Η Ζωή και η Τρέλα Πάνω στην Άμμο

O James Whineray δουλεύει με τον Joel Wynn Rees το project Dune Life εδώ και δύο χρόνια περίπου. Μαζί έχουν καταγράψει έναν συνδυασμό μεθυσμένων μηχανοπορωμένων, ανυποψίαστων τουριστών και εκκλησιαστικών ομάδων στους αμμόλοφους Lancelin, μια τεράστια έκταση άμμου που βρίσκεται χονδρικά δύο ώρες βόρεια του Perth. Αν η περιοχή ήταν λίγο περισσότερο άνομη και λίγο περισσότερο σαν τοπίο πυρηνικής αποκάλυψης θα χρειαζόταν και ένα Thunderdome. Πρόσφατα ο φωτογράφος Ben Thompson μίλησε στο Whineray για το project και για το πώς δημιουργήθηκε αυτή η συνεργασία.

VICE: Τι σας τράβηξε στους αμμόλοφους;
James Whineray: Ο Joel περνούσε κάποια στιγμή από την περιοχή, δουλεύοντας ένα άλλο project σε ένα παραθαλάσσιο χωριό λίγο πιο βόρεια. Πέρασε μέσα από την περιοχή και σταμάτησε για να βγάλει κάποια πορτραίτα. Μοιραζόμασταν ένα στούντιο εκείνη την περίοδο και καθώς τα κοιτούσαμε, θεωρήσαμε ότι θα μας έδιναν εξαιρετικό υλικό για μια φωτογραφική έκθεση. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα κοινότητα, μια ενδιαφέρουσα υποκουλτούρα, κάτι που θεωρούσαμε ότι έπρεπε να παρουσιάσουμε στο κοινό.

Πιο σημαντικό από αυτό ήταν και το γεγονός ότι οι bogans (Αυστραλιανή αργκό που καταδεικνύει ένα άτομο της εργατικής τάξης) πολλές φορές είναι παρεξηγήσιμες φιγούρες εδώ στο Perth. Υπάρχουν πολλοί bogans εδώ και πολλοί που τους μισούν, αλλά στους αμμόλοφους δεν βρήκαμε μόνο bogans. Γνωρίσαμε έναν γιατρό, αρτοποιούς, καλλιτέχνες και πραγματικά ό,τι άλλο μπορείς να σκεφτείς, όλοι εκ των οποίων είχαν ως ασχολία να πηγαίνουν στους αμμόλοφους.

Τo μεγαλύτερο κομμάτι του project ήταν να γνωρίσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Είμαι σίγουρος ότι όντας φωτογράφος ξέρεις πως δεν γίνεται να πας απλά σε κάποιον και να πάρεις μια καλή φωτογραφία. Ξοδέψαμε ώρες με αυτούς τους ανθρώπους προσπαθώντας να τους αποθανατίσουμε με τον καλύτερο τρόπο.

Υπάρχει μια πολύ έντονη τουριστική παρουσία στους αμμόλοφους, αν και δεν εντρυφήσαμε σε αυτήν με αυτό το project. Υπάρχει ένα τουριστικό πακέτο όπου τους πηγαίνουν στα Pinnacles και οι αμμόλοφοι είναι μια από τις στάσεις. Οι περισσότεροι πάνε εκεί για να βιώσουν την εμπειρία μιας κάτι σαν Mad Max-ικής κουλτούρας που υπάρχει εκεί, που είναι κάπως περίεργο. Αλλά ήταν δύσκολο να καταγράψουμε αυτό το κομμάτι, είχαμε πολλά πορτραίτα τουριστών, αλλά κανένα δεν κόλλησε με το υπόλοιπο υλικό μας.

Αποφασίσαμε λοιπόν να παρουσιάσουμε το τουριστικό κομμάτι μέσω μιας ταινίας μικρού μήκους. Πολλές φορές βλέπεις τουρίστες να περπατάνε στην μέση του δρόμου με μια Handycam καταγράφοντας το απόλυτο τίποτα. Προσπαθήσαμε να πιάσουμε αυτήν ακριβώς την αίσθηση.

Πιστεύετε πως ο τουρισμός έχει αρνητικό ή θετικό αντίκτυπο στην περιοχή;
Νιώθω ότι πολύς κόσμος έρχεται στην Αυστραλία, κατεβαίνει από το αεροπλάνο, έρχονται και βλέπουν τους αμμόλοφους και γυρίζουν σπίτι τους, κάτι που τους δίνει μια πολύ περίεργη αίσθηση της Αυστραλίας. Δεν ξέρω πως αισθάνομαι για αυτό ακριβώς, το μέρος είναι μαγευτικό πραγματικά και οι φωτογραφίες δεν το αναδεικνύουν στο έπακρο, απλά καμιά φορά εύχομαι να τους πήγαιναν κάπου πιο όμορφα.

Τι ακριβώς σημαίνει η «off-road» ετικέτα;
Κοίτα, δεν υπάρχουν μπάτσοι, δεν χρειάζεσαι δίπλωμα, δεν σου κάνει κανείς αλκοτέστ. Το αμάξι σου δεν χρειάζεται να είναι σε καλή ή ασφαλή κατάσταση, αν πάει, πήγε. Είδαμε τύπους εκεί να βάζουν μηχανές V8 σε κάτι μικροσκοπικά μπάγκι που έπιαναν τα 110 στην πρώτη ταχύτητα.

Βλέπεις κάτι τύπους που γίνονται σκατά και πάνε με τα V8 τους και «πετάνε» πάνω από τους αμμόλοφους. Δίπλα σε αυτούς γνωρίσαμε και παιδιά, όπως μια τετράχρονη που είχε την δική της μηχανή, η οποία μας έδωσε μια από τις πιο δυνατές φωτογραφίες. Πήγαινε με 60 χιλιόμετρα με κόντρα κίνηση, δεν σου κάνω πλάκα.

Δεν μπορώ να σου πω πως εγκρίνω αυτήν την off-road φάση. Είναι μια συνταγή καταστροφής, κάθε χρόνο σημειώνεται ένας θάνατος εκεί πέρα, δεν ξέρω πως καταφέρνουν και το συνεχίζουν.

Πώς καταλήξατε να συνεργαστείτε σε αυτό το project;
Καταρχήν νιώσαμε ότι ο κόσμος θα ήταν πιο δεκτικός όταν τον πλησιάζει ένα δίδυμο, ειδικά από την στιγμή που φωτογραφίζεις παιδιά και τέτοια. Καμιά φορά είναι δύσκολο να επικοινωνήσεις σωστά αυτό που θες να κάνεις. Θεωρήσαμε λοιπόν ότι ως δίδυμο θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε καλύτερα ότι δουλεύουμε ένα project για τους αμμόλοφους, τους ανθρώπους, το μέρος, ότι δηλαδή θα μπορούσαμε να τους το περάσουμε πολύ καλύτερα. Γενικά όμως δεν βλέπεις φωτογράφους να δουλεύουν μαζί συχνά.

Μας ενδιέφερε επίσης να δούμε πως αντιλαμβάνεται ο καθένας μας μια κατάσταση. Ο Joel αρέσκεται να τραβάει περισσότερο κάθετα πορτραίτα, ενώ εγώ προτιμώ να τραβάω μια σκηνή, μερικές φωτογραφίες με κίνηση και δράση και μερικά τοπία. Θεωρήσαμε λοιπόν καλή ιδέα να συνδυάσουμε τις οπτικές μας για να βγει ένα ακόμα πιο δυνατό αποτέλεσμα.

Η φωτογραφία είναι μια αρκετά μοναχική εργασία άλλωστε, είναι λογικό να είναι καλύτερη μια συνεργασία.
Σίγουρα, θα ήθελα να το δω να γίνεται περισσότερο, νομίζω ότι οι φωτογράφοι είναι πολύ ανταγωνιστικοί πολλές φορές.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.