Φωτογραφίες: Δημήτρης Ραπακούσης «Εκκενώστε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όχι τις καταλήψεις». Αυτό το σύνθημα κυριαρχούσε διαρκώς το μεσημέρι του Σαββάτου στην πλατεία Ομονοίας από όσους είχαν συγκεντρωθεί στο σημείο για να λάβουν μέρος στην κινητοποίηση που διοργανώθηκε για την Παγκόσμια Ημέρα Δράσης ενάντια στον φασισμό, τον ρατσισμό, τους πολέμους και τη φτώχεια.
Αν και τον τελευταίο καιρό οι πορείες που οργανώνονται μοιάζουν ολοένα και πιο μουδιασμένες από άποψη συμμετοχής και παλμού, αυτή η διαδήλωση συγκέντρωσε πολύ περισσότερο κόσμο απ' όσο αναμενόταν. Η κινητοποίηση της ΚΕΕΡΦΑ, στηρίχθηκε από δεκάδες φορείς που απηύθυναν κοινό κάλεσμα. Φοιτητικοί σύλλογοι, δημοτικές κινήσεις, δημοτικά συμβούλια, πρωτοβάθμια σωματεία, οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και του αναρχικού χώρου, αλλά και οργανώσεις υπέρ των προσφύγων, οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, καθώς και πλήθος αλληλέγγυων από άλλες χώρες, ήταν εκεί για να διαδηλώσουν ενάντια στον ρατσισμό, τη φασιστική απειλή και υπέρ της κατάργησης της συμφωνίας μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας. Υπέρ της επικράτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας. Την ίδια μέρα, εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε όλη την Ελλάδα, αλλά και σε 45 διαφορετικά σημεία σε όλη την Ευρώπη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και φυσικά πρόσφυγες. Αιτούντες άσυλο όλων των ηλικιών, από τις καταλήψεις όπως το city plaza, το camp της Μαλακάσας και του Λαυρίου, οι μαθητές και τα μέλη του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και μετανάστες από διάφορες κοινότητες όπως αυτή του Πακιστάν, του Μπαγκλαντές και της Παλαιστίνης, ήταν όλοι στους δρόμους της Αθήνας, δημιουργώντας μια εκπληκτική απεικόνιση του στίχου του Καβάφη: Είμεθα ένα κράμα εδώ: Σύροι, Γραικοί, Αρμένιοι, Μήδοι. Ανάμεσα στα συνθήματα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, οι μουσικές και τα ρυθμικά τύμπανα των Kilombo που χτυπούσαν ορισμένοι διεκδικούσαν τη θέση τους κάτω από τον Αθηναϊκό ήλιο, κάνοντας την κινητοποίηση να μοιάζει με γιορτή. Μέσα στο πλήθος των 5.000 ανθρώπων που ξεκίνησε από την Ομόνοια περίπου στις 16:00, υπήρχαν πολλά παιδιά όλων των ηλικιών, όλων των εθνικοτήτων. Ξανθά παιδιά, περπατούσαν δίπλα σε άλλα, πιο σκουρόχρωμα. Άλλα φορούσαν μαντήλες κι άλλα όχι. Άλλα έπαιζαν και άλλα είχαν πάρει πολύ πιο σοβαρά τον ρόλο του διαδηλωτή φωνάζοντας συνθήματα. Σημασία έχει πως γελούσαν μαζί, έπαιζαν μαζί, αγωνίζονταν μαζί.
Ίσως οι πορείες να μην έχουν τόσο άμεσο αποτέλεσμα. Όμως στην εποχή της βαρβαρότητας, που μας δίδαξε πως μπορεί να ανοίξεις την τηλεόρασή σου και να δεις πως γονείς κάνουν διαμαρτυρίες για να μην πάνε τα παιδιά πρόσφυγες στο σχολείο, είναι ελπιδοφόρο να βλέπεις πως 5.000 άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους για να σταθούν δίπλα στην προσφυγιά. Ξέρεις μέσα σου πως για να είναι τόσοι άνθρωποι στους δρόμους, υπάρχουν κι άλλοι εκεί έξω που αγωνίζονται ενάντια στην αδικία και το παράλογο του ρατσισμού από από την δική τους θέση. Είναι ακόμη πιο ελπιδοφόρο να βιώνεις οπτικά, μέσα από τα χαμογελαστά παιδικά πρόσωπα, πως υπάρχουν γονείς που διδάσκουν στα παιδιά τους πως το φυσιολογικό είναι να περπατάς ίσος προς ίσο, δίπλα σε κάθε άνθρωπο από όπου κι αν ήρθε, γιατί η σκέψη πως μια μέρα θα ζούμε σε ένα κόσμο χωρίς ανισότητες, σου γίνεται συνείδηση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η πορεία κατευθύνθηκε προς τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παρέμεινε εκεί για λίγο. Το κτίριο της Ε.Ε. ήταν φρουρούμενο από τις αστυνομικές δυνάμεις των ΥΜΕΤ και των ΜΑΤ, αλλά δεν προκλήθηκε καμιά ένταση μεταξύ του πλήθους της ΕΛ.ΑΣ.Μονάχα ένα κουτί κόκκινης μπογιάς πετάχτηκε στην πρεσβεία της Αυστρίας, που βρίσκεται παραπλεύρως των γραφείων της Ε.Ε., σε μια ένδειξη διαμαρτυρίας για τους ανθρώπους που σε μια προσπάθεια να βρουν άσυλο στην Ευρώπη έχασαν τη ζωή τους. Μια μικρή συμβολική κίνηση, ενάντια στη συμφωνία της ντροπής μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας. Μιας συμφωνίας που όπως ειπώθηκε και από τις οργανώσεις που ασχολούνται με το προσφυγικό πριν από λίγες ημέρες, έναν χρόνο μετά την υπογραφή της, και τις άθλιες συνθήκες στις οποίες εγκλωβίστηκαν οι αιτούντες άσυλο, αποδείχθηκε πως αποτελεί έκπτωση σε κάθε επίπεδο: Νομικό, ανθρωπιστικό αλλά και πολιτικό. Μιας συμφωνίας που μας ανάγκασε να δούμε κατάματα την πιο απάνθρωπη πλευρά της Ευρώπης.Φεύγοντας και όσο η πορεία έφτανε στο τέλος της, τρία κορίτσια από το Αφγανιστάν περπατούσα μαζί με μια ενήλικη Αφγανή και έσπρωχναν ένα παιδικό καρότσι. Φώναζαν σε τέλεια ελληνικά «Σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά», κλείνοντας μέσα σε πέντε λέξεις όλη τη ζοφερότητα που μπορεί να προκαλέσει το ανθρώπινο είδος. Παιδιά που γλίτωσαν από τη δίνη του πολέμου, κατάφεραν να διασωθούν από τις βάρκες του θανάτου, υποχρεώθηκαν να ζήσουν σε απάνθρωπες συνθήκες, σε πλατείες και hot spot κουβαλώντας μαζί με τους γονείς τους ή και μόνα, ασυνόδευτα, ό,τι απέμεινε από τις φυσιολογικές αναμνήσεις της πατρίδας τους, ζητάνε να «ανοίξουν» οι νοητές γραμμές των χαρτών και κλείνονται σε κλουβιά. Μετράνε πληγές αντί να μετράνε αστέρια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο πάντα επίκαιρος Μπέρτολτ Μπρέχτ είχε γράψει πως: «Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Μπορείς να τον μαχαιρώσεις στην κοιλιά, να του αρπάξεις το ψωμί απ' το στόμα, να μην τον γιατρέψεις από την ασθένεια που πάσχει, να τον βάλεις σε μια άθλια κατοικία, να τον εξοντώσεις βάζοντας τον να δουλεύει μέχρι θανάτου, να τον οδηγήσεις στην αυτοκτονία, να τον στείλεις στον πόλεμο. Λίγοι μόνο απ' αυτούς τους τρόπους είναι απαγορευμένοι στο κράτος μας». Αν αντιληφθούμε στ' αλήθεια πόσοι απ' αυτούς τους τρόπους εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι και σήμερα, και πόσοι έχουν επιβληθεί στους πρόσφυγες, αλλά και στους ημεδαπούς πολίτες των χωρών, θα πρέπει κάθε μέρα να είναι μέρα δράσης ενάντια στο φασισμό, τον ρατσισμό, τους πολέμους και τη φτώχεια.Δείτε περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω:
