Φωτογραφίες: Παναγιώτης Μαΐδης

Την πρώτη φορά που προσπάθησα να ισορροπήσω πάνω σε ένα σανίδι του skate -ήμουν δεν ήμουν 14 ετών- «κέρδισα» ένα σκισμένο γόνατο και μερικά λεπτά οικογενειακής γκρίνιας. Τη δεύτερη φορά που το τόλμησα, ευτυχώς, δεν έφυγα με κάποιο «παράσημο». Ωστόσο, προτίμησα, έκτοτε, απλά να αράζω στα πάρκα και στις πλατείες και να παρατηρώ τα αλάνια που κάνουν ollies και flip tricks.

«Skate or Die» ακούς, ξανά και ξανά, από αυτά τα τυπάκια. Τυπάκια, τα οποία πού τα χάνεις πού τα βρίσκεις, θα είναι σε κάποιο skate park, σε κάποια πλατεία ή, τα πιο χωμένα στη φάση, στο δρόμο. Με τα κλασικά flat παπούτσια και την street περιβολή, ρολάρουν πέρα-δώθε, πηδούν πάνω από rails, φτιάχνουν αυτοσχέδιες ράμπες και, φυσικά, βιντεοσκοπούν κάθε τους κατόρθωμα.

Λίγο πιο πέρα από τα γραφεία του VICE, στο skate park του ΟΑΚΑ, καθημερινά, λίγο μετά το μεσημεράκι, δεκάδες σκεϊτάδες μαζεύονται και κάνουν τα «δικά τους». Τις προάλλες το απόγευμα, αποφασίσαμε, με τον Παναγιώτη, να πάμε ως εκεί, για να μάθουμε τι μπορεί να πάθει κανείς, κάνοντας skate.

Μπήκαμε στο πάρκο, με σκοπό να μάθουμε τις πιο περίεργες ιστορίες, που έχουν οδηγήσει σε ατυχήματα, με το πατίνι. Το «Ω μαλάκα, παραλίγο να τη φάω», ενός σκεϊτά που έπεσε, την ώρα που μπαίναμε στο πάρκο, ήταν το πιο «σωστό» intro για το θέμα.

Το κεφάλι, μάλλον, δεν είναι το αγαπημένο σημείο, στο σώμα, του Θάνου Πάνου. Σκεϊτάς εδώ και 12 χρόνια, διηγείται το πρώτο του ατύχημα, που ήταν μία «κεφαλιά». Όπως λέει ο ίδιος, «ήταν κεφαλιά με τα όλα της, με γδάρσιμο και τέτοια». Το πιο σοβαρό ατύχημα, που του συνέβη, ήταν, επίσης, μία «κεφαλιά». «Ήταν πριν από, περίπου, έναν χρόνο, στη Λιόν της Γαλλίας. Είχα πάει εκεί για να επισκεφθώ τους riders teammates μου, από την Antiz Skateboards και να ξεκινήσουμε ένα tour. Πριν ξεκινήσει το tour είχα αυτό το ατύχημα: έπεσα και χτύπησα με το κεφάλι από 15 σκαλιά. Έμεινα αναίσθητος για μισή ώρα. Αργότερα, έμαθα ότι είχα ραγίσει το κρανίο μου, σε τρία σημεία».

Ποιό είναι το πιο στάνταρ ατύχημα, που συμβαίνει; «Το πιο συνηθισμένο είναι να φας τούμπα και να γίνεις πόζερος. Πλάκα κάνω. Γενικά, παίζουν πολλών ειδών τούμπες. Τις περισσότερες πιθανότητες, για κάποιο χτύπημα, έχουν οι καρποί. Είναι το Νο.1 σημείο, επειδή, όταν πέσεις, θα στηριχθείς στα χέρια σου. Το Νο.2 σημείο είναι οι αστράγαλοι».

Ο Θάνος, έχει δύο «καλά» σημάδια στους αγκώνες, αλλά δεν τον ενοχλεί. Αυτό, δεν σημαίνει ότι δεν πτοείται από ένα πέσιμο, ή ένα ατύχημα. «Εννοείται ότι, εκείνη τη στιγμή σού σπάει ο τσαμπουκάς. Όμως, το γουστάρω και συνεχίζω», λέει ο Θάνος, ενώ αρχίζει να αναλύει, μία προς μία, τις τραυματικές -στην κυριολεξία- εμπειρίες του: Μία μικρή -μονόλεπτη- διάσειση, μία «καλύτερη» του μισάωρου, ένα ραγισμένο πλευρό, τρία σπασμένα δάκτυλα χεριών, δύο διαστρέμματα (ένα στο κάθε πόδι), ένα σπασμένο κρανίο και ένας «σάπιος» γοφός είναι τα «γαλόνια» του.

Πιο δίπλα του, ο συν-σκεϊτάς του, Γιώργος Μπεζαντάκος - Μπέζας για τους φίλους. Αφού πετυχαίνει το challenge της ημέρας, ένα smith, αρχίζει να εξιστορεί τη δική του pain list. «Από ατυχήματα, άλλο τίποτα. Κυρίως, διαστρέμματα στα πόδια και χτυπήματα στους καρπούς. Το χειρότερο μού συνέβη, το 2012, όταν κατέληξα με μία λάμα στο πόδι». Πώς το κατάφερε αυτό; «Είχαμε φτιάξει ένα rail, στην πλατεία Ηρώων και το είχαμε τοποθετήσει σε ύψος 5 σκαλιών. Προσπάθησα να κάνω ένα blunt slide. Έφυγα προς τα πίσω και προσγειώθηκα πολύ περίεργα, πάνω στο πόδι μου. Ένιωσα από την αρχή ότι ήταν κάτι σοβαρό. Όταν σηκώθηκα, είδα δύο πραγματάκια (κόκκαλα) να έχουν πεταχτεί προς τα έξω».

Εκτός από τη λάμα, που έχει κρατήσει ως μπρελόκ, κουβαλάει τα κλασικά τσουλόσημα, από τα πολλά συρσίματα με την πλάτη. Η pain list του περιλαμβάνει, επίσης, ράμματα σε σαγόνι και κεφάλι, διαστρέμματα (ένα στο κάθε πόδι), ένα ραγισμένο δάκτυλο ποδιού, ένα καρούμπαλο στο δεξί ισχίο, μία ρήξη συνδέσμων στο αριστερό πόδι, δύο «σάπιους» καρπούς και ελαφρά κατάγματα στις φτέρνες και στα μετατάρσια των ποδιών του.

Ο Θάνος και ο Γιώργος, διανύοντας την τρίτη δεκαετία της ζωής τους, είναι λογικό, εν μέρει, να έχουν φορτωθεί με τόσα χτυπήματα. Ένας πιτσιρικάς όμως, 14 ετών, όπως ο Άλεξ, τι ατυχήματα μπορεί να έχει υποστεί; Κι όμως, έχει σπάσει δύο φορές το εξωτερικό μετατάρσιό του (το κόκαλο από την πλευρά που είναι το μικρό δάχτυλο του ποδιού). Τη μέρα που τον πετύχαμε στο πάρκο, ήταν, ακόμα, στη φάση της ανάρρωσης. Θα τσουλήσει ξανά σε έναν μήνα. Οι γονείς του ανησυχούν, όπως λέει. Λογικό, αν σκεφτείς ότι έχει βγάλει τον ώμο του, ήδη, μία φορά και κινδυνεύει από διαστρέμματα, σε καθημερινή βάση. Επειδή, όμως, από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, ο Άλεξ με αποχαιρετά με αυτή τη φράση: «Για να μάθεις, πρέπει να πέσεις».

Ο μελαχρινός τύπος, που αράζει στο παγκάκι, αν και δεν θέλησε να αποκαλύψει το όνομά του, δέχτηκε να μου μιλήσει για την 5ετή εμπειρία του, πάνω στο πατίνι. Στο 2οε χρόνο, της skateboard θητείας του, άνοιξε το κεφάλι του, «στολίζοντάς» το με 4 ράμματα. «Πήγα να κάνω σε ένα quarter και κόλλησε το σανίδι κάτω. Έφυγα μπροστά, με το κεφάλι. Θόλωσα εκείνη τη στιγμή. Όταν σηκώθηκα, είδα αίμα να στάζει και φρίκαρα». Είναι από τους τυχερούς, μιας και δεν έχει πολλά χτυπήματα. «Έχω γυρίσει το πόδι μου, κάνοντας τραμπολίνο, όχι skate. Αν εξαιρέσεις το κεφάλι, όλα τα άλλα κλάιν. Άντε να χτυπήσεις το καλάμι ή το γοφό σου. Ή το γόνατο και κανένα καρπό. Αν δεν προσέχεις, βέβαια, βγάζεις μέχρι και ώμους».

Στην ανατολική ράμπα του skate park, ο μαλλιάς και ο ψηλός, είναι από τα καλύτερα παιδιά του πάρκου. Ο ψηλός θεωρεί πολύ εύκολο, «να γυρίσεις το πόδι σου» - άλλωστε έχει προσωπική εμπειρία, αφού μετά από περίεργη προσγείωση, είδε τη σόλα του παπουτσιού του, να σκάει στο πρόσωπό του. Ναι, τόσο άσχημα γύρισε το πόδι του. Λίγο αργότερα, ήταν στο χειρουργείο, όπου του τοποθετούσαν μεταλλικές πρόκες, στον αστράγαλο.

Από την άλλη, ο μαλλιάς έφυγε από ύψος πρώτου ορόφου και χτύπησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. «Μετά το άλμα, έφυγε το σανίδι από τα πόδια μου, ξαναγύρισε και με χτύπησε. Μετά έπεσα κάτω. Έτσι μου είπαν, δεν θυμάμαι πολλά».

Ο τελευταίος σκεϊτάς, που πρόλαβα να δω, πριν ο δύσει ο ήλιος, ήταν ο Boris Tsaki. Κάποτε, είχε σταματήσει για 7 χρόνια και είχε πει ότι δεν θα τσουλήσει ξανά, όταν έσπασε πόδι και χέρι - συγχρόνως. Οι βίδες, που του τοποθέτησαν, στα σπασμένα σημεία, δεν τον πτόησαν. Δεν θα μπορούσε να τα παρατήσει, άλλωστε, έχοντας ξεκινήσει να ρολάρει από την εποχή που skate spot ήταν η Παιανία.

Το συμπέρασμα της επίσκεψής μας στο skate park του ΟΑΚΑ, είναι ότι το ΚΑΤ είναι το νοσοκομείο των σκεϊτάδων. Επίσης, ότι ο καθένας θεωρεί πιο επικίνδυνη μία πτώση από την οποία έχει τραυματιστεί σοβαρά. Όλοι οι σκεϊτάδες, πάντως, συμφώνησαν σε ένα πράγμα - για να τσουλήσεις, πρέπει να κάνεις καλό ζέσταμα. Δηλαδή, χαλαρό ρολάρισμα και καλές διατάσεις.

Τηλεκάρτα: Όταν το σανίδι «σκάσει» όρθιο ανάμεσα στα πόδια, στο επίμαχο σημείο.

Αρχιδιά: Όταν το skate σου φεύγει σου και προσγειώνεσαι με τα πόδια ανοιχτά πάνω στο handrail (κουπαστή ή στύλος).

Scorpion: Όταν προσγειωθείς μπρούμυτα και τα πόδια τείνουν να αγγίξουν το κεφάλι.

Tit lander/Penguin slide: Όταν προσγειωθείς και συρθείς με το στήθος.

Hot pocket: Όταν πέσεις από ύψος και το πέλμα σχηματίσει πάρα πολύ μικρή οξεία γωνία με το καλάμι του ποδιού.

Butterfly effect: Όταν χτυπάει το skate, εναλλάξ, στα καλάμια σου. Συμβαίνει, συνήθως, μετά από κάποιο flip trick.

Καλαμιά: Όταν «σκάσει» το σανίδι, με την κόψη του, πάνω στο καλάμι.

Primo/primeto: Όταν, μετά από flip trick, φύγεις από ύψος και προσγειωθείς με την καμάρα του ποδιού πάνω στο skate, ενώ αυτό έχει στέκεται στο πλάι, στην κόψη του.

Face plant: Όταν «φας χώμα» με το κεφάλι.

Άγκυρα: Όταν δεν καταφέρεις να περάσεις κάποιο εμπόδιο και εκτιναχτείς μπροστά, επειδή μάγκωσε, κάπου, το πίσω truck (ο άξονας με τα ροδάκια).

Wheel bite: Όταν, μετά από άλμα, τα ροδάκια τερματίσουν πάνω στη σανίδα.

Κουτάλι: Όταν προσγειωθείς πάνω στο skate, ενώ το σώμα σου έχει γείρει προς τα πίσω, με συνέπεια να πέσεις απότομα, σαν να έχεις πατήσει μπανανόφλουδα.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.