Κείμενο: Μελπομένη Μαραγκίδου

Μέσα σε λίγα 24ωρα το κέντρο της Αθήνας ξαναγέμισε με rainbow σημαίες. Αυτή τη φορά όχι με το εορταστικό κλίμα που υπήρχε στο Athens Pride το περασμένο Σάββατο, αλλά σε μια συγκέντρωση μνήμης για τα θύματα της τραγωδίας στο Ορλάντο. Την Κυριακή η τρομοκρατική επίθεση στο gay club Pulse, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε το Ισλαμικό Κράτος, άφησε πίσω 50 νεκρούς. Από τότε, η LGBT κοινότητα παγκοσμίως έχει βγει στο δρόμο δείχνοντας την συμπαράστασή της στα θύματα του μεγαλύτερου μακελειού στην ιστορία των ΗΠΑ.

Στις 8.00 το απόγευμα της Τρίτης, μετά από ένα διαδικτυακό κάλεσμα εκατοντάδες κόσμου μαζεύτηκε στο Σύνταγμα σε σιωπηλή διαμαρτυρία. Υπήρχαν μόνο λιγοστά πανό, της Διεθνούς Αμνηστίας, της LGBT ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των Proud Seniors. Δεν ακούγονταν συνθήματα ενώ πολλοί κρατούσαν κεριά. Πριν ξεκινήσει η πορεία, ρώτησα μερικούς πώς τους έχει επηρεάσει το γεγονός.

«Όσο περισσότερο περνούν οι μέρες συνειδητοποιώ πώς εσωτερικεύω όλο και πιο πολύ αυτό που έγινε. Η συνειδητοποίηση ότι η επίθεση ήταν στοχευμένη προς ΛΟΑΤ υποκείμενα σιγά σιγά έρχεται στο μυαλό μου και με έχει τρομάξει. Όταν βλέπουμε επιθέσεις προς ΛΟΑΤ άτομα σε μη «δυτικές χώρες», πάντα το βλέπουμε ως κάτι που είναι μακριά, ότι μας αφορά μεν αλλά δεν θα χάσουμε και τον ύπνο μας. Τώρα, σκέφτομαι τι θα γινόταν αν αυτό είχε γίνει στην Ελλάδα σε ένα gay club, στο Pride, οπουδήποτε διεκδικείεται η ορατότητα της κοινότητάς μας. Και σκιάζομαι. Δεν το έχουμε ζήσει, δεν το σκεφτόμαστε καν ότι είναι πιθανό, δεν θα υπήρχε πρόβλεψη. Τον ξέρω ότι δεν πρέπει να ζούμε με τον τρόμο, αλλά όσο να' ναι σε επηρεάζει. Και γι' αυτό κατέβηκα σήμερα στο Σύνταγμα, γιατί χρειάζομαι να αισθανθώ ότι υπάρχει μία κοινότητα. Γιατί το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να κάνω είναι να κλειστώ σπίτι».

«Είμαστε συγκλονισμένοι. Και τρομοκρατημένοι, αλλά αυτό δεν το αφήνουμε τόσο να μας επηρεάζει. Θεωρώ ότι τέτοιες κινήσεις σκοπό έχουν και να φοβηθεί ο υπόλοιπος κόσμος. Όμως εγώ δεν πιστεύω ότι πρέπει να φοβηθούμε. Φυσικά είναι κάτι που πρέπει να μας κάνει να έχουμε περισσότερο το νου μας, αλλά το να επιστρέψουμε στις ντουλάπες μας, να θεωρήσουμε ότι δεν πρέπει να κυκλοφορήσουμε ώστε να προστατευτούμε, νομίζω θα είναι ένα μεγαλύτερο πάτημα στην τρομοκρατία να συνεχίσει. Γι' αυτό σήμερα είμαστε εδώ όλοι και όλες γιατί δείχνουμε ότι μπορεί αυτό να μας έχει συγκλονίσει αλλά δεν πρόκειται να κρυφτούμε. Αυτό που συνέβη, θα υπάρξει αφορμή για δύο άσχημες αντιδράσεις. Η μία θα είναι ενάντια στην LGBT κοινότητα, ίσως σε μία ψεύτικη προσπάθεια να την προστατεύσουν με το να θελήσουν να μην φαινόμαστε τόσο πολύ. Και μία δεύτερη αντίδραση θα είναι το πάτημα για ισλαμοφοβία σε μία περίοδο που οι πρόσφυγες πραγματικά μας έχουν ανάγκη. Όλο αυτό θα δώσει πάτημα να μας πουν να μην εμπιστευόμαστε ξένους, πρόσφυγες, αλλόθρησκους. Όμως, ένα τρομοκρατικό χτύπημα σαν κι αυτό δεν συνδέεται με την θρησκεία που επιλέγει να πιστέψει κάποιος, ούτε με τον μουσουλμανισμό, τον χριστιανισμό ή οποιαδήποτε άλλη. Δεν πρέπει να υπάρξει περισσότερο στίγμα, και με αφορμή δηλαδή το γεγονός αυτό να στιγματιστούν κι άλλες ομάδες. Θα πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι».

«Αισθάνομαι πως η ομοφοβία και γενικά ο ρατσισμός πατάει πάνω στην αξία του έρωτα και τη σκοτώνει. Μας φοβούνται και μας σκοτώνουν. Είμαστε εδώ γιατί δεν είμαστε η πόλη, δεν είμαστε το Ορλάντο. Είμαστε το σημείο που χτύπησε η σφαίρα. Δεν χτύπησαν την πόλη μόνο, χτύπησαν συγκεκριμένο χαρακτηριστικό και είμαστε εδώ επειδή υπάρχει αυτή η ανάγκη. Στόχος ήταν η LGBT κοινότητα. Η τρομοκρατία αντιμετωπίζεται με το να μην φοβόμαστε. Ο φόβος μας κάνει να συμμετέχουμε σήμερα».

«Με επηρέασε πολύ το γεγονός. Ήταν σοκαριστικό. Και όσο μάθαινα λεπτομέρειες ακόμα περισσότερο. Ειδικά το ζήτημα με την αιμοδοσία μου χτύπησε πάρα πολύ. Όχι μόνο η LGBT κοινότητα είναι στο στόχαστρο, αλλά είναι στο στόχαστρο και συστημικά και φάνηκε την ίδια ημέρα όταν ήθελαν να δώσουν αίμα για τους φίλους τους και δεν τους άφηναν επειδή είναι LGBT άτομα. Πέρα από αυτό, ανησυχώ γιατί δεν πρέπει να γίνει η επίθεση προς την LGBT κοινότητα μία αφορμή για έρξαση της ισλαμοφοβίας. Γενικότερα, οτιδήποτε γίνεται χρησιμοποιείται ως πάτημα για ισλαμοφοβία, αλλά ειδικά στο κομμάτι LGBT επειδή όλο το σύστημα έχει πέσει και μας λέει ότι "εσείς θα την φάτε πρώτοι" και άρα "ειδικά εσείς θα πρέπει να μην θέλετε πρόσφυγες και μετανάστες στις χώρες σας", θεωρώ ότι θα χρησιμοποιηθεί σαν προβοκάτσια, λέγοντας στους LGBT ότι ορίστε οφείλετε να μισείτε τους μουσουλμάνους. Επίσης, είμαι εξοργισμένη που παριστάνουν τους σοκαρισμένους, την στιγμή που στις ΗΠΑ οι συντηρητικοί έχουν πέσει με νύχια και με δόντια να καταργήσουν αυτό που έκανε πέρυσι το ανώτατο δικαστήριο επιτρέποντας τους γάμους μεταξύ ομοφυλόφυλων. Μεγάλη υποκρισία».

Η πορεία ξεκίνησε λίγο μετά τις 9.00 και κράτησε μία ώρα. Οι διαδηλωτές περπάτησαν σιωπηλοί στην Βασιλίσσης Σοφίας με κατεύθυνση την Αμερικάνικη Πρεσβεία. Εκεί, πέντε κλούβες της Αστυνομίας είχαν αποκλείσει την είσοδο, με τους διαδηλωτές να ζητούν να αποχωρήσουν τα οχήματα προκειμένου να αφήσουν κάποια κεριά και λουλούδια στην είσοδο της πρεσβείας στη μνήμη των θυμάτων. Αν και συνήθως η Αμερικάνικη Πρεσβεία είναι φρούριο απέναντι στους διαδηλωτές, σε μία πρωτοφανή απόφαση, το αίτημα των διαδηλωτών έγινε δεκτό κάνοντάς τους να ξεσπάσουν σε χειροκροτήματα. Αφού άφησαν rainbow σημαίες, κεριά και σημειώματα κάτω από την επιγραφή της πρεσβείας, οι διαδηλωτές στις 10.39 κράτησαν ενός λεπτού σιγή για τα θύματα και ύστερα αποχώρησαν.

Περισσότερα από το VICE

Μάχες «Επιβίωσης» Mέσα σε Κλουβιά στη Γλυφάδα

Μια Ιερόδουλη μας Μιλάει για το πώς Είναι οι Έλληνες Πελάτες της

Το Bullying, το «Αντρικό» Μεγάλωμα των Αγοριών στην Επαρχία και οι Σοκαριστικές Λεπτομέρειες της Δολοφονίας που μας «Πάγωσε»