Πώς να λες Ψέματα: «Επαγγελματικές» Συμβουλές από Έναν Αστυνομικό, Έναν Δικηγόρο και μια Dominatrix

Το αφεντικό σου δεν μάσησε όταν είπες ότι καθυστέρησες επειδή υπήρχε «έκτακτο περιστατικό με το κατοικίδιό σου». Οι γονείς σου δεν σε πίστεψαν όταν τους είπες ότι δεν είχες ιδέα πώς έγινε αυτή η γρατσουνιά στο αυτοκίνητο. Οι φίλοι σου ξέρουν ότι λες μαλακίες όταν τους λες ότι «κάτι με τη δουλειά σου» σε αναγκάζει να χάνεις τις εμφανίσεις του συγκροτήματός τους.

Ίσως αυτό συμβαίνει γιατί είσαι κακός ψεύτης. Όχι ότι υπάρχει ακριβώς «καλός ψεύτης», αλλά σίγουρα υπάρχει ο ικανός – και, επίσης, στιγμές που ένα ψέμα ή έστω η μισή αλήθεια μπορεί να γλιτώσει κάποιον από πολύ πόνο, όπως όταν μια dominatrix κρύβει τη δουλειά της από την οικογένειά της. Υπάρχουν άλλες φορές που το ψέμα μπορεί να ειπωθεί για να υπηρετηθεί το γενικότερο καλό, όπως όταν ένας μυστικός αστυνομικός υιοθετεί ψεύτικη ταυτότητα για να πιάσει έναν παιδόφιλο. Ανεξάρτητα από την ηθική, το ψέμα είναι κάτι που λίγο-πολύ κάνουν όλοι, αν και κάποιοι είναι περισσότερο έμπειροι στην τέχνη της εξαπάτησης από άλλους.

Για να μάθουμε πώς να λέμε ψέματα, μιλήσαμε με μια αληθινή dominatrix και έναν μυστικό αστυνομικό, καθώς και με μια σειρά άλλων ανθρώπων που λένε ψέματα σαν να είναι το επάγγελμά τους – και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πράγματι η δουλειά τους. Ορίστε τι μας είπαν για το καλό ψέμα και πώς να μη σε αποκαλύπτουν.

Dominatrix (αφέντρα)

Όπως τα διηγήθηκε η «Paige»/ Συνέντευξη από Zach Sokol

Εργάζομαι ως ιερόδουλη τρία χρόνια τώρα. Είμαι dominatrix πλήρους εξυπηρέτησης, που σημαίνει ότι προσφέρω σεξουαλική επαφή. Δουλεύω με πολλά άτομα που έχουν, ας πούμε, «ειδικά θέματα» και η πλήρους εξυπηρέτησης δουλειά της αφέντρας μπορεί να είναι θεραπευτική για μερικούς από αυτούς. Τις περισσότερες φορές θα προτιμούσα να μη δούλευσα, οπότε υποθέτω ότι η δουλειά μου πάντα έχει να κάνει με το ψέμα κατά κάποιο τρόπο [γιατί για τους πελάτες μου πρέπει να προσποιούμαι ότι γουστάρω]. Αλλά προφανώς υπάρχουν κι άλλα ζητήματα. Πρέπει να κρύψεις πολλά.

Για παράδειγμα, θα πω σε κάποιους ότι είμαι dominatrix εάν πιστέψω ότι θα καταλάβουν – όπως ο μπαμπάς μου, που γνωρίζει και έχει κατέβει και στο μπουντρούμι μου. Αλλά οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου είναι συντηρητικοί και τους λέω ότι διδάσκω γιόγκα – γιατί το κάνω και αυτό επαγγελματικά. Κι αφού το 'πα αυτό, να πω ότι λέω ψέματα στους περισσότερους ανθρώπους, πλην των στενών φίλων, ότι η δουλειά που κάνω δεν είναι πλήρους υπηρεσίας – π.χ. ότι η δουλειά μου δεν είναι σεξουαλική. Αυτό όμως δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα. Συνήθως λέω στον κόσμο ότι παίζω ρόλους με ανθρώπους υλοποιώντας τις φαντασιώσεις τους και πως μερικές φορές εμπλέκονται και τα φετίχ τους. Και αυτό είναι αλήθεια – το σεξ έχει μια δυναμική ισχύος που είναι τα παιχνίδια ρόλων. Αυτό που λέω δεν είναι εντελώς ψέματα, αλλά σίγουρα δεν είναι όλη η αλήθεια. Εάν παρουσιάζεις την αλήθεια ελαφρώς διαφορετική, οι άνθρωποι είναι λίγο πιο ανοιχτοί στην ιδέα προτού ασκήσουν κριτική. Ο κόσμος στιγματίζει τη σεξουαλική εργασία και συχνά πιστεύει ότι αφορά κατεστραμμένες, τιμωρημένες ή καταπιεσμένες γυναίκες. Εάν δεν πω το λευκό ψέμα που λειτουργεί ως μαξιλαράκι ασφαλείας, τότε καινούργιοι άνθρωποι που συναντώ δεν θα με γνωρίσουν καν. Λέω ψέματα ώστε να μη με κρίνουν.

Πρέπει επίσης να λέω ψέματα για πρακτικούς λόγους. Για να παραμένει ανοιχτή η επιχείρησή μου, διευθύνω το μπουντρούμι μου με άδεια λειτουργίας χώρου για γιόγκα, που σημαίνει ότι διδάσκω ιδιαίτερα μαθήματα στο διαμέρισμά μου. Ωστόσο το κάνω και αυτό. Αλλά λέω σε κάθε πελάτη που έρχεται ότι είναι πελάτης για γιόγκα. Η γιόγκα είναι μια όμορφη γκρίζα περιοχή – τεχνικά δεν είναι άθλημα και δεν θεωρείται ότι έχει απολύτως σχέση με την υγεία και την ιατρική. Δεν απαιτεί εξοπλισμό και θεωρείται ψυχαγωγία. Δεν χρειάζεται να έρθει επιθεωρητής υγείας για να εγκρίνει τον χώρο όπου διδάσκεις γιόγκα. Εάν το να είχα μπουντρούμι ήταν νόμιμο, θα πλήρωνα τους φόρους μου όπως όλοι οι άλλοι. Αλλά δεν είναι, οπότε πρέπει να κάνω αυτό που πρέπει, το οποίο είναι το «λάθος» πράγμα κατά το κράτος. Οπότε πρέπει να πω ψέματα. Κι αυτό δεν μ' αρέσει γιατί είναι τρομακτικό το γαμημένο – αυτές οι κρατικές υπηρεσίες όπως η Εφορία μπορεί μια μέρα να σου πουν «Ω, γεια σου. Σε χώνουμε στη φυλακή».

Επίσης, δηλώνω ότι ταξιδεύω πολύ γιατί πηγαίνω πολύ σε δωμάτια ξενοδοχείων για να εξασκήσω το επάγγελμά μου. Συναντώ τους περισσότερους από τους πελάτες μου σε ξενοδοχεία. Είναι αστείο όταν αρχίζεις να πηγαίνεις στο ίδιο ξενοδοχείο πολύ συχνά και αναγνωρίζουν εσένα και τη μεγάλη τσάντα με τον εξοπλισμό της dominatrix που κουβαλάς!

Παίρνω και κάποια μέτρα ώστε να μη χρειάζεται να λέω ψέματα. Ας πούμε ότι συναντώ έναν πελάτη σε ένα νέο ξενοδοχείο. Πρώτα γκουγκλάρω για να δω το λόμπι και να μάθω πού πηγαίνω, έτσι ώστε να μπορώ να πάω κατευθείαν στο ασανσέρ και να αποφύγω την επαφή με το προσωπικό όταν είναι η ώρα να συναντήσω τον πελάτη. Διαφορετικά, οι ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου θα καταλάβουν ότι πάω να συναντήσω κάποιον και το πρώτο που θα σκεφτούν είναι «είσαι συνοδός; Είσαι ιερόδουλη;» Δεν χρειάζεται να πεις άμεσα ψέματα, αλλά με τη γλώσσα του σώματος να δείξεις ότι «ξέρω πού πάω. Έχω δικαίωμα να είμαι εδώ».

Ωστόσο, μαλακίες γίνονται. Πράγματα έχουν πέσει από την τσάντα μου. Έχω ξεχάσει σε ποιο δωμάτιο πηγαίνω. Πρέπει να είσαι γρήγορη όταν είναι να πεις ψέματα και πρέπει να έχεις αυτοπεποίθηση και να παίξεις τον ρόλο. Μια φορά, υπάλληλος ξενοδοχείου ήρθε και μου είπε «τι δουλειά έχεις εδώ;» Γύρισα προς το μέρος της και αμέσως της είπα «είμαι εδώ για να πηδήξω τον συνέταιρο του πατέρα μου» και έπειτα της γύρισα την πλάτη και έφυγα. Εάν μιλάς με αυτοπεποίθηση τι θα κάνουν; Ποτέ δεν διστάζεις, ποτέ δεν λες «εμ». Τους κοιτάς στα μάτια κατευθείαν και απλώς το λες.

Σκεφτείτε ότι το να λέτε ψέματα είναι σαν να βγάζετε έναν διαφορετικό εαυτό, ανάλογα με την περίπτωση. Μαθαίνετε να χρησιμοποιείτε όλες αυτές τις διαφορετικές εκδοχές της προσωπικότητάς σας, μαθαίνετε να τις χρησιμοποιείτε ως εργαλεία και έπειτα τις χρησιμοποιείτε προς όφελός σας. Πρέπει να μάθετε να προσαρμόζεστε. Δεν είναι μόνο πώς φαίνεστε, είναι η στάση σας. Μου πήρε λίγο χρόνο μέχρι να μάθω πώς να παίζω ρόλους. Κοιτούσα στον καθρέφτη και έβλεπα τις συσπάσεις των ματιών μου και τις κινήσεις των χεριών μου για να είμαι σίγουρη ότι δεν έβγαινα από τον χαρακτήρα. Εξασκήθηκα.

Για να γίνετε καλοί ψεύτες, πρέπει, με κάποιους τρόπους, να πιστέψετε αυτό το οποίο λέτε. Πρέπει να είστε απολύτως, 100% αφοσιωμένοι σε αυτό που προσπαθείτε να πετύχετε. Τη στιγμή που αμφιταλαντευτείτε ή σκεφτείτε ότι δεν θα πιάσει, τότε είναι που αρχίζουν τα προβλήματα.

Όταν αρχίσει να σας αρέσει να λέτε ψέματα, αυτό είναι πρόβλημα. Λέω ψέματα για πρακτικούς λόγους, αλλά όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να κάνουν κατάχρηση, τότε γίνεται εθισμός όπως το αλκοόλ.

Graffiti Artist

Όπως τα διηγήθηκε ο DEK 2DX / Συνέντευξη από Ray Mock

Το όνομά μου ως γκραφιτά έγινε περισσότερο μέρος της ταυτότητάς μου όταν συνάντησα άλλους ανθρώπους που ήταν στον χώρο. Χρειάζεται πολύς κόπος για να κρύψεις αυτό το κομμάτι του εαυτού σου. Όταν γίνεσαι γκραφιτάς και θέλεις να αποκτήσεις φήμη, τότε το να ζωγραφίζεις το όνομά σου έχει να κάνει περισσότερο με την ποσότητα παρά με την ποιότητα. Το σκέφτεσαι συνεχώς, αλλά πιθανώς κρατάς πολλές από αυτές τις σκέψεις για τον εαυτό σου. Ήμουν στη δουλειά και έβλεπα μια νεαρή γυναίκα να μπαίνει μέσα και σκεφτόμουν «α, αυτό είναι ένα φόρεμα καλοκαιρινής κολοκύθας», αναφερόμενος στο αντίστοιχο χρώμα σπρέι. Αλλά όταν πέφτεις πάνω σε πολίτες, σε άτομα που δεν είναι γκραφιτάδες, σε μεγάλο βαθμό κρύβεσαι. Δεν μπορούσα να εξηγήσω στους συναδέλφους τη σχέση μεταξύ χρώματος φορέματος και γκράφιτι. Επίσης, εξαρτάται από το ποιος είσαι. Μπορεί να είμαι πολύ ομιλητικός αλλά μπορεί να είμαι και πολύ εσωστρεφής. Εάν δώσεις πολλές πληροφορίες και ο κόσμος ξέρει πάρα πολλά για σένα, τότε κρατούν στα χέρια τους χαρτιά που μπορούν να χρησιμοποιήσουν εναντίον σου. Η πληροφόρηση είναι κλειδί.

Χρειάζεσαι το ψέμα για να κρατήσεις μυστική την ταυτότητά σου ως γκραφιτά. Που σημαίνει ότι επινοείς ραντεβού-μαϊμού, φεύγεις νωρίς, έρχεσαι αργά, λες ότι έχεις κοπέλα όταν δεν έχεις, ρυθμίζεις το ξυπνητήρι στο τηλέφωνό σου με τον ίδιο ήχο κλήσης ώστε να έχεις μια δικαιολογία να φύγεις από τον χώρο. Είμαι περήφανος για μένα σε αυτό το κομμάτι. Πρέπει να είσαι σαν κρεμμύδι που έχει πολλές, πολλές στρώσεις.

Μια φορά ήμασταν σε ένα άγριο σημείο της πόλης και κάναμε γκράφιτι σε κάποια τρένα. Ανόητος νεαρός όπως ήμουν, είχα την ταυτότητά μου στο σακίδιό μου. Καταλήξαμε να μας κυνηγάει η αστυνομία και τότε συνειδητοποίησα ότι είχα αφήσει το σακίδιό μου. Γρήγορα τηλεφώνησα στο κοντινότερο αστυνομικό τμήμα και είπα «γεια σας, σήμερα μου έκλεψαν το σακίδιό μου. Ήταν παιδιά που με περικύκλωσαν στο γήπεδο του μπάσκετ και μου το έκλεψαν. Είχα την ταυτότητά μου και ένα βιβλίο μέσα στο σακίδιο». Μερικές μέρες αργότερα δέχθηκα τηλεφώνημα από το αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης. Είπαν «πρέπει να σας μιλήσουμε». Τους ρώτησα για ποιο λόγο. «Ένα σακίδιο». Το έπαιξα ντροπαλός «ω, βρήκατε το σακίδιό μου;» Απάντησαν «ναι, μαζί με κάποια άλλα πράγματα».

Με έστειλαν στον υπάλληλο που είχε το σακίδιό μου και άρχισαν να παίζουν το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Με έστειλαν στον έναν όροφο, στον άλλον όροφο και όταν επέστρεψα υπήρχαν κι ένα σωρό άλλοι τύποι που ενδιαφέρονταν για την τσάντα μου. Με έβαλαν στη γωνία και με ρώτησαν ένα σωρό πράγματα για την τσάντα. Τους είπα «είναι μια πορτοκαλί τσάντα και έπαιζα μπάσκετ. Έχει σορτς για μπάσκετ μέσα». Τα βρήκαν. Ύστερα από λίγες ώρες παρενόχλησης μου είπαν να πάρω δρόμο από εκεί και να μην «παίξω μπάσκετ» σε αυτό το μέρος της πόλης ξανά. Πήρα την τσάντα και την ταυτότητα και άφησαν και μερικά καπάκια από τα σπρέι μου επίσης. [γέλια]

Αυτές τις στιγμές πρέπει να γνωρίζεις τα δικαιώματά σου και να έχεις καταστρωμένο σχέδιο. Όπως με όλα τα πράγματα στη ζωή, πρέπει να κάνεις προετοιμασία. Πας σε συνέντευξη για δουλειά, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Πολλοί άνθρωποι την πατάνε και τους τσιμπάνε έτσι.

Το να κλέβω από τα ράφια των καταστημάτων χωρίς να με πιάσουν, να καταπατώ διάφορους χώρους και να περιφρονώ τον νόμο κραυγαλέα είναι απολύτως δικαιολογημένα σε αυτήν τη φάση της ζωής μου, γιατί είναι κλειδιά για την επιβίωση, ειδικά σε ένα μέρος όπως η Νέα Υόρκη. Όταν ήμουν νεότερος αρνιόμουν να πληρώσω για πράγματα, αρχής γενομένης από τα σπρέι. Έπειτα είναι το σακίδιο που μεταφέρω τα χρώματα, το αποσμητικό, το φαγητό… έχει να κάνει με την επιβίωση. Ενστικτωδώς μαθαίνεις να περνάς τα όρια. Εάν υπάρχει πινακίδα που λέει «Μην μπείτε», οι πιθανότητες είναι να μπω μέσα.

Με έχουν πιάσει να κλέβω από τα ράφια καταστημάτων παλιότερα και τη γλίτωσα μιλώντας με πολύ ωραίο τρόπο. Όταν είσαι με την πλάτη στον τοίχο, πολλά από αυτά που λες εκείνη τη στιγμή είναι ειλικρινή. Λες «σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, λυπάμαι, δεν θα με ξαναδείτε ποτέ». Τότε είσαι το πιο ειλικρινές άτομο. Ας είμαστε ειλικρινείς. Όταν οι αρχές σε κυνηγούν, κανένας δεν στέκεται μπροστά τους λέγοντας «ναι, το έκανα, βάλτε με μέσα!» Πρέπει να διαλέγεις τις μάχες του. Πρέπει να μάθεις να το ελέγχεις αυτό, γιατί εσύ είσαι αυτός που σε έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση.

Είναι πιο δύσκολο με τις οικογένειες και τα αγαπημένα πρόσωπα. Εφευρίσκεις ιστορίες για να τους λες. «Πού ήσουν; Ήσουν πάλι με παρέα έξω; Τι κάνατε; Γιατί άργησες τόσο πολύ;» Υπήρχαν φορές που ήθελα να τα ξεράσω όλα. Όχι ακριβώς όλα, αλλά αρκετά.

Τα καλύτερα ψέματα έχουν μια επίφαση αλήθειας. Η αυτοπεποίθηση είναι κλειδί για να γίνεις καλός ψεύτης. Να κοιτάς κάποιον στα μάτια. Η γλώσσα του σώματος. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να μελετήσεις όταν προσπαθείς να εξωραΐσεις την αλήθεια σε κάποιον. Το γκράφιτι σου δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Είσαι σε θέση να πας έξω, να είσαι δημιουργικός, να κάνεις ωραία πράγματα και να ξυπνήσεις το πρωί για καφέ στο δικό σου κρεβάτι. Αυτά είναι πράγματα που σου χτίζουν αυτοπεποίθηση.

Μυστικός Aστυνομικός

Όπως τα διηγήθηκε ο Neil Woods / Συνέντευξη από Max Daly

Για 14 χρόνια ήμουν μυστικός αστυνομικός στη Βρετανία, εξαπατώντας χρήστες ναρκωτικών και γκάνγκστερ. Η μεγαλύτερη αποστολή ήταν επτά μήνες μυστικός σε συμμορία ναρκωτικών. Στους γκάνγκστερ ήταν αρκετά δυσκολότερο να πεις ψέματα συγκριτικά με τους ευάλωτους χρήστες ναρκωτικών. Οι γκάνγκστερ γνωρίζουν τις τακτικές των μυστικών. Όταν φτάνεις σε κάποιο επίπεδο του οργανωμένου εγκλήματος, οι μυστικοί αστυνομικοί είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να συλληφθείς. Οι γκάνγκστερ θα χρησιμοποιήσουν ακραία βία για να αυτοπροστατευτούν, οπότε η πίεση είναι πολύ μεγαλύτερη για τους μυστικούς ντετέκτιβ.

Για να είσαι πετυχημένος ψεύτης πρέπει να είσαι απίστευτα σπασίκλας όσον αφορά το πώς παρατηρείς τους άλλους ανθρώπους. Ως ντετέκτιβ, όταν δεν ήμουν μυστικός, συγκέντρωνα πληροφορίες για το πώς ψεύδονται οι άνθρωποι. Ήξερα πως το να «λες» είναι μια καλή άμυνα για να εξαπατήσεις ανθρώπους.

Το ψέμα δημιουργεί ένα μαξιλάρι ασφαλείας, ένα επιπλέον κενό σκέψης, όπου οι άνθρωποι αναρωτιούνται «πώς λέω αυτό το ψέμα» και αυτό μπορεί να επιβραδύνει τις πράξεις τους. Μπορεί να προσπαθούν πολύ σκληρά να καλύψουν το ψέμα, ίσως κάνουν παύση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Καρφώνονται εύκολα εκείνοι που μιλούν πολύ γρήγορα, που δίνουν πάρα πολλές πληροφορίες, που κάνουν ασυνήθιστες κινήσεις με τα χέρια ή κοιτούν το πάτωμα. Διασφάλιζα ότι δεν έκανα τέτοια και έπρεπε να μάθω πώς να μην κάνω αυτή την παύση στη διαδικασία σκέψης μου. Έπρεπε να ενσωματώσω όλα αυτά και να τα απορροφήσω ενστικτωδώς. Εάν οι άνθρωποι σκεφτούν υπερβολικά το ψέμα τους –εάν έχουν υπερβολική επίγνωση ότι ψεύδονται– δημιουργείται πολύ μεγάλη πίεση και η κοροϊδία γίνεται προφανής.

Ήμουν πολύ τυχερός γιατί όταν ήμουν μυστικός είχα εκρήξεις αδρεναλίνης. Με άλλα λόγια, σε καταστάσεις απειλητικές για τη ζωή σκεφτόμουν πιο καθαρά και ο χρόνος φαινόταν να κυλάει πιο αργά. Ένιωθα πιο χαλαρός και εμπιστευόμουν το ένστικτό μου. Στη δουλειά του μυστικού δεν υπάρχει υποκριτική˙ παίζεις, ή ζεις, μια διαφορετική εκδοχή του εαυτού σου.

Τα πρώτα δύο λεπτά που εξαπατάς ανθρώπους ότι δεν είσαι αυτός που είσαι είναι τα πιο σημαντικά. Χρειάζεται γρήγορα να οικοδομήσεις σχέση χρησιμοποιώντας την ενσυναίσθηση. Χρειάζεται να επισημάνεις έναν κοινό εχθρό ή έναν κοινό φόβο. Αλλά είναι προφανές ότι χρειάζεται να οικοδομήσεις και ένα υψηλό επίπεδο γνώσεων για το προϊόν σου, που στην περίπτωσή μου ήταν τα ναρκωτικά. Έχω προσποιηθεί ότι ήμουν τα πάντα από χαμηλού επιπέδου κλεπτομανής μέχρι μεσαίου επιπέδου έμπορος ναρκωτικών. Έπρεπε να ξέρω πώς να μαγειρέψω ναρκωτικά, καθώς επίσης το κόστος μεγάλων ποσοτήτων ναρκωτικών με προσμείξεις. Υπήρξαν λίγες φορές που η απάτη μου παραλίγο να ξεσκεπαστεί και το να είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις εκείνες τις καταστάσεις είναι σημαντικό κομμάτι του να λες ψέματα, γιατί θα συμβαίνει πάντα. Δεν υπάρχει χρυσός κανόνας για το τι να κάνεις εάν το ψέμα σου κοντεύει να αποκαλυφθεί. Κατά τη γνώμη μου εξαρτάται από το άτομο στο οποίο λες ψέματα. Πρέπει να προσαρμοστείς και να προσαρμόσεις το ψέμα σου. Πρέπει να διαβάσεις το άτομο που δημιουργεί το πρόβλημα.

Για να είσαι καλός ψεύτης χρειάζεται πρακτική εξάσκηση, γιατί εάν πρέπει να το σκεφτείς πάρα πολύ, αυτό σε προδίδει. Όσο πιο κοντά μπορείς να είσαι στην αλήθεια τόσο το καλύτερο. Για παράδειγμα, εάν έλεγα σε κάποιον ότι έκλεψα ένα αυτοκίνητο την περασμένη εβδομάδα και ήθελα να το πουλήσω, είναι καλύτερο αν γνωρίζω να περιγράψω την περιοχή απ' όπου το έκλεψα. Όσο μικρότερο είναι το ψέμα τόσο ευκολότερα το λες.

Το άλλο θέμα που υπάρχει όταν είσαι καλός ψεύτης είναι πως μπορεί να είναι εθιστικό. Με όρους ηθικής, πρέπει να το γνωρίζεις αυτό. Μπορεί να είναι διασκεδαστικό. Προς το τέλος της καριέρας μου ως μυστικού συνήθιζα να απολαμβάνω πραγματικά να λέω ψέματα. Το να καταφέρεις να τη γλιτώσεις λέγοντας ένα ψέμα είναι μεγάλη διανοητική πρόκληση.

Συνήγορος Ποινικού Δικαίου

Όπως τα διηγήθηκε ο Howard Greenberg / Συνέντευξη από τον Patrick Lyons

Πιστεύω ότι το ποινικό δίκαιο είναι ικανότητα με τα ψέματα. Μολύνει όλες τις βασικές πτυχές του επαγγέλματος. Όλα όσα σου λέω προέρχονται από την πραγματική εμπειρία μου.

Κατ' αρχάς, οι μάρτυρες θα σταθούν στο βήμα –συνήθως άτομα που θέλουν να λήξει η υπόθεση–, θα βγει ο χειρότερος εαυτός τους και θα τα κάνουν όλα λάθος, την ώρα που ο κατήγορος έχει ατζέντα. Παρόλο που οι εισαγγελείς έχουν διπλό καθήκον, να πετύχουν καταδίκες αλλά και να ασκήσουν διώξεις προς το συμφέρον της δικαιοσύνης, δεν πιστεύω ότι κάνουν αυτό που πρέπει. Πιστεύω ότι διώκουν με γνώμονα το συμφέρον της καταδίκης, τελεία.

Οι εισαγγελείς κλείνουν το μάτι ή κάνουν ένα νεύμα και έτσι προκαλούν τον μάρτυρα να ενεργήσει σαν μαριονέτα εγγαστρίμυθου, λέγοντας αυτά που ο εισαγγελέας θέλει να ακούσει. Για παράδειγμα, μάρτυρας έρχεται και χρησιμοποιεί τη λέξη –σε αυτό το σημείο υπερβάλλω σκόπιμα– «antidisestablishmentarianism» (ΣτΜ: κίνημα ενάντια στην κατάργηση της κρατικής στήριξης ή αναγνώρισης προς μία συγκεκριμένη εκκλησία). Και μιλάμε για ένα ελάχιστα εγγράμματο άτομο! Τότε λέω «Antidisestablishmentarianism; Ποιος σου είπε να το πεις; Ξέρεις τι σημαίνει; Στη ζωή σου δεν είχες ακούσει ποτέ αυτήν τη λέξη μέχρι που σου την έβαλε στη στόμα ο κατήγορος, σωστά;»

Οι κατήγοροι αναγκάζουν μάρτυρες να πουν ψέματα με απειλή τύπου «εάν δεν μας δώσεις αυτό που θέλουμε, θα χρεωθείς με φόνο». Αντιμετωπίζω αυτό το θέμα τώρα, σε μια υπόθεση. Πώς το ξέρω; Γιατί ο καριόλης έγραψε γράμμα στην οικογένεια λέγοντας ότι αυτό έκαναν οι άνθρωποι της εισαγγελίας, ψαρεύοντας στις φυλακές για να βρουν κάποιον που θα πει ότι ο δικός μου τύπος το έκανε.

Όταν μιλάω με μάρτυρες, ίσως τους οδηγήσω να πουν την αλήθεια λέγοντάς τους ξαφνικά: «Ξέρεις ότι το να ψεύδεσαι ενώ έχεις ορκιστεί είναι έγκλημα σε αυτή την πολιτεία;» Κάποιες φορές αυτό στριμώχνει τα άτομα. Το 85% της ανθρώπινης επικοινωνίας γίνεται μέσω μη λεκτικών καναλιών. Έτσι, πρέπει να προσέχεις και να ακούς πάρα πολύ καλά. Πρέπει πάντα να ακούς όλα όσα υπονοούνται από τους πραγματικούς ισχυρισμούς του μάρτυρα.

Οι αστυνομικοί ζουν και εργάζονται κάνοντας ένα επάγγελμα όπου το ψέμα είναι μέρος της κουλτούρας τους. Δεν έχω συναντήσει ποτέ έναν αστυνομικό στο εδώλιο που να λέει την αλήθεια. Υπάρχει το είδος του ένστολου αστυνομικού που αποκαλώ «απατεώνα με το σκονάκι στο καπέλο». Μπαίνει στην αίθουσα, βγάζει το καπέλο του και στη διάρκεια της κατάθεσης κοιτάει κάτω προς τη μέση του και του λέω: «Παρατηρώ ότι κοιτάς κάτω ενώ σου μιλάω. Τι έχεις στο γείσο του καπέλου σου;» Και τότε του λέω «μπορώ να δω μέσα στο καπέλο σου;» Και να, μέσα στο καπέλο έχει σκονάκι. Προσποιείται ότι ανατρέχει στη μνήμη του ενώ στην πραγματικότητα διαβάζει από μέσα.

Ξεσκεπάζω τα ψέματα των αστυνομικών ωθώντας τους προς την παγίδα του «δεν θυμάμαι». Πήγες στον τόπο του εγκλήματος και βρήκες δύο θύματα, το ένα στο παγκάκι; «Ναι». Ένα θύμα ήταν στο έδαφος; «Ναι». Και είχαν και οι δύο τις αισθήσεις τους και μιλούσαν, σωστά; «Ναι». Θα πω: «Τους ρώτησες ποιος το έκανε;» Και θα απαντήσει: «Δεν θυμάμαι». Και είναι ο επικεφαλής ερευνητής! Πρέπει να τους ωθήσεις να πουν πράγματα που θα είναι αντίθετα με τους νόμους, την κοινή λογική, την εμπειρία ζωής και τις πιθανότητες.

Μερικές φορές κάνεις μια ερώτηση και ο αστυνομικός καθυστερεί την απάντηση. Οπότε του λέω: «Κερδίζεις χρόνο για να επινοήσεις την απάντηση;» Ακολουθεί ένσταση, αλλά δεν έχει σημασία. Το έχω ξεσκεπάσει ενώπιον των ενόρκων.

Εάν θα έπρεπε να το συνοψίσω σε μία πρόταση: οι μπάτσοι λένε ψέματα για τα πάντα. Εάν έλεγαν την αλήθεια, δεν θα ήμασταν σε θέση να υπερασπιστούμε κατηγορούμενους σε ποινικές υποθέσεις, αλλά πιστεύουν ότι κεφαλαιοποιούν με κάποιο τρόπο τα ψέματά τους, οπότε αυτό είναι καλό πράγμα για έναν ποινικό κατηγορούμενο. Γιατί τα ψέματα που λένε, όταν ξεσκεπαστούν, θα δηλητηριάσουν όλα όσα λέει η αστυνομία, ακόμα και τις αλήθειες.

Το μεγαλύτερο ψέμα από όλα είναι ότι όλοι οι κατηγορούμενοι θεωρούνται αθώοι. Έχω μάθει με τον δύσκολο τρόπο ότι συχνά θεωρούνται ένοχοι. Για παράδειγμα, ένας ένορκος θα πει «θα πιστέψω τον αστυνομικό» απλώς επειδή είναι αστυνομικός, στάση που περιφρονεί πλήρως τις οδηγίες που έλαβαν για το πώς να ακολουθήσουν τον νόμο. Μια άλλη συνηθισμένη επωδός είναι: «Πρέπει να ακούσω και τις δύο πλευρές». Με άλλα λόγια, εάν δεν ακούσουν την πλευρά κάποιου που έχει το απόλυτο δικαίωμα να μην καταθέσει, εκείνοι θα θεωρήσουν πως αυτό το άτομο είναι ένοχο.

Υπάρχουν δύο ή περισσότερα ψέματα αρχής που διατυπώνονται από μάρτυρες, εισαγγελείς, αστυνομικούς και ενόρκους. Και κανένας δεν θα το παραδεχθεί. Ο αστυνομικός ποτέ δεν θα παραδεχθεί ότι ψεύδεται και ο κατήγορος ποτέ δεν θα παραδεχθεί ότι έκλεισε το μάτι και έκανε νεύμα ώστε να παρακινήσει τον μάρτυρα να πει αυτό που θέλει να πει. Και ο δικαστής δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχθεί ότι ο λόγος που δεν θα απορρίψει τα στοιχεία και ο λόγος που θα επιτρέψει το ψέμα των αστυνομικών είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι στην εκλογική του περιφέρεια, είναι εκείνοι που έχουν λόγο για το αν θα διοριστεί εκ νέου ή όχι. Οι δικηγόροι υπεράσπισης δεν έχουν εκλογική περιφέρεια, ή μάλλον έχουν μία εκλογική περιφέρεια του ενός ατόμου. Που είμαι εγώ.

Από την πλευρά του συνηγόρου υπεράσπισης, πρέπει να ξέρεις πώς να ξεσκεπάζεις τα ψέματα και αυτό συνεπάγεται ξεκλείδωμα του μυστηρίου που κρύβεται μεταξύ των λέξεων «πίστη» και «απαλλαγή». Πρόκειται για μια διά βίου μελέτη του νόμου της υπεράσπισης. Νομίζω ότι ο ορισμός της αλήθειας περιορίζεται μόνο από τα όρια της φαντασίας σου εάν είσαι συνήγορος υπεράσπισης. Και αυτό γιατί είσαι υποχρεωμένος να βρεις έναν τρόπο να κερδίσεις. Σε αυτό το ανήθικο σκηνικό, πρέπει να βρίσκεσαι στην κορυφή του παιχνιδιού.

To άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE

Πέθανε η Γενιά των 700 Ευρώ, Πάει και η Γενιά των 300 Ευρώ, Ζήτω η Γενιά των 100 Ευρώ!

Γιατί οι Έφηβοι στην Ελλάδα Θέλουν να Φύγουν από τα Σπίτια τους;

Οι Χειρότερες Δικαιολογίες που Έχουμε Βρει για να Αποφύγουμε να μας Γράψει Ελεγκτής