Οι Κοινωνιοπαθείς Παραδέχονται και Επιβεβαιώνουν ότι Είναι Πολύ Καλοί στο Κρεβάτι

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Πριν από μερικές εβδομάδες, για ένα άλλο άρθρο, μίλησα με μερικούς ειδικούς στις ανθρώπινες σχέσεις για το πώς είναι να βγαίνεις με έναν κοινωνιοπαθή. Μετά τη δημοσίευση του άρθρου, επικοινώνησαν μαζί μου διάφοροι διαγνωσμένοι κοινωνιοπαθείς, οι οποίοι θέλησαν να μοιραστούν μαζί μου τις εμπειρίες τους. Αρχικά τους αγνόησα, αλλά τα λόγια τους έμειναν στο μυαλό μου και από περιέργεια αποφάσισα να τους μιλήσω και να ακούσω αυτά που είχαν να μου πουν. Επικοινώνησα, λοιπόν, με τρεις περιπτώσεις διαγνωσμένων κοινωνιοπαθών -την Jessica, τον Alexander και τον Taylor- και μιλήσαμε για το πώς είναι να βγαίνεις ραντεβού, να πηδάς και να ερωτεύεσαι όταν είσαι ένα άτομο που πάσχει απο αντικοινωνική διαταραχή.

Η Jessica Kelly είναι μια 30χρονη transgender γυναίκα, η οποία «τρέχει» το blog Psychogendered και δεν χρησιμοποιεί κάποιο ψευδώνυμο. Ο Alexander, ένας 23χρονος άντρας από το Los Angeles, αποδεικνύει ότι η αντικοινωνική διαταραχή δεν μπαίνει απαραίτητα σε κουτάκια, μιας και μερικοί κοινωνιοπαθείς είναι ιδιαίτερα στοργικοί στο κρεβάτι. Ο Taylor, τέλος, είναι ένας 40χρονος που ζει στο Chicago και απολαμβάνει μια ευτυχισμένη και kinky σχέση με την κοπέλα του (με την οποία συζεί), την οποία περιγράφει ως «εκκολαπτόμενη κοινωνιοπαθή».

Οι συζητήσεις μας αποκάλυψαν ότι οι ειδικοί στις ανθρώπινες σχέσεις ίσως να μην ήταν τελείως λάθος για τους κοινωνιοπαθείς, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τα εν λόγω άτομα δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Λογικά, θα σας κάνουν να «τελειώσετε», αν και ίσως σας βλέπουν ως γλάστρα.

VICE: Πώς διαγνώστηκες ως κοινωνιοπαθής;
Jessica Kelly: Η δική μου ιστορία είναι λίγο περίεργη, μιας και διαγνώστηκα στα 20-21 μου. Η σχέση με τον πρώην άντρα μου είχε σχεδόν καταρρεύσει. Μου έδωσε ένα τελεσίγραφο, που έλεγε πως είτε έπρεπε να ζητήσω βοήθεια, μιας και νομίζαμε ότι πάσχω από κατάθλιψη, είτε θα έπρεπε να φύγω. Ξόδεψα λοιπόν τέσσερα χρόνια στους ψυχιάτρους αντιμετωπίζοντας τα προβλήματά μου, μέχρι που αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πως η κατάθλιψη δεν εξηγούσε πολλά από τα θέματά μου. Δεν εξηγούσε τη συναισθηματική μου αδιαφορία προς τους άλλους ούτε την ανικανότητά μου να νιώσω αγάπη. Η ψυχοθεραπεύτρια μου, μου είπε να διαβάσω το Confessions of a Sociopath, θέλοντας να με εισάγει με έναν ήρεμο τρόπο στην πραγματικότητά μου. Το διάβασα και ένιωσα πως εξηγούσε πολλά, οπότε και αρχίσαμε να ψάχνουμε την πιθανότητα της αντικοινωνικής διαταραχής. Καθώς ενώναμε τα κομμάτια της ζωής μου και τα αναλύαμε, ένιωσα πως μου πήγαινε «γάντι».

Πώς έχεις βιώσει την αγάπη;
Μου φαίνεται πως η αγάπη είναι μία από αυτές τις αυτονόητες αλήθειες, πάνω από τις οποίες «πιάνονται» οι άνθρωποι. Κάποιοι την περιγράφουν ως μια βαθιά πίστη στο άλλο άτομο. Για μένα, είναι μια διαδικασία πολύ πιο κτητική. Δεν υπάρχει κάποια πραγματική συναισθηματική σύνδεση. Απλά μια αίσθηση ότι θα ήταν κακό αν αποχωρούσε το συντροφικό πρόσωπο.

Τι σε ελκύει λοιπόν σε μια σχέση, πέρα από το σεξ;
Έχει αξία για μένα η συντροφικότητα, αλλά μόνο με τους δικούς μου όρους. Τη συγκρίνω με τις γλάστρες. Μου αρέσει να τις ποτίζω, να τις κοιτάω, αλλά ουσιαστικά δεν αποζητώ την προσοχή τους. Θέλω να με αφήσουν ήσυχη. Αυτό το οποίο έχει αλλάξει σε εμένα, λόγω της ψυχοθεραπείας, είναι ότι στο παρελθόν δεν με ένοιαζε αν καλύπτονταν οι ανάγκες του συντρόφου μου. Δεν υπονοώ ότι κάτι τέτοιο με ενδιαφέρει πλέον, απλά αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει η διάθεση από μεριάς μου να καλύπτω μόνο τις δικές μου ανάγκες.

Πώς τελείωσε η σχέση σου;
Το τελειωτικό χτύπημα -και αυτό συνδέεται με το σεξ- είχε να κάνει με το γεγονός ότι ήμουν ειλικρινής στις λάθος στιγμές. Κάναμε σεξ ένα βράδυ και με ρώτησε αν με ένοιαζε για το αν εκείνος περνάει καλά. Του απάντησα πως όχι και πως όλα έχουν να κάνουν με την δική μου ευχαρίστηση. Νομίζω πως έτσι βιώνουν το σεξ πολλοί κοινωνιοπαθείς. Δηλαδή, ως μια μονόπλευρη εμπειρία. Αν ο σύντροφός μου περνάει καλά, αυτό είναι κάτι δευτερεύον.

VICE: Πες μας για την διάγνωσή σου. Αισθανόσουν πάντα πως ήσουν διαφορετικός;
Alexander: Νομίζω πως ένα μέρος μου πάντα ήξερε την αλήθεια. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρότερος που κάποια κοινωνικά «πάρε-δώσε» δεν έβγαζαν νόημα για μένα, κάτι που ισχύει και σήμερα. Ήμουν σε ένα θεατρικό σεμινάριο και κάποιος με ρώτησε γιατί ήθελα να γίνω ηθοποιός. Του απάντησα πως πάντα είμαι ηθοποιός, πάντα παίζω κάποιον ρόλο. Δεν αντιλήφθηκα τη σημασία αυτής της κουβέντας μέχρι που πήγα στο πανεπιστήμιο, οπότε και άρχισα να αντιμετωπίζω τα θέματα της πνευματικής μου υγείας πιο σοβαρά. Το βασικό μου πρόβλημα είναι μια διαταραχή άγχους που έχει τις ρίζες της στις αντικοινωνικές μου τάσεις.

Όταν βγαίνεις με κάποιο άτομο, του λες για το πρόβλημά σου;
Είναι δύσκολο για μένα, επειδή δεν είμαι απαραίτητα ένας ρομαντικός άνθρωπος. Έβγαινα όμως με έναν άνθρωπο για τέσσερα χρόνια. Ήμασταν περισσότεροι φίλοι παρά ο,τιδήποτε άλλο. Αλλά ήμασταν μονογαμικοί. Και ναι, το ήξερε. Της το είπα τελικά μετά τον πρώτο χρόνο.

Πώς αντέδρασε;
Το κατάλαβε, κάτι που ήταν καλό για μένα.

Ποιες νομίζεις ότι είναι κάποιες από τις εσφαλμένες αντιλήψεις σχετικά με την αντικοινωνική διαταραχή και με το να βγαίνεις με κάποιο άτομο που πάσχει από αυτήν;
Υπάρχει μια διάθεση να αντιμετωπίζονται (τα άτομα που πάσχουν από αντικοινωνικές διαταραχές) ως κάποιοι που δεν αξίζουν λίγη ανθρωπιά, που δεν τους αξίζει κάποια σύνδεση με έναν άλλον άνθρωπο. Προσωπικά, νιώθω ότι έχω την ανάγκη να συνδεθώ με ανθρώπους.

Έχω ακούσει πως το σεξ με έναν κοινωνιοπαθή μπορεί να είναι μια αρκετά μονόπλευρη εμπειρία. Ισχύει κάτι τέτοιο για σένα;
Όχι, για μένα ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Το σεξ μού έδωσε τη δυνατότητα να συνδεθώ με κάποιον, για πρώτη φορά, σε προσωπικό επίπεδο. Πριν από αυτό, δεν είχα βρει τον τρόπο να το κάνω. Τουλάχιστον, όχι με κάποιον τρόπο που ο άλλος μπορεί να καταλάβει. Ο τρόπος που εκφράζεται η αντικοινωνική μου διαταραχή έχει να κάνει με τα μέρη μου που εκφράζουν θυμό ή φόβο, ή με το μέρος του ατόμου μου που έχει την ανάγκη για σεξ. Αυτό το κομμάτι μου συνεχίζει να εκφράζεται, αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι λες και βρίσκονται σε κατάσταση σίγασης. Είναι λες και πάσχω από συναισθηματική αχρωματοψία.

Όταν όμως κάνω σεξ, είναι κάτι το ιερό. Απολαμβάνω απόλυτα το να παρέχω ευχαρίστηση.

VICE: Πώς διαγνώστηκες με αντικοινωνική διαταραχή;
Taylor: Το έμαθα στο λύκειο.

Σε εξέπληξε; Αισθανόσουν διαφορετικά από τα άλλα παιδιά;
Δεν μου έκανε εντύπωση όταν μου το είπε ο ψυχίατρός μου. Θυμάμαι ότι ήμουν 13 και κάποιος με είχε ρωτήσει σε τι ήμουν καλός. Η απάντησή μου ήταν: «στο να χειραγωγώ ανθρώπους».

Θες να μου πεις για την τωρινή σου συναισθηματική κατάσταση;
Βγαίνω και συζώ με κάποια.

Ξέρει για την κατάστασή σου;
Απόλυτα.

Έχεις μοιραστεί την κατάστασή σου και με προηγούμενες σχέσεις σου; Έχεις δεχτεί αρνητικές αντιδράσεις;
Φυσικά. Μία, μάλιστα, μου είχε πει ότι δεν ήμουν καν αληθινός άνθρωπος, πράγμα που το θεώρησα απάνθρωπο.

Πώς αντιλαμβάνεσαι την αγάπη;
Δεν έχω αυτή τη συναισθηματική ένταση που έχει ο περισσότερος κόσμος. Νιώθω πράγματα, αλλά με έναν πολύ ήσυχο τρόπο. Σίγουρα την αγαπώ, αλλά έχει περισσότερο να κάνει με την έννοια του σεβασμού. Έχει να κάνει με το ότι θέλω να τη βλέπω, να τη γνωρίζω και να την εκτιμώ σε ένα πιο πνευματικό επίπεδο. Σίγουρα όμως, υπάρχει και η ρομαντική πλευρά.

Μπορείς να μου μιλήσεις για τη σεξουαλική σου ζωή; Κάποιοι ειδικοί λένε πως το σεξ με έναν κοινωνιοπαθή μπορεί να είναι έντονο και παθιασμένο, αλλά ταυτόχρονα μονόπλευρο.
Εδώ, νομίζω πως μπορώ να περιαυτολογήσω. Νομίζω πως σίγουρα μπορεί να το κοιτάξω μονόπλευρα, ειδικά αν βιώνω ένα ρηχό one night stand. Αλλά, το θέμα με εμάς τους κοινωνιοπαθείς είναι πως μπορούμε να δούμε τους ανθρώπους, να τους καταλάβουμε και να χρησιμοποιήσουμε αυτή μας τη γνώση προς όφελός μας. Από την άλλη βέβαια, όταν μπορείς να καταλάβεις τόσο πολύ έναν άνθρωπο, μπορείς να τον «φτιάξεις», αλλά και να τον γκρεμίσεις με την ίδια ευκολία. Το ίδιο ισχύει και στο σεξ, για μένα: προσέχω περισσότερο. Ικανοποιώ και με ικανοποιούν σεξουαλικά. Με την τωρινή μου σχέση έχουμε μια ιδιαίτερα ριζοσπαστική σεξουαλική ζωή. Είναι φοβερά kinky και είμαστε πολύ «ανοιχτοί» άνθρωποι. Έχουμε πολλαπλούς συντρόφους. Δεν βγαίνουμε ξεχωριστά με άλλους ανθρώπους, αλλά βλέπουμε κόσμο μαζί.

Έχεις χρησιμοποιήσει ποτέ τις κοινωνιοπαθείς σου «ικανότητες» στο σεξ ή όταν βγαίνεις με κάποιον;
Σίγουρα. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε που μπορώ να σου πω με πόσες γυναίκες έχω πάει. Αν μπορείς να κάνεις σεξ με κάποιο άτομο και εκείνος ή εκείνη να περάσει ΠΟΛΥ καλά, τότε αυτός ή αυτή θα είναι διατεθειμένοι να μη δώσουν τόσο βάρος στα μειονεκτήματά σου. Είναι ένας καλός τρόπος για να τους «ψαρεύεις».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.