θα τους βοηθήσεις. Αν παρατηρήσεις οι άνθρωποι που ασχολούνται σοβαρά με τις πολεμικές τέχνες δεν απειλούν και δεν μιλάνε πολύ, ακριβώς επειδή γνωρίζουν τη δύναμη τους. Είναι ταπεινοί άνθρωποι. Μιλούν και απειλούν εκείνοι που δεν έχουν καμιά δύναμη ή που έχουν μάθει να χρησιμοποιούν την όποια δύναμη τους με λάθος τρόπο. Όταν έχεις υποφέρει πολύ, αυτό αλλάζει τη νοοτροπία σου, την οπτική σου προς τον κόσμο. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται εκπαίδευση και προπόνηση, γιατί αυτό που σου προσδίδουν πρωτίστως σεβασμός στον πόνο και τον δικό σου και του άλλου. To Γουίν Τσουν δεν έχει μοναδικό σκοπό να σε μάθει να χτυπάς, αλλά να γίνεις καλύτερος άνθρωπος».

Περισσότερα από το VICE

Στο Παγκράτι Λειτουργεί Ένα Ιατρείο για Κούκλες - Κυριολεκτικά

Ένα Τεμαχισμένο Πτώμα στον Κηφισό: Η Δολοφονία του Αθανασόπουλου Συζητιέται Μέχρι Σήμερα

Ο Λευτέρης Πανταζής Πιστεύει ότι θα τον Πεθάνουν οι Γυναίκες και το Τραγούδι