Γράμμα στον Εαυτό μου πριν Κάνω Coming Out

Πώς γίνεται να οριοθετηθεί η έλξη; Οι σκέψεις είναι ανεξέλεγκτες, όπως και ο έρωτας. Τα πρώτα κοιτάγματα, το σκίρτημα που δεν αφήνει τον νου να ηρεμήσει, το τρέμουλο, η ανατριχίλα σε κάθε άγγιγμα. Το μυαλό γνωρίζει αυτό που το σώμα δεν μαρτυρά, όμως τα στάδια που περνά είναι πολλά. Άρνηση, ντροπή, ενοχές, περιέργεια, εξερεύνηση, συνειδητοποίηση, αποδοχή, απελευθέρωση. Μπορεί να περάσουν χρόνια μέχρι να μιλήσει ανοιχτά για τη διαφορετικότητά του και να την «αγκαλιάσει». Μέσα σε αυτή την παλίρροια συναισθημάτων, μπορεί να είναι ο φόβος εκείνο που κυριαρχεί και επισκιάζει όλα τα υπόλοιπα. Ο καιρός κυλά και όσο τα λόγια αδυνατούν να βρουν έκφραση, η ύπαρξη παραμένει βυθισμένη σε κοινωνικά στερεότυπα και παρωχημένα ταμπού. Τα «πρέπει» υπερτερούν, τα «θέλω» σκεπάζονται. Ένα συνεχές αδιέξοδο όπου οι λέξεις πνίγονται από ατελείωτες σιωπές.

Μέχρι να αποβληθεί αυτό το ασήκωτο φορτίο, όλα κυλούν βασανιστικά. Απελπισία, στρες, καταπίεση. Ένας φαύλος κύκλος. Η πορεία αυτή δεν είναι εύκολη, ούτε ευχάριστη. Τα εμπόδια είναι πολλά και μπορεί να πηγάζουν από την αόρατη πίεση του κοινωνικού περίγυρου, της οικογένειας, του σχολείου, της δουλειάς, των φίλων. Όταν όμως έρθει η λύτρωση, τα δεσμά σπάνε και τα πάντα παίρνουν διαφορετική τροπή. Γράφουν την ιστορία τους με τα χρώματα του ουράνιου τόξου.

Και κάπως έτσι τα κορμιά βρίσκουν έκφραση, απολαμβάνουν τον έρωτα και την αγάπη χωρίς να τα κατατρώει η ντροπή, ελεύθερα, υπερήφανα και «Άνευ Όρων». Αυτό είναι εξάλλου το σύνθημα του φετινού Athens Pride που θα γεμίσει με αγάπη και χρώμα τους δρόμους της πόλης το απόγευμα της 18ης Ιουνίου. Άνευ όρων, γιατί τα δικαιώματα είναι καθολικά και αδιαπραγμάτευτα. Διότι όλα τα άτομα γεννιόμαστε αδιακρίτως ελεύθερα, με δικαίωμα έκφρασης και λόγου. Διότι η ισότητα πρέπει να είναι πραγματική, χωρίς αστερίσκους και παραλείψεις. Από την Πλατεία Συντάγματος οι φωνές των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων θα ενωθούν με τις φωνές των καλλιτεχνών που θα ανέβουν στη σκηνή να τραγουδήσουν, για να διεκδικήσουν από κοινού ορατότητα και συμπερίληψη.

Σε αυτό το πλαίσιο, το VICE μίλησε με άτομα που έγραψαν γράμμα στον εαυτό τους για το πώς βίωσαν το ταξίδι και την εσωτερική τους πάλη, πριν βρουν τη δύναμη να κάνουν coming out. Επειδή ο έρωτας και ζωή πρέπει να είναι άνευ όρων.

Γεια σου Κωνσταντίνε του 2007,

Γράφω για να σου πω πράγματα που θα ήθελα να ήξερες τότε, όταν ακόμα πήγαινες γυμνάσιο. Όταν αρχίζεις να νιώθεις έλξη για άλλα σώματα, για άλλους ανθρώπους –συμμαθητές, φίλους– αλλά τυχαίνει να μην είναι η έλξη που οι άλλοι γύρω σου (φαίνεται να) νιώθουν. Όταν άλλα παιδιά αρχίζουν να φλερτάρουν, να βγαίνουν, να ερωτεύονται κι εσύ προσπαθείς να κάνεις το ίδιο, αλλά με τον τρόπο που «πρέπει». Οι φίλοι μπορεί να ρωτήσουν γιατί δεν κάνεις κίνηση, οι γονείς να ρωτούν αν τρέχει τίποτα με καμιά κοπέλα αυτόν τον καιρό. Αλλά κι εσύ ο ίδιος επιστρατεύεις όλες τις δυνάμεις εκλογίκευσης που διαθέτεις για να πείσεις τον εαυτό σου ότι αυτά που νιώθεις δεν είναι έρωτας, αλλά παροδικοί πειραματισμοί της εφηβείας, φάσεις που όλα τα παιδιά περνάνε, είναι βλέπεις που δεν έχει βρεθεί «η κατάλληλη κοπέλα» και που κάνεις παρέα μόνο με αγόρια.

Που μπορεί μια μέρα στο σχολείο, η αγαπημένη σου καθηγήτρια να μιλήσει για «ιδιαιτερότητες» που προβάλλει η τηλεόραση, ή ένας μαθηματικός να ξεστομίσει ότι «όποιος εναντιώνεται στη φύση, τον παίρνει ο διάολος». Ή οι γονείς σου, προοδευτικοί και ανοιχτόμυαλοι βεβαίως, αλλά θα κάνουν μια γκριμάτσα αν κάποιος θηλυπρεπής άντρας περάσει από την οθόνη, γιατί είναι, θα πουν, «γελοίος». Και ας μη μιλήσουμε για το τι σου λέει η Εκκλησία.

Θυμάμαι να παίζεις καθημερινά χιλιάδες μονολόγους στο μυαλό σου. Σε πιάνει απελπισία για το μέλλον σου, να σου φαίνεται αδιέξοδο. Σε έχουν κάνει να ντρέπεσαι που είσαι έτσι, να θέλεις να το αλλάξεις όσο τίποτα. Κλείνεσαι στον εαυτό σου, ενώ όλοι γύρω σου φαίνεται να απολαμβάνουν τη ζωή. Θυμάμαι να νιώθεις μόνος, λες και είσαι ο μοναδικός εκπρόσωπος του είδους σου στον κόσμο.

Γράφω λοιπόν για να σου πω ότι μέσα σε αυτά τα 15 χρόνια έχεις κάνει πράγματα που δεν τα πιστεύεις. Έχεις πει σε όλους τους γνωστούς σου ότι είσαι γκέι και ζεις πλέον περήφανα και ανοιχτά. Οι γονείς σου σε ρωτάνε τι κάνει ο σύντροφός σου και οι θείοι σου σας καλούνε μαζί στο τραπέζι στις γιορτές. Έχεις κάνει γερές φιλίες μέσα από την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και έχετε φωνάξει στους δρόμους, έχετε γράψει κείμενα, έχετε προσφέρει βοήθεια και γνώση. Έχεις φορέσει ρούχα που φοβόσουν, έχετε φιληθεί με άλλον άντρα σε κοινή θέα χωρίς να σε νοιάζει τίποτα. Έχεις αγαπήσει και αγαπηθεί. Έχεις απολαύσει απίστευτο σεξ και δεν νιώθεις πλέον ντροπή για την καύλα σου, αλλά χαρά. Και νιώθεις ελεύθερος, ευτυχισμένος και ήρεμος.

Δεν ήταν πάντα εύκολο. Όταν πρωτοβγήκα από την ντουλάπα, δεν μπορούσα καλά καλά να πω τη λέξη «γκέι» φωναχτά. Ήμουν όμως τυχερός στην αποδοχή και την αγάπη που βρήκα. Κάποια άτομα ρισκάρουν στήριξη, ασφάλεια, δουλειά, γνωστούς αν κάνουν coming out. Οπότε δεν είμαι εδώ για να πω σε κανένα «καν’το και μην το σκέφτεσαι». Αν έχεις βάσιμους φόβους για κάτι από τα παραπάνω, αν δεν νιώθεις σιγουριά ή αν απλά το ψυχολογικό φορτίο σού είναι πολύ βαρύ, μην πιέζεσαι. Μπορεί να μην είναι η κατάλληλη στιγμή για coming out. Φρόντισε τον εαυτό σου και αγάπα τον, αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία από όλα. Μην είσαι σκληρός μαζί του.

Και αν νιώθεις πως δεν αντέχεις άλλο να καταπιέζεις τα συναισθήματά σου, αν κουράστηκες να ζεις διπλή ζωή για να κρύψεις με ποιον βγαίνεις και γιατί, αν θες να μοιραστείς με δικούς σου ανθρώπους τη χαρά σου, αν θες να έρθεις σε επαφή με την υπόλοιπη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και να μην παλεύεις μόνος αλλά φοβάσαι όλα αυτά που θα αλλάξουν, είμαι εδώ για να σου πω ότι: το δικό μου coming out ήταν η αρχή ενός απίστευτου ταξιδιού, για το οποίο δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή. Η απελευθέρωση που νιώθω τώρα δεν φανταζόμουν ότι είναι δυνατή όταν ήμουν στη θέση σου. Είμαι ένας χαρούμενος και περήφανος γκέι άντρας, σε πείσμα όσων προσπάθησαν να με αποτρέψουν. Και είναι ωραίο συναίσθημα!

Με αγάπη,
Ο Κωνσταντίνος του 2022.

Πόσος φόβος κρύβεται πίσω από την αλήθεια; Θυμάμαι πόσο τρομαγμένη ήμουν όταν συνειδητοποίησα ότι μου αρέσουν και οι γυναίκες. Είχα πολλές ενδείξεις από πολύ μικρή ηλικία. Πρώτα, μια ξαδέρφη μου. Ήθελα να την κοιτώ, να είμαι δίπλα της συνέχεια, ένιωθα πως η καρδιά μου χτυπούσε διαφορετικά, μα το παιδικό μυαλό μου μετέφραζε το συναίσθημα αυτό ως μεγάλη συμπάθεια.

Πόσος φόβος κρύβεται πίσω από την αλήθεια; Το δυσκολότερο coming out ήταν στον εαυτό μου. Στην αρχή κρυβόμουν πίσω από την κουρτίνα του bi-curious. Θυμάμαι, μερικές φορές προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν είναι αλήθεια, ότι μου αρέσει μονάχα η ιδέα, ότι είναι αλλιώς τα πράγματα στην πράξη. Και με συγκρατούσα. Γύρω στα 18 είχα την πρώτη μου επαφή με γυναίκα. Όλα ήταν πλέον σίγουρα. Ωστόσο, φοβόμουν ακόμα. Η αλήθεια ζούσε μέσα μου πλέον, μέσα σε μιαν αόρατη σακούλα εντός μου, δεν άγγιζε τα σπλάχνα μου απευθείας, όμως ήταν εκεί κι ήταν σχεδόν δική μου.

Πόσος φόβος κρύβεται πίσω από το άγνωστο; Ήμουν 19 ετών όταν μίλησα στους δικούς μου για πρώτη φορά. Θυμάμαι «πάγωσαν». Ο πάγος εκείνος άγγιξε κι εμένα. Τώρα, είμαι 29 χρονών και μόλις ένα χρόνο τώρα έχω ανοίξει τις εμπειρίες μου με τις γυναίκες και νιώθω πιο ολοκληρωμένη από ποτέ. Ένα κομμάτι του εαυτού μου, μπήκε στην θέση του και με κάνει πιο δυνατή και πιο ευτυχισμένη. Πρόσφατα έκανα πάλι coming out στην οικογένειά μου. Μέσα σε έναν τσακωμό που είχα με τον πατέρα μου, διότι υποστήριζε πως οι γκέι δεν είναι φυσιολογικοί άνθρωποι.

Πόσος φόβος κρυμμένος; Γύρισα τότε και τον κοίταξα στα μάτια. Τον ρώτησα «εμείς οι bi είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι»; Κατέβασε το κεφάλι και δεν είπε τίποτα. Είχε λησμονήσει την προηγούμενη φορά. Πλέον ξέρω ποια είμαι, δεν με επηρεάζει η γνώμη των άλλων. Θέλω να ζω την ζωή μου όπως γουστάρω ΕΓΩ. Γνωρίζω, πως όποιος δεν έχει νιώσει συναισθήματα σαν τα δικά μου, δεν μπορεί να καταλάβει. Πόση χαρά φανερώνεται όταν ο φόβος φεύγει. Τώρα, δίνω χώρο και χρόνο στον εαυτό μου, τον εμπιστεύομαι και του επιτρέπω να με μαγέψει. Δώστε και εσείς την ευκαιρία στον εαυτό σας, είναι εκεί και σας περιμένει. Ξέρω πως ο κόσμος εκεί έξω δεν είναι ρόδινος για μας, αλλά έχουμε το ένα το άλλο, δεν είμαστε μόνοι μας, μην το ξεχνάτε αυτό.

Φλωριάννα.

Αγαπημένε μου Εαυτέ,

Αν τα υπολογίζω σωστά, την ώρα που θα λάβεις αυτό το γράμμα θα είσαι κάπου στα 15. Θα έχεις καταφέρει πολλά, αλλά δε θα σου αναγνωρίζεις σχεδόν τίποτα. Θα έχεις την ευτυχία να έχεις δίπλα σου άτομα που σε αγαπάνε, αλλά θα πνίγεσαι λίγο παραπάνω από όσο αντέχεις.

Πάει καιρός που θέλω να σου γράψω, αλλά οι ρυθμοί της ζωής κάπως με κάνουν να το αναβάλλω. Να που μερικές φορές, έρχονται οι κατάλληλες αφορμές για να τα πούμε.

Επτά χρόνια μπροστά, στο τώρα, έχουν περάσει περίπου 6 μήνες από τότε που κάναμε coming out στους γονείς μας, και συνέβη σχεδόν όσο απλά έγραψα κι αυτήν την πρόταση. Δε θα σου πω πως ήταν εύκολο. Ήταν πολλές οι φορές που προσπάθησες και το μόνο που κατάφερνες ήταν να γυρίζεις με ένα σφίξιμο στο λαιμό και τις λέξεις να μη βγαίνουν. Κάθε φορά θύμωνες με τον εαυτό σου και σε θεωρούσες δειλό, αλλά κάθε φορά οι άνθρωποι που σε αγαπάνε -όπως ο σύντροφός σου και οι κολλητοί σου- σου υπενθύμιζαν να σε αγαπάς και να μη σε μαλώνεις. Και εσύ κάθε φορά σε αγάπαγες λίγο περισσότερο.

Σου πήρε χρόνο να αποδεχτείς και να αγκαλιάσεις τα κομμάτια σου, μα δεν έκανες ούτε μια στιγμή πίσω. Να θυμάσαι πως έχεις περισσότερο θράσος απ' ότι αφήνεις τον εαυτό μας να πιστεύει. Να θυμάσαι πως παραμένεις αυθεντικός, ακόμη και τις στιγμές που μπορεί να μη βρεις τη δύναμη να σταθείς αυθεντικά απέναντι σε κάποιον - ακόμη και στην οικογένεια σου.

Ξέρω ότι αυτό που σε απασχολεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι το coming out στους γονείς μας. Και θυμάμαι όλα τα worst case scenarios που κάναμε παρέα. Κι έχεις δίκιο, διότι έτσι έμαθες να κάνεις. Αλλά όταν θα φτάσει η ώρα, θα το κάνεις για σένα. Και προτού προλάβεις να λάβεις την αποδοχή και την αγάπη από τους δικούς σου, θα έχεις εκείνη μόλις τη στιγμή αποδεχτεί και αγαπήσει λίγο παραπάνω τον εαυτό σου - θα είναι μια πράξη αγάπης προς τα εμάς.

Και εκείνοι -παρόλο που δεν τους το 'χες- θα σε ακολουθήσουν και θα προσπαθήσουν να μάθουν περισσότερα για σένα, μέσα από σένα. Και θα είσαι ορατός. Και θα έχεις κατακτήσει ένα τεράστιο βουνό.

Είμαι περήφανος για εμάς. Και στο λέω γιατί ξέρω πως το έχεις ξεχάσει. Αν μπορώ να σου "αποκαλύψω" κάτι για το μέλλον, είναι πως λίγα χρόνια μετά από το σημείο που βρίσκεσαι τώρα, θα βρεις ανθρώπους που θα δώσουν λέξεις σε αυτά που βιώνεις και νιώθεις. Θα αγαπήσεις και θα αγαπηθείς, και το «αγάπη ολούθε» που συνήθιζες να λες θα γίνει πραγματικότητα.

You're doing fine kiddo. Trust me.

Κωνσταντής.

ΥΓ. Το μόνο που θα άλλαζα, ήταν να είχαμε μάθει αυτό το κομμάτι νωρίτερα.

Ακολουθήστε την Άντυ στο instagram.

Περισσότερα από το VICE

Τουρίστες Απαντούν αν θα Πήγαιναν στο Άμστερνταμ σε Περίπτωση που Απαγόρευε το Χόρτο

Khay Be: Το “Pyro” Album, η Ζωή στην Αγγλία και το West Coast Rap

Φωτογραφίες Ανθρώπων που Ζουν Δίπλα στα Μεγαλύτερα Εργοστάσια Ενέργειας της Ευρώπη

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.