Ο Καπετάνιος του Πλοίου της Γραμμής που Πήγε Πρώτος στο Μάτι

Νωρίς το βράδυ της Δευτέρας 23 Ιουλίου 2018, το επιβατικό πλοίο Superrunner της εταιρείας Golden Star Ferries βρισκόταν 3,5 μίλια από το λιμάνι της Ραφήνας. Επέστρεφε από την Τήνο, με περίπου 800 επιβάτες και 27 μέλη πλήρωμα. Ήταν το πρώτο πλοίο της γραμμής που σταμάτησε για να διασώσει ανθρώπους, οι οποίοι είχαν βγει στα ανοιχτά για να σωθούν από τη φωτιά στο Μάτι. Ο πλοίαρχος Γιώργος Δήμου και το πλήρωμά του έκαναν το καθήκον τους με αυταπάρνηση. Ο ίδιος αφηγήθηκε στο VICE όσα δραματικά έζησε το βράδυ της τραγωδίας στην Ανατολική Αττική.

Μαθαίναμε από νωρίς στην τηλεόραση για τις εξελίξεις με τη φωτιά που μαινόταν στην Αττική, χωρίς να μπορούμε να φανταστούμε όσα θα ακολουθούσαν. Όσο πλησιάζαμε στο λιμάνι της Ραφήνας, ο αέρας δυνάμωνε, φθάνοντας κάποια στιγμή σε ένταση τα 8 με 9 μποφόρ. Περίπου στις 9 το βράδυ, βρισκόμασταν στα 3,5 μίλια από τη Ραφήνα. Άκουσα στον ασύρματο στο traffic ψαράδες να λένε, «έχει γεμίσει η θάλασσα με ανθρώπους» και ότι γίνονται διασώσεις. Επικοινώνησα με το Λιμεναρχείο και μου είπαν ότι υπάρχει κόσμος στη θάλασσα και να έχω τον νου μου.

Χωρίς δεύτερη σκέψη, κήρυξα το πλοίο σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κι επίσης ενημέρωσα τους επιβάτες γι’ αυτό που θα συνέβαινε. Ελάττωσα την ταχύτητα του πλοίου, από τους 30 στους 16 κόμβους. Το γύρισα στον καιρό κι έκανα κράττει τις μηχανές, γιατί το Superrunner έχει δυνατούς τζετ κινητήρες και υπήρχε ο κίνδυνος να ρουφήξει ανθρώπους ακόμη και από απόσταση.

Ζήτησα από τα μέλη του πληρώματος να σταθούν δεξιά και αριστερά, από την πλώρη ως την πρύμνη, με φακούς και να παρατηρούν για ανθρώπους στη θάλασσα, όπως προβλέπει το σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Πράγματι, πολύ γρήγορα εντοπίστηκαν οι πρώτοι άνθρωποι. Σε ενάμιση λεπτό, είχε κατέβει στο νερό η σωστική λέμβος με τρία άτομα του πληρώματος, τον υποπλοίαρχο, τον ύπαρχο και τον β' μηχανικό. Ανέσυραν ζωντανούς από τη θάλασσα πέντε ανθρώπους. Έναν πατέρα με τον 16χρονο γιο του, Έλληνες που ζούσαν στη Γαλλία και είχαν έρθει για διακοπές, κι επίσης δύο ανήλικα παιδιά με τη θεία τους. Ο πρώτος μου είπε αργότερα ότι είχε αρχίσει να μουδιάζει το σώμα του και ότι κρατούσε έξω από το νερό μόνο του πρόσωπό του. Αν καθυστερούσε λίγη ώρα η διάσωση, είναι σίγουρο ότι θα είχε πνιγεί. Η γυναίκα με τα παιδιά είχαν στηριχτεί σε μια ξύλινη σανίδα κι έτσι κατάφεραν να επιβιώσουν.

VICE Video: Το Χρονικό της πιο Φονικής Πυρκαγιάς στην Ελλάδα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Λόγω καιρού και κυμματισμού, τους ανεβάσαμε στο πλοίο από τον καταπέλτη. Θυμάμαι ότι οι επιβάτες ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και αρκετοί έκλαιγαν. Δεν θα ξεχάσω σε όλη μου τη ζωή τα μάτια των παιδιών. Έχω δικά μου παιδιά και αυτό το βλέμμα έχει στιγματίσει τη ζωή μου, το ίδιο και των υπολοίπων μελών του πληρώματος. Τους προσφέραμε στεγνά ρούχα, κουβέρτες και κολλύριο για τα μάτια τους, που έκαιγαν από την αλμύρα. Τους κράτησα δίπλα μου στη γέφυρα του πλοίου. Μου είπαν ότι βρίσκονταν μέσα στο νερό από τις 6 το απόγευμα. Ζήτησα τα στοιχεία τους κι ενημέρωσα το Λιμενικό.

«Απομακρυνθήκαμε από την ακτή, γιατί δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα από τον καπνό, που μας έπνιγε. Κολυμπήσαμε και μας παράσυρε το ρεύμα στα ανοιχτά», μου είπαν με όση δύναμη τους είχε απομείνει. «Σήμερα ξαναγεννηθήκατε», τους απάντησα. Εκείνη την ώρα, ούτε αυτοί ούτε εγώ γνωρίζαμε το μέγεθος της καταστροφής στο Μάτι. Έβαλα πλώρη με χαμηλή ταχύτητα προς το λιμάνι της Ραφήνας. Έρχονταν συνεχώς στον ασύρματο πληροφορίες για ανθρώπους στη θάλασσα κι έτσι άφησα τη σωστική λέμβο του πλοίου στο νερό, ζητώντας να προπορευτεί, ώστε να αναζητεί ταυτόχρονα ναυαγούς.

Φθάσαμε στο λιμάνι λίγη ώρα αργότερα. Επικρατούσε ένας πανικός. Λιμενικοί, διασώστες και εθελοντές έκαναν ηρωικές προσπάθειες. Είναι όλοι τους ήρωες. Στη Ραφήνα μεταφέρονταν συνεχώς διασωθέντες, με κάθε μέσο. Κάπου εκεί άρχισα να συνειδητοποιώ το μέγεθος της τραγωδίας, το οποίο αποκαλύφθηκε τα επόμενα 24ωρα. Κάθε φορά που περνούσαμε από το σημείο τις επόμενες μέρες, αναζητούσαμε αγνοούμενους για πολύ καιρό. Ήταν ένα απίστευτο δράμα που δεν έχω ξαναζήσει τα 19 χρόνια στη θάλασσα. Είναι μια κατάσταση, που με έχει στιγματίσει.

Περισσότερα από το VICE

Τι Συμβαίνει με τις Αυτοκτονίες στις Φυλακές στην Ελλάδα

Μεγάλη Πόρτα θα Διαβείς - Στη Θεσσαλονίκη οι Καφετζούδες Είναι Πάλι στη Μόδα

Πόσο Εύκολο Είναι να Βρει Δουλειά Ένας Πρόσφυγας στην Ελλάδα;