Τι Συμβαίνει με την Παιδική Κακοποίηση στην Αγγλία;

Φωτογραφία: Marta Parszeniew

Είναι δύσκολο πλέον να παρακολουθείς όλα τα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται στο Ηνωμένο Βασίλειο. Νέες υποθέσεις φυτρώνουν κάθε εβδομάδα, όλες τους με ονόματα που παραπέμπουν σε μια κάπως βουκολική ατμόσφαιρα και όχι στην καταθλιπτική συλλογή της ανθρώπινης δυστυχίας και του πόνου την οποία και καταγράφουν. H υπόθεση του Rotherham είναι η πιο πρόσφατη. Μια βιομηχανική πόλη του Yorkshire, που κάποτε φημίζονταν για την παραγωγή σιδήρου του και τώρα πια είναι πασίγνωστη για την υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης τουλάχιστον 1400 ανήλικων, από συμμορίες ανδρών, τα τελευταία 16 χρόνια.

Η καθηγητής Alexis Jay ηγήθηκε της έρευνα που αποκάλυψε την έκταση αυτών που έλαβαν χώρα στο Rotherham. «Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς της απεχθέστατη φύση των πράξεων που αναγκάστηκαν να υποστούν τα παιδιά», γράφει χαρακτηριστικά. «Βιάστηκαν από πολλαπλούς άνδρες, εκδόθηκαν σε άλλες πόλεις και χωριά στα βόρεια της Αγγλίας, απήχθησαν, ξυλοκοπήθηκαν και εκφοβίστηκαν. Υπήρξαν παραδείγματα ανηλίκων που καταβρέχτηκαν με βενζίνη και δέχθηκαν απειλές ότι θα καούν ζωντανοί, άλλα παιδιά απειλήθηκαν με όπλα, ενώ πολλά από αυτά αναγκάστηκαν να παρακολουθήσουν βίαιους βιασμούς, ως προειδοποίηση ώστε να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Κορίτσια 11 ετών, βιάστηκαν από μεγάλους αριθμούς ανδρών».

Είναι όμως η πρώτη γραμμή της έκθεσής της που είναι η πιο ανησυχητική. «Κανείς δεν ξέρει την πραγματική έκταση της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων στο Rotherham τα τελευταία χρόνια». Ο «συντηρητικός υπολογισμός» της Jay τοποθετεί το νούμερο στα 1400 παιδιά, αλλά αποτελεί απλά μια εικασία για μια σχετικά μεγάλη πόλη σε ένα κομμάτι του Yorkshire. Και σημειώνει: «Η εν λόγω κακοποίηση δεν περιορίζεται στο παρελθόν, αλλά συνεχίζεται και σήμερα».

Κομμάτια του τύπου επικεντρώθηκαν στην Ασιατική καταγωγή πολλών εκ των βιαστών του Rotherham, στηριζόμενοι στην δήλωση της Jay πως κάποιοι εκ των παραγόντων της περιοχής που ασχολήθηκαν με την  υπόθεση, ήθελαν να αποφύγουν να τονίσουν τα φυλετικά στοιχεία της υπόθεσης, φοβούμενοι τις κατηγορίες περί ρατσισμού.

Βεβαία, ακόμα και αν ρίξει κανείς μια απλή ματιά στα γεγονότα των τελευταίων 20 χρόνων, γίνεται άμεσα εμφανές ότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνο μια κοινότητα. Η υπόθεση του Rotherham δεν είναι η πρώτη υπόθεση παιδικής κακοποίησης και οι Ασιατικές κοινότητες δεν είναι οι μόνες που έχουν εμπλακεί. Κάθε νέο συμβάν, έχει εστιάσει την προσοχή σε κάποια κοινότητα ή βιομηχανία: η καθολική εκκλησία, οι μουσουλμανικές κοινότητες, το BBC, πολιτικοί κύκλοι, το ιατρικό σύστημα, οι κοινωνικές υπηρεσίες, όλοι έχουν κατηγορηθεί. Η λίστα είναι ατέλειωτη. Ποιοι είναι λοιπόν όλοι αυτοί; Υπάρχουν κάποιες ομάδες που μπορούμε να απομονώσουμε;

Το CEOP, η εθνική υπηρεσία για την παιδική εκμετάλλευση και την διαδικτυακή προστασία, προσπάθησε να υπολογίσει ακριβώς αυτό, σε μια έκθεση που δημοσιοποίησε το 2011. Θέλησαν να συλλέξουν στοιχεία από υπηρεσίες όλης της χώρας, ώστε να δημιουργηθεί μια εθνική εικόνα σχετικά με το πραγματική έκταση της παιδικής κακοποίησης, ποιοι την διέπραξαν και για πόσο καιρό. Λίγο πολύ απέτυχαν: «Τα στοιχεία σχετικά με την παιδική κακοποίηση είναι συχνά ελλιπή, ή απλά δεν καταγράφονται».

Με άλλα λόγια, έχουμε ουσιαστικά μηδενικές πληροφορίες σχετικά με την παιδική κακοποίηση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν ξέρουμε ποιοι την διαπράττουν. Έχουμε την πλέον ασαφή ιδέα σχετικά με τους κινδύνους. Βρισκόμαστε σε κατάσταση πρωτοφανούς άγνοιας.

Ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της ιστορίας οφείλεται σε βασική ανικανότητα, αλλά υπάρχει σαφώς και κάτι πολύ πιο υποχθόνιο εδώ. Η The Telegraph αποκάλυψε ότι το συμβούλιο του Rotherham, εξαπέλυσε «επιδρομή» προς τις υπηρεσίες ανηλίκων με σκοπό την καταστροφή στοιχείων. Ένας υπάλληλος του Υπουργείου Εσωτερικών που ερευνούσε το θέμα από το 2002, είπε στη εκπομπή Panorama, ότι το γραφείο της έγινε στόχος εφόδου και ότι κατά την διάρκεια αυτής, εξαφανίστηκε μια ολόκληρη αρχειοθήκη με στοιχεία.

Δεν μπορούμε να υπολογίσουμε την κακοποίηση άμεσα, αλλά μπορούμε να κοιτάξουμε κάποια στοιχεία που γνωρίζουμε και να συμπεράνουμε ορισμένα πράγματα από εκεί. Το NSPCC, η εθνική κοινότητα για την προστασία των παιδιών από την κακοποίηση, έχει προσπαθήσει να κάνει κάτι τέτοιο και το μήνυμα που βγαίνει από μια πρόσφατη έκθεσή τους είναι ζοφερό: «Η παιδική κακοποίηση είναι ακόμα πιο έντονη από όσο θα ήθελαν να αποδεχτούν οι περισσότεροι». Οκτώ βιασμοί ή απόπειρες βιασμών σε παιδιά κάτω από 13 καταγράφονται κάθε μέρα και αυτές είναι απλά οι υποθέσεις που καταγγέλλονται. Είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.

Το NSPCC υπολογίζει πως 520.000 παιδιά κακοποιήθηκαν από έναν γονιό ή κηδεμόνα μέσα στο 2011, 260.000 παιδιά κακοποιήθηκαν από κάποιον ενήλικο έξω από το οικογενειακό περιβάλλον και περίπου 250.000 παιδιά ακόμα χρειάζονταν φροντίδα, εξαιτίας κακοποίησης ή αμέλειας. Περίπου 30.000 υποθέσεις κακοποίησης ή εκμετάλλευσης κατεγράφησαν από την αστυνομία. Υπάρχουν πολλά που δεν ξέρουμε. Τα νεαρά παιδιά που πέφτουν θύματα κακοποίησης δύσκολα το καταγγέλλουν και το ίδιο ισχύει και για τους γονείς τους. Ακόμα και όταν πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν υποθέσεις κακοποίησης, δεν το καταγγέλλουν.

Έπειτα, έχουμε να κάνουμε και με την φύση των παραβατών. Όταν αποκαλύφθηκαν οι πράξεις του Jimmy Savile, ο κόσμος σοκαρίστηκε από την έκτασή τους. Υπάρχουν πολλοί που ακόμα πιστεύουν πως η σεξουαλική κακοποίηση είναι συχνά μια πράξη που συμβαίνει μια φορά, από άτομα που χάνουν τον έλεγχο. Από την έρευνα ανθρώπων όπως ο Δόκτωρ David Lisak όμως, ξέρουμε πως αυτό δεν ισχύει: «ο μέσος βιαστής δεν είναι ένας άγνωστος με μάσκα, που κρύβεται στους θάμνους, αλλά γνωρίζεται με το θύμα. Τον οδηγεί περισσότερο η ανάγκη του για δύναμη, η οργή και η επιβολή ελέγχου στο θύμα του, παρά κάποια σεξουαλική παρόρμηση.  Οι επιθέσεις του, είναι συχνά προμελετημένες και μιλάμε πιθανότατα για έναν κατά συρροή παραβάτη. Χρησιμοποιεί περίπλοκες στρατηγικές και ψυχολογικές μεθόδους χειραγώγησης για να εντοπίσει, να προετοιμάσει και να απομονώσει τα θύματά του. Είναι πολύ πιθανόν να έχει διαπράξει και άλλα βίαια εγκλήματα όπως η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών ή συντρόφων».

Αυτό που ουσιαστικά βγαίνει από τα παραπάνω είναι πραγματικά τρομακτικό.

Τις τελευταίες δεκαετίες, η Μεγάλη Βρετανία έχει στήσει σειρά ερευνών πάνω σε θέματα παιδικής κακοποίησης. Έχουμε εξετάσει την σεξουαλική κακοποίηση στους κόλπους της εκκλησίας, σε μουσουλμανικές κοινότητες, στον κόσμο του θεάματος, στις κοινωνικές υπηρεσίες, σε ορφανοτροφεία και αναμορφωτήρια, σε γηροκομεία, σε νοσοκομεία, στην μουσική βιομηχανία, στον χώρο της φιλανθρωπίας, σε σχολεία, στο κοινοβούλιο και σε αναρίθμητους ακόμα τομείς της καθημερινής ζωής.

Κάθε φορά που αποκαλύπτεται μια υπόθεση, πολύς κόσμος προσπαθεί να κατηγορήσει μια συγκεκριμένη ομάδα. Είναι βολικό βέβαια, γιατί έτσι δεν χρειάζεται να έρθουμε αντιμέτωποι με μια πολύ πιο τρομακτική αλήθεια. Ότι η υπόθεση στο Rotherham δεν ήταν μοναδική ή ασυνήθιστη, γιατί η παιδική κακοποίηση συμβαίνει παντού, συνέχεια.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.