Idomeni Atletico: Το «Τσάμπιονς Λιγκ» των Προσφύγων

Ο Σύρος Αμίντ κλώτσησε προς το μέρος μου μια μπάλα ποδοσφαίρου, του την έστειλα πίσω κι εκείνος άρχισε να ντριπλάρει ανάμεσα στις σκηνές των υπεράριθμων προσφύγων, που είχαν στηθεί ξανά έξω από το καμπ της Ειδομένης. Αμέσως τον ακολούθησαν και οι υπόλοιποι, βγήκαν όλοι μαζί στο πλάτωμα του χωραφιού το οποίο έχει γίνει σκληρό σαν τσιμέντο από τα πόδια χιλιάδων ανθρώπων που πέρασαν από εδώ, έστησαν δύο πέτρες για εστία κι άρχισαν το παιχνίδι.

Τις ώρες της μεγάλης αναμονής στην Ειδομένη, στο μικρό δασάκι έξω από τους Ευζώνους και στο πάρκινγκ της ΕΚΟ στο Πολύκαστρο, πάντα εμφανίζεται μια μπάλα ποδοσφαίρου και αρχίζει το ματς. Είναι η φωτεινή στιγμή ανάμεσα στο δράμα που εκτυλίσσεται στη σκιά του φράχτη με την ΠΓΔΜ, τις συγκρούσεις με την Αστυνομία, το κλάμα των μωρών στην αγκαλιά των μανάδων τους και τις ουρές για το συσσίτιο. Άρχισα να φωτογραφίζω με ένα κινητό Samsung, δειλά στην αρχή, συστηματικά όσο περνούσε ο καιρός, πρόσφυγες να παίζουν ποδόσφαιρο.

Δεν είναι ρομαντισμός, είναι οι λίγες φωτεινές στιγμές του δράματος. Idomeni Atletico. Μόνο το ποδόσφαιρο πλησιάζει τόσο κοντά τον ανθρώπινο ψυχισμό. Εμπεριέχει αίσθημα ομαδικότητας και κόντρας, κρύβει αγνότητα, αφοσίωση και διαφθορά. Είναι το ίδιο άδικο με τη ζωή, γι' αυτό δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Προϋποθέτει ταυτόχρονα σύστημα και αυτοσχεδιασμό, νίκη και ήττα, έχει κυνισμό και πλάκα. Όταν μπαίνει γκολ στο γήπεδο, αγκαλιάζεις και φιλάς τον διπλανό σου, ακόμη και αν δεν τον γνωρίζεις. Αυτός που πετυχαίνει γκολ υψώνει το χέρι στον ουρανό. Σήμερα, κάπου στην Ειδομένη άνθρωποι θα τρέξουν ξανά πίσω από μία μπάλα. Play like a champion today.

Περισσότερα από το VICE

Φωτογραφίζοντας στην Εγκαταλελειμμένη Παλιά Εθνική Οδό

Πέντε Περιπτώσεις Αθεόφοβων Εργαζόμενων με Πλαστά Πτυχία στην Ελλάδα

Οι πιο Άβολες Live Στιγμές της Ελληνικής Τηλεόρασης