Η Ιστορία του Jeffrey Dahmer: Σταμάτα να Λυπάσαι τους Serial Killer

Όπως ο Zac Efron ως Ted Bundy έκλεψε καρδιές χιλιάδων διεστραμμένων θαυμαστών σε όλο τον κόσμο, μία τηλεοπτική σειρά που βασίζεται σε έναν serial killer έχει κάνει ξανά τον κόσμο να συμπάσχει με έναν δολοφόνο. Μιλάω για την τελευταία σειρά του Netflix, το Monster: The Jeffrey Dahmer Story – μια λαμπερή χολιγουντιανή αφήγηση των φρικτών κατά συρροή φόνων που διέπραξε ο Jeffrey Dahmer μέσα σε μια δεκαετία, στο Μιλγουόκι του Γουισκόνσιν. 

Η εμμονή μας με το true crime έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, μαζί μια αύξηση των παρουσιάσεων των κατά συρροή δολοφόνων σε podcasts, σειρές και ταινίες. Βιβλία, ταινίες-ακριβές παραγωγές (Zodiac) και ντοκιμαντέρ κυκλοφορούν εδώ και δεκαετίες για το θέμα – αλλά η εισαγωγή του «κατά συρροή φόνου» ως θέμα για την ψηφιακή γενιά έχει εισάγει πιο περίπλοκες σχέσεις με τους χαρακτήρες που, και ζώντες και νεκροί, πιθανόν δεν αξίζουν τη λατρεία. 

Η σειρά για τον Dahmer είναι η πιο πρόσφατη στο πλαίσιο αυτό, που έχει πυροδοτήσει εκ νέου τη συζήτηση για το πώς χαρακτηρίζουμε τους δολοφόνους.

Το Jeffrey Dahmer Story καταγράφει την ανατροφή, το τραύμα, τους φόνους, τη δίκη και τον θάνατο του δολοφόνου του Μιλγουόκι. Βλέπουμε τον πατέρα του, απών σε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας, τη μητέρα του, που κατά την κύηση έπαιρνε φάρμακα και είχε προβλήματα ψυχικής υγείας και τους νταήδες από το σχολείο του που τον βασάνιζαν. Από τις επαφές του μαθαίνουμε ότι αναπτύσσει ένα μη υγιές στιλ προσκόλλησης – ένα κομμάτι της προσωπικότητάς του που υπογραμμίζει το κίνητρό του για τις δολοφονίες. Είναι «μοναχικός, «παρεξηγημένος» και προσπαθεί να γεμίσει το κενό των απόντων γονιών δολοφονώντας τα θύματα ώστε να μη φύγουν ποτέ.

Πραγματικά, σε κάποιες φάσεις πιάνω τον εαυτό μου να τον λυπάται. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα.

Πριν από λίγες ημέρες ένα βίντεο στο TikTok με δεκάδες χιλιάδες views, περιέγραφε τέλεια αυτή την άβολη πραγματικότητα: Γιατί λυπάμαι τον Jeffrey;

«Νομίζω ότι είναι τρελός, το ξέρω ότι είναι τρελός. Jeffrey, δεν πας καλά», λέει ένα κορίτσι στην κάμερα. «Αλλά σε λυπάμαι – που είσαι τόσο μόνος, που φτάνεις σε τέτοια άκρα για να νιώσεις κοντά σε κάποιον». Συμπληρώνει ότι μπορεί να είναι αυτιστικός, πράγμα που τη στενοχωρεί ακόμη περισσότερο.

Τα σχόλια δεν ήταν καλύτερα.

«Ο Jeff ήταν καλός άνθρωπος και γι’ αυτό χάριζε στα θύματα γρήγορο θάνατο, δεν ήθελε να τους κάνει να υποφέρουν. Έκλαψα όταν πέθανε».

«Κι εγώ, μακάρι να ζούσε, σίγουρα θα του έγραφα».

«Στενοχωρήθηκα που τον αγνοούσαν τόσο. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν κάποιος έκανε μια συζήτηση σε βάθος μαζί του». 

Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό το βίντεο. Αν αναζητήσεις τον όρο Jeffrey Dahmer στο TikTok θα βρεις ένα σωρό βίντεο από ανθρώπους –κατά βάση νεαρές γυναίκες– που συμπάσχουν με τον άντρα που κρατούσε στο διαμέρισμά του τα κεφάλια και τα κόκαλα των αντρών που σκότωνε. 

Αν και πολλά σχόλια εξέφραζαν αποστροφή, άλλοι επισήμαιναν ότι βλέποντας έναν αγαπημένο τους ηθοποιό, τον Evan Peters (γνωστό κούκλο) να υποδύεται τον ρόλο, ένιωσαν συμπόνοια.

Φυσικά, όλες αυτές οι αντιδράσεις ήταν προβλεπόμενες. Μόλις κυκλοφόρησε η σειρά υπήρξαν εκείνοι που παρακαλούσαν τους υπόλοιπους να μην ωραιοποιούν τον Dahmer.

«Μπορείς να επαινέσεις το Peters για την ερμηνεία του, είναι εκπληκτικός ηθοποιός. Αλλά μην τον βλέπεις υπό ρομαντικό πρίσμα στον ρόλο του Jeffrey Dahmer» έλεγε ένα ιδιαίτερα απελπισμένο post στο Twitter.

Καθώς τέτοιες σειρές καταπιάνονται με τις συνθήκες της ζωής  των δολοφόνων, δίνουν ανθρώπινη διάσταση τις πράξεις τους. Αναλύοντας προβλήματα ενσυναίσθησης και ψυχικές παθήσεις, σχεδόν δικαιολογούν τους αποτρόπαιους φόνους.

Ένα αξέχαστο επεισόδιο, στο οποίο ο Dahmer και το κουφό θύμα Tony Hughes έχουν μια τρυφερή σχέση πριν τον δολοφονήσει ο Dahmer, παρουσιάζει τον δολοφόνο ικανό να αγαπήσει. Όταν ο Hughes πήγε να τον αφήσει όμως –μια γνωστή πληγή από την παιδική του ηλικία– γίνεται ξανά ο “Jeffrey Dahmer, Murderer ™”. Τέτοιες σκηνές βάζουν το κακό σε μια γκρίζα ζώνη, τάση που επικρατεί στις τηλεοπτικές σειρές του είδους. «Αν είχε αγαπηθεί, μπορεί να μην έκανε αυτό που έκανε».

Αλλά αυτό δεν ισχύει, είναι ένα κόλπο για να γίνει πιο προσιτός ο χαρακτήρας. Τοποθετώντας την ιστορία του δολοφόνου στο επίκεντρο, τα θύματα γίνονται απλοί θεατές, απλώς σημεία στην διαδρομή ενός δολοφόνου.

Οι δημιουργοί, Ryan Murphy και Ian Brennan, δήλωσαν σε δελτίο Τύπου ότι το κίνητρό τους ήταν να δείξουν την πλευρά των θυμάτων – αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία κάτι τέτοιο. Μάλιστα, πολλοί συγγενείς είπαν ότι δεν ενημερώθηκαν ότι η σειρά θα γινόταν.

Η Rita Isbell, που έβγαλε έναν πολύ δυνατό λόγο κατά την ακρόαση του Dahmer, περιγράφοντας την αηδία της για τον άντρα που σκότωσε τον αδελφό της Errol Lindsey, είπε στο Insider: «Δεν επικοινώνησε κανείς μαζί μου. Θεωρώ ότι το Netflix έπρεπε να ρωτήσει αν έχουμε πρόβλημα ή πώς αισθανόμασταν. Δεν με ρώτησαν τίποτα. Πήγαν και το έκαναν».

«Είναι θλιβερό που βγάζουν λεφτά από αυτή την τραγωδία. Είναι σκέτη απληστία. Το επεισόδιο με εμένα ήταν το μόνο που είδα. Δεν είδα όλη τη σειρά. Δεν χρειάζεται. Τα έζησα. Ξέρω ακριβώς τι συνέβη».

Ενώ όσοι λυπούνται τους serial killer σε χολιγουντιανές παραγωγές μπορεί να είναι ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού, φταίει εν μέρει το ότι επιλέγονται τέτοια θέματα διαρκώς, συν εμμονή μας με το true crime. Είναι γεγονός ότι ζούμε σε ένα πολιτισμικό πλαίσιο όπου το Ίντερνετ έχει τον πρώτο λόγο, όλα κινούνται γρήγορα, οι εμμονές πυροδοτούνται από το τίποτα και είναι δύσκολο να υπάρξει έλεγχος.

Ενώ οι περισσότεροι λένε ότι αηδιάζουν με τη σειρά, για κάποιους είναι άλλος ένα καβλάκι του Χόλιγουντ.

Περισσότερα από το VICE

Η Μαρία Διηγείται τη Φρικτή Εμπειρία της Παράνομης Άμβλωσης στην Πολωνία

Φωτογραφίες Δείχνουν Ναρκωτικά Αξίας Μισού Δισεκατομμυρίου να Γίνονται Καπνός

«Είδα Όλη μου την Ιστορία σε Flashback» - Ένας Πρώην Κρατούμενος Περιγράφει τις Τελευταίες Στιγμές στη Φυλακή

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.