Έπαιξα ένα Video Game για 30 'Ωρες Σερί και Ένιωσα πιο Ήρεμος από Ποτέ

Παίζουμε video games για διάφορους λόγους. Μερικοί παίζουν για να μάθουν και να κατακτήσουν το κάθε παιχνίδι, αντλώντας μια αίσθηση επιτυχίας και ολοκλήρωσης από αυτό. Για άλλους τα video games υπάρχουν ώστε να τους μεταφέρουν σε έναν άλλο κόσμο, μακριά από το μουντό τοπίο της καθημερινότητάς τους. Και κάπου, στην δικιά τους μεριά, είναι οι οπαδοί των εξομοιωτών. Αυτοί οι τύποι δεν θέλουν να πετάξουν διαστημόπλοια, δεν θέλουν να «τρέξουν» αυτοκρατορίες εγκλήματος και δεν θέλουν να γίνουν κάποιοι ανεμοδαρμένοι πολεμιστές που περπατούν στην Ερημιά του Θανάτου. Θέλουν απλά να αδειάζουν κάδους, να ποτίζουν χωράφια και να στρώνουν άσφαλτο σε δρόμους.

Οι ειδικευμένοι εξομοιωτές γνωρίζουν ιδιαίτερη επιτυχία στα PC και υπάρχει μια εκπληκτική ποικιλία στο εν λόγω είδος. Yπάρχει το OMSI, στο οποίο οδηγείς ένα λεωφορείο στους δρόμους του Βερολίνου την δεκαετία του 80. Υπάρχει το Garbage Truck Simulator που σου θέτει το καίριο ερώτημα: μπορείς να γίνεις ένας επιτυχημένος σκουπιδιάρης; Αν θέλετε να μάθετε τον λόγο που οι υπεύθυνοι σιδηροδρομικών σταθμών βγάζουν τόσα λεφτά, τότε δοκιμάστε το London Underground Simulator. Μου πήρε μια ώρα, με το εγχειρίδιο παραμάσχαλα, μόνο και μόνο για να βάλω μπρος μια μηχανή. Και μετά δεν σταμάτησα εγκαίρως στην Edgware Road. Σταμάτησα μισό μίλι πιο κάτω.

Δεν παίζω εξομοιωτές, αλλά το Euro Truck Simulator 2 μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Όχι επειδή είχα καμία κάψα να οδηγήσω οχήματα βαρέων φορτίων γύρω από την Γερμανία, αλλά πολύ απλά επειδή είχα ακούσει αρκετά άτομα να μου λένε, πως ήταν ένα πολύ καλό παιχνίδι. Το ξεκίνησα λοιπόν, έτσι για πλάκα και σταμάτησα 30 ώρες μετά. Με άλλα λόγια, για μια ολόκληρη μέρα και κάτι ψιλά, οδηγούσα σε φανταστικούς αυτοκινητόδρομους, προσέχοντας το όριο ταχύτητας και παραδίδοντας ροκανίδια στην Στουτγάρδη και γάλα σε σκόνη στο Aberdeen. Θα μπορούσα κάλλιστα να είχα χρησιμοποιήσει αυτόν τον χρόνο για να κυνηγήσω αστρικούς πειρατές στο Elite, ή δαίμονες στο Dark Souls. Ή θα μπορούσα να πάω και έξω.

Euro Truck Simulator 2 gameplay

Το παιχνίδι απεικονίζει ένα μεγάλο μέρος της Βρετανίας και της Ευρώπης και φαντάζει απέραντο. Αν για παράδειγμα πάρετε ένα φορτίο από το Λονδίνο και πρέπει να το πάτε στην Βαρσοβία, τότε θα σας πάρει πάνω από μια ώρα, χωρίς να υπολογίζουμε τις στάσεις για ανεφοδιασμό, την κίνηση, τα φανάρια και ό,τι τυχόν ατυχήματα συναντήσετε στην διαδρομή. Ο σκοπός είναι να φτάσετε στον προορισμό σας όσο πιο ομαλά γίνεται, ενώ σας αφαιρούνται πόντοι σε περίπτωση αργοπορίας, ατυχημάτων και παραβιάσεις νόμων. Αν όλα τα παραπάνω σας φαίνονται εξωφρενικά βαρετά, μην ανησυχείτε γιατί έχετε δίκιο, είναι όντως εξαιρετικά βαρετά. Το να παίζεις αυτό το παιχνίδι είναι ίσως ο πιο ηλίθιος τρόπος να περάσεις τον χρόνο σου, αλλά έστω κι έτσι έχει κάτι φοβερά εθιστικό.

Την περισσότερη ώρα την περνάτε σε τεράστιους αυτοκινητόδρομους, εκεί που η μόνη δραστηριότητά σας είναι να κρατάτε το τιμόνι ίσιο, να μένετε εντός των ορίων ταχύτητας και που και που να αλλάζετε λωρίδες. Εδώ είναι όμως που το παιχνίδι αποκτά την υπνωτιστική του αίσθηση. Ο μουντός θόρυβος της ασφάλτου κάτω από τις ρόδες σας, ο ήχος από τους υαλοκαθαριστήρες, οι στάλες βροχής στο παράθυρό σας. Όλα αυτά συνθέτουν μια εμπειρία περιέργως χαλαρωτική, φτιάχνοντας κάτι που θα χαρακτήριζα ένα screensaver για τον εγκέφαλο.

Είναι μια τόσο χαλαρωτική εμπειρία μάλιστα, που για μένα ήταν μια μορφή αυτοσυγκέντρωσης. Όταν γυρίζω πλέον στρεσαρισμένος από την δουλειά, οδηγάω το τεράστιο φορτηγό μου για μισή ώρα. Μου καθαρίζει το μυαλό και καταλήγω να ενδιαφέρομαι μόνο για το επόμενο βενζινάδικο και για το αν θα φτάσω στο Rotterdam στην ώρα μου. Μην πάτε να πληρώσετε κάποιον γκουρού για να σας μάθει πώς να βρίσκετε την χαλάρωση και την πνευματική ισορροπία. Απλά πάρτε το Euro Truck Simulator 2.

Βοηθάει βέβαια και το γεγονός ότι μιλάμε για ένα εξαιρετικά σχεδιασμένο παιχνίδι. Το driving model είναι βαρύ και πειστικό και τα εξομοιωτικά στοιχεία – η κίνηση, ο καιρός, ο ήχος – είναι πολύ ρεαλιστικά. Πολλοί εξομοιωτές φαντάζουν κάπως φτηνοί, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με πολύ υψηλά στάνταρ παραγωγής και πανέμορφα γραφικά. Ιδιαίτερα η βροχή είναι καταπληκτική, με τις σταγόνες να αφήνουν σημάδια στο παράθυρό σου, καθώς αυξάνεις ταχύτητα. Αν η ρεαλιστική βροχή είναι το φετίχ σας, μόλις βρήκατε το παιχνίδι σας. Πετυχαίνει επίσης να αποτυπώσει την αίσθηση κάθε χώρας που περιλαμβάνεται στο παιχνίδι, αν και μερικά πράγματα, όπως τα χωράφια με ηλιοτρόπια όταν οδηγάς στην Γλασκώβη, είναι κάπως περίεργα.

Αν δεν σας φτάνουν αυτά, το παιχνίδι υποστηρίζει και την χρήση του Oculus Rift, το headset εικονικής πραγματικότητας. Όπως καταλαβαίνετε έπρεπε να το δοκιμάσω και με την χρήση τιμονιέρας και πεταλιέρας, το αποτέλεσμα ήταν απίστευτα πειστικό. Μπορούσα να κοιτάξω γύρω στην καμπίνα μου, ενώ μπορούσα να βγάλω και το κεφάλι μου από το παράθυρο, για να τσεκάρω το ρυμουλκούμενό μου. Μετά από περίπου είκοσι λεπτά, ο εγκέφαλός μου είχε πειστεί πως ήταν σε έναν πραγματικό χώρο, οδηγώντας με στο να προσπαθήσω να ακουμπήσω το χέρι μου στο παράθυρο που είχα στα αριστερά μου. Το να χρησιμοποιείς βέβαια ένα πρωτοποριακό κομμάτι εξοπλισμού για να οδηγήσεις μια νταλίκα σε έναν δρόμο, ίσως να ακούγεται λίγο άσκοπο, αλλά είναι φοβερά εντυπωσιακό.

Πάνω από όλα, το Euro Truck Simulator 2 (και όλο το είδος των εξομοιωτών) είναι ένας ακόμα τρόπος να δραπετεύσεις από την πραγματικότητα, όπως ακριβώς είναι ένα fantasy RPG ή ένα στρατιωτικό FPS. Απλά στους εξομοιωτές συνηθίζει να συναντάς πολύ λιγότερο κόσμο. Έστω κι έτσι, χαίρομαι που υπάρχουν, γιατί δείχνει το πραγματικό εύρος επιλογών που έχει πλέον το video gaming. Υπάρχουν πια παιχνίδια για όλα τα γούστα, είτε θες να είσαι ένας επιβιώσαντας σε ένα post-apocalyptic τοπίο, είτε θες να οδηγάς έναν γερανό. Δεν ήθελα ποτέ να γίνω φορτηγατζής, αλλά το Euro Truck Simulator 2, μου έκανε να εκτιμήσω μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα υποκουλτούρα του video gaming.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.