Ο Δημήτρης Πουλικάκος, ο «Homo Greco» και ο Νεοέλληνας

Με τον Homo Greco μάς συστήνει το ομώνυμο θεατρικό έργο των Βαγγέλη Αλεξανδρή και Οδυσσέα Ανδρούτσου, που σκηνοθετεί στο ντεμπούτο του ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης και πραγματεύεται την πορεία του Έλληνα από την αρχή της ύπαρξής του, περνώντας από εποχή σε εποχή και συνδυάζοντας την επιστημονική φαντασία με την πραγματικότητα.

Σύμφωνα με την υπόθεση της παράστασης, σ’ έναν μακρινό γαλαξία, οι εξωγήινοι κάτοικοι του πλανητικού στερεώματος Μη-Στείριος, αποφασίζουν να μετακομίσουν σε έναν άλλο πλανήτη, για να γλιτώσουν από την αφόρητη βαρύτητα. Έτσι, φτιάχνουν ένα πρωτοποριακό μοντέλο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν τους, για να αναλάβει τη δύσκολη αυτή αποστολή. Το μοντέλο Greco, έχοντας δίπλα του το μοντέλο Greca, περνάει από διάφορες δοκιμασίες ιστορικής σημασίας και όπως λέει ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, σε αυτά βλέπουμε ένα ψυχογράφημα της Ελλάδας, μέσα από 12 διαφορετικά στάδια της ιστορία της.

VICE: Ποια είναι η διαδρομή σου μέχρι τη σημερινή παράσταση;
Βαγγέλης Αλεξανδρής: Με το θέατρο είχα πάντα μια αμφίδρομη σχέση. Από το σχολείο μού άρεσε να είμαι σε θεατρικές ομάδες και μετά το σχολείο, σε έναν πολιτιστικό σύλλογο στους Αμπελοκήπους. Βέβαια, πάντα το έκανα ως χόμπι, ώσπου στα 27 μου αποφάσισα τα πρώτα να τα κάνω δεύτερα και τα δεύτερα να τα κάνω πρώτα: Άφησα πίσω μου το επάγγελμα του διαφημιστή και έφερα μπροστά το θέατρο, επειδή με ενθουσίαζε αλλά και με μετέφερε σε μία άλλη πραγματικότητα. Το ίδιο συνέβαινε και με τη μουσική. Ήμουν σε μια ροκ μπάντα κι αργότερα ασχολήθηκα με την ηλεκτρονική μουσική.

Καλλιτεχνική φλέβα…
Ναι. Την τέχνη την αντιμετωπίζω ερωτικά. Γράφω και στίχους, ένα κομμάτι μου, τον «Ηράκλειτο», τον τραγούδησε ο Πάνος Μουζουράκης. Όλα, βέβαια, τα κάνω για την ψυχανάλυσή μου. Είναι το ψυχογράφημά μου - ειδικά τα γραπτά. Από εκεί και πέρα, πήγα σε σχολή υποκριτικής και βρέθηκα να κάνω θέατρο δρόμου, να μαθαίνω ξυλοπόδαρα - έχω γυρίσει τον μισό πλανήτη με αυτά. Έχω συμμετάσχει σε δέκα ταινίες μεγάλου μήκους και δέκα μικρού, οι μισές από τις οποίες είναι βραβευμένες στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Έγραψα τα Εφτά Μπισκότα με τον Μάκη Παπαδημητράτο και το τρέχαμε τέσσερα χρόνια. Τώρα, ο Homo Greco είναι η δεύτερη θεατρική, συγγραφική δουλειά.

Ποια ήταν η αφορμή για να γράψεις αυτό το έργο;
Αρχικά, να σου πω την αιτία: Η πραγματική αιτία για την συγγραφή του έργου ήταν η εποχή των exit polls, το ’13-’14, που μας ρωτούσαν «Με ποιον είστε, με τον έναν ή με τον άλλον;». 'Ολοι γούσταραν τον «κανέναν». Εγώ ενθουσιάστηκα με τους αναποφάσιστους, εκείνους που δεν ήξεραν αν θέλουν να πάνε από 'δω ή από 'κει. Αυτή ήταν η πραγματική αιτία που υπέβοσκε.

Η αφορμή ήρθε το Πάσχα του '14. που έβλεπα για ακόμη μια φορά το Life of Brian (σ.σ. Ένας Προφήτης… Μα τι Προφήτης!) των Monty Python: έχει μια σκηνή που λογομαχούν το Λαϊκό Μέτωπο Ιουδαίας με το Ιουδαϊκό Λαϊκό Μέτωπο -θυμίζοντας κάπως το ΚΚΕ (μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ- για το τι έχει κάνει ο Καίσαρας γι’ αυτούς. Εκεί. μου σκάει η ιδέα. Φαντάσου τους Έλληνες μέσα στην ιστορία τους να διαπληκτίζονται για τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα μεταξύ τους. Έψαξα και βρήκα όλους αυτούς τους συνωμοσιολόγους που λένε ότι είμαστε από τον αστερισμό του Σείριου και όλα αυτά τα ωραία παραμύθια και βρήκα πολύ ενδιαφέρον ότι ο Έλληνας κατάγεται από εκεί. Έτσι ξεκίνησα να μαζεύω διάφορες πληροφορίες και να φτιάχνω μια σκαλέτα. Αντιμετώπισα αντικειμενικές δυσκολίες επιστημονικού ενδιαφέροντος. Τότε γνώρισα τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, που είναι συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας και μου τα έλυσε όλα. Πήραμε την απόφαση να το γράψουμε από κοινού. Τον αστερισμό των ονομάσαμε Μη-Στείριο, που είναι ο όχι στείρος, αυτός που γεννάει συνέχεια. Όλα διαδραματίζονται μέσα σε μια σκουληκότρυπα. Αυτή ήταν η ατραπός, για να βάλουμε μέσα τα ιστορικά γεγονότα από δώδεκα εποχές της Ελλάδας.

Οι Καθαρίστριες που Έγιναν Ηθοποιοί και Γύρισαν τον Κόσμο

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Τι θα δει κανείς αν έρθει στο θέατρο;
Ουσιαστικά ξεκινάμε από τον Χάπι, που είναι ο δορυφόρος του πλανήτη Μη-Στείριου. Εκεί οι εξωγήινοι κάτοικοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τη βαρύτητα, οπότε θέλουν να φτιάξουν ένα πρωτοποριακό μοντέλο βιορομπότ, τον Homo Greco, για να ψάξει να βρει έναν νέο κόσμο που να ταιριάζει με τον δικό τους, ώστε να μπορέσουν να τον κατοικήσουν. Από εκεί ξεκινάει το έργο. Περνώντας απέναντι στη σκουληκότρυπα, ο Greco θα πρέπει να έχει γνώση που αποκτιέται με τα βιώματα και όχι εγκυκλοπαιδικά. Κατέχοντας τη γνώση θα διαλέξει τον σωστό για εκείνους πλανήτη. Με την Greca περνάνε το αρχέτυπο βίωμα, σεξ και βία. Μετά του λαθρεπιβάτη. Δεν έχουν εισιτήρια, και ο Νόε τους κατεβάζει από την Κιβωτό στην Ιθάκη. Εκεί ζουν το βίωμα του μετανάστη, του πρόσφυγα. Ψάχνοντας να βρουν χαρτιά, μεταφέρονται στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, από εκεί πάνε στην Πυθία, μετά στο Βυζάντιο και τη Στάση του Νίκα και φτάνουμε μέχρι τις ημέρες μας, αλλά και πιο μπροστά, στο μέλλον της Ελλάδας, όπως ρομαντικά το έχουμε οραματιστεί.

Τον σύγχρονο Έλληνα πώς τον καυτηριάζετε;
Στο παρόν είναι ο Μπάμπης ο Φλου που είναι άστεγος και ευχαριστεί τους άγιους ανθρώπους, τους Γερμανούς, που ήρθαν και τα πήραν όλα. Τώρα οι Έλληνες δεν πληρώνουν φόρους, χαράτσια και λογαριασμούς, επειδή δεν έχουν τίποτα δικό τους. Άρα είναι ελεύθεροι. Αυτό είναι το παρόν, με δυο λόγια.

Το μέλλον πώς το οραματιστήκατε;
Το μέλλον το οραματιστήκαμε με ειρήνη, αγάπη, δημιουργία. Ουσιαστικά, μέσα στο έργο, ο Greco με την Greca, που είναι ζευγάρι απ' την αρχή, ακολουθούν ένα άσπρο πρόβατο και μετά ένα μαύρο. Το άσπρο πρόβατο αντιπροσωπεύει τη θρησκεία και το μαύρο την πολιτική. Αλλά λίγο πριν από το τέλος, η επιστήμη είναι που δίνει την λύση κι όχι η θρησκεία και η πολιτική.

Αν έπρεπε να οραματιστείς το μέλλον της Ελλάδας και εκτός έργου, με ποιες αξίες θα ήθελες να προχωρήσει και ποιες να αφήσει πίσω της;
Ειρήνη, αγάπη, δημιουργία και όλοι να εργάζονται για το κοινό καλό κι όχι ο καθένας για τον εαυτό του. Δυστυχώς όμως δεν θα προλάβουμε να βιώσουμε τέτοιες καταστάσεις, γιατί η ανθρωπότητα, -κι όχι μόνο η Ελλάδα- είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο, αλλά αν μπορούσε να συμβεί αυτό, θα ήθελα να βιώσω την πραγματική δημοκρατία. Αυτό θα ήθελα να βιώσω. Ατομική και κοινωνική συνείδηση.

Πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρξει κάποτε μια αλλαγή;
Δυστυχώς, τα χρόνια που ζούμε και θα ζήσουμε δεν θα προλάβουμε να δούμε καμία αλλαγή επί της ουσίας. Ό,τι αλλαγή γίνεται, γίνεται μετά κόπων και βασάνων, επειδή οι εξουσιαστές θέλουν πάντα να εξουσιάζουν το πόπολο. Όσο υπάρχει ο εξουσιαστής που θέλει να εξουσιάζει και ο εξουσιαζόμενος έχει ως όνειρό του να γίνει εξουσιαστής, αυτό θα διαιωνίζεται. Δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

Στην παράσταση συμμετέχει και ο Δημήτρης Πουλικάκος. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Ο Δημήτρης Πουλικάκος είναι ιστορία από μόνος του. Τι να πρωτοπεί κανείς για την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα και το έργο του! Τον γνώρισα στα γυρίσματα της ταινίας του Γιώργου Μπακάλη, Η Ιστορία ενός φιλήσυχου ανθρώπου. Από τότε τα λέμε πού και πού. Του έστειλα το έργο και του ζήτησα αν ήθελε να μας κάνει την αφήγηση στο βίντεο της αρχής. Το διάβασε, του άρεσε πολύ και δέχτηκε με χαρά να το κάνει. Είναι χαρά και τιμή μας που τον έχουμε μαζί, έστω και μ' αυτόν τον τρόπο.

Ποια είναι τα σχέδιά σου τώρα;
Αυτήν τη στιγμή είμαι σε ένα σίριαλ του εξαιρετικού ως ανθρώπου αλλά και μετρ στην κωμωδία, σκηνοθέτη Βασίλη Θωμόπουλου, στο Ελεύθερη Σχέση. Υποδύομαι έναν δάσκαλο χορού Φλαμένκο, τον Χοσέ. Προβάλλεται στο Open κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Επίσης είμαι στα γυρίσματα μίας ταινίας μικρού μήκους, του Κώστα Καλόγηρου, με τίτλο Εκεί που τελείωσε το σώμα σου. Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς, τους παραγωγούς, τον σκηνοθέτη, τους ηθοποιούς και όλους τους συνεργάτες που βοήθησαν να ανέβει η παράσταση Homo Greco.

Περισσότερα για την παράσταση Homo Greco, θα βρείτε εδώ.

Περισσότερα από το VICE

Ο Νίκος Μιχαλολιάκος, η «Αρχή του Αρχηγού» και ο Hitler

Τα «Χάπια των Τζιχαντιστών» Ήταν Καλυμμένα Με Κανέλα και Κουρκουμά

H Ιστορία του Απατεώνα με το Υποβρύχιο Καταφύγιο, που Τελικά Αυτοκτόνησε στο Δικαστήριο