Η Terselle Φτιάχνει την Pop που Θέλουμε να Ακούμε

Ήταν λίγες μέρες πριν μπει το καλοκαίρι, όταν η Terselle κυκλοφορούσε το ντεμπούτο single της με τίτλο «Έμπνευση». Την είχα γνωρίσει ως frontwoman των St. Guilt και όντας φίλος της μουσικής τους, είχα μεγάλη περιέργεια να δω τι είχε στήσει στις νέες, solo, περιπέτειές της.

Η αλήθεια είναι ότι έμεινα έκπληκτος. Το «Έμπνευση» πρόκειται για ένα pop «διαμάντι» που φοριέται όλες τις εποχές. Μπορώ να φανταστώ κάποιον να το ακούει κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο τη βροχή, ή μια παρέα καθώς γυρίζει σπίτι ξημερώματα, έπειτα από κάποιο επικό, καλοκαιρινό ξεφάντωμα.Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι αφήνει ελπίδες για το μέλλον. Η Terselle είναι μια καλλιτέχνιδα με άποψη και αυτό φαίνεται ήδη από τα πρώτα της βήματα.

Αυτή την περίοδο βρίσκεται σε μια άκρως δημιουργική φάση και έχοντας μόλις υπογράψει με την Ακτή, ένα ιστορικό label, ετοιμάζεται για τις επόμενες κινήσεις της. Οπότε, θεώρησα καλή ιδέα να τη διακόψω για λίγο και να κάνω μαζί της μια όμορφη κουβέντα.

VICE: Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησες το πρώτο σου single με τίτλο «Έμπνευση». Πώς ένιωθες τις μέρες που βγήκε, αλλά και σήμερα που το βλέπεις από μια μικρή απόσταση;
Terselle: Η αλήθεια είναι ότι μέσα στο καλοκαίρι το άφησα λίγο να υπάρχει, δεν ασχολήθηκα πολύ. Όταν κυκλοφόρησε, όμως, το θεωρούσα μεγάλη πρόκληση, επειδή ήταν στα ελληνικά και ήθελα απλώς να βγει. Δεν περίμενα κάποια συγκεκριμένη ανταπόκριση, το έγραψα και το ανέβασα στο Διαδίκτυο.

Τώρα, που έχει περάσει λίγος χρόνος, νιώθω περίεργα. Το καλό είναι ότι δεν το βαρέθηκα. Συνεχίζει να μου αρέσει και αυτό είναι κάτι που λέω σπάνια. Ίσως να παίζει ρόλο το γεγονός ότι εκπροσωπεί πολύ τον εαυτό μου. Είναι το πρώτο κομμάτι που έφτασε τόσο κοντά σε αυτό που είμαι πραγματικά. 

Να υποθέσω ότι σε αυτό παίζει ρόλο και το γεγονός ότι μέχρι τώρα λειτουργούσες με μπάντα, όντας η frontwoman των St. Guilt, μέσω των οποίων σε γνώρισε αρκετός κόσμος. Ποιες οι διαφορές της solo πορείας, με αυτή ως μέλος ενός group;
Είναι δύο πολύ διαφορετικές συνθήκες, χωρίς απαραίτητα η μία να είναι καλύτερη απ’ την άλλη. Το συγκρότημα ήταν ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου, ένα κομμάτι που θα αγαπώ για πάντα. Το έκανα με μεγάλη αγάπη και πάθος. Υπήρχε αθωότητα. Ξεκίνησα από το μηδέν και παρόλο που δεν φτάσαμε σε ένα υψηλό επίπεδο, έμαθα πολλά πράγματα και πήρα πολλά μαθήματα.

Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι, ως solo artist, έχω απόλυτη ελευθερία. Όχι ότι περιοριζόμουν στους St. Guilt, είχα την στήριξη των παιδιών ως δημιουργός, αλλά έπρεπε πάντα να έχω στο μυαλό μου αν αυτό που γράφω θα αρέσει σε όλους. Δεν σκεφτόμουν ατομικά. Υπήρχαν κάποια πράγματα που δεν μπορούσα να εκφράσω, όπως, η θηλυκότητα, επειδή ήμουν σε ένα συγκρότημα με άλλα δύο άτομα. Θεωρώ ότι πλέον έχω την απόλυτη ελευθερία να βγάλω προς τα έξω τον ρομαντισμό και την pop πλευρά του εαυτού μου. 

Το πιο ωραίο σχόλιο που σου έχουν πει για το κομμάτι ποιο είναι;
Θυμάμαι ότι μου είχε στείλει ένα παιδί πως το θεωρούσε το καλύτερο κομμάτι χωρισμού για το καλοκαίρι. Επίσης, μου εξήγησε ότι τον βοήθησε πολύ συναισθηματικά και πως το είχε βάλει ως ringtone. Ήταν πολύ cute όλο αυτό.

Είναι ένα γλυκό κομμάτι χωρισμού ή κάτι άλλο;
Δεν πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να δίνεις μια ξεκάθαρη εικόνα για το εκάστοτε τραγούδι. Πάντα μου αρέσει να αφήνω υπονοούμενα. Δεν φτιάχνω από το μηδέν ιστορίες που δεν έχω ζήσει, επηρεάζομαι από τα βιώματά μου, αλλά δεν μου αρέσει να ανοίγω όλα μου τα χαρτιά. Μπορεί κάποιος να το δει σαν κομμάτι χωρισμού, αποχωρισμού, υπαρξιακών ερωτημάτων. Δεν θέλω να αντιπροσωπεύει κάτι συγκεκριμένο.

Για μένα ήταν ξεκάθαρα ένα κομμάτι ελευθερίας, ένα κομμάτι ταξιδιού. Όταν το έγραψα, η πρώτη εικόνα που έφερα στο μυαλό μου ήταν να μπω σε ένα αυτοκίνητο, να ανοίξω το παράθυρο και να πάω κάπου μακριά. Αν το ακούσεις, αφήνει ερωτήματα και δίνει ελπίδα. Δεν είναι το κομμάτι που κλείνει τις πόρτες, τα αφήνει όλα ανοιχτά.

Πώς είναι να κυκλοφορείς τη μουσική σου εν μέσω πανδημίας;
Για να είμαι ειλικρινής όταν κυκλοφόρησα το κομμάτι δεν είχα κάποια στρατηγική. Ήθελα απλώς να βγει η μουσική μου προς τα έξω και να κάνω αυτό που μου αρέσει. Δεν σκέφτηκα κάτι παραπάνω, ήθελα να φύγει από μέσα μου. Έτυχε να είναι αρχή καλοκαιριού, κάτι που ταίριαξε πολύ με την ιδιοσυγκρασία τού «Έμπνευση».

Τι γίνεται με τα live;
Αυτή την περίοδο δεν θέλω να κάνω live. Θέλω να επενδύσω τον χρόνο μου στο να γράφω και να βγάζω τα τραγούδια που έχω μαζέψει μέσα στα χρόνια. Να πειραματίζομαι στο στούντιο, να μαζέψω όλο το υλικό και να το χτίσω. Προς το παρόν έχω ανάγκη να βρίσκομαι στο studio, όχι να βγω στη σκηνή. Παίρνω και τη διαδικτυακή ανταπόκριση, το οποίο, βοηθάει πολύ.

Μιας και το ανέφερες, θεωρείς ότι υπάρχουν και αρνητικά σε ό,τι αφορά το Διαδίκτυο και την ευκολία πρόσβασης στη μουσική;
Θεωρώ τον εαυτό μου προοδευτικό άνθρωπο, αλλά κρατάω μέσα μου και το old-school (γέλια). Για παράδειγμα, ο κάθε μουσικός που θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική μπορεί να κυνηγήσει το όνειρό του ακόμη και αν μένει στην άκρη του κόσμου. Αυτό είναι ένα θετικό κομμάτι. 

Από την άλλη, έχουμε μια πραγματική υπερπληροφόρηση με αποτέλεσμα να ερχόμαστε άθελα μας σε επαφή με πολύ κακό υλικό. Προσωπικά, δεν παρακολουθώ τηλεόραση και προσπαθώ να μην επηρεάζομαι από τα μέσα, τα social media και τις πλατφόρμες, που, απλώς με βομβαρδίζουν με υλικό με αποτέλεσμα να  έρχομαι σε επαφή μαζί του παρά τη θέλησή μου. Ωστόσο, προσπαθώ να μένω στα θετικά, οπότε, θεωρώ ότι μια λύση είναι το να εκπαιδευτούμε στο «φιλτράρισμα».

Από εδώ και πέρα τι περιμένουμε από σένα;
Μόλις υπέγραψα με την Ακτή και πολύ σύντομα θα ξεκινήσουμε να βγάζουμε πολύ ωραία πράγματα. Έρχεται αρκετό υλικό και ανυπομονώ να το μοιραστώ με το κοινό.

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Ο Τσέχωφ, το Hip Hop και ο Αγώνας της Γυναίκας Ενάντια σε Κάθε Μορφή Βίας

To Zine της Μαργαρίτας Παραδείση Σπάει τα Στερεότυπα για την Πολυσυντροφικότητα

Ο Παναγιώτης Ρουστέμης Αναζητά τα Όριά του στο Ράλι Ακρόπολις

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.