Ο Εμφύλιος στη Συρία Κρατά Μακριά τα Ερωτευμένα Ζευγάρια

​ Ο Asad Khlone περιμένει τη αρραβωνιαστικιά του στην πόλη Majdal Shams του Ισραήλ. Την περιμένει διότι εκείνη μένει στη χτυπημένη από τον πόλεμο Συρία, μια χώρα με την οποία το Ισραήλ έχει ιδιαίτερα εχθρική σχέση. Για να την δει ξανά, ο Khlone πρέπει να πάρει ειδική άδεια από την κυβέρνηση του Ισραήλ ώστε η γυναίκα που αγαπά να μπορέσει να περάσει τα σύνορα. Μοναχογιός γερασμένων γονιών, ο Khlone νιώθει πως δεν μπορεί να φύγει από κοντά τους και με τα τεράστια εμπόδια που δημιουργεί αυτή η συνοριακή γραμμή των 65 μιλίων, έχει να δει την αρραβωνιαστικιά του επτά ολόκληρα χρόνια.

«Γενικά, δεν με λες και υπομονετικό άνθρωπο», λέει ο Khlone, ένας κοντός οικοδόμος με χοντρά, μαύρα γυαλιά. Βγάζοντας το πορτοφόλι του από τη τσέπη του, μας δείχνει μια φωτογραφία της αρραβωνιαστικιάς του.

Οι γάμοι μεταξύ Σύριων που κατοικούν στο Ισραήλ και αυτών που μένουν ακόμα στην Συρία, είναι σύνηθες φαινόμενο στο Golan Heights, μια ορεινή περιοχή που κάποτε άνηκε στην Συρία, μέχρι που κατελήφθη από Ισραηλινές δυνάμεις την περίοδο του Πολέμου των Έξι Ημερών το 1967. Η περιοχή περιλαμβάνει μερικές Ισραηλινές αποικίες και κάποιες παρατημένες νάρκες, αλλά κοντά στα σύνορα είναι γεμάτη από Άραβες που αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους ως Σύριους ή «Γκολανέζους». Αν και η περιοχή έχει καταληφθεί από το Ισραήλ εδώ και σχεδόν μισό αιώνα, κάποιοι ελπίζουν ότι θα επιστραφεί στην Συρία και οι «κανονισμένοι» γάμοι που ενώνουν έρωτες από τις δύο πλευρές των συνόρων, γίνονται για να διατηρηθεί αυτή ακριβώς η Συριακή επαφή (ο Khlone και η αρραβωνιαστικιά του είναι ξαδέρφια).

Αν και το να περάσεις από τα σύνορα ήταν πάντα μια δύσκολη διαδικασία από την στιγμή που το Ισραήλ κατέλαβε την περιοχή του Golan, η τωρινή μεταναστευτική διαδικασία συνιστά μια συναισθηματική κόλαση για τους γαμπρούς και τις νύφες από τις δύο πλευρές. Καθώς οι άντρες από την πλευρά του Golan Heights προσπαθούν να κερδίσουν το δικαίωμα να φέρουν τις νύφες τους από τους μεταναστευτικούς υπαλλήλους του Ισραήλ, ενώ οι αρραβωνιαστικιές τους στην Συρία αντιμετωπίζουν την καθημερινή πραγματικότητα μιας χώρας χτυπημένης από τον πόλεμο. Οι ελλείψεις σε νερό και ρεύμα είναι καθημερινές, ο πληθωρισμός σκαρφαλώνει πέρα από το όριο του 50% και η απειλή μιας επίθεσης είναι πάντα εκεί. Στο μεταξύ, οι γυναίκες που έχουν καταφέρει να περάσουν στο Golan Heights, νιώθουν ανήμπορες να βοηθήσουν τις οικογένειές τους στην Συρία. Όπως έπραξαν και οι άντρες τους για να τις φέρουν στα μέρη τους, έτσι και οι νύφες πρέπει να πάρουν ειδική άδεια από την Ισραηλινή κυβέρνηση για να περάσουν τα ουσιαστικά κλειστά σύνορα.

Αργότερα, σε ένα στενό δρομάκι που περνάει μέσα από τις τσιμεντένιες κατοικίες του Golan Heights, συναντώ την Hanan Fkeralden. Φορώντας ένα ροζ κοντομάνικο και με ξανθιές ανταύγειες στα μαλλιά της, η Fkeralden ήταν από τις γυναίκες που πέρασαν τα σύνορα το 1998. Έκτοτε και οι δύο γονείς της έχουν πεθάνει, ενώ ο ανιψιός της έχει πέσει θύμα απαγωγής.

«Είναι το χειρότερο συναίσθημα του κόσμου», μου λέει από το καθαριστήριο το οποίο και τρέχει στο Majdal Shams.

Αν και δεν της επετράπη να γυρίσει στην Συρία για την κηδεία της μητέρας της, διατηρεί καθημερινή επαφή με την αδερφή της μέσω ενός κινητού τηλεφώνου που αντηχεί συνεχώς με ήχους ενημερώσεων από Skype, Viber, WhatsApp και Tango.

«Είμαι πολύ ερωτευμένη με τον άντρα μου και ήξερα πολύ καλά τις συνέπειες που θα αντιμετώπιζα αν ερχόμουν εδώ». Η Fkeralden είχε δει για πρώτη φορά μια νύφη να περνάει τα σύνορα στην τηλεόραση, όταν ήταν μόλις επτά χρονών. Στο τότε ανήλικο μυαλό της έμοιαζε σαν περιπέτεια, ένα συναρπαστικό ταξίδι για μια νεαρή γυναίκα. Η μητέρα της είχε άλλες ιδέες. Την χαστούκισε και της είπε ότι δεν είχε να πάει πουθενά, μια ανάμνηση που η Fkeralden μας εξιστορεί με χαμόγελο.

Για τον Khlone όμως, μάλλον θα περάσουν χρόνια μέχρι να μπορέσει να γελάσει με τις τωρινές του δυσκολίες. Εδώ και ενάμισι χρόνο περίπου, αντιμετωπίζει μια μεταναστευτική διαδικασία που έχει αναγκάσει άλλα ερωτευμένα ζευγάρια είτε να χωρίσουν, είτε να μετακομίσουν στο εξωτερικό. Ισχυρίζεται ότι έχει στείλει στην μεταναστευτική αρχή του Ισραήλ, πάνω από 50 έγγραφα τα οποία εξηγούν την σχέση του με την αρραβωνιαστικιά του. Πέρυσι, απευθύνθηκε σε κάποιον «με διασυνδέσεις», για να τον βοηθήσει με τις αιτήσεις, μια λύση που ακολουθούν αρκετοί γαμπροί για ολοκληρώσουν την διαδικασία. Μερικούς μήνες μετά, ο μεσάζοντας του Khlone τον ενημέρωσε πως η αίτησή του είχε γίνει δεκτή και πως η νύφη του θα περνούσε τα σύνορα τον Φλεβάρη. Στην Συριακή πλευρά, η νύφη έστησε ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι για τους φίλους και συγγενείς της, ενώ ο Khlone κατευθύνθηκε προς τα σύνορα για να υποδεχτεί την αρραβωνιαστικιά του. Λίγο πριν κουμπώσει το γαμπριάτικο κοστούμι του όμως, ο Khlone ενημερώθηκε από τις αρχές ότι δεν υπήρχε καμία έγκριση. Είχε πέσει θύμα απάτης.

«Δεν περιμέναμε να γίνει αυτό», λέει ο Khlone. «Φτάσαμε τόσο κοντά και τότε μάθαμε ότι όλο αυτό δεν υπήρξε ποτέ».

Ακούγοντας την ιστορία του, σκέφτομαι συνέχεια το «Ain't No Mountain High Enough» της Diana Ross, που είχαν τραγουδήσει αρχικά ο Marvin Gaye και η Tammi Terrel την ίδια χρονιά που αυτή η περιοχή του Συριακού κράτους αποκόπηκε από την μητέρα πατρίδα. Βάζω τον Khlone να ακούσει το τραγούδι και του εξηγώ τους στίχους. Δεν έχει ακούσει ποτέ για την Diana Ross, αλλά καταλαβαίνει αμέσως το μήνυμα του τραγουδιού.

«Λέει τόση αλήθεια», μου λέει. «Αυτή είναι η πραγματικότητα για μένα».

Αν και ο Khlone μου λέει ότι του αρέσει περισσότερο η Celine Dion, μου υπόσχεται ότι θα προσπαθήσει να το βάλει στην playlist του γάμου του.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.