Εκατοντάδες νέα παιδιά βρέθηκαν εχθές στο γήπεδο του Χαλανδρίου, για να τραγουδήσουν μαζί με τους καλλιτέχνες για τον Παύλο Φύσσα, στο πλαίσιο του Rap Monsters Fest, που πλέον έχει καθιερωθεί ημερολογιακά στα γενέθλιά του και διοργανώνεται από το Σύλλογο Πολιτισμού Παύλος Killah P Φύσσας. Φέτος συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από την δολοφονία του μουσικού από το τάγμα εφόδου της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, όμως ακόμα ο φασισμός είναι ριζωμένος στις γειτονιές και παλεύει ξανά να εισβάλλει και στο ελληνικό κοινοβούλιο με άλλο προσωπείο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το πλήθος του κόσμου άρχισε να καταφθάνει μαζικά στο γήπεδο από νωρίς το απόγευμα, πριν ακόμα πέσει το φως του ήλιου. Η είσοδος όπως πάντα ήταν ελεύθερη και τα έσοδα από το merch και το bar που βρίσκονταν μέσα στο χώρο, θα διατεθούν στους δικηγόρους για τη δίκη της Χ.Α. Όταν πλησίαζα γύρω στις 20.00, το live είχε ξεκινήσει και οι ρίμες σε εναλλαγή με τις ιαχές του κόσμου, αντηχούσαν από μακριά.
Μόλις μπαίνω στο συναυλιακό χώρο, αντιλαμβάνομαι ότι για πρώτη φορά το γήπεδο του Χαλανδρίου, της γειτονιάς μου, γεμίζει τόσο ασφυκτικά από άκρη σ’ άκρη. Στα συρματοπλέγματα που χωρίζουν μεταξύ τους τα γηπεδάκια, έχουν υψωθεί μαύρα πανό που γράφουν «στον τόπο μας ναζί δεν χωράνε - η υπόθεση του Παύλου, υπόθεση όλων μας».Πηγαίνω στο backstage, όπου βρίσκονται οι καλλιτέχνες και περιμένουν υπομονετικά να ανέβουν στη σκηνή. Συνομιλούν μεταξύ τους αλλά και με τον κόσμο που περνά και τους χαιρετάει. South block, Izw, Maze, Dason, Brotherhood, Μι.Ταφ ήταν τα πρώτα ονόματα του line-up, ενώ εκείνη τη στιγμή στο stage ανεβαίνει ο Θανάσιμος. Τα καπνογόνα ανάβουν και χρωματίζουν με κόκκινο τα πρόσωπα που τραγουδούν μαζί του και ανεβοκατεβάζουν ρυθμικά τα χέρια τους. Ανάμεσα στα κομμάτια, ακούγονται τα διαχρονικά πλέον συνθήματα -«ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί»- που ακούγονται πλέον σε όλες τις πορείες ανήμερα της δολοφονίας του και σχεδόν σε όλα τα rap live που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια.
«Αγαπάμε το hip-hop, αλλά είμαστε εδώ γιατί πρέπει να τελειώσει ο φασισμός», λέει ο Θανάσιμος, με το πλήθος να χειροκροτά δυνατά. Το φετινό διακύβευμα αυτού του live όμως, ήταν και ένα ακόμη. Και αυτό φάνηκε από το πανό που ήταν κρεμασμένο στο booth των Dj πάνω στη σκηνή: «Θάνατος στα Τέμπη - Βία, Φτωχοποίηση, Πολιτισμός για ιδιώτες. Οι ζωές μας μετράνε - Δε σας τις χαρίζουμε». Μια δήλωση αγανάκτησης και απέχθειας προς όλους όσους θέλουν να ισοπεδώσουν τις ζωές μας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Νέγρος του Μοριά πήρε τη θέση του στη σκηνή, με τα γνωστά του «τραμπέτικα». Ο κόσμος παραλληρούσε, ενώ όσο περνούσε η ώρα, ορισμένοι είχαν σκαρφαλώσει στις μπασκέτες, στα συρματοπλέγματα και στις μάντρες που πλαισιώνουν το γήπεδο για να βλέπουν το live από ψηλά. Επόμενο act ήταν του Sadoma. Οι κατάμαυρες σημαίες με το σήμα του Killah P κυμάτιζαν ανάμεσα στον κόσμο, που ήταν εκστασιασμένος.
Μια γυναίκα από τον Σύλλογο, ανεβαίνει στη σκηνή για να ευχαριστήσει τον κόσμο που ήρθε στη μέρα των γενεθλίων του Παύλου, ενώ όπως είπε, «Έχουν περάσει σαράντα μέρες μετά το έγκλημα στα Τέμπη και παλεύουμε με τις γυναικοκτονίες, τη συγκάλυψη των παιδοβιαστών, την υποβάθμιση της υγείας, της παιδείας, την υποτίμηση της ζωής μας συνολικά. Σχεδόν δέκα χρόνια μετά, οι φασίστες βγαίνουν στο προσκήνιο. Είναι χρέος στους ανθρώπους που χάσαμε αλλά και στους εαυτούς μας να μην αφήσουμε κανένα φασιστικό μόρφωμα να σηκώσει κεφάλι ποτέ ξανά. Σε κάθε γειτονιά, δουλειά, σχολείο, να μη δώσουμε χώρο στους φασίστες. Οι ζωές μας μετράνε».
Ο Buzz βγαίνει στο stage, με «Λεωφόρο Καβάλας» και τον υποδέχονται με πυροτεχνήματα και καπνογόνα. Ραπάρει για όσους έφυγαν αυτά τα χρόνια «σαν αγριεμένα θεριά», τον Παύλο, τον Μιχάλη (ΔΠΘ), τον Οδυσσέα. «Πάμε Bloody Hawk» ακούω να φωνάζει ένα παιδί -ήταν δεν ήταν δέκα χρονών- που στεκόταν δίπλα μου, καθώς τον διέκρινε ανάμεσα στο πλήθος backstage και προσπαθούσε να τον χαιρετήσει. Μετά από λίγα λεπτά, ανεβαίνει στη σκηνή μαζί με τον Beats Pliz και όλα τα κινητά είναι υψωμένα, ενώ ξεχωρίζουν τα συνθήματα κατά της αστυνομοκρατίας και της κρατικής καταστολής που δονούν το χώρο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μία κοκκινόμαυρη σημαία την οποία κρατάει ένα μικρό παιδί κυματίζει στη σκηνή όταν βγαίνει ο Εθισμός. «Μετά από τόσα χρόνια, αυτό το πράγμα που έγινε, το τελείωσε και το ξεκίνησε μια μάνα. Και πρέπει να δώσουμε χειροκρότημα σε αυτή τη μάνα», λέει ο ίδιος, σηκώνοντας τη γροθιά του στον αέρα, για να λάβει ζεστό χειροκρότημα. Τελευταίος στη σκηνή ανέβηκε ο Ταφ Λάθος. Το κοινό ήξερε τους στίχους απ’ έξω, τους τραγουδούσε με φωνές δυνατές, σταθερές, με φωνές που σκέπαζαν τα πάντα τριγύρω. Εξάλλου, όλοι είχαν έρθει εκεί για να στηρίξουν τη μάχη κατά του φασισμού. Όταν το live τελείωσε γύρω στις 12.00 ο κόσμος ξεκίνησε να συρρέει μαζικά προς την έξοδο, ωστόσο μας πήρε τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο να καταφέρουμε να βγούμε καθώς όλα ήταν μπλοκαρισμένα λόγω του τεράστιου πλήθους που είχε έρθει.
Ήταν ένα νοσταλγικό live, ένα live με πολλά διακυβεύματα, για ένα πολύ σημαντικό σκοπό, με τους νέους ανθρώπους να ενώνουν τις φωνές τους μπροστά σε όλα όσα τους καταπιέζουν.Περισσότερες φωτογραφίες:
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
