Μέσα στο "Torture Garden", το πιο Διάσημο Φετιχιστικό Κλαμπ του Κόσμου

Στη σύγχρονη εκδοχή ων sex party, λίγα event διαμορφώνουν την ηδονιστική, πρωτοποριακή εικόνα του Torture Garden. Για περισσότερα από 30 χρόνια, το Torture Garden (TG) είναι το μεγαλύτερο και πιο ζόρικο φετιχιστικό club. Είναι γνωστό παγκοσμίως για την προκλητική performance art, το διαρκώς εξελισσόμενο soundtrack χορευτικής μουσικής και το διαβόητα αυστηρό dress code.

«Περισσότερο σιχαίνομαι αυτούς που έρχονται με ένα βαμβακερό μπλουζάκι, σε κοιτάζουν και λένε ότι έχουν φετίχ με το βαμβάκι», λέει η Charlotte Hellicar, πρώην door bitch και πλέον διευθύντρια του Torture Garden. Πίσω της, ντισκομπάλες αντανακλούν το φως από το κόκκινο και μαύρο χρώμα από ένα το στημένο σκηνικό.

Οι κανόνες του dress code είναι ειδικότητα της Hellicar και απαγορεύουν τζιν, κοστούμια, βαμβακερά πουκάμισα, κοντομάνικα και μποξεράκια, κιτς αποκριάτικες στολές, κολάν γυναικεία και ανδρικά. Το λάτεξ, το δέρμα, το μέταλλο είναι ΟΚ. Όπως το θέτει η Hellicar, «Δεν μπορείς να φορέσεις κάτι με το οποίο θα πήγαινες στα μαγαζιά. Αν μπορείς να το φορέσεις σε μια κανονική έξοδο, δεν προσπαθείς αρκετά».

Το Torture Garden ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1990 με σκοπό να αναζωογονήσει τη σύγχρονη εναλλακτική σκηνή, η οποία για τους ιδρυτές και τότε συγκάτοικους Allen Pelling και David Wood, είχε γίνει λίγο βαρετή.

«Πήγαινα για clubbing στο Λονδίνο κάθε βράδυ», λέει ο Pelling. «Ο David είναι πέντε χρόνια μεγαλύτερος και είχε προλάβει μερικά από τα καλύτερα clubs στο άνθος τους. Εγώ δεν τα πρόλαβα, έτσι τον ρωτούσα συνέχεια πώς ήταν αυτά τα clubs. Ένα βράδυ στο σπίτι του συζητούσαμε πώς θα ήταν το ιδανικό club για μένα και γι’ αυτόν. Και από εκείνη τη συζήτηση προέκυψε το Torture Garden.

«Εγώ μόλις είχα τελειώσει τη σχολή καλών τεχνών και ήθελα να γίνω σκηνοθέτης, δεν με ενδιέφερε να φτιάξω club», λέει ο Wood. Αρχικά απλώς έλεγα στον Allen τις ιδέες που είχα όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά όσο μιλούσα γι’ αυτό, όλο και περισσότερο ενθουσιαζόμουν».

Και το όνομα; «Είχα ένα βιβλίο, μόλις το είχα αγοράσει, λεγόταν Torture Garden», λέει ο Wood. «Δεν το είχα διαβάσει καν αλλά ακουγόταν εξωτικό, μακρινό και μυστηριώδες μέρος».

Βρήκαν έναν χώρο εκεί κοντά, άνοιξαν μια Πέμπτη βράδυ και την πρώτη βραδιά πήγαν 100 άτομα. «Τη δεύτερη μπορεί και 250, έπειτα 350 κι μετά 500. Ήδη την τέταρτη ή πέμπτη βραδιά ο κίτρινος τύπος έγραφε για μας», λέει ο Wood. «Ένιωθα ότι ξεκινούσαμε κάτι συναρπαστικό, αλλά αρκετά επικίνδυνο και καινούργιο και προχωρημένο».

Ο Pelling ήξερε ότι τα είχαν καταφέρει όταν άνοιξε τις κυριακάτικες εφημερίδες και είδε ένα άρθρο με τίτλο «Άτακτες βραδιές στον Κήπο». Θυμάται ότι σκέφτηκε «Έι, το club μου! Το άρθρο ήταν τελείως μούφα αλλά ενθουσιάστηκα, τηλεφώνησα στη μαμά μου και είπα, “Πάρε εφημερίδα. Γράφει για μένα”».

«Ήμασταν το underground προπύργιο εκείνης της σκηνής», εξηγεί ο Wood. «Ήμασταν ίσως λίγα χρόνια μπροστά απ’ ό,τι συνέβαινε στην κοινωνία και τον πολιτισμό γενικά. Ο Τύπος ακόμα θεωρούσε το φετίχ και τη σεξουαλικότητα κάτι που μπορούσε να χλευάσει ή να εκθέσει. Οι χώροι ακόμα ήταν ευάλωτοι».

Το club υπήρχε σε μια πολύ γκρίζα ζώνη, όπως λέει ο Allen. «Υπήρχε μια ατμόσφαιρα εκείνη την εποχή ότι αυτό που κάναμε ήταν πιθανόν παράνομο. Μετά από λίγο άρχισε να γίνεται όλο και πιο αποδεκτό».

Και παρά τα περιφρονητικά σχόλια από τον «κίτρινο» Τύπο, το μεταμορφωτικό περιβάλλον που δημιούργησε το Torture Garden έπαιξε τεράστιο ρόλο στην αποδοχή του φετιχιστικού παιχνιδιού και της φετιχιστική μόδας στις δεκαετίες που ακολούθησαν. Προφανώς βοήθησε το ότι το Torture Garden αποκτούσε φήμη ως μπαρ για τους πρωτοπόρους σχεδιαστές μόδας του Λονδίνου της δεκαετίας του ‘90.

«Οι αρχές της δεκαετίας του ‘90 ήταν πολύ πρωτοποριακή εποχή για τη φετιχιστική μόδα», λέει ο Wood που φοράει  ασορτί t- shirt, μπλέιζερ και παντελόνι παραλλαγής Vivienne Westwood. «Δεν ήταν απλώς μαύρο ή κόκκινο λάτεξ. Πολλά από τα στιλ πλησίαζαν αυτά που δημιουργούσαν σχεδιαστές, όπως ο Alexander McQueen και ο Thierry Mugler».

O Allen συμπληρώνει: «Ο Jean Paul Gauliter ερχόταν επίσης στο club, έπαιρνε πολλές ιδέες και έφτιαχνε μια κολεξιόν. Εμπνεόταν. Δεν ξέρω αν εμπνεόταν μόνο από το Torture Garden, αλλά ίσως από ό,τι συνέβαινε στην εναλλακτική σκηνή τότε».

Η βιομηχανία της μόδας πάντα λίγο απαξιωτική απέναντι σε ό,τι συνέβαινε στον κόσμο του φετίχ, λέει ο Wood. «Οι σχεδιαστές πάντα εμπνέονταν από τον κόσμο του φετίχ, αλλά ο κόσμος αυτός δεν πήρε τα εύσημα που του αξίζουν».

Η Hellicar, που φοράει ένα γαλάζιο δερμάτινο ιμάντα με χρυσό, το βρίσκει πολύ αστείο όταν celebrity όπως η Kim Kardashian βγαίνουν ντυμένοι με λάτεξ από πάνω μέχρι κάτω ή με μάσκες BDSM.

«Μου φαίνεται άκυρο διότι έχω συνηθίσει να τα βλέπω σε underground πάρτι, αργά τη νύχτα», λέει και συμπληρώνει ότι η μάσκα γουρούνι που έχει, είναι αγαπημένη του κοινού στα πρόσφατα events του TG.

Η γοητεία του Torture Garden έγκειται στο ότι σου δίνει την ευκαιρία να μεταμορφωθείς σε κάτι τελείως διαφορετικό, συμπληρώνει. «Μπορείς να είσαι ο πιο σκληρός άνδρας τη μέρα και να έρχεσαι εδώ με το λάτεξ παντελόνι σου και ελευθερώνεσαι από αυτή την περσόνα».

Μεγάλο μέρος αυτής της τάσης απόδρασης φυσικά προέρχεται από το δημιουργικό set design που έχει γίνει ενδογενές για το TG όσο το λάτεξ και το spanking. «Είναι αυτό το ταξίδι στο άγνωστο που μπορεί να είναι λίγο επικίνδυνο, δεν ξέρεις τι ακριβώς θα συμβεί», λέει ο Pelling.

Μια βραδιά στο seOne – το club στη Γέφυρα του Λονδίνου που είχε χωρητικότητα 3.000 ατόμων και τώρα έχει κλείσει και ισχυριζόταν ότι ήταν το μεγαλύτερο club του Λονδίνου- το TG μετέτρεψε το dogging room σε νυχτερινό δάσος, με δέντρα και τα πάντα. «Είχαμε παλιά αυτοκίνητα ώστε να τα χρησιμοποιεί ο κόσμος όπως ήθελε», θυμάται η Hellicar. «Η παραγωγή μας έφτασε σε άλλα επίπεδα».

«Δεν έχω πάει σε club όπου υπάρχει η αισθητηριακή υπερφόρτωση που υπάρχει στο Torture Garden», λέει ο Wood.

Καθώς τα club παγκοσμίως έκλεισαν τις πόρτες τους λόγω lockdown, οι θαμώνες περίμεναν περισσότερα όταν τελικά άνοιξαν. Τα sex party ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο δημοφιλή. Ακόμη και με τον αυξανόμενο ανταγωνισμό από άλλα αισθησιακά events με dress code, όπως το Klub Verboten, One Night και Pinky Promise, το Torture Garden συνεχίζει να καινοτομεί και να γίνεται sold out.

Ο Wood άφησε το TG το 2019 αλλά υπό τη διεύθυνση του Pelling και της Hellicar, η βραδιά συνεχίζει να γίνεται κάθε μήνα και να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. «Κανένα άλλο club στον κόσμο δεν θα είχε την ποικιλία των shows που έχουμε κάνει, από πολύ ακραία body art shows, μέχρι πολύ γκλαμουράτα όπως της Dita Von Teese, που έκανε τις πρώτες τα τρία performance στη Βρετανία στο Torture Garden, μαζί μας», εξηγεί ο Wood.

«Το concept που σκεφτήκαμε πριν από 30τόσα χρόνια πλέον είναι η νόρμα, ακόμη και εκτός φετιχιστικών clubs. Είναι αυτό που θέλουν όλοι να βιώσουν, δεν είναι μια απλή εμπειρία nightclub».

Οι φωτογραφίες είναι του Jeremy Chaplin, ο οποίος κατέγραψε τις πρώτες μέρες του Torture Garden. To φιλμ είναι παραγωγής και σκηνοθεσίας Helen Meriel Thomas, μοντάζ Miles Williams.

 Περισσότερα από το VICE

Εντυπωσιακές Φωτογραφίες της Ελλάδας από Ψηλά

Παρακολουθήσαμε τις Ταινίες που Γύρισαν οι Κρατούμενοι Μέσα στις Φυλακές Κορυδαλλού

«Όλες μας Είμαστε η Μάχσα»: Η Μάριαμ Μιλάει για τα 43 Χρόνια Ακραίας Καταπίεσης των Γυναικών στο Ιράν

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.