Κάθε φορά, σε κάθε Μουντιάλ, είμαι ένας από τους πιο ένθερμους και επομένως, πικραμένους υποστηρικτές της Εθνικής Αγγλίας. Δεν είμαι κανενός νοσταλγός της αποικιοκρατίας ούτε έχω καμία σχέση με τη χώρα. Για την ακρίβεια δεν έχει τύχει να πάω ούτε στο Λονδίνο. Παρόλα αυτά κάτι με κάνει να την υποστηρίζω.Στο ερώτημα του ποιος αντιπροσωπεύεται από ένα «αντιπροσωπευτικό συγκρότημα», όπως ονομάζουμε αλλιώς τις εθνικές ομάδες, η απάντηση είναι απλή: Όποιον και όποια νιώθει ότι αντιπροσωπεύεται από αυτό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τη φετινή ομάδα της Εθνικής την αγαπήσαμε πολλοί. Όχι μόνο γιατί παίζει εξαιρετικό μπάσκετ, ούτε επειδή έχει τον μεγαλύτερο σταρ του NBA στο ρόστερ της. Την αγαπήσαμε επειδή νιώσαμε ότι μας αντιπροσωπεύει πολύ περισσότερο μία ομάδα που δεν αποτελείται μόνο από λευκούς, σύμφωνα με τον κανόνα, Έλληνες. Μετά τη χθεσινή ήττα έχουμε ακόμη έναν λόγο.Από την ώρα που άρχισε να στραβώνει το ματς και μετά από μεγάλο διάστημα παραμονής εντός των τρυπών τους, διάφοροι ανώνυμοι κατά βάση λογαριασμοί άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους στα social media. Σαν έτοιμοι από καιρό αλλά καθόλου θαρραλέοι, στο πρώτο στραβοπάτημα πήραν το πληκτρολόγιο στα ελληνικά τους χέρια, γούρλωσαν τα ολύμπια μάτια τους και άρχισαν να ποστάρουν ρατσιστικά παραληρήματα εις βάρος της Εθνικής Ομάδας της Ελλάδας και φυσικά του πρωταγωνιστή της, Γιάννη Αντετοκούνμπο.Ένα πολύ καλό παράδειγμα είναι και το παρακάτω. Με ψυχραιμία και επιχειρήματα ακυρώνει τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα του πλανήτη. Μέσα σε πέντε γραμμές. Δεν υπάρχει πια Αντετοκούνμπο. Από αύριο γυρνάει αναπληρωματικό 5άρι στον Φιλαθλητικό.
Όλοι αυτοί οι λογαριασμοί ενώθηκαν κάτω από το hashtag #not_my_national_team δίνοντας μία αίσθηση συντονισμένης δράσης (το πώς κάνουν retweet ο ένας τον άλλον και πώς κάποιοι λογαριασμοί φτιάχτηκαν τώρα), πανηγύρισαν με τη ψυχή τους τη νίκη της Γερμανίας (γκουχ) και την ήττα της ομάδας που οι ίδιοι νιώθουν ότι δεν τους αντιπροσωπεύει, ακριβώς επειδή δεν είναι αμειγώς λευκή. Τους ευχαριστούμε γι’ αυτό και κυρίως διότι μας βοηθούν να σουτάρουμε και να μπλοκάρουμε πιο γρήγορα από τη σκιά μας, όπως συνηθίζει να λέει ένας σοφός γέρων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μπορούμε βέβαια να τους αναγνωρίσουμε μία ειλικρίνεια που δεν έχουν άλλοι, ταγμένοι οπαδοί του Γιάννη, που ταυτόχρονα είναι ρατσιστές με τους υπόλοιπους μετανάστες. Ξέρετε αυτούς που δεν έτυχε να είναι κορυφαίοι αθλητές του πλανήτη και πληρώνουν το τίμημα της ελληνικής φιλοξενίας κάθε ώρα της ημέρας. Παρόλα αυτά, ομολογουμένως, μπορείς να νιώθεις ακόμη περισσότερη χαρά που αυτή τη στιγμή την Ελλάδα αντιπροσωπεύει μία ομάδα την οποία δεν δέχονται ούτε να βλέπουν οι φασίστες και ναζιστές της. Η μπάρα είναι πολύ χαμηλά, αλλά σκεφτείτε τι συμβαίνει σε άλλες χώρες.
Προφανώς δεν υπάρχει τίποτα ριζοσπαστικό, τίποτα ρηξικέλευθο στο να παίζουν μπασκετμπολίστες, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε μία χώρα, στην εθνική της ομάδα. Δεν ανακαλύψαμε τον τροχό και δεν είναι καν κάτι καινούργιο. Αρκεί να θυμηθούμε τον στίβο και την άρση βαρών στα 90’s. Ούτως ή άλλως ακόμα και αυτό μπαίνει στην αφομοιωτική λογική ενός πιο προοδευτικού αλλά πάντα εθνικού λόγου. Δεν σταματάει όμως να έχει το συμβολικό του βάρος το γεγονός ότι ο πιο γνωστός Έλληνας του πλανήτη δεν είναι λευκός.Κλείνω με ένα από τα καλύτερα tweet-απαντήσεις που βρίσκονται στο ίδιο hashtag. Καλή διαμονή και όλοι οι υπόλοιποι ας θυμόμαστε ότι όσο γραφικοί και αν φαίνονται τώρα, πάντα θα καραδοκούν.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
