Το Ντοκιμαντέρ «In The Room» σε Βάζει στον Αληθινό Κόσμο του Gay Sex

Ο Μathews έγινε γνωστός πέρυσι με την ειλικρινέστατη δημιουργία του με τίτλο «Interior. Leather Bar» το οποίο περιέργως σκηνοθέτησε μαζί με τον James Franco. Όταν το «Cruising» με τον Al Pacino κυκλοφόρησε στις αίθουσες το 1980, 40 λεπτά παραστατικότατων σκηνών ομοφυλοφιλικού σεξ κόπηκαν από την ταινία και εν τέλει χάθηκαν.

Το «Interior. Leather Bar» επιχειρεί να αναπαραστήσει αυτές τις χαμένες σκηνές, με έναν ηθοποιό να ενσαρκώνει τον χαρακτήρα του Pacino, έναν μπάτσο σε μυστική αποστολή να βρει έναν μανιακό δολοφόνο που στοχοποιεί την gay κοινότητα της Νέας Υόρκης. Για τον Mathews και τον Franco ήταν μια απόπειρα να εξερευνήσουν τα σημεία σύγκρουσης μεταξύ της δημιουργικής ελευθερίας και της λογοκρισίας.

Ο Mathews δεν απολογείται για τον τρόπο που απεικονίζει το ομοφυλοφιλικό σεξ. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο με τίτλο «I Want Your Love», προκάλεσε αίσθηση λόγω των ρεαλιστικών σκηνών ομοφυλοφιλικού σεξ που περιείχε. Στο τελευταίο του ντοκιμαντέρ, το «In Their Room», «κοιτάει» μέσα στα δωμάτια καθημερινών αντρών στο San Francisco, στο Λονδίνο και το Βερολίνο και συζητάει μαζί τους για το σεξ. Βλέπουμε τους εν λόγω άντρες να αράζουν στο κρεβάτι τους, γυμνοί, με τα εσώρουχά τους, να σερφάρουν το διαδίκτυο και να μιλάνε στο τηλέφωνο. Υπάρχει μια ξεκούραστη φυσικότητα στα πλάνα του, που βοηθιέται από το γεγονός ότι οι άντρες της ταινίας είναι απλά άτομα που θα μπορούσες να συναντήσεις σε ένα μπαρ ή στο Grindr.

i-D: Τι είναι αυτό που κάνει το In Their Room να ξεχωρίζει από άλλα gay ντοκιμαντέρ;
Travis Mathews: Δεν έχει μεγάλες παραδοχές και αποκαλύψεις, θέματα ομοφυλοφιλικού γάμου ή HIV, που προφανώς και είναι πολύ σημαντικά θέματα. Απλά θεωρώ πως καμιά φορά είναι ωραίο να βλέπεις ιστορίες που εστιάζουν καθαρά στο να μάθεις τον άνθρωπο, τον χαρακτήρα και να εξετάσεις τους τρόπους που μπορείς να πεις μια ιστορία. Ήθελα να δοκιμάσω τον εαυτό μου και να κάνω κάτι πιο προσωπικό. Είχα απηυδήσει με τις gay ταινίες οι οποίες δεν αντιπροσώπευαν κανέναν που ήξερα. Είχα την αίσθηση ότι μου έλειπε μια ταινία που να περιέχει ανθρώπους που αναγνώριζα ως τύπους χαρακτήρων.

Τι θέλεις να πάρει ο κόσμος μαζί του από την ταινία;
Δεν ήταν προφανές όταν άρχισα να φτιάχνω την ταινία, αλλά τώρα που το σκέφτομαι, θεωρώ ότι ουσιαστικά έφτιαχνα κάτι για τον 16χρονο εαυτό μου. Όταν ήμουν 16, ένιωθα πολύ μόνος και έψαχνα κάτι που να αντιπροσωπεύει την gay πραγματικότητα, που όμως να μην ήταν ένας ασθενής του AIDS ή μια drag queen. Μεγάλωσα χωρίς καλωδιακή τηλεόραση και λίγο πριν την έκρηξη του διαδικτύου, οπότε θεωρώ ότι θα βοηθούσε πολύ τον 16χρονο εαυτό μου να δει άντρες να μιλάνε με θάρρος, να ανοίγονται και να μοιράζονται κομμάτια της ζωής και πραγματικότητάς τους. Όταν αναγνωρίζεις την αλήθεια σε κάποιον, μπορείς να συνδεθείς με αυτήν, ακόμα και αν η ιστορία του δεν είναι σαν την δική σου.

Υπάρχουν μερικές ατάκες από τον Max στο κομμάτι του Λονδίνου: «Τα apps το κάνουν πιο εύκολο να είσαι πουτανάκι». Στην συνέχεια όμως εξηγεί πόσο σημαντικές είναι αυτές οι σύντομες στιγμές οικειότητας για εκείνον μιλώντας για «δύο σώματα που αγγίζουν και εξερευνούν κάτι». Για μένα θυμίζει κάτι από τις στιγμές που ζούσαν οι άντρες που συναντιόνταν στα πάρκα ή στις δημόσιες τουαλέτες πριν από δεκαετίες, πριν τα gay bar γίνουν νόμιμα.
Πιστεύω ότι ζούμε μια σύγχρονη έκδοση της εποχής που αναφέρεις εξαιτίας δύο πραγμάτων. Καταρχήν έχεις τα apps τα οποία έχουν αντικαταστήσει τον ρόλο των μπαρ με τη ψηφιακή κουλτούρα του «ψωνίσματος» και κατά δεύτερον έχεις πράγματα όπως το www.truvada.com και το PrEP τα οποία έχουν ανοίξει συζητήσεις για το σεξ, τις οποίες δεν πίστευα ποτέ ότι θα γίνουν, όπως το να παίρνεις ένα χάπι αντί να φοράς προφυλακτικό. Σίγουρα βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή και δεν ξέρω πως ακριβώς αισθάνομαι για αυτό. Υπάρχει μια αίσθηση σεξουαλική απελευθέρωσης που έρχεται, μια σεξουαλική απελευθέρωση που πολλά άτομα της γενιάς μου δεν είχαν, αλλά από την άλλη ανησυχώ για ένα κομμάτι του gay πληθυσμού που φαίνεται να είναι ο στόχος ενός νέου ναρκωτικού. Ξέρω ότι λέγεται πως είναι σούπερ ασφαλές, αλλά ποιος μου λέει πως δεν θα καταλήξουμε όλοι με καρκίνο στο πάγκρεας σε 15 χρόνια ας πούμε;

Τι είναι αυτό που προσελκύει τόσο τους gay άντρες στο σεξ με αγνώστους;
Νομίζω ότι κατά βάθος παραμένουμε παιδιά και αγαπάμε την περιπέτεια, συν το γεγονός ότι πιστεύω ότι απλά έχουμε πιο έντονες σεξουαλικές ορμές. Ακούγεται λες και δικαιολογώ το να πηγαίνεις με όποιον βρεις, αλλά νομίζω ότι αυτού του είδους οι εφήμερες σχέσεις ισχύουν μόνο για τους ομοφυλόφιλους και δεν είναι τόσο ρηχές όσο νομίζουν κάποιοι. Πέρα από το σεξ για μένα, θεωρώ ότι σε κάνει να αισθάνεσαι πιο κοντά στην γενικότερη κοινότητά μας. Όταν πας στο σπίτι κάποιου ας πούμε, τις περισσότερες φορές είναι απλά σεξ, αλλά πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να παρατηρεί τον διαφορετικό κόσμο που ζει ο εκάστοτε εφήμερος εραστής μου και να σκέφτομαι ότι ας πούμε είναι δύο στενά πιο κάτω από εμένα.

Αναφέρθηκες στις πολλαπλές εφήμερες σχέσεις, κάτι που ενίοτε κατακρίνεται και εντός της gay κοινότητας, πράγμα που φαντάζει κάπως παράδοξο. Μήπως τελικά υπάρχει ένα μπέρδεμα μεταξύ του πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε και το πώς θα θέλαμε να συμπεριφερόμαστε;
Μου βγαίνει αυτόματα μια τάση να προστατεύω τον οποιονδήποτε άνθρωπο θέλει να έχει εφήμερες σχέσεις, είτε είναι gay είτε όχι. Όταν αναφέρθηκα εγώ σε αυτές το έκανα με μια πιο παιχνιδιάρικη διάθεση. Η μόνη μου ανησυχία είναι κάτι που είναι πέρα από το σεξ. Έχουμε εκπαιδεύσει τους εγκέφαλούς μας να αποζητούν την άμεση ευχαρίστηση και ικανοποίηση και μόλις την βρούμε ψάχνουμε την επόμενη. Υπάρχει παντού, πάντοτε, όπου και αν είσαι.

Νομίζω πως αυτό που λες ισχύει και αρκεί να κοιτάξει κανείς το Facebook και το Twitter. Είμαστε η γενιά του Snapchat, όπου τα social media είναι σεξουαλικό μέσο. Μας κάνει κακό τελικά όλο αυτό;
Αυτό που ανησυχεί εμένα είναι πως οι άνθρωποι δεν θα μένουν μαζί για πολύ, επειδή οι περισσότεροι ψάχνουν απλά να ψωνιστούν και αυτό κάνει κακό στις μακροχρόνιες σχέσεις. Αν υπάρχει κάτι που δεν μου αρέσει σε αυτό, είναι πως όλη αυτή η κατάσταση ουσιαστικά προμοτάρει μια ρηχότητα στις συναισθηματικές ανταλλαγές και σχέσεις. Ούτως ή άλλως, αν το δεις και κοινωνικά, δεν επενδύουμε στα πράγματα, κάτι που φαίνεται από τον τρόπο που καταναλώνουμε τα media και από τον τρόπο που καταναλώνουμε ο ένας τον άλλον στις σχέσεις μας. Οι φίλοι μου δεν μπορούν να δουν μια ταινία χωρίς να την σταματήσουν πέντε φορές, ή χωρίς να έχουν το iPad ή το τηλέφωνό τους μαζί τους για να κάνουν και άλλα πράγματα. Το multi-tasking αυτού του είδους επηρεάζει και τον τρόπο που οι άνθρωποι κάνουν σεξ ή μοιράζονται στιγμές οικειότητας. Ανησυχώ πραγματικά ότι με τον καιρό χάνουμε την ικανότητά μας να έχουμε βαθύτερες και ουσιαστικότερες σχέσεις.

Το Ιn Their Room κυκλοφορεί σε DVD.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.