Ο κατασκευαστικός τομέας στην Καμπότζη ανθεί αλλά η ζωή των εργαζομένων σε αυτόν βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. Χωρίς εξοπλισμό ασφαλείας, κανονισμούς ή αναφορές συμβάντων, οι οικοδόμοι αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμοι. Κάθε μήνα υπάρχει και άλλη μια ιστορία κάποιου που έπεσε και σκοτώθηκε, ενώ οι επιθεωρήσεις από το κράτος δεν είναι και ακριβώς ρουτίνα, καθώς είναι ένας τομέα που ουσιαστικά έχει αφεθεί να ρυθμίζεται μόνος του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με οικοδόμους στην Πνομ Πενχ ενώ εργαζόμουν σε μια τοπική εφημερίδα, το 2014. Από τότε τους φωτογραφίζω, καθώς οι ουρανοξύστες συνεχίζουν την ανοδική τους πορεία, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Έχω συναντήσει ολόκληρες οικογένειες που ζουν στα εργοτάξια, κλεισμένοι σε μικρά σπιτάκια που έφτιαξαν από ξύλο που περισσεύει. Έχω συναντήσει εργάτες που δουλεύουν στον 11ο όροφο χωρίς ιμάντες ασφαλείας, φορώντας σαγιονάρες. Πολλοί διακινδυνεύουν τις ζωές τους καθημερινά προκειμένου να κερδίσουν τα προς το ζην ή να αποπληρώσουν τα χρέη τους.
Η αμερικανική οργάνωση εργασιακών δικαιωμάτων Solidarity Center εκτιμά ότι το εργατικό δυναμικό στον κατασκευαστικό τομέα στην Καμπότζη αποτελείται από τουλάχιστον 300.000 άτομα και ο μέσος μισθός των ανειδίκευτων εργατών είναι περίπου 7 δολάρια την ημέρα. Φοβούνται ότι θα χρειαστεί ένα τεράστιο δυστύχημα για να γίνουν οι από καιρό αναμενόμενες αλλαγές στον κατασκευαστικό τομέα. Ένα τέτοιο δυστύχημα είναι πιθανώς αναπόφευκτο.
«Μέχρι κάτι πραγματικά άσχημο να συμβεί, είναι δύσκολο να περιμένουμε κάποια πρόοδο», λέει ο William Conklin διευθυντής του Solidarity Center. «Θα πρέπει να γίνει ένα μεγάλο δυστύχημα στον κατασκευαστικό τομέα, να χαθούν πολλές ανθρώπινες ζωές και ακόμη και τότε, δεν ξέρω εάν οι αλλαγές θα είναι βιώσιμες, μόνιμες. Είναι πραγματικά λυπηρό που λέω κάτι τέτοιο».
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
