Οι Microondas Παίζουν Rock n' Roll Δωματίου

Microondas σημαίνει μικροκύματα στα ισπανικά. Πέρα από αυτό είναι και μία μπάντα που πρέπει να τους ψάξεις να τους ακούσεις και να τους δεις live στην Αθήνα. Οι Δανάη (drums), Betamin (φωνή, κιθάρα), Δημήτρης Κ. (μπάσο), Παναγιώτης (κιθάρα) είναι μία δεμένη τετράδα που αγαπάει την μουσική και τους αρέσει να εξελίσσεται και να μαθαίνουν όρους όπως το normcore. Τους συνάντησα στο Sonic Playground για να πιούμε μπύρες, να μας παίξουν ένα κομμάτι live και να μάθω μερικά πράγματα εκ των έσω.

VICE: Τι κάνατε σήμερα λοιπόν;

Δανάη: Ξύπνησα αργά γιατί κοιμήθηκα αργά, βγήκα να κάνω κάποιες δουλειές και πήρα καφέ…

Παναγιώτης: Η συζήτηση εύκολα μπορεί να γίνει ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλά nitro φάση Κωστόπουλος. (γέλια)

Δανάη: Ε, οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη περιφερειακή όραση, αν κοιτάτε τον πίνακα θα βλεπετε λογικά μέχρι την πόρτα. Ενώ εγώ με τη Δάφνη θα δούμε και άλλο κομμάτι αόρατο για εσάς, είναι απο την φύση μας.

Δημήτρης Κ.: Τέλος πάντων, οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερα βυζιά μαζί με την περιφερειακή όραση.

Betamin: Και γιατί οδηγείτε τόσο άσχημα;

Δανάη: Γιατί βλέπουμε παντού.

Παιδιά τι κάνετε στη ζωή σας πέρα απο την μπάντα;

Παναγιώτης: Καλά και διάφορα. Εγώ παίζω μουσική, με πληρώνουν για να κάνω αυτό το πράγμα. Χθες έπαιξα σε ένα δίσκο που δεν ξέρω ποιου είναι. Μου έδωσαν τις νότες και έπαιξα.

Δανάη: Εγώ κάνω μαθήματα μουσικής σε παιδάκια κυρίως.

Betamin: Εγώ είμαι κινηματογραφιστής. Είναι κωδικός στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΔ γι' αυτό το λέω έτσι.

Δημήτρης Κ.: Εεε ζώ! Εγω τα ξέρεις, βγαίνω, πίνω, κάνω διάφορα, είμαι προγραμματιστής ενίοτε και dj.

Πως προέκυψε όλο αυτό, ποιος έριξε την ιδέα στο τραπέζι;

Δανάη: Εγώ δεν ήμουν απο την αρχή οπότε ρώτα αυτούς (τον Δημήτρη και τον Παναγιώτη).

Betamin: Γνωριστήκαμε σε ένα εκλογικό κέντρο, ψηφίζαμε δίπλα-δίπλα και ήμασταν αναποφάσιστοι. Ο Παναγιώτης μου ζήτησε το ψηφοδέλτιο που εγώ δεν είχα ψηφίσει και ταράχτηκα γιατί ήταν φρικτό κόμμα! Το ψήφιζαν όλοι! Και μετά κατάλαβα ότι το ήθελε για σουβενίρ, ήθελε να το κρατήσει. Και αφού τον είχα πετύχει 2 φορές την 3η φόρα έγινε. Κάπως έτσι δηλαδή είναι η ιστορία και ξεκινήσαμε αυτή την «ορχήστρα» για να μπορούμε να παίζουμε τα κομμάτια μας. Στην πορεία συναντήσαμε πριν ένα χρόνο περίπου και την Δανάη, και έκτοτε έχουμε κανει καταστροφικά και ενδιαφέροντα πράγματα, μπορεί να πει κανείς.

Ποια είναι τα καταστροφικά και ενδιαφέροντα πράγματα;

Betamin: Συνήθως ταυτίζονται. Κάθε συναυλία μας που την στηρίζουμε και προσπαθούμε να την κάνουμε, είναι όλο μία διαδικασία εξίσου καταστροφική και δημιουργική.

Δανάη: Λόγω συνθηκών ή εξοπλισμού…

Το όνομα πως βγήκε;

Betamin: Δεν έχει καμία σημασία, είναι μία πλάκα. Το όνομα, όπως και η εποχή που γνωριστήκαμε αναφέρεται σε μια εποχή που δεν έχει καμία σημασία. Ακόμα χρησιμοποιείται σαν όρος το «μικροκύματα», αλλά δεν είναι της μόδας.

Παναγιώτης: Δεν είναι της μόδας και εντάσσεται στην ανθυγιεινότητα.

Betamin: Είναι λάθος πια το μικροκύμα. Εχει πλάκα το μνημονεύουμε σαν συσκευή αλλά ούτε εγώ το εχω στο σπίτι. Είχα δει ότι βάζοντας ενα κινητό στα μικροκύματα, έβγαινε ενα τέρας με φουλ μαύρο καπνό και το γούσταρα πάρα πολύ και κάπως έτσι μας προέκυψε!

Τι εντάσσεται στο ανθυγιεινό, πέρα απο το φαγητό στα μικροκύματα;

Betamin: Η Αθήνα σαν πόλη ειναι ανθυγιεινή, για παράδειγμα. Αισθάνομαι ότι εάν μπορούσε σαν πόλη να ανήκει στην λίστα με τα «Ε» τα καρκινογόνα θα το είχε σαν σήμα πάνω της. Τα τοξικά της ατμόσφαιρας είναι χάλια, αλλά τα γουστάρουμε αυτά, γιατί έτσι κάνει κύκλους το τι είναι ανθυγιεινό και τι όχι. Για παράδειγμα, τα γαριδάκια δεν είναι της μόδας, αλλά έχουν αντικατασταθεί από άλλα όπως η γλουτένη και τώρα ξαφνικά όλοι είναι αλλεργικοί και δυσανεκτικοί στη γλουτένη, ενώ δεν ήταν πριν 50 χρόνια.

Τι είναι για σας υγιεινό, που να μπορείς να το βρεις σε σχέση με το βιοποριστικό κομμάτι;

Δανάη: Αν έχεις ισορροπία εσωτερικά, το να είσαι ευχαριστημένος με αυτά που κάνεις. Να είσαι μέσα σου υγιής και ας κάνεις ανθυγιεινή ζωή.

Παναγιώτης: Μπορεί να επιτευχθεί, αλλά πρέπει να σε βοηθήσει και αυτό που κάνεις σε ένα βαθμό. Η τύχη παίζει το μεγαλύτερο ρόλο και πρέπει να καταλάβεις ότι έχει και αυτό ένα κομμάτι μέσα σε ότι κάνεις. Εϊναι πολύ τυχαία τα πράγματα, αν θα σε πάρει ο αλλός, αν θα δουλέψεις ή όχι, δεν είναι μόνο τα skills. Γίνεται να το κάνεις βιοποριστικά, αλλά αν “δεν σε θέλει“ και είσαι άτυχος δεν βγαίνει.

Δανάη: Ενα σημαντικό κομμάτι είναι να ξέρεις τι θες να κάνεις! Αν δεν σε καλύπτει αυτό που κάνεις ή γενικότερα ψάχνεις χάνεσαι…

Παναγιώτης: Πιστεύω ότι οι περισσότεροι ξέρουν τι θέλουν να κάνουν, αλλά πρέπει να το βρούνε την σωστή στιγμή.

Δημήτρης Κ.: Αλλά παιδιά, υπάρχει και πολύς κόσμος που δεν ξέρει ακόμα τι θέλει και ψάχνεται.

Παναγιώτης: Πιστεύω ότι υπάρχει ένα όριο σε αυτό όμως, δεν ξέρω τι είναι αυτό ή ποια κατάσταση οδηγεί τον καθένα στο όριο του για να καταλάβει ότι το βρήκε ή πρέπει πλέον να το βρεί.

Δανάη: Όταν όμως πρέπει να βιοποριστείς κάνεις κάτι αναγκαστικά ακόμα και αν δεν σου αρέσει.

Εσάς όμως το βιοποριστικό σας κομμάτι είναι αυτό που θέλετε να κάνετε, αλλά οι Microοndas έχουν και αλλά προτζέκτ που συμμετέχετε, εντάσσονται στο κομμάτι του υγιεινού για εσάς, δηλαδή είναι κάτι που μπορείτε να κάνετε παραλλήλα;

Δανάη: Για εμένα το 95% ναι, αλλά το 5% όχι γιατί βγαίνεις δύσκολα με τα live, τις απαιτήσεις, τα οικονομικά…

Παναγιώτης: Μπαίνεις στο topic πόσο δύσκολο είναι το 2014 να έχεις μπάντα; Αυτή είναι η ερώτηση! Σε αυτό απαντάει, ότι πρέπει να πληρώνεις, είναι ουσιαστικά τρομερή πολυτέλεια να έχεις μπάντα δεν στέκεται απο μόνο του πρέπει να πληρώνεις. ΈχεΙς πρόβες, έχεις κιθάρες, έχεις εξοπλισμούς ποιος θα τα κλείσει όλα αυτά; Μπορεί να μην βγάλεις ούτε τα έξοδα της πρόβας, όταν κλείνεις σε ένα μαγαζί να παίξεις.

Δημήτρης Κ.: Δυστυχώς από τα live δεν βγαίνει σχεδόν τίποτα.

Παναγιώτης: Γιατί τo μη υγιές δεν είναι τόσο ότι δεν παίρνεις λεφτά απο όλο αυτό αφού το κάνεις και γουστάρεις αλλά το πρόβλημα και μη υγιές είναι ότι κάποιος άλλος απο όλο αυτό θα πάρει λεφτά, αυτό είναι το πιο τρελό. Δεν υπάρχει κανένας που να έχει μπάντα και να είναι η κύρια δουλειά του!

Δημήτρης Κ.: Για μένα ο τρόπος να το λύσεις είναι να το κάνεις τελείως DIY. Αλλά μπορείς να το κάνεις είτε σε αυτοοργανωμένους χώρους με ενίσχυση ή θα παίζεις κάπου και θα πληρώνεσαι.

Δηλαδή τα λεφτά είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα; 

Παναγιώτης: Δεν είναι αυτό το σοβαρό πρόβλημα. Δεν μπορεί να οριστεί ο τρόπος για τα προϊόντα της μουσικής ο μαγαζάτορας πουλάει και σε ακούνε αλλά δεν στο αναγνωρίζουν για να σε πληρώσουν, αυτό είναι κάκιστα ορισμένο στην Ελλάδα. Κάποιο γνωστό εύπεπτο θεωρείται κανονικό προϊόν, ενώ το Microndas δεν το καταλαβαίνουν οπώς άλλα προϊόντα. Όλο αυτό που κάνουμε εμείς δεν αποτελεί προϊόν και πόσο μάλλον στην κρίση ήδη ο Έλληνας δεν είχε στο μυαλό του ότι “κοστίζει για να ακούσω μουσική” λες και είναι ένα free πράγμα οπότε πως θα αντιμετωπίσεις το Λονδίνο που πρέπει να πάς για να ακούσεις, είναι πρόβλημα της μουσικής ώς αγαθό. Πρέπει να αγοράσεις το cd μου για να βγάλω άλλο δίσκο, δεν είμαι ίδρυμα. Αυτό όμως μειώνει αυτόματα την επιλογή του γιατί αυτός τα ακούει όλα έτσι και τα κατεβάζει όλα.

Αν έπρεπε να διαλέξετε ενα δίσκο που ακούτε τώρα τελευταία ποιος είναι αυτός; 

Betamin: Το "Early Days Live" από Vavoura Band, “Τα απέραντα χωράφια” του Κώστα Τουρνά και το Socrates Drank the Conium το ομώνυμο, αν τα βάλεις όλα αυτά και τα ακούσεις μαζί, πας σε άλλη διάσταση.

Δημήτρης Κ.: Frank Zappa, το "Hot Rats". Tο άκουγα παλιά, αλλά το ξανάπιασα πρόσφατα και κάηκα γιατί είναι δισκάρα! Μετά το "Real Gone" του Tom Waits πολύ ωραίο και το "Goat" από του Jesus Lizard.

Παναγιώτης: Λοιπόν ένας άθλιος δίσκος, ήταν του πεθαμένου Michael Jackson από τα ανέκδοτα που έβγαλαν και τα ξεθάψανε. Σοκ.

Δημήτρης: Και του Cash το ανέκδοτο που έβγαλαν φέτος ήταν πολύ λάθος. "Το Αmerican IV" ήταν καλό του Cash.

Έχετε βγεί εξωτερικό;

Betamin: Ως Μicroοndas όχι, αλλά είναι στα σχέδιά μας γιατί μέχρι τώρα ότι είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε μας πήρε πολύ περισσότερο καιρό. Θα πάμε σύντομα Ελβετία γιατί μας έχει προσκαλέσει μία μπάντα, οι God Loves Fags και θα το συνδυάσουμε με διάφορα άλλα ίσως με κάποιο live και στο Βερολίνο. Έχουμε την όρεξη να το κάνουμε αλλά περάσαμε την προηγούμενη χρονιά παρουσιάζοντας το δίσκο μας στην Αθήνα και την Θεσσαλονική το όποιο τελικά ήταν σωστό. Τώρα είναι καλή στιγμή για νέα τραγούδια και για “έξω”, γιατί ξεφεύγεις λίγο και από την ασφυκτική αυτο-αναφορικότητα που έχει η σκηνή εάν έρχεσαι σε επαφή με αλλούς ανθρώπους.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σας έχουν βοηθήσει μέσα σε όλο αυτό να έρθετε σε επαφή με άλλους;

Betamin: Είναι και τρομερά θετικό, αλλά είναι μία μαύρη τρύπα που σου ρουφάει την ενεργεία και τα συναισθήματα. Μας έχει λείψει η αφίσα, τώρα όμως δεν θα το θυμάται ο άλλος γιατί είναι ο χρόνος έτσι και οι απαιτήσεις που αν πλέον δεν δω mail μπορεί να το ξεχάσω. Για εξωτερικό όμως, για να επεκταθούμε και να έρθουμε σε επαφή, ναι φυσικά και μας βοηθάει.

Παναγιώτης: Νομίζω δεν έχει δοκιμαστεί και κανένας άλλος τρόπος γιατί η μπάντα υπήρχε και πριν, χωρίς το Internet. Μας έχει λείψει η αφίσα σίγουρα και η φάση που τότε πήγαιναν στα μπαρ τα λέγανε και κύλαγε η πληροφορία.

Ποιο είναι το άλμπουμ που δεν αποχωρίζεστε;

Δανάη: Το πρώτο μου Hanson. (γέλια)

Παναγιώτης: "Dark Side of the Moon" και λύνεις όλα τα προβλήματα. Δεν απαντιέται αυτό γενικά.

Betamin: Αρχαιολογία σκέτη, το "Electric Warrior" των T.Rex που σίγουρα δεν θα το αποχωριζόμουν για το πορωτικό εξώφυλλο του.

Δημήτρης Κ.: Tο "Repeater" των Fugazi.

Υπήρχε κάποιο live που σας άλλαξε;

Betamin : Με άλλαξε σίγουρα το live των Rolling Stones.

Δανάη: Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο. Εμένα μου αρέσει η αίσθηση του live γενικώς. Σε κάθε live που πήγαινα, σκεφτόμουν πάντα ότι θα ήθελα να ήμουν κι εγώ εκεί πάνω να παίζω.

Δημήτρης Κ.: To live απο Black Sabbath με την αυθεντικό lineup, εκεί ξέφυγα. Ήταν αλητεία.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.