Οι Πρώτες Αντιδράσεις των Προσφύγων στην Ελλάδα Μετά τις Βομβιστικές Επιθέσεις στις Βρυξέλλες

Με επιδέξιες κινήσεις, πλένεται σχολαστικά. Πρώτα τα χέρια, μετά το πρόσωπο και τέλος τα πόδια. Επαναλαμβάνει τρεις φορές κι έπειτα κατευθύνεται και πάλι στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας όπου έχει βρει κατάλυμα τους τελευταίους τέσσερις μήνες, γονατίζει και προσεύχεται. Μέσα στην απόλυτη σιωπή, το μόνο που ακούγεται είναι ένας ψίθυρος: «Αλλάχου Άκμπαρ». Λίγη ώρα αργότερα κι ενώ έχει πια ξημερώσει, τον παίρνει ο ύπνος με μια ευχή: να καταφέρει επιτέλους να φτάσει στη Γερμανία.

Κι ενώ ο Χάλεντ αποκοιμιόταν στην είσοδο της πολυκατοικίας στο κέντρο της Αθήνας αποφασισμένος να πραγματοποιήσει το όνειρό του, η Ευρώπη θα ξυπνούσε με την τραγική είδηση μιας νέας τρομοκρατικής επίθεσης, η οποία θα άφηνε πίσω της 34 νεκρούς, τουλάχιστον 198 τραυματίες και μια χώρα σε κατάσταση σοκ. Ήταν περίπου 8.00 π.μ. ώρα Βελγίου όταν σημειώθηκαν δύο εκρήξεις στο διεθνές αεροδρόμιο των Βρυξελλών ενώ, λίγο αργότερα, στον σταθμό Maalbeek του μετρό και λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά από το κτίριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου εξερράγη ακόμα μία βόμβα. Λίγες ώρες αργότερα, το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη των επιθέσεων με μια ανακοίνωση που εξεδόθη στα αραβικά και τα γαλλικά.

Σύμφωνα με επικαιροποιημένα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ελληνική κυβέρνηση, στην Ελλάδα βρίσκονται εγκλωβισμένοι πάνω από 47.500 πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ περίπου 10.500 βρίσκονται ακόμα στην Ειδομένη, στην ουδέτερη ζώνη μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ.

Το VICE μίλησε με τους πρόσφυγες και μετανάστες που παραμένουν στην Ελλάδα μετά το οριστικό κλείσιμο των συνόρων και κατέγραψε τις πρώτες αντιδράσεις στις ενδεχόμενες επιπτώσεις των τρομοκρατικών επιθέσεων στην καρδιά της Ευρώπης.

«Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι οι άντρες του Ισλαμικού Κράτους είναι τρομοκράτες και δεν έχουν καμία σχέση με το Ισλάμ. Ο Αλλάχ πουθενά δεν αναφέρει ότι πρέπει να γίνονται πόλεμοι. Αυτήν τη στιγμή η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο και μέσα σε αυτό το σκηνικό πανικού η κατάσταση για τους μουσουλμάνους είναι ανυπόφορη. Πολλές φορές πιστεύω ότι αυτές οι επιθέσεις γίνονται και επίτηδες, για να εκδιωχθούν οι μετανάστες από την Ευρώπη. Οι τζιχαντιστές δεν σχετίζονται με τη θρησκεία, αλλά υποκινούνται από πολιτικές σκοπιμότητες. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο τα περισσότερα θύματα των τρομοκρατών είναι μουσουλμάνοι. Για εμάς τους Αλγερινούς τα σύνορα έχουν κλείσει από το καλοκαίρι. Δηλαδή πιστεύεις ότι εγώ άφησα το παιδί μου και τη γυναίκα μου στην Αλγερία και κοιμάμαι στον δρόμο έτσι για πλάκα; Έχω προσπαθήσει τρεις φορές να περάσω τα σύνορα παράνομα˙ και τις τρεις με έπιασε η αστυνομία των Σκοπίων και αφού με χτύπησε, με έστειλε πίσω στην Ελλάδα. Φοβάμαι πολύ για το μέλλον. Στην αρχή πίστευα ότι μόνο δύσκολο είναι να μπει κανείς στην Ευρώπη. Τώρα πια ξέρω ότι είναι δυσβάσταχτο ακόμα και να ζει κανείς εδώ. Αλλά, δυστυχώς, δεν έχω άλλη επιλογή».

«Δεν γνωρίζω τίποτα για τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Βέλγιο. Μόλις έφτασα με τον γιο μου στην Αθήνα και περιμένουμε να πάρουμε το τρένο για Θεσσαλονίκη και μετά για Ειδομένη. Θα πάμε κοντά στα σύνορα και θα περιμένουμε εκεί, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα ανοίξουν. Τώρα που μου το λες, δεν μπορώ να το πιστέψω. Ειλικρινά δεν μπορώ να το πιστέψω. Το Ισλαμικό Κράτος μας πήρε τα πάντα. Χάσαμε τους δικούς μας ανθρώπους, τα σπίτια μας, τις ζωές μας. Αυτήν τη στιγμή η Συρία φλέγεται και κανείς δεν κάνει τίποτα γι' αυτό. Ήρθαμε στην Ευρώπη για να ξεφύγουμε από τους τζιχαντιστές και να που τώρα εμφανίζονται και πάλι εδώ μπροστά μας και μας κλείνουν τον δρόμο. Πιστεύω ότι η Ευρώπη θα φοβηθεί και θα μας στείλει πίσω στη Συρία ή την Τουρκία. Αλλά εγώ και η οικογένειά μου δεν έχουμε άλλη επιλογή. Θα προχωρήσουμε μπροστά και όπου μας βγάλει».

«Έχω δυο μικρά παιδιά, τεσσάρων και έξι χρονών. Το μόνο που θέλω είναι να συναντήσω τον άντρα μου στη Γερμανία και να ξαναφτιάξουμε τη ζωή μας. Λυπάμαι πολύ για ό,τι έγινε στις Βρυξέλλες. Πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι η πλειονότητα των μουσουλμάνων δεν είναι ακραία και δεν ταυτίζεται με τους τζιχαντιστές. Το αντίθετο. Από αυτούς προσπαθούμε να ξεφύγουμε. Φοβάμαι ότι μετά από αυτές τις επιθέσεις τα σύνορα δεν θα ανοίξουν ποτέ ξανά και όλοι θα μας αντιμετωπίζουν με καχυποψία».

«Έφυγα από το Αφγανιστάν έχοντας μόνο ένα όνειρο, να τελειώσω το σχολείο. Η οικογένειά μου κι εγώ ψάχνουμε μια καλύτερη ζωή και τώρα είμαστε εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα χωρίς λεφτά. Αναγκαστικά, μένουμε στον καταυλισμό του Ελαιώνα. Εκεί ακούσαμε για τις επιθέσεις. Όλο το πρωί ήμασταν αναστατωμένοι, γιατί γνωρίζουμε ότι τώρα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα για εμάς. Έχω αγωνία για το μέλλον μου, αλλά και για την αντίδραση του κόσμου. Αυτήν τη στιγμή, το όνειρό μου να φτάσω στη Γερμανία και να συνεχίσω το σχολείο εκεί μοιάζει ακόμα πιο δύσκολο. Μάλλον αδύνατο».

«Στο Αφγανιστάν φοβόμουν τις επιθέσεις και τις βόμβες και να που εδώ τις βρίσκω και πάλι μπροστά μου. Είναι χαζό να μας ταυτίζουν με τους τζιχαντιστές. Εμείς προσπαθούμε να ξεφύγουμε από τον πόλεμο και να ξαναφτιάξουμε τη ζωή μας. Ποιος ο λόγος να βάζουμε βόμβες; Φοβάμαι ότι πολλοί θα μας συμπεριφέρονται ρατσιστικά. Έχω ακούσει και για επιθέσεις εναντίον μεταναστών. Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι θα περιμένω στην Ελλάδα μέχρι να βρω τρόπο να φύγω στη Γερμανία».

«Βρίσκομαι στην Ελλάδα τέσσερις μήνες και όλους αυτούς τους μήνες κοιμάμαι σε μια σκηνή στο Πεδίο του Άρεως. Δεν ξέρω τι θα κάνω. Προσπάθησα να περάσω παράνομα τα σύνορα, αλλά δεν τα κατάφερα. Τώρα πήγα να κάνω αίτηση για άσυλο, αλλά οι υπεύθυνοι μου είπαν ότι δεν έχω αυτό το δικαίωμα. Και σήμερα άκουσα και για τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες. Πραγματικά λυπάμαι για τους νεκρούς από τις βόμβες και πιστεύω ότι αυτή η κατάσταση θα μας κάνει ακόμα μεγαλύτερο κακό».

«Αυτοί που κάνουν τις επιθέσεις δεν έχουν καμία σχέση με το Τζιχάντ και τη θρησκεία μας. Δεν ξέρω τι θα κάνω. Είμαι απελπισμένος. Δεν έχω λεφτά, δεν έχω δουλειά, δεν έχω τίποτα πια. Είμαι στην Ελλάδα με τη γυναίκα μου και τα έξι μου παιδιά και είχα αποφασίσει να μείνω εδώ μέχρι να ανοίξουν τα σύνορα. Αλλά τώρα έχασα και την τελευταία μου ελπίδα. Ήδη υπάρχουν πολλοί αστυνομικοί, μας έδιωξαν από την πλατεία Βικτωρίας και γενικά μας κοιτάνε περίεργα. Νομίζω ότι υπάρχουν αρκετοί ρατσιστές που δεν μας θέλουν στην Ευρώπη. Μετά τις βομβιστικές επιθέσεις φαντάζομαι ότι η κατάσταση μόνο χειρότερη θα γίνει για μας. Αλλά πού να πάμε; Πίσω μας περιμένει ο θάνατος. Μπροστά, το ίδιο».

Περισσότερα από το VICE

«Οφείλω να Ομολογήσω ότι έχω Φοβηθεί Λίγο»: Οι Αντιδράσεις των Ευρωπαίων Μετά τις Επιθέσεις στις Βρυξέλλες

Οι Νέοι Άνεργοι της Ελλάδας Φωτογραφίζονται Γυμνοί στο Σπίτι τους

Οι Κούρδοι Αντάρτες που Πολεμούν το Τουρκικό Κράτος στο Nusaybin