Άξιζε η Ανδρική Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης;

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο i-D.

Τα τελευταία χρόνια, η παγκόσμια αγορά ανδρικών ρούχων εκτινάχθηκε στα ύψη και μαζί έχει μεγαλώσει και η «κοινότητα» των καταναλωτών ανδρικών ρούχων της Νέας Υόρκης. Καθώς τα μάτια όλων, ως συνήθως, είναι στραμμένα στις γυναικείες συλλογές, οι σχεδιαστές ανδρικών ρούχων πάντα έρχονται σε δεύτερη μοίρα, προωθώντας τις συλλογές τους με ακριβές επιδείξεις μόδας και παρουσιάσεις πολύ μετά τις Ευρωπαϊκές επιδείξεις, όταν η περίοδος αγορών έχει πια τελειώσει. Αυτή η εβδομάδα σηματοδότησε την έναρξη της Ανδρικής Εβδομάς Μόδας της Νέας Υόρκης (NYMFW), μια νέα πρωτοβουλία από το CFDA-Council of Fashion Designers of America (Συμβούλιο Αμερικανών Σχεδιαστών Μόδας) για να βάλουν την αμερικανική ανδρική ένδυση σε ίση μοίρα με όλα της υπόλοιπες πρωτεύουσες της μόδας. Kαθώς η εβδομάδα τελειώνει, κάνουμε την κρίσιμη ερώτηση: άξιζε τελικά;

Αρκετή από την κουλτούρα ανδρικής ένδυσης της Νέας Υόρκης, ορίζεται από τις μεγάλες εταιρείες (The Philip Van Heusens, the Kellwoods, the Perry Ellis Internationals) που φτιάχνουν αρκετά συντηρητικά ρούχα, για τη μαζική αγορά. Με φαρδιές τσέπες και έντονη επιρροή, έχουν καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τις τάσεις, οι οποίες δεν είναι πάντα συναρπαστικές ώστε να αξίζει κανείς να διασχίσει τον Ατλαντικό. Η επιρροή τους στη NYMFW δεν πέρασε απαρατήρητη και πολλοί σχεδιαστές που έκαναν επιδείξεις στην εβδομάδα μόδας, ξεχάστηκαν σε μεγάλο βαθμό. Έχοντας μια επαρκή ώρα να δείξουν την ιδιαίτερη ταλαντούχα δουλειά τους, οι σχεδιαστές, οι οποίοι έτυχαν μιας προσοχής άνευ προηγουμένου από τους διεθνείς εκδότες και αγοραστές, ήταν σε θέση να λάμψουν με την σειρά τους.

Ίσως δεν υπάρχουν σχεδιαστές που καθορίζουν την τρέχουσα κατάσταση των ανδρικών ενδυμάτων της Νέας Υόρκης αρκετά, όπως ο Maxwell Osborne και ο Τaο Yi-Chow του Public School. Έχοντας πάρει το χρίσμα, από την Anna Wintour, ως οι σχεδιαστές που πρέπει να παρακολουθείς και που πρόσφατα τους ανατέθηκε να επιβλέπουν την DKNY, είναι οι αγαπημένοι σχεδιαστές αντρικών ενδυμάτων. Παρουσίασαν μια ωραία συλλογή, εμπνευσμένη από τη μόδα του δρόμου και τον αθλητισμό. Urban, με στυλ και πλήρως προσβάσιμη. Αυτά αποτελούν τον τέλειο δείκτη της διάθεσης της στιγμής. Ο Osborne και ο Chow έκαναν κάστινγκ στον γκουρού του ανδρικού ενδύματος, Nick Wooster, και το ίνδαλμα του στυλ της Νέας Υόρκης, Waris Ahluwalia, για να γίνουν τα μοντέλα της παρουσίασής τους, καθορίζοντας ακόμη περισσότερο την επιρροή τους στην τοπική σκηνή της πόλης. Οι σχεδιαστές δεν άφησαν τίποτα στην τύχη.

Ο Steven Cox και ο Daniel Silver δούλεψαν πολύ σκληρά, δημιουργώντας συλλογές ανδρικών ρούχων για την Duckie Brown για σχεδόν 12 χρόνια. Οι συλλογές τους, με έντονο σχέδιο και επειδεξιότητα, δεν φάνηκαν ποτέ να παίρνουν την εκτίμηση που τους αναλογούσε. Με όλα τα μάτια στραμμένα πάνω τους, ήταν καταπληκτικό που το ζευγάρι παρουσίασε μία από τις πιό δυνατές συλλογές που έχει παρουσιάσει μέχρι στιγμής. Οι βιρτουόζικες ικανότητές τους στον χειρισμό μεγάλων αναλογιών και ποσοτήτων ήταν ξεκάθαρες. Όλοι σχεδιαστές τα έδωσαν όλα. Έδειξαν παντελόνια wide-cut με τεράστια κορδόνια και μεγάλου μεγέθους πουκάμισα και μπλούζες. Η γραμμή ήταν νωχελική, γλυκύτατη και έξυπνη. Ήταν το είδος του show που χρειαζόταν για να γίνει το NYMFW ένας πραγματικός προορισμός.

Αλλά, ποιο είναι το look της Νέας Υόρκης; Ο Daisuke Obana από το N. Hoolywood και ο Tim Coppens φάνηκαν να το ξεκαθαρίζουν - και οι δύο έδειξαν συλλογές που ξεχείλιζαν από καινοτομία και βασίζονταν σε μια συγκεκριμένη γλώσσα αθλητικού στυλ. Έδωσαν μια μάλλον συναρπαστική ιδέα του σύγχρονου αμερικανικού φορέματος: λειτουργικό, πρακτικό, ακραίο στη διακριτική πολυτέλειά του (και οι δύο σχεδιαστές είχαν βρει απίστευτα υφάσματα. είτε επρόκειτο για στρατιωτικά είτε για μεταξωτά και βαμβακερά). Και οι δύο ενίσχυσαν το κλασικό streetwear και αθλητικό στυλ, όπως η κουκούλα και οι φόρμες, με λεπτομέρειες που ήταν έντονα σχεδιασμένες. Ο Obana είχε πιο μίνιμαλ στυλ, ενώ ο Coppens ήταν πιο pop. Οι δύο σχεδιαστές μας προσέφεραν μια συναρπαστική ματιά στο μέλλον.

Πριν από 10 χρόνια, όταν ο Hedi Slimane ακόμη ξεκινούσε τα πρώτα του βήματα στην ανδρική ένδυση, ο Alexandre Plohkov και ο Robert Geller ήταν συνεργάτες στο σχέδιο και πρωτοστάτες των avant-garde ενδυμάτων στην Νέα Υόρκη υπό τη μάρκα Cloak. Το ζευγάρι τελικά χωρίστηκε, αλλά ήταν συγκινητικό να βλέπεις και τους δύο να εμφανίζονται αυτήν την εβδομάδα, ενώ τόσοι άλλοι συνάδελφοί τους σταμάτησαν τις δραστηριότητές τους. Ο Geller παρουσίασε μια από τις καλύτερες συλλογές του, υποστηρίζοντας μια χαλαρή, ρευστή γραμμή που διατηρεί το προκλητικά ρομαντικό όραμά του με μια πρωτοφανή αίσθηση άνεσης. Ο Plohkov ήταν πιο κοντά στην απλή μορφή, επαναλαμβάνοντας το μελαγχολικό όραμά του με μεγαλύτερη σαφήνεια, που πιθανώς αποκτήθηκε μετά από συμβουλές της Versace και μια συνεργασία με την Uniqlo. Η αισθητική του ήταν ξεκάθαρη και εκλεπτυσμένη. Επίσης, ήταν πιο σχετική από ποτέ. Οι δύο σχεδιαστές ήταν μια σημαντική υπενθύμιση ότι η Νέα Υόρκη είναι σε θέση να διατηρεί ένα προοδευτικό πνεύμα της μόδας.

Ο Siki Im έδειξε μία από τις πιο θαρραλέες συλλογές του μέχρι στιγμής. Γνωστός για τη σχολαστική προσαρμογή του, αυτή η συλλογή ήταν περισσότερο μπερδεμένη από ότι δομημένη. Ο χαλαρός Im «άφησε» τον εαυτό του και η ελευθερία του ήταν αξιοσημείωτη. Η αμηχανία του, ένας φόρος τιμής προς τη νεολαία, τράβηξε την προσοχή ενός τουλάχιστον συντάκτη που δεν είχε ακούσει ποτέ γι' αυτόν προηγουμένως. Ο Im δυσκολεύτηκε να κερδίσει την αποδοχή της Νέας Υόρκης, γεγονός που ανακοίνωσε αμέσως, ανοίγοντας την παράσταση με μια live διασκευή όπερας με LCD Soundsystem του «New York I Love You But You're Bringing Me Down». Όταν τελείωσε η επίδειξη αναρωτήθηκα αν κάποιος από τους τοπικούς συντάκτες πήρε το μήνυμα, καθώς έσπευσαν να δουν τον John Varvatos.

Τελικά ήταν επιτυχημένο το NYMFW; Υποθέτω οτι θα φανεί, αν του χρόνου οι Ευρωπαίοι συντάκτες και αγοραστές αποφασίσουν να έρθουν πάλι ή αν η παραπάνω προσοχή που δόθηκε οφείλεται στην αύξηση δουλειάς. Αλλά, αν το NYMFW θέλει αν θριαμβεύσει πραγματικά, τότε θα πρέπει να μπορεί να προσφέρει κατι που καμία άλλη πρωτεύουσα της μόδας δεν μπορεί. Πρέπει να μπορέσει να δείξει τη δική της μοναδική άποψη σε ένα παγκόσμιο κοινό. Με εταιρείες όπως η Jack Spade και η Band of Outsiders να διακόπτουν τις λειτουργίες τους είναι ξεκάθαρο οτι το κλασικό στυλ, που είχε ως κληρονομιά η Νέα Υόρκη και για το οποίο ήταν γνωστή, δεν αρκεί πια. Μια νέα ταυτότητα θα πρέπει να ξεχαστεί. Είναι μια συναρπαστική στιγμή για να είσαι σχεδιαστής ανδρικών ρούχων στην Νέα Υόρκη.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.