To Palmerston North είναι μια γραφική φοιτητούπολη του North Island της Νέας Ζηλανδίας. Είναι γνωστή για τους κήπους, τα αιολικά πάρκα, για κάτι που αναφέρεται στα ταξιδιωτικά περιοδικά ως «μια καλλιτεχνική σκηνή που πάλλεται» και την Core Paranormal - μια ειδική μονάδα ερευνητών του υπερφυσικού. Επικεφαλής της ομάδας έιναι ο George Shields. Ήρθα στην πόλη για να συνοδεύσω τη δική μου συμμορία Scooby-Doo της Νέας Ζηλανδίας, σε με μια έρευνα στην -ηλικίας 150 χρόνων- φυλακή Napier. Θα περάσουμε το βράδυ σε ένα μέρος όπου εκτελέστηκαν δολοφόνοι και βιαστές και στη συνέχεια θάφτηκαν όρθιοι, ώστε οι ψυχές τους να μην αναπαυθούν ποτέ!

Ο George μπήκε στον κόσμο του υπερφυσικού μετά τον θάνατο της αδελφής του, το 2009. Λίγο μετά το θάνατό της, άρχισε να βιώνει περίεργα φαινόμενα στο σπίτι. Η οικογένεια και οι φίλοι του άκουγαν κατά τη διάρκεια της νύχτας τραγούδια και ομιλίες από την άδεια πίσω αυλή, ενώ στο εσωτερικό, τα πράγματα άλλαζαν θέση, παρότι η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Οι επισκέπτες στο σπίτι ένιωθαν ανεξήγητα άβολα γύρω από το υπόστεγο και η θετή κόρη του George, Victoria, ανέφερε ότι είδε φαντάσματα και βρισκόταν λίγο πολύ σε μια συνεχή κατάσταση τρόμου.

Όταν ο George ανέφερε τελικά στους τοπικούς ερευνητές του μεταφυσικού, ότι το υπόστεγο του ήταν στοιχειωμένο, συνάντησε αδιαφορία. Στη συνέχεια με έναν πραγματικά Νεοζηλανδέζικο DIY τρόπο, ο George άρχισε να αγοράζει και να φτιάχνει τον δικό του εξοπλισμό κυνηγιού φαντασμάτων, για να καταλάβει τι διάολο συνέβαινε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το εγχείρημα αυτό δεν γεννήθηκε από νοσηρή περιέργεια, αλλά μάλλον από το αίσθημα ότι η κοινότητα είχε ανάγκη από πληροφορίες και καθοδήγηση γύρω από παραφυσικά γεγονότα. «Όταν ζητήσαμε βοήθεια, δεν υπήρχε. Χρειαζόμασταν βοήθεια απεγνωσμένα. Η κόρη μου, Victoria, ήταν εκτός εαυτού».

George "Chemical Brothers" Shiels

Η ομάδα του George αποτελείται από την Brenda, επαγγελματία ταριχευτή, τη Victoria, η οποία μετά τον θάνατο του βιολογικού πατέρα της άρχισε να «βλέπει και να ακούει πράγματα που δεν έπρεπε», την Catherine, η οποία χειρίζεται τις κάμερες, και έναν φύλακα που ονομάζεται Jamie, ο οποίος ενεπλάκη αφότου άρχισε να βιώνει περίεργα περιστατικά. Για παράδειγμα, οι συναγερμοί πυρκαγιάς χτυπούσαν χωρίς να έχουν ενεργοποιηθεί και πόρτες άνοιγαν και έκλειναν από μόνες τους. Ενώ η Victoria και η Brenda είναι οι «ευαίσθητες» της ομάδας -πράγμα που σημαίνει ότι έχουν εντονότερη την ικανότητα της διαίσθησης- όταν πρόκειται για επικοινωνία με τους νεκρούς, ο Jamie είναι αυτός που ενεργεί ως η Scully της ομάδας. Είναι ένας καλός και ευχάριστος σκεπτικιστής, του οποίου η δουλειά είναι να ψάχνει εγκόσμιες εξηγήσεις για τα περιστατικά που βιώνουν.

Η ομάδα του χρησιμοποιεί ένα οπλοστάσιο υψηλής τεχνολογίας εργαλείων για κυνήγι φαντασμάτων, ώστε να παρακολουθεί και να τεκμηριώνει τις συναντήσεις με αυτά. Έχουν υπέρυθρες και υπεριώδεις κάμερες συνδεδεμένες με κεντρικούς σταθμούς ελέγχου, γυαλιά νυχτερινής όρασης και εξοπλισμό με υπέρυθρα θερμικά κύματα που τους επιτρέπει να δουν τη θερμότητα, ακριβώς όπως στο Predator. Έχουν επίσης ηλεκτρομαγνητικούς μετρητές πεδίου, ψηφιακά θερμόμετρα λέιζερ και -κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό- ένα πλέγμα λέιζερ. Εξαιρουμένου του Jamie, η ομάδα φοράει επίσης κοσμήματα από αιματίτη, με την πεποίθηση ότι θα αποτρέψει τα φαντάσματα από το να τους ακολουθήσουν στους χώρους όπου βρίσκονται ή να συνδεθούν μαζί τους. Αν δεν το ξέρατε, ο αιματίτης είναι ένα οξείδιο του σιδήρου που έχει αντισιδηρομαγνητικές ιδιότητες.

Το τραπέζι του George με τον απαραίτητο εξοπλισμό για το κυνήγι φαντασμάτων.

Καθώς ετοιμαζόμαστε να κατευθυνθούμε προς την φυλακή, ο George μου δίνει κάποια στοιχεία που αφορούν στη διανυκτέρευση με μια παρέα νεκρών δολοφόνων: Αν διάφορα πράγματα αρχίσουν να κινούνται από μόνα τους, θα πρέπει να υποχωρήσω, επειδή προφανώς τα φαντάσματα χρειάζονται αρκετό προσωπικό χώρο. Επίσης, τα φαντάσματα «τρώνε» το ηλεκτρικό ρεύμα από τις μπαταρίες, έτσι πρέπει να ρίχνω και μια ματιά στα εργαλεία μου. Αργότερα, οι δείκτες της μπαταρίας στο κασετοφωνάκι και το κινητό μου αρχίζουν να ανεβοκατεβαίνουν όλη τη νύχτα, και σε ένα σημείο η κάμερα της Brenda «τρώει» τέσσερα σετ μπαταριών σε λιγότερο από δέκα λεπτά. #spooky

Ο Jamie κάνει μετρήσεις.

Μετά την ενημέρωσή μου, στοιβαζόμαστε στο Paranormobile και κατευθυνόμαστε στη φυλακή Napier, η οποία μετά τον παροπλισμό της το 1993, λειτουργεί ως ξενώνας για ταξιδιώτες και ως λαογραφικό μουσείο.

Το Paranormobile.

Η Victoria και η Catherine με ξεναγούν στην παλιά φυλακή και μου δείχνουν πού θα πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας: Στις αγχόνες, όπου το κοινό πλήρωνε (στο πλαίσιο ψυχαγωγίας) για να παρακολουθήσει τους εγκληματίες να κρεμάζονται, και στο γεμάτο από κατακόρυφα θαμμένους νεκρούς, νεκροταφείο. Τσεκάρουμε επίσης και «Tην Τρύπα», ένα κελί λαξευμένο στον πέτρινο τοίχο της φυλακής -όπου αφέθηκαν να πεθάνουν κάποιοι ψυχικά ασθενείς κρατούμενοι- και ένα άλλο κελί όπου ένας κρατούμενος αυτοκτόνησε. Το σημείωμα αυτοκτονίας του εξακολουθεί να είναι κολλημένο στον τοίχο, ώστε να μπορούν να το διαβάσουν οι τουρίστες. Αυτό μπορεί να είναι το πρώτο μου κυνήγι φαντασμάτων, αλλά όλα αυτά τα σημεία μου φαίνονται σαν κλασικές τοποθεσίες για ένα τέτοιο κυνήγι.

Η Victoria εισέρχεται σε ένα κελί.

Ξεκινάμε με μετρήσεις γύρω από τη φυλακή. Μετά ελέγχουμε τη θερμοκρασία και την ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα σε κάθε τομέα. Τέλος, φωτογραφίζουμε τα πάντα, σε περίπτωση που τα αντικείμενα αρχίσουν να κινούνται κατά τη διάρκεια της νύχτας. Έχουμε επικεντρωθεί στα γνωστά hotspots. Ο George μου εξηγούσε τη λειτουργία του συστήματος καλωδίωσής τους, όταν μπήκε τρέχοντας η Brenda: «Με έσπρωξαν», λέει, «ακριβώς έξω από το δωμάτιο 7».

Κατευθυνόμαστε στη σκηνή του συμβάντος. Ο George μου λέει: «Ό, τι κι αν βρίσκεται εδώ, έχει αρχίσει να μας συνηθίζει και ξεπροβάλλει όλο και περισσότερο κάθε φορά». Έχουμε φτάσει στο δωμάτιο 7 και η Brenda κάνει μια αναπαράσταση του τρόπου που πετάχτηκε στην άλλη άκρη του δωματίου. Η θερμοκρασία πέφτει απότομα, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που παρατήρησα κάτι ασυνήθιστο που δεν μπορεί να εξηγηθεί με ευκολία. Δύο υπέρυθρες κάμερες ρυθμίζονται για να παρακολουθούν την περιοχή και εμείς επιστρέφουμε στο στήσιμο.

Οι Μουργόλυκοι πρόσφεραν μια μικρή ανακούφιση.

Προτού περάσει πολλή ώρα, σταματάμε και πάλι, γιατί η Brenda διαισθάνεται το όνομα «Cassidy» σε μία φλασιά. Κατευθυνόμαστε προς την πρώην αίθουσα αποτοξίνωσης, στην οποία πλέον βρίσκονται οι πληροφορίες για τους πρώην τροφίμους. Εκεί βρίσκεται επίσης ένα από αυτά τα ξεκαρδιστικά ζωγραφισμένα τελάρα, όπου μπορεί κανείς να βάλει το κεφάλι του και να για φωτογραφηθεί. Στο συγκεκριμένο φιγουράρουν ορκισμένοι εχθροί του Σκρουτζ Μακ Ντακ, οι Mουργόλυκοι. Η Brenda και η Victoria βρίσκουν το όνομα Cassidy στον κατάλογο των εγκληματιών που απαγχονίστηκαν στη φυλακή. Με λίγη τύχη, θα κάνει την εμφανισή του απόψε.

Οι κάμερες είναι συνδεδεμένες με ψηφιακές συσκευές εγγραφής και η ομάδα μεταφέρει επίσης κάμερες χειρός και ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές. Ο Jaimie βγάζει την θερμική κάμερα. Το πλέγμα λέιζερ είναι στημένο στην αυλή όπου απαγχονίζονταν οι φυλακισμένοι, καλύπτοντας την περιοχή με ένα λαβύρινθο από πράσινα και κόκκινα στίγματα laser. Η ιδέα είναι ότι κάτι αόρατο στο γυμνό μάτι μπορεί να διακόψει το φως του λέιζερ, φανερώνοντας κίνηση μέσα στο πλέγμα. Ο George σκαρφαλώνει στις ξεχαρβαλωμένες αγχόνες και μετατρέπεται σε μαύρη σκιά καθώς κινείται μέσα στο πλέγμα. Φτάνοντας στην κορυφή ζητά από τα φαντάσματα να εμφανιστούν, εξηγώντας τους το λόγο που βρίσκεται εκεί. Αφού δεν στάθηκε τυχερός, ρωτάει αν τα πνεύματα θα προτιμούσαν να μιλήσουν με τα κορίτσια.«Είμαι πάντα το δόλωμα», παραπονιέται η Victoria. «Πρέπει να πετύχεις το σωστό τρόπο επικοινωνίας», λέει ο George. «Aν αντιμετωπίζουν το χώρο αυτό ως Whare Tapu (ένα ιερό τόπο) δεν θα τους αρέσει που ανακατευόμαστε στην περιοχή».

Καθ 'όλη τη διάρκεια της νύχτας, το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του μετρητή αναβοσβήνει με μανία. Η θερμοκρασία πέφτει, ξαφνικά, αρκετές φορές. Κάποια στιγμή, νιώθω τόσο άβολα στο κελί όπου έσπρωξαν τη Brenda, με αποτέλεσμα να μου γεννηθεί η επιθυμία να φύγω άμεσα. Στο δρόμο προς την έξοδο, βιώνω ένα συναίσθημα που μπορώ να περιγράψω μόνο ως εξής: Οι τρίχες στο πίσω μέρος του λαιμού μου σηκώνονται, με κατέυθυνση προς το πρόσωπό μου. Η Brenda με ενημερώνει ότι αυτό ίσως σήμαινε πως κάτι πέρασε από μέσα μου. Κάνουμε κύκλο από μέρος σε μέρος για να ελέγξουμε τις διαταραχές, ενώ οι κάμερες καταγράφουν σιωπηρά. Έξω στην αυλή αναδύεται η μυρωδιά κρέατος σε σήψη και η Brenda λέει ότι αυτή είναι η μυρωδιά του θανάτου. Η Catherine τραβάει μερικές φωτογραφίες μιας κινούμενης σκιάς.

Πίσω στο κέντρο ελέγχου, παρακολουθώντας την εικόνα από τις κάμερες, βλέπω μια πλωτή σφαίρα φωτός να κινείται σε όλη την οθόνη. Κάποια στιγμή, και οι οκτώ αισθητήρες κίνησης ανάβουν ταυτόχρονα, χωρίς τίποτα να είναι ορατό στο πλαίσιο. Η Brenda και Victoria νιώθουν όλο και πιο άβολα κατά τη διάρκεια της νύχτας και λένε ότι αισθάνονται όλο και περισσότερα πνεύματα να τις παρακολουθούν. Και οι δύο γυναίκες επηρεάζονται σωματικά με περίεργους πόνους.

Το στήσιμο των διάφορων καμερών.

Ο George καλεί τα φαντάσματα να εμφανιστούν, είτε πειράζοντας τους μετρητές, είτε αποκτώντας ορατή μορφή, είτε μετακινώντας κάποια αντικείμενα. Την περισσότερη ώρα, η μόνη απάντηση που παίρνουμε, έρχεται από τις ηλεκτρομαγνητικές διακυμάνσεις. Όμως, μόλις επιστρέφουμε στην αυλή των απαγχονισμών και στο νεκροταφείο, βιώνουμε κάτι περίεργο. Και στα δύο σημεία βλέπουμε καθαρά σφαίρες μπλε φωτός που κινούνται μέσα στο πλέγμα laser. Κάτι συμβαίνει. Ξαφνικά, ο George φαίνεται προβληματισμένος. «Φύγε από το κεφάλι μου. Bγες από το κεφάλι μου μπάσταρδε!», φωνάζει. Τσιμπάει τη μύτη του και επιστρέφει σε μας, τρέμοντας λίγο. Ο Jaime ελέγχει για να βεβαιωθεί ότι είναι καλά και συνεχίζουμε. Περιπλανιόμαστε από χώρο σε χώρο για λίγο ακόμα, αλλά σύντομα γίνεται εμφανές ότι η νύχτα είχε κορυφωθεί.

Ο George φαίνεται λίγο απογοητευμένος καθώς πακετάρoυμε: Είχε καλύτερα αποτελέσματα στο παρελθόν. Μου θυμίζει κακόκεφο πατέρα μετά από ένα απογοητευτικό αλιευτικό ταξίδι. Εγώ, αντιθέτως, ήμουν χαρούμενος που τελείωσε με αυτό τον τρόπο. Ως άνθρωπος που πιστεύει ότι μια εξόρμηση στον κόσμο των πνευμάτων θα μπορούσε να έχει λήξει είτε με ένα νεκρό κορίτσι που σέρνεται έξω από μια τηλεόραση, είτε με έναν πίνακα ζωγραφικής του 17ου αιώνα που απεικονίζει ένα μάγο να έρχεται στη ζωή, ήμουν ικανοποιημένος. Έκανα παρέα με σπουδαίους ανθρώπους, είδα και αισθάνθηκα περίεργα, ανεξήγητα πράγματα και αποχώρησα με μια νεοαποκτηθείσα εκτίμηση για τους ανθρώπους που κυνηγούν φαντάσματα, για να κερδίσουν τα προς το ζην.