H Σουρεαλιστική Νύχτα μου σε Έναν Οίκο Ανοχής

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE Australia.

Στέκομαι στο πίσω μέρος μιας μικρής αποθήκης και παρατηρώ μια θάλασσα από γυμνά κορμιά που κυματίζουν μπροστά μου.

Στα πόδια μου βρίσκεται ένα φουσκωτό στρώμα, πάνω στο οποίο βρίσκονται δυο γκρουπ: το πρώτο αποτελείται από μια καθισμένη γυναίκα που δίνει αυστηρές εντολές σε έναν άνδρα, την ώρα που αυτός της βάζει δάχτυλο. Αριστερά της, μια άλλη γυναίκα καβαλάει με ορμή το σώμα ενός μεγαλύτερου άνδρα, ο οποίος κάνει εκστασιασμένες κινήσεις.

Έχω έρθει για να γράψω ένα άρθρο για το «Bordello Workshop», το οποίο γίνεται στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων γύρω από το σεξ, οι οποίες ανθίζουν στην Αυστραλία και έχουν ως στόχο την απελευθέρωση και την εκπαίδευση. Κάποια από τα μαθήματα είναι πιο πνευματικά και κινούνται περισσότερο γύρω από τον διαφωτισμό των συμμετεχόντων, άλλα περιλαμβάνουν παιχνίδια ρόλων, ενώ κάποια άλλα –όπως αυτό– είναι πιο πρακτικά και συμπεριλαμβάνουν πραγματικές σεξουαλικές πράξεις.

Σύμφωνα με το διαφημιστικό υλικό, οι συμμετέχοντες μπορούν να επιλέξουν είτε να είναι πελάτες είτε να παρέχουν υπηρεσίες. Υπάρχει μια Μαντάμ και άφθονο «καυτό και σέξι παιχνίδι», με απώτερο στόχο να προβληματιστούν οι άνθρωποι σχετικά με τις φαντασιώσεις και τις αντιλήψεις που έχουν γύρω από την εργασία στο σεξ, καθώς και για να «εκτιμήσουν τις πολυπλοκότητες που υπάρχουν ως προς τις διαφορές στο φύλο και την τάξη, την ανταλλακτική οικονομία και τη χειραφέτηση».

Το workshop χρησιμοποιεί χρήματα από τη Monopoly και οι συμμετέχοντας ενθαρρύνονται να έρθουν με «δελεαστική» αμφίεση. Υπάρχουν περίπου 50 άτομα εδώ σήμερα, με άλλους να έχουν ξεντυθεί λιγότερο και άλλους περισσότερο. Υπάρχουν φουσκωτά στρώματα, καναπέδες και μια μικρή σκηνή στη γωνία, γεμάτη με μαστίγια. Καθώς ξεκινάει το μάθημα, ο υπεύθυνος του workshop, ο James*, μας συστήνεται. Η τάξη θα εξερευνήσει τον αντίκτυπο που έχει η εργασία στο σεξ πάνω στην κοινωνία, όπως ανακοινώνει, αναπαράγοντας τις δομές της μέσα στους τοίχους αυτής της αποθήκης.

Μας ζητείται να στοιχηθούμε με βάση την οικονομική μας κατάσταση. Εγώ πηγαίνω γρήγορα ακριβώς στη μέση του δωματίου, σκεπτόμενη ότι είμαι μια χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου που ανήκει στη μεσαία τάξη, τη στιγμή που οι υπόλοιπο διασκορπίζονται αμήχανα γύρω μου. Η γυναίκα που πηγαίνει στο τέλος της ουράς, επιμένει να δείχνει με χαρά στο γκρουπ το περιεχόμενο του τραπεζικού της λογαριασμού ($17,35), από την οθόνη του κινητού της. Όλοι ξεσπούν σε εγκάρδια χειροκροτήματα.

Τα άτομα των κατώτερων οικονομικά στρωμάτων, οδηγούνται στη σκηνή. Θα είναι οι εργαζόμενοι του αγοραίου έρωτα, ενώ εμείς οι υπόλοιποι, οι πελάτες. Προφανώς αυτό έχει ως στόχο να δείξει τη μειονεκτική θέση στην οποία βρίσκεται ο εργαζόμενοςτου σεξ οικονομικά, όμως υπάρχει και μια σχετική ελευθερία σε αυτήν την απόφαση, μιας και οι συμμετέχοντες έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν ομάδα, αν το επιθυμούν.

Για την επόμενη ώρα, οι πελάτες θα μπορούν να βιώσουν την πράξη της αγοράς σεξουαλικών υπηρεσιών από εργαζόμενους που είναι στοιχισμένοι στη σκηνή, χρησιμοποιώντας χρήματα από τη Monopoly. Ο James μας συστήνει την Juliette, μια ψηλή, αυταρχική γυναίκα που φοράει κορσέ, η οποία θα πάρει τον ρόλο της Μαντάμ του οίκου ανοχής.

Εγώ κάθομαι σε έναν φουσκωτό καναπέ και παρατηρώ τους πελάτες που πλησιάζουν τη Μαντάμ Juliette, για να κάνουν παζάρια. Ο πρώτος που το κάνει είναι ένας άνδρας γύρω στα 60. Ανακοινώνει ότι θα ήθελε να του προσφέρουν απόλαυση δύο γυναίκες. Δύο από τις «εργαζόμενες» προσφέρονται με χαρά για το έργο. Στη συνέχεια, μια νεαρή γυναίκα κάνει ένα βήμα μπροστά με αυτοπεποίθηση και ζητάει δύο άνδρες. Αποχωρεί χαρούμενη με δύο από τους (ομολογουμένως πιο γυμνασμένους) άνδρες του γκρουπ.

Καθώς συσσωρεύονται τα χρήματα της Monopoly μέσα στον κορσέ της Μαντάμ Juliette, ο χώρος μετατρέπεται γρήγορα σε ένα συνονθύλευμα σεξουαλικών πράξεων. Αριστερά μου, δύο άνδρες με δερμάτινα λουριά χτυπούν ο ένας τον άλλο με ξύλινα sex toys. Δεξιά μου, μια γυναίκα, με κόκκινη σατέν ρόμπα, καβαλάει έναν εύσωμο άνδρα με δαντελωτή μπλούζα σαν πόνυ.

Εν τω μεταξύ, ένας «εργαζόμενος του σεξ» πλησιάζει τον James, για να παραπονεθεί που τον απέρριψε μια πελάτης, επειδή είχε πολύ μικρό πέος. «Αυτό είναι φριχτό», φωνάζει το πλήθος γύρω του, «Δείξε μας!» Εκείνος βγάζει το πουλί του από το παντελόνι για επιθεώρηση και εμείς τον καθησυχάζουμε ευγενικά, λέγοντάς του ότι είναι μια χαρά.

Ο David, ένας όμορφος άνδρας γύρω στα 45 ο οποίος παρατηρεί τη σκηνή, όπως και εγώ, μου λέει ότι η γυναίκα του έφυγε πιο νωρίς από το μάθημα, για να πάρει το παιδί τους. Λέει ότι νιώθει άβολα που συμμετέχει μόνος του, παρ' όλο που πηγαίνει τακτικά σε τέτοια events με τη γυναίκα του.

Σύντομα, ο κόσμος σταματάει να πλησιάζει τη σκηνή και η κατάρρευση του οράματος του James γίνεται ξεκάθαρη. Ο κόσμος πλέον έρχεται μόνο και μόνο για να συμμετάσχει στο πάρτι, χωρίς να υπολογίζει τα χρήματα της Monopoly. Στον καναπέ δίπλα μας, δύο άνδρες έχουν αναλάβει βοηθητικό ρόλο σε μια άγρια πεολειχία, κρατώντας τα μαλλιά της γυναίκας και ρίχνοντάς της ξυλιές.

Εκείνη τη στιγμή, εντυπωσιάζομαι από το πόσο φυσιολογική μου φαίνεται πλέον αυτή η εικόνα και το πόσο γρήγορα επαναπροσδιορίζονται τα κοινωνικά πρότυπα στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Περνάω πάνω από ένα ζευγάρι που κάνει σεξ, για να πάρω το κινητό μου και να τσεκάρω τα μηνύματά μου.

«Υπάρχει φόβος», λέει ο James –όταν τον ρωτάω για την αντίδραση που είχαν πραγματικοί εργαζόμενοι του σεξ– «ότι αυτό το workshop ενισχύει την ιδέα ότι η εργασία στο σεξ είναι εύκολο χρήμα και ότι μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε, πράγμα που απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Επίσης, φοβούνται ότι το workshop θα απειλήσει τις προσπάθειες που έχουν κάνει οι εργαζόμενοι στο σεξ, για να βελτιώσουν τη στάση που έχει η κοινωνία απέναντί τους».

Η Tilly Lawless, εργαζόμενη του σεξ, συγγραφέας και ακτιβίστρια, λέει ότι απεχθάνεται ακόμη και την κεντρική ιδέα αυτού του workshop. Με άλλα λόγια, το γεγονός ότι ο κόσμος έρχεται για να παίξει και να προσποιηθεί ότι δουλεύει σε οίκο ανοχής, «την ίδια στιγμή που στη Νότια Αυστραλία, οι εργαζόμενοι του σεξ συλλαμβάνονται, επειδή κάνουν αυτήν τη δουλειά».

«Το όλο concept μοιάζει να εξιδανικεύει μια δουλειά που δεν υπάρχει στον πραγματικό κόσμο», λέει «και ξεχνάει ότι οι εργαζόμενοι του σεξ ζουν στο σήμερα – και δίνουν πολύ σκληρούς αγώνες για τα δικαιώματά τους».

VICE Video: Η Βιομηχανία των Dating Apps και οι Σύγχρονες Σχέσεις

«Αυτό το εγχείρημα θα πρέπει να μας κάνει να αναρωτηθούμε σοβαρά κατά πόσο στοχεύει να εξαλείψει τον στιγματισμό, να ωφελήσει τους εργαζόμενους του σεξ και να ανοίξει έναν πραγματικό και απαραίτητο διάλογο γύρω από τη βιομηχανία του σεξ ή αν απλώς χρησιμοποιεί τα στερεότυπα γύρω από την εργασία του σεξ, υποβαθμίζοντας τόσο το επάγγελμα όσο και τους ίδιους τους εργαζόμενους», καταλήγει.

Από την πλευρά του, ο James λέει ότι πάντα φρόντιζε να οργανώνει το workshop με κάποιον που είναι εργαζόμενος του σεξ ή που «αυτοπροσδιορίζεται ως τέτοιος». Αυτό το κάνει, για να εξασφαλίσει ότι δεν θα ενισχύσει αρνητικά στερεότυπα, αλλά αντιθέτως ότι «θα ενθαρρύνει τον κόσμο να τα εξετάσει».

«Πρέπει να πω», προσθέτει, «ότι αυτό δεν μείωσε τις ανησυχίες τους».

*Δεν είναι το πραγματικό του όνομα.

Περισσότερα από το VICE

Η Υπέροχη Ζωή του Επαναστάτη Δημάρχου της Τήλου που Άλλαξε την Ιστορία του Νησιού

O Chester Bennington των «Linkin Park» Ήταν από τους Καλύτερους Ροκ Τραγουδιστές που Γνωρίσαμε

Μιλήσαμε με Έναν Προαγωγό που Πουλά Σεξ σε Δισεκατομμυριούχους στο Ντουμπάι